Μπασκετικές αναμνήσεις: ΠΑΟΚ-ΆΡΗΣ 80-81 6ος αγώνας της σαιζόν 1990-1991

Ο αγώνας που έδωσε στον ΆΡΗ το τελευταίο του Πρωτάθλημα . . .

Αυτός ήταν άλλος ένας αξέχαστος αγώνας... Για πολλά πράγματα... Για το μεγάλο γύρισμα του σκορ.... Για την μεγάλη αλλαγή συναισθημάτων στις κερκίδες... Για τον μεγάλο καβγά του Νίκου Γκάλη με τον Πρέλεβιτς...

Ένας αγώνας, ένας τελικός από τις εποχές που τους οπαδούς των δύο ομάδων τους χώριζε μια κορδέλα, ένα σχοινί.. Αν δείτε στο πέταλο θα δείτε πόσο κοντά ήταν οι οπαδοί.... Και παρόλα αυτά οι αγώνες ολοκληρωνόταν.


Και πιθανόν γι' αυτό τον λόγο θυμούνται τόσο έντονα οι οπαδοί εκείνα τα μεγάλα ντέρμπι. Πέρα από την ποιότητα του ΆΡΗ αλλά και του αντιπάλου, πέρα από το ότι ο ΆΡΗΣ ήταν η κορυφαία ομάδα της Ελλάδας και μία εκ των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης, το γεγονός της συνύπαρξης των οπαδών των δύο ομάδων στις κερκίδες του ιστορικού Αλεξανδρείου έπαιξε μεγάλο ρόλο για την τόσο έντονη θύμηση αυτών των αγώνων...

Παρακάτω παραθέτω το βίντεο του αγώνα... Ο οποίος αγώνας όπως προανέφερα έφερε το τελευταίο πρωτάθλημα στον ΆΡΗ . . .

Στην διάρκεια αυτού του αγώνα είδαμε πολλά να αλλάζουν... Είδαμε αρχικά τις δύο ομάδες να βρίσκονται κοντά στο σκορ και να μην μπορεί η μία να ξεφύγει από την άλλη. Στην συνέχεια είδαμε τον αντίπαλο να παίρνει διαφορά μέχρι και 13 πόντους.

Και πάνω που μπορούσε κάποιος να πει ότι τίποτα δεν έδειχνε ότι ο ΆΡΗΣ θα γυρνούσε το παιχνίδι, η θαυματουργή αυτή ομάδα το έκανε (το θαύμα της).... Γύρισε το παιχνίδι και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδος.

Τι να πούμε ; ; ; Για το εκπληκτικό παιχνίδι του Γιαννάκη ; ; ; Για τον Μπραντ Σέλλερς ο οποίος κράτησε τον ΆΡΗ με έξι συνεχόμενους πόντους όταν ο αντίπαλος ξέφυγε στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου ; ; ; Για τον Ντίνο Αγγελίδη που τότε αν και νεαρός βοήθησε σημαντικά ; ; ; Για τον αντίπαλο που 73 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, ήταν μπροστά 7 πόντους και κατάφερε να χάσει ; ; ; Για τον καβγά του Γκάλη με τον Πρέλεβιτς στο τέλος ; ; ;

Πολλά μπορούμε να θυμηθούμε . . . Όσοι βρισκόταν μέσα στο γήπεδο ήταν πολύ τυχεροί. Όχι γιατί έζησαν από κοντά το μαγικό αυτό παιχνίδι και είχαν την δυνατότητα να κάνουν καζούρα από πρώτο χέρι τους αντίπαλους οπαδούς, αλλά γιατί είδαν την ομάδα να παίρνει το τελευταίο της πρωτάθλημα.

Αυτός ο αγώνας δεν σηκώνει και πολλά λόγια.. Μιλάει από μόνος του (ο αγώνας)... Το παιχνίδι ήταν τόσο έντονο, τόσο αγχώδης που ότι κι αν πούμε είναι λίγο...

Πραγματικά αξίζει να δείτε ή να θυμηθείτε τον αγώνα αυτό... Θα νιώσετε το άγχος στο πετσί σας και πάλι σαν να μην ξέρετε το τελικό σκορ... Και ας το ξέρετε...

Και η κλασσική ιστορία που αναφέρω στο τέλος κάθε αφιερώματος . . .

Το ματς αυτό έγινε στις 8 Μαϊου 1991... Τότε ήμουν 7 χρονών και κάτι μηνών... Δυστυχώς, όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε ότι είχα την ατυχία να μεγαλώσω σε μία περιοχή - σε έναν δήμο που ήταν η πιο δυνατή περιοχή του αντιπάλου οπαδικά (και το δυστυχώς το λέω με όλη την σημασία της λέξης και δεν μετανιώνω ούτε στιγμή...).

Τον αγώνα τον έβλεπα με τον Παππού μου . . . Αγχώδης τύπος ο Παππούς μου, αγχώδης και η μητέρα μου... Από δω, από κει κερδίζει ο ΆΡΗΣ...

Ανοίγουμε τα παράθυρα του σαλονιού και βγαίνω λίγο έξω στο μπαλκόνι ... Εκείνη την ώρα περνούσαν δύο οπαδοί των αντιπάλων μέσα στα νεύρα και έτοιμοι να κλάψουν έλεγαν: "και ο παλιο...ς ο Παπαχρόνης τι έκανε;;;"... Εννοώντας την τελευταία φάση του αγώνα που ο Παπαχρόνης έκανε ένα σουτ με το ένα χέρι από το High Post...

Τότε σε κλάσματα δευτερολέπτου σκέφτηκα και είπα από μέσα μου, όντας 7 χρονών... "Καλά να πάθετε ρε αχώνευτοι"... Και έτρεξα να πω στον Παππού μου το περιστατικό γελώντας...

Μεγαλώνοντας ακόμη και τώρα κατάλαβα πόσο πολύ αγαπούσα τον ΆΡΗ από μικρός, πόσο πολύ ένοιωθα την αντιπαράθεση μ' αυτούς, πόσο πολύ μισούσα την αντίπαλη ομάδα και το κυριότερο ; ; ; Πόσο άτυχος ήμουν που μεγάλωσα σε εκείνη την περιοχή - δήμο . . .