Τη Δευτέρα πετύχαμε μια πολύ καλή νίκη απέναντι σε μια ομάδα που ήταν αήττητη στην έδρα της, και ανεβήκαμε σε ψυχολογία αλλά και στο βαθμολογικό πίνακα.
Μεγάλος πρωταγωνιστής του αγώνα ο Βεζένκοφ, ο οποίος τελείωσε το παιχνίδι με 23 πόντους και 5/5 τρίποντα. Είχε επίσης 7 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 4 λάθη σε 34 λεπτά συμμετοχής.
Το παιχνίδι ξεκίνησε ιδανικά. Εφαρμόσαμε μεγάλη πίεση στους 3 αμερικανούς πρωταγωνιστές του Απόλλωνα, τους παίκτες δηλαδή από τους οποίους εξαρτάται ολόκληρο το παιχνίδι της Πάτρας. Η πίεση έφερε δύσκολα σουτ και κακές επιλογές στην επίθεση, αυτά με τη σειρά τους εκνευρισμό και έτσι δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για ένα στρωτό και μυαλομένο παιχνίδι από την πλευρά μας. Η ευστοχία μας συνέβαλε στο τελευταίο, και η συγκέντρωση στο πλάνο μας έδωσε τη διαφορά στο σκορ.
Ο κακός δαίμονας που λέγεται "3ο δεκάλεπτο" νικήθηκε κατά κράτος από την ωριμότητα που βγάζαμε στο παρκέ και κάπως έτσι φτάσαμε στο +18. Στο λίγο χρόνο που απέμενε δεν μπορούσαν να αλλάξουν πολλά, στα 7'' ο Αθηναίου έκανε ένα χαβαλέ τρίποντο από τα 9 μέτρα μάλλον για να δώσει άλλη μια ευκαιρία να γράψει μια ακόμη τάπα η στατιστική του Πελεκάνου. Στο σφύριγμα της λήξης το ταμπλό έδειχνε 53-64 και έκανε εντύπωση πως ο ΑΡΗΣ έκανε ένα δύσκολο παιχνίδι να φαίνεται έυκολο.
Εκεί κάπου δημιουργήθηκε μια σύγχυση, αφού οι παίκτες μας νόμιζαν πως αυτή ήταν η λήξη του ματς και επειδή θ' αργούσε το λεωφορείο είπαν να κάνουν αποθεραπεία με ένα 10λεπτο χαλάρωμα. Απέναντι στον Απόλλωνα Πάτρας και αυτό...
Όπως έχουμε πει και θα λέμε σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, η ομάδα τώρα χτίζεται, απότελείται από νεαρούς - κυρίως - παίκτες, χωρίς μεγάλη εμπειρία στην Α1 και χωρίς μεγάλη εμπειρία γενικά! Με τον τρόπο που χάθηκαν 2 ματς στο τέλος, έτσι θα κερδηθούν κάποια άλλα (όπως της Δευτέρας) και αυτό θα γίνεται μέχρι το τέλος της σεζόν. Κάποιες φορές τα σουτ θα μπουν και κάποιες όχι, έτσι έιναι το μπάσκετ. Αυτό που θέλουμε εμείς είναι οι πιθανότητες της νίκης σε κάθε στιγμή του αγώνα να έρθουν με το μέρος μας, γιατί τώρα τις περισσότερες φορές δεν είναι. Θεωρώ πως το πάμε καλά.
Ραντεβού την Κυριακή.
Υ.Γ: Έχω ξαναπεί πως μέχρι πριν από μερικά χρόνια, όταν το ματς πήγαινε στον πόντο, ο ΑΡΗΣ σου έδινε μια αυτοπεποίθηση πως θα είναι ο τελικός νικητής. Αυτό σιγά σιγά χάθηκε, και είναι ο λόγος που περισσότερο από τις εύκολες νίκες μου αρέσουν οι δύσκολες. Γιατί χτίζουν χαρακτήρα νικητή (κάτι που αυτή την περίοδο έχει καταφέρει ο Ολυμπιακός). Και μας έλειψε.
Μεγάλος πρωταγωνιστής του αγώνα ο Βεζένκοφ, ο οποίος τελείωσε το παιχνίδι με 23 πόντους και 5/5 τρίποντα. Είχε επίσης 7 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 4 λάθη σε 34 λεπτά συμμετοχής.
