Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Με ψηλά το κεφάλι

Η Εθνική μας μπορεί να μην κατάφερε να αποκλείσει τους Γερμανούς, κατάφερε όμως να φύγει από την διοργάνωση με το κεφάλι ψηλά. Πάθος υπήρχε, θέληση υπήρχε . . . Υπήρχε όμως και η καλοκουρδισμένη γερμανική μηχανή που όταν έβαζε μπρος, δύσκολα μπορούσαμε να την κρατήσουμε. Η Γερμανία, έκανε το καλύτερο παιχνίδι της στην διοργάνωση και ένα από τα καλύτερα τα τελευταία χρόνια.


Στην ομάδα μας, αξίζουν μπράβο όχι μόνο γιατί πάλεψε το μάτς με τους γερμανούς, αλλά γιατί έφτασε στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Το 2004 πρώτη ομάδα. Το 2008 ήταν στην τελική φάση των 16. Και το 2012 μέσα στους 8. Άρα τα τελευταία 8 χρόνια η Εθνική ανήκει δικαιωματικά μέσα στις καλύτερες 10-12 ομάδες της ηπείρου μας.


Από την έναρξη του αγώνα, οι Γερμανοί έδειξαν τις προθέσεις τους. Θέλησαν να πετύχουν γρήγορα ένα γκόλ για να ανοίξει το παιχνίδι. Η "σφιχτή" Ελληνική άμυνα και ο απανταχού παρών Σηφάκης, όμως, τους το απέτρεψαν.

Συνέχισαν τις επιθέσεις τους και κάπου στα μέσα του ημιχρόνου, έβγαλαν απίστευτους αυτοματισμούς. Ακομα και εκεί η ομάδα μας, άντεξε. Δυστυχώς, όμως, η "θηλιά" έσφιγγε ολοένα και περισσότερο με το ανέβασμα πολλών παιχτών της Γερμανίας στα καρέ μας. Ανέβηκαν τα ακραία μπακ, ακόμα και τα κεντρικά μπακ για κεφαλιές.

Στο 39, ο Λάμ με σούτ άνοιξε το σκόρ. Θα ήταν θετικό να πηγαίναμε στο ημίχρονο ισόπαλοι.

Το δέυτερο μέρος, ξεκίνησε με αλλαγές. Φωτάκης και Γκέκας πέρασαν στον αγώνα και έδωσαν ώθηση στην ομάδα. Ύστερα από μια ωραία αντεπίθεση ισοφαρίσαμε και μεταφέραμε το άγχος στους γερμανούς. Η ψυχολογία ήταν με μας, σε εκείνο το σημείο.

Απλά έπρεπε να ελέγξουμε τον ρυθμό, κρατώντας μπάλα και παγώνοντας γενικά το παιχνίδι. Πως να το κάνεις αυτό όταν οι γερμανοί έδειξαν τεράστια ψυχραιμία και κυνήγησαν το γκόλ με τον τρόπο που ξέρουν. Έβγαλαν εκ νέου τους αυτοματισμούς τους και με ένα σούτ του Κχεντίρα με το καλάμι, έκαναν το 2-1.

Κάπου εκεί τελείωσαν όλα. Εγινε το 3-1 και το 4-1. Θετικό ότι μειώσαμε σε 4-2.

Η Εθνική μας, ακόμα και σ' αυτή την διοργάνωση μας διέψευσε. Μας έδωσε να καταλάβουμε, ότι δεν πρέπει να την υποβαθμίζουμε. Αντίθετα, πρέπει να την σεβόμαστε, όχι μόνο εμείς οι Έλληνες, αλλά και όλη η Ευρώπη.

Υπάρχουν αρκετά παιδιά νεαρά σε ηλικία, ικανότατα να βασιστεί η ομάδα πάνω τους. Παρόλα αυτά χρειάζεται και δουλειά στην Ελληνική υποδομή ποδοσφαίρου, για να βγούν κι άλλα παιδιά ικανά να στελεχώσουν την Εθνική.




