Η Ατλέτικο Μαδρίτης κατέκτησε το Europa League για την περίοδο 2011-2012, τελικά. Κέρδισε 3-0, την Μπιλμπάο και δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης. Έτσι, κατάφερε να πάρει το δεύτερο διεθνή τίτλο της μέσα σε τρία χρόνια. Με πρωταγωνιστή τον Φαλκάο, ο οποίος πέτυχε δύο γκόλ που έχουν να κάνουν καθαρά με την κλάση του.
Οι παίχτες της Μπιλμπάο δεν το έβαλαν κάτω και προσπαθούσαν ξανά και ξανά για να μειώσουν σε 2-1, έτσι ώστε να μπουν εκ νέου στον τελικό. Από την μία όμως το άριστο στήσιμο των Μαδριλένων και από την άλλη η ατυχία αλλά και η απειρία των Βάσκων τους στέρησαν τις όποιες πιθανότητες "επαναφοράς" στο παιχνίδι.
Το γεγονός που "συγκλόνισε" στον τελικό, ήταν τα δάκρυα πίκρας των παιχτών της Μπιλμπάο μετά το τέλος του τελικού. Μάλιστα, ο Μουνιαϊν έπεσε κάτω και ξέσπασε σε κλάματα, όταν ο Ντιέγο διαμόρφωσε το τελικό 3-0.
Αυτή ήταν μία αντίδραση που έδειξε αγάπη για την ομάδα τους, την πατρίδα τους, για τους συμπατριώτες τους, για τις οικογένειες τους. Για τους παίχτες της Μπιλμπάο το να αγωνίζονται στην ομάδα της πόλης τους είναι πολλά παραπάνω από ένα επάγγελμα, από μία ασχολία.
Είναι κάτι σαν ιδανικό, αν θέλουμε να δείξουμε τι σημαίνει γι' αυτούς, το να παίζουν στην Αθλέτικ Μπιλμπάο. Όλοι τους έχουν Βάσκικο αίμα, οι περισσότεροι μεγάλωσαν στην Χώρα των Βάσκων, γαλουχήθηκαν στις ακαδημίες της ομάδας, στηρίχθηκαν απο τους συμπατριώτες τους.
Οπότε, η ομάδα γι αυτούς δεν είναι ένα απλό κλάμπ αλλά όλόκληρη η ζωή τους. Και γι' αυτούς και για τους Βάσκους φίλους της ομάδας.
Στον αγώνα, η Μπιλμπάο μπήκε να κάνει αυτό που έκανε μέχρι τώρα. Δεν μπήκε να κλειστεί, δεν έδειξε σκοπιμότητα. Προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα των παιχτών της, τον δυνατό Γιορέντε, να κυκλοφορήσει μπάλα, να εκμεταλλευτεί αντεπιθέσεις.
Η Ατλέτικο, όμως, ήταν άριστα στημένη και διαβασμένη και μπορούμε να πούμε ότι τα έκανε όλα σχεδόν σε τέλειο βαθμό. Όλες οι γραμμές της, είχαν συνοχή. Φυσικά, τεράστιο ρόλο έπαιξε η κλάση του Φαλκάο, ο οποίος διαμόρφωσε με δύο ενέργειές του, δύο όμορφα γκόλ. Δεν ήταν γκολ, από πάσα πάρε - βάλε, ούτε γκόλ από προσωπική ενέργεια άλλου παίχτη ή από "ριμπάουντ". Ήταν και τα δύο από προσωπικές ενέργειες του Κολομβιανού. Από τους καλύτερους επιθετικούς της Ευρώπης.
Η Μπιλμπάο, ανέβηκε ακόμα περισσότερο με τις δύο αλλαγές του Μπιέλσα στο δεύτερο μέρος. Έκανε τέσσερις φάσεις, αλλά δεν μπόρεσε να μειώσει σε 2-1. Τις περισσότερες φορές, πάντως, οι προσπάθειες της σταματούσαν γρήγορα, από την καλή αμυντική λειτουργία της Ατλέτικο.
Ο Γιορέντε καλά κλεισμένος τόσο από τον Μιράντα όσο και από τον Γκοντίν. Ο Μουνιαϊν κουβάλησε μπάλα και μοίρασε παιχνίδι, αλλά δεν έφτανε. Πάντως ο μικρός, έχει όλα φώντα για ένα ένδοξο μέλλον. Γρήγορος, τεχνίτης, πασαδόρος, τρεχαλατζής, πνευμονάκιας κιόλας έχει όλα τα στοιχεία για μία λαμπρή καριέρα.
Κακή μέρα για την Μπιλμπάο. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και η απειρία των παιχτών της. Ήταν σημαντική μέρα για τος Βάσκους αυτή. Αυτή η χρονιά θα αποτελέσει παρακαταθήκη για το μέλλον της ομάδας. Ασφαλώς και δεν θα μείνουν όλοι οι παίχτες. Ήδη αρκετά πλούσια κλάμπ ενδιαφέρονται για τον Γιορέντε, τον Μουνιαϊν, τον Χάβι Μαρτίνεθ. Όμως, ότι κι αν γίνει το μέλλον ή η συνέχεια ανήκει στα παιδιά της Μπιλμπάο. Και σ' αυτά που παίζουν τώρα και σ' αυτά που θα παίξουν στο μέλλον.
Η τακτική της ομάδας, δεν θα αλλάξει. Δεν θα πάρει αλλοδαπούς παίχτες. Αυτό για όσους βιαστούν να πουν, πως αν είχε 3-4 πιο έμπειρους ξένους ενδεχομένως να τα κατάφερνε. Άλλωστε και το 77% περίπου των φίλων της ομάδας, επιθυμεί αν παραμείνει αυτή η πολιτική.
Η πλέον πιθανή σκέψη για το πως μπορεί η ομάδα να αποκτήσει τους ηγέτες που λένε ότι της λείπουν, είναι να κρατήσει την πλειψηφία των παιχτών της που μπορούν να παίξουν στα πλούσια κλαμπ. Να θυσιάσουν, δηλαδή κάποια δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ για να διατηρήσουν στις τάξεις τους παίχτες υψηλού επιπέδου, έμπειρους, ψυχωμένους αφου είναι Βάσκοι.
Πιστεύω πως το παράδειγμα της ομάδας αυτής πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα και για την δική μας ομάδα. Τουλάχιστον, μέχρι ενός σημείου. Δεν λέω να έχουμε μόνο Θεσσαλονικείς παίχτες. Λέω, να δώσουμε βάση στις ακαδημίες μας και στην παραγωγή ταλέντων. Και να μπαίνουν να παίζουν και από 18-19 χρονων βέβαια.
Γενικότερα, να φτιάξουμε ένα σύστημα ακαδημιών πλαισιωμένο με κατάλληλους ανθρώπους όλων των ειδικοτήτων με σκοπό την παραγωγή παιχτών. Το προτιμώ αυτό το πλάνο, από το να στηριζόμαστε στους μάνατζερ και στις εταιρίες προώθησης παιχτών ανά τον κόσμο με σκοπό το κέρδος. Η