Το παιχνίδι ξεκίνησε ιδανικά. Εφαρμόσαμε μεγάλη πίεση στους 3 αμερικανούς πρωταγωνιστές του Απόλλωνα, τους παίκτες δηλαδή από τους οποίους εξαρτάται ολόκληρο το παιχνίδι της Πάτρας. Η πίεση έφερε δύσκολα σουτ και κακές επιλογές στην επίθεση, αυτά με τη σειρά τους εκνευρισμό και έτσι δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για ένα στρωτό και μυαλομένο παιχνίδι από την πλευρά μας. Η ευστοχία μας συνέβαλε στο τελευταίο, και η συγκέντρωση στο πλάνο μας έδωσε τη διαφορά στο σκορ.
Ο κακός δαίμονας που λέγεται "3ο δεκάλεπτο" νικήθηκε κατά κράτος από την ωριμότητα που βγάζαμε στο παρκέ και κάπως έτσι φτάσαμε στο +18. Στο λίγο χρόνο που απέμενε δεν μπορούσαν να αλλάξουν πολλά, στα 7'' ο Αθηναίου έκανε ένα χαβαλέ τρίποντο από τα 9 μέτρα μάλλον για να δώσει άλλη μια ευκαιρία να γράψει μια ακόμη τάπα η στατιστική του Πελεκάνου. Στο σφύριγμα της λήξης το ταμπλό έδειχνε 53-64 και έκανε εντύπωση πως ο ΑΡΗΣ έκανε ένα δύσκολο παιχνίδι να φαίνεται έυκολο.
Εκεί κάπου δημιουργήθηκε μια σύγχυση, αφού οι παίκτες μας νόμιζαν πως αυτή ήταν η λήξη του ματς και επειδή θ' αργούσε το λεωφορείο είπαν να κάνουν αποθεραπεία με ένα 10λεπτο χαλάρωμα. Απέναντι στον Απόλλωνα Πάτρας και αυτό...
Όπως έχουμε πει και θα λέμε σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, η ομάδα τώρα χτίζεται, απότελείται από νεαρούς - κυρίως - παίκτες, χωρίς μεγάλη εμπειρία στην Α1 και χωρίς μεγάλη εμπειρία γενικά! Με τον τρόπο που χάθηκαν 2 ματς στο τέλος, έτσι θα κερδηθούν κάποια άλλα (όπως της Δευτέρας) και αυτό θα γίνεται μέχρι το τέλος της σεζόν. Κάποιες φορές τα σουτ θα μπουν και κάποιες όχι, έτσι έιναι το μπάσκετ. Αυτό που θέλουμε εμείς είναι οι πιθανότητες της νίκης σε κάθε στιγμή του αγώνα να έρθουν με το μέρος μας, γιατί τώρα τις περισσότερες φορές δεν είναι. Θεωρώ πως το πάμε καλά.
Ραντεβού την Κυριακή.
Υ.Γ: Έχω ξαναπεί πως μέχρι πριν από μερικά χρόνια, όταν το ματς πήγαινε στον πόντο, ο ΑΡΗΣ σου έδινε μια αυτοπεποίθηση πως θα είναι ο τελικός νικητής. Αυτό σιγά σιγά χάθηκε, και είναι ο λόγος που περισσότερο από τις εύκολες νίκες μου αρέσουν οι δύσκολες. Γιατί χτίζουν χαρακτήρα νικητή (κάτι που αυτή την περίοδο έχει καταφέρει ο Ολυμπιακός). Και μας έλειψε.
4 σχόλια:
παραλιγο να μας τρελανει (ξανα) ο Αρης με αυτα που ειδαμε στο τελευταιο 10λεπτο..
σε ενα παιχνιδι το οποιο ελεγχαμε απο την αρχη , με τον Βεζενκοφ να ειναι εκπληκτικος και τους υπολοιπους να μην υστερουν. Στο τελευταιο 10λεπτο ομως , λιγο η απειρια οπως πολυ σωστα λες , λιγο το οτι θεωρησαμε οτι ηδη εχουμε κερδισει.... Αυτα εβαλαν τον Απολλωνα στο παιχνιδι.
Ευτυχως οτι μας πηρε η μπαλα στο παιχνιδι με τον Πανιωνιο , μας το εδωσε πισω στην Πατρα.
Πρεπει να κοιταξουμε να βελτιωθουμε σε αυτον τον τομεα, να μην σπαταλαμε δηλαδη ενα ολοκληρο δεκαλεπτο ,ειτε το 3ο ειτε το 4ο γιατι αυτο μας στοιχιζει!
Αλέξη, θεωρείς ότι μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για αυτήν την "χαλαρότητα" του 4ου δεκαλέπτου την έχουν οι παίκτες ή ο προπονητής;
Καταλαβαίνω ότι οι παίκτες είναι νέοι και άπειροι, ο προπονητής τι κάνει για να τους αφυπνίσει και να τους κάνει να ξυπνήσουν? Δεν χρειάζεται να πάρει time out, να τους βάλει τις φωνές ή κάτι αντίστοιχο?
Alex είσαι πολύ χαμηλών τόνων...
Ξεκινώ λέγοντας ότι τα 3 πρώτα δεκάλεπτα ήταν τα καλύτερα μας φέτος.
Το 4ο αντιθέτως ήταν το χειρότερο. Δεν είναι δυνατόν να σε παίζει ο Απόλλων σαν τη γάτα με το ποντίκι.
Τελειώσαμε το παιχνίδι με 25 λάθη παρακαλώ. 9 στα 10 τέτοια παιχνίδια τα χάνεις...
Έκανε μπαμ η έλειψη ενός κλασικού άσσου. Δεν μπορούσαμε να περάσουμε το κέντρο και μέχρι να ξυπνήσει ο Αγγέλου κ να βάλει 3 χειριστές κοντέψαμε να το χάσουμε το ματς.
Δέχομαι να χάνω παιχνίδια που δεν είμαι καλός, να χάνω παιχνίδια από την απειρία ή από την ατυχία αλλά παιχνίδια σαν το ματς της Δευτέρας όπου έφτασες να προηγείσαι με 18 πόντους, ΔΕΝ δέχομαι να χάνονται...
VardARIS όταν κεδίζεις 18 πόντους μια ομάδα ίδιας δυναμικότητας ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα αντιδράσει.
Η Πάτρα μας πίεζε σε όλο το γήπεδο σε όλη τη διάρκεια του ματς και στο τέλος ακόμα πιο έντονα για να το γυρίσει. Αν σε τέτοια πίεση (που είχαμε προβλέψει και σωστά αντιμετωπίσει μέχρι τότε) βάζαμε 2 εύκολα καλάθια ο Βετούλας θα μάζευε την ομάδα του πίσω μη φάει 30 πόντους στο κεφάλι και το παιχνίδι θα έληγε κάπου εκεί. Δεν το κάναμε παρ' όλο που περνούσαμε το κέντρο εύκολα και βγαίναμε συνέχεια 3-2. Περίμεναμε να επιστρέψει η άμυνα για να πάμε σε σετ επίθεση. Πιστεύω πως ο Αγγέλου επέλεξε να μην κάνει το παιχνίδι γρήγορο και άναρχο, παρά τη διαφορά, μια και τα λάθη των παικτών μας σε όλα τα μέχρι τώρα παιχνίδια βγάζουν μάτια και αν κάτι στράβωνε (όπως στη μοναδική φάση που προσπαθήσαμε να βάλουμε καλάθι στο 3-2 μετά από πίεση και κάναμε τραγικό λάθος) η διαφορά θα χανόταν πολύ νωρίτερα.
Τις επιλογές σου τι κάνεις σύφωνα με το υλικό που έχεις. Και εμείς είμαστε μια νεανική ομάδα με πολύ ταλέντο και απειρία. Είναι παράλογο να ζητάς από κάποιον να κάνει κάτι που δεν μπορεί, αν δε το μάθει πρώτα καλά. Τις λάθος επιλογές που έχω δει φέτος στα 7 επίσημα ματς δεν τις πιστεύουν τα μάτια μου, αλλά αυτούς τους παίκτες έχω, τί να κάνω; Και είπαμε ο Αγγέλου δεν είναι ο Φιλ Τζάκσον!
Red αν ήσουν ρώσσος και Cska πρόπερσι θα είχες κάψει το κασκόλ σου μέσα στο γήπεδο στον τελικό :-))))))
Πέρα από την πλάκα όμως, συμφωνώ μαζί σου στο ότι δεν πρέπει να κάνουμε ντέρμπι τέτοια ματς, όπως δεν πρέπει να κάνουμε και πολλά άλλα. Ευτυχώς που το πλάνο είναι 3ετίας!
Δημοσίευση σχολίου