Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Το φως στο τούνελ

Παρόλο που σε τρεις μέρες έχουμε το τοπικό παιχνίδι στο ποδόσφαιρο, σήμερα θα ήθελα να ασχοληθώ με το μπάσκετ του ΆΡΗ. Να διατυπώσω την άποψη μου. Φυσικά δεν ξεχνώ την στήλη που ξεκίνησα με τις μπασκετικές αναμνήσεις. Αν και περίμενα πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή.

Και λόγω χρόνου και λόγω ύπαρξης άλλων θεμάτων δεν ανέβηκε η στήλη τις τελευταίες δύο εβδομάδες.

Σ' αυτή την ανάρτηση θα γράψω την άποψη μου για το μπάσκετ του ΆΡΗ..

ΑΡΕΙΑΝΟΣ έγινα από μικρός και συγκεκριμένα από το μπάσκετ. Έχω μνήμες απ' όταν ήμουν 4-5 ετών από τον Γουίλτζερ, τον Τζόνσον και θυμάμαι καθαρά πλέον το πρωτάθλημα του 1991. Φυσικά όπως όλοι οι ΑΡΕΙΑΝΟΙ, έχω και εγώ τον Νίκο Γκάλη και τον Παναγιώτη Γιαννάκη πολύ ψηλά στην συνείδησή μου...

Η επιθυμία όλων των ΑΡΕΙΑΝΩΝ είναι μία (όσων αφορά το μπάσκετ μιλάω)... Οι παλαιοί ΑΡΕΙΑΝΟΙ να δουν τον ΆΡΗ ξανά ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ και ΚΥΡΙΩΣ να δουν τον ΆΡΗ να σηκώνει την μεγάλη κούπα της ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ... Οι νέοι ΑΡΕΙΑΝΟΙ να δουν τον ΆΡΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ, έτσι ώστε να αισθανθούν το συναίσθημα που τόσες πολλές φορές έχουν ακούσει στα λόγια όμως, από τους δικούς τους...

Προσωπική μου γνώμη είναι ότι θα φτάσουμε σ' αυτό το σημείο (να δούμε τον ΆΡΗ ξανά αυτοκράτορα) μόνο αν καταφέρουμε να έχουμε στην ομάδα μας ΈΛΛΗΝΕΣ παίκτες οι οποίοι θα είναι από τους καλύτερους τους της γενιάς τους... Οι οποίοι στην συνέχεια φυσικά θα πλαισιωθούν από έμπειρους και ποιοτικούς Αμερικανούς παίκτες ή άλλους Ευρωπαίους... Και φυσικά έναν προπονητή επιπέδου βαρέων βαρών γιατί ο πάγκος του μπασκετικού ΆΡΗ θέλει πολλούς τόνους ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ και ΜΑΓΚΙΑΣ...

Όμως ο βασικός πυλώνας είναι οι ΈΛΛΗΝΕΣ ΠΑΊΚΤΕΣ... Δύο είχαμε την δεκαετία του 80 και γράψαμε ιστορία... Είναι τυχαίο ; ; ; Όχι... Γιατί χωρίς αυτούς (Γκάλη - Γιαννάκη) δεν θα καταφέρναμε ότι καταφέραμε...

Στον ΆΡΗ του 2013 των πολλών προβλημάτων - μάλλον των τεράστιων προβλημάτων - υπάρχει ένα "φως στο τούνελ" το οποίο μπορεί στο μέλλον να μετατραπεί σε έναν τεράστιο ήλιο... Και δεν είναι άλλο από το ταλέντο που διαθέτουν ορισμένα νέα παιδιά στην ομάδα (όπως για παράδειγμα ο Βεζένκοφ, ο Μποχωρίδης, ο Πουλιανίτης απ' ότι μαθαίνω, ο Λαρεντζάκης επίσης)...

Τόσο ο Μποχωρίδης, όσο και ο Βεζένκοφ σε μερικά ματς πήραν την ομάδα στις πλάτες τους. Και μιλάμε ο ένας είναι περίπου 19,5 και ο άλλος 18,5... Και λέω εγώ τώρα. Για να κάνουν αυτά που κάνουν στα 18 και 19 αυτοί οι δύο, τι θα κάνουν στα 24 και 25 τους ; ; ;

Επίσης, αναρωτιέμαι κάτι ακόμα... Ο Παπανικολάου σε περίπτωση που έμενε στον ΆΡΗ (πείτε ότι υπήρχαν οι προδιαγραφές) και ήταν τώρα συμπαίκτης μ' αυτά τα παιδιά τι θα γινόταν ; ; ; 
Και τέλος, κάτι ακόμα... Αν όλοι αυτοί οι ταλαντούχοι νεαροί πλαισιωνόταν από μερικούς Αμερικανούς ή Ευρωπαίους παίκτες (τύπου Μάσσεϊ, Γουίλκινσον, Σόλομον) τι θα γινόταν ; ; ;

Ποια είναι η απάντηση ; ; ;

Με βάση τα δεδομένα των δύο του κέντρου, πιστεύω θα τους χτυπούσαμε...

Εν ολίγοις, υπάρχει όπως έγραψα στην αρχή ένα "φως στο τούνελ" στην ομάδα... Γιατί να μην προσπαθήσουμε να το μετατρέψουμε σε έναν τεράστιο ήλιο ; ; ;

Και αυτό θα γίνει μόνο αν μείνουν στην ομάδα μας αυτά τα ταλέντα και πλαισιωθούν και από άλλους παίκτες βέβαια όπως είπα... Γιατί αν σε 1-2 χρόνια αρχίσουμε τις πωλήσεις για 500 και 600 χιλιάρικα στους δύο του κέντρου ή στο εξωτερικό το "φως στο τούνελ" που υπάρχει τώρα θα μετατραπεί σε μία φανταστική σκιά του μυαλού μας... 

8 σχόλια:

Unknown είπε... 21 Νοεμβρίου 2013 στις 7:16 μ.μ.

Συμφωνώ απόλυτα σε όσα γράφεις τζιμ. Εγώ βέβαια δεν έχω ζήσει μεγάλες στιγμές με το μπασκετικό ΆΡΗ, αλλά εννοείται ότι ξέρω ότι κυρίως χάρη στη σπυριάρα είμαστε τεράστιο όνομα στην Ελλάδα.

Συμφωνώ σε αυτό που λες ότι δεν πρέπει να πωληθούν τα μεγάλα μας ταλέντα. Αν χρειάζονται λεφτά να βρουν έναν επενδυτή. Ας βρουν 5 ταλέντα (αν και πιστεύω ότι τα έχουν ήδη), να βρουν 4-5 Έλληνες στυλ Πελεκάνου ή και πιο πάνω π.χ. Περπέρογλου-Καϊμακόγλου και ας πάρουν 3-4 μεγάλους Αμερικάνους να δούμε και εμείς τον ΆΡΗ στην κορυφή!

Προοπτική υπάρχει, διάθεση υπάρχει, αρκεί να στηρίξει ο κόσμος και να κάνει σωστές κινήσεις η διοίκηση.

Προφανέστατα στο μπάσκετ βλέπουμε πολύ πιο αισιόδοξα το μέλλον από ότι στη μπάλα..

Giorgos T. είπε... 21 Νοεμβρίου 2013 στις 8:08 μ.μ.

συμφωνω μ αυτα που λες , αλλα σκεφτομαι τα τελευταια χρονια και κατι αλλο.

Στο μπασκετ εχεις ενα τεραστιο ονομα σαν συλλογος , με τιτλους εντος και εκτος ελλαδας. Εχεις ενα γηπεδο συγχρονο , ο κοσμος σε στηριζει. Πως δεν εχει βρεθει κανεις να επενδυσει σε αυτην την ομαδα?

Αντε στο ποδοσφαιρο το καταλαβαινω. Στο μπασκετ ομως? Μια ομαδα γνωστη σε ολη την ευρωπη με σταθερη παρουσια στις κορυφαιες ευρωπαικες διοργανωσεις (μεχρι πριν λιγα χρονια)!

Ανώνυμος είπε... 21 Νοεμβρίου 2013 στις 8:14 μ.μ.

Στο μπασκετ δεν χρειαζεται επενδυτης για να βγεις ευρωλιγκας και να βγαινεις τριτος..

μαραουντερ3

Giorgos T. είπε... 21 Νοεμβρίου 2013 στις 11:55 μ.μ.

δεν ειπα αυτο... απλα λεω οτι βαση ονοματος-ιστοριας-τιτλων κλπ πραγματων (που ΔΕΝ εχει το ποδοσφαιρικο μας τμημα) , θα μου φαινοταν λογικοτερο να υπαρξει επενδυτης στο μπασκετ...

Vamos_G1 είπε... 22 Νοεμβρίου 2013 στις 6:47 μ.μ.

Εύστοχο το άρθρο σου jim. Λόγω διαφορών μεταξύ του μπάσκετ κ του ποδοσφαίρου γενικά, στο μπάσκετ μπορείς να κάνεις καλή ομάδα ξοδεύοντας πολύ λιγότερα χρήματα. Αντίστοιχα βέβαια λιγότερα είναι κ τα έσοδα από τις διάφορες δραστηριότητες, οπότε πρέπει η εκάστοτε διοίκηση να είναι "νοικοκυρά".

Συμφωνώ επίσης κ με giorgo που λέει ότι είναι πιο λογικό να βρεθεί επενδυτής για το μπάσκετ παρά για το ποδόσφαιρο, μιας κ ζούμε κ σε εποχές κρίσης. Λέγοντας επενδυτής φυσικά, δεν εννοώ κάποιον μεγιστάνα, απλά ένα άτομο με οικονομική επιφάνεια αποδεδειγμένη, που να μπορεί να διαθέτει σε ΣΤΑΘΕΡΗ ΒΑΣΗ έξτρα χρήματα, πέραν δλδ αυτών που υπάρχουν από εισιτήρια, τηλεοπτικά, μπουτίκ κ χορηγίες.

Όσον αφορά την ομάδα, με βάση την τελευταία παράγραφο του jim, για μένα επίπεδο θα ανεβούμε μόνο αν, πέρα από κάποιους ποιοτικούς ξένους που θεωρώ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να υπάρχουν στο ρόστερ μας, τον ελληνικό κορμό μας από ταλαντούχους κ εξελίξιμους Έλληνες παίκτες να μπορούμε να τον ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ για χρονικό διάστημα ικανό για να δημιουργηθεί κάτι καλό κ όχι όπως στην περίπτωση του Παπανικολάου που αναφέρθηκε, να κάνουμε "περήφανες" πωλήσεις με το που ξεπετάγεται κάποιος καλός παίκτης. Για να γίνει βέβαια αυτό χρειάζεται η διοίκηση να έχει όραμα που να το μεταδίδει στους παίκτες κ φυσικά να υπάρχει ζεστό χρήμα (στο μέτρο του δυνατού) διαθέσιμο ανά πάσα ώρα κ στιγμή.

jim είπε... 22 Νοεμβρίου 2013 στις 7:08 μ.μ.

Φίλοι μου, στο μπάσκετ (κατά την άποψη μου) τα πράγματα είναι απλά...

Αν δεν βρεθεί ένας επενδυτής, μπορούν να βρεθούν μερικοί μεγαλομεσαίοι και να συγκροτήσουν ένα team..

Το κλειδί είναι όμως αλλού... Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τις τεράστιες προσωπικότητες του παρελθόντος..Και εξηγώ...

Παράδειγμα.. Πρόεδρος ο Νίκος Γκάλης... Όχι για να δίνει λεφτά..Αλλά για να δώσει όραμα..

Άλλο παράδειγμα.. Τεχνικός διευθυντής ο Παναγιώτης Γιαννάκης...

Άλλο... Ντίνος Αγγελίδης σε κάποιο πόστο ανάλογα τις δυνατότητες του..

Ο Μάριο Μπόνι, σκάουτερ στην Ιταλία ας πούμε.. Ο Μάϊκ Ναχάρ τις κάτω χώρες...

Υπάρχει μπόλικο υλικό ως σκέψη και καλό θα είναι να αρχίσει να μπαίνει σε διαδικασία υλοποίησης...

RedDragon είπε... 23 Νοεμβρίου 2013 στις 11:09 π.μ.

Επειδή δεν υπάρχει σάλιο στο μπάσκετ κ ο κόσμος δεν στηρίζει όσο πρέπει το καλοκαίρι ο Βεζένκοφ θα πωληθεί.

Άλλωστε είναι κοινό μυστικό ότι ο Βεζένκοφ ανανέωσε για 3 χρόνια αλλά με ρήτρα σε λογικά πλαίσια.

Με αυτό τον τρόπο κ ο παίχτης θα πάρει χρόνο συμμετοχής φέτος κ ο Άρης θα βγάλει λεφτά από την πώληση. Διότι αν έφευγε φέτος το καλοκαίρι έφευγε τσάμπα...

Ο Μποχωρίδης άντε να μείνει άλλα 2 χρόνια...

Χωρίς επενδυτή κ φράγκα δεν υπάρχει μέλλον.

Ο κόσμος κ ένα κύπελο να πάρουμε θα τρελαθεί αλλά το σημαντικό είναι να καταφέρεις να χτυπήσεις τους 2 μεγάλους (πλέον).

jim είπε... 23 Νοεμβρίου 2013 στις 11:23 π.μ.

Έτσι Red δεν κάνουμε τίποτα όμως... Και ο κόσμος δεν θα είναι εκεί βλέποντας τους ταλαντούχους να πωλούνται..