3 σχόλια:

VardARIS είπε... 23 Ιουνίου 2012 στις 10:07 π.μ.

Συγχαρητήρια στην Εθνική και τους διεθνείς. Πραγματικά το 1-1 το πανηγυρίσαμε όλοι με την καρδιά μας! Απίστευτο συναίσθημα.

Το σημαντικό όπως αναφέρεις Jim είναι ότι αυτή η ομάδα έχει μέλλον. Ειδικά η άμυνά μας με Τοροσίδη (27)-Παπασταθόπουλο (24)-Παπαδόπουλους (27&20)-Τζαβέλλα( 25) είναι πολλά υποσχόμενη. Για τα επόμενα 8-10 χρόνια οι θέσεις αυτές θα είναι "κλειδωμένες"...

Ο Σηφάκης δυστυχώς έκανε αρκετά λάθη χθες, και εδώ οι Άγγλοι σχολιαστές τον κατηγορούσαν για τις ασταθείς επεμβάσεις του, αλλά και για το 3ο γκολ με την άστοχη έξοδο. Δεν πειράζει όμως, Βελλίδη έχουμε!

Και κάτι για τους Γερμανούς: πραγματικά με τρόμαξαν. Παλαιότερα η Γερμανία διακρίνονταν ως ομάδα για την δύναμή τους και για το ότι έπαιζαν με ψυχή. Όμως η σημερινή τους ομάδα, είναι πραγματικά ότι καλύτερο έχουν βγάλει. Μου έκανε εντύπωση η ευκολία με την οποία έβγαζαν φάσεις ακόμη και σε μια τόσο κλειστή άμυνα όπως η χθεσινή ελληνική. Με αυτοματισμούς και ορθολογικές φάσεις και σουτ, χωρίς τα σουτ της απελπισίας που έκαναν οι Ρώσοι για παράδειγμα.

Μακάρι να δούμε έναν τελικό Ισπανία - Γερμανία, αλλά να πανηγυρίσουμε μαζί με τους Ισπανούς στο τέλος...

Μαναβης είπε... 23 Ιουνίου 2012 στις 4:50 μ.μ.

Καλά εγώ στο 1-1 χοροπηδούσα βγήκα έξω στο μπαλκόνι και φώναζα και κάτω
από το σπίτι μου έχουμε καφετέρια που το έβλεπαν από nova και χάρηκαν μετά από 1 λεπτό και έγινε πανικός, φώναζαν,άκουγα κόρνες από τα αμάξια τέλεια ήταν.

jim είπε... 23 Ιουνίου 2012 στις 5:45 μ.μ.

Και μόνο που η Εθνική έχει πάει σε τρία σερί Euro και σε ένα mundial και στα προκριματικά έχει καλές κληρώσεις, έχει ανέβει επίπεδο.

Παλιά, σχεδόν ποτε δεν συμμετείχαμε σ' αυτές τις διοργανώσεις και μας έμοιαζε έκπληξη αν τυχόν πηγαίναμε. Τώρα πια, είναι σχεδόν πάντα συμμετέχουμε και μας φαίνεται έκπληξη αν δεν πάμε.

Παρόλα αυτά, δεν άλλαξε κάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το μόνο που άλλαξε είναι η περισσότερη ευκολία με την οποία φεύγουν για ομάδες του εξωτερικού οι παίχτες.

Πρέπει να δουλέψουν οι υπεύθυνοι στις υποδομές κυρίως. Απο κει αρχίζει η ανάπτυξη. Να δημιουργήσουν χώρους, συνθήκες, να συνεργαστούν με γνώστες του αντικείμένου, με επιτελεία επιστημόνων, να κάνουν συλλογική και πολυδιάστατη δουλειά.

Μέσα από την δουλεια, ανεβαίνεις επίπεδο. Και όφελος λίγο-πολύ έχουν όλοι. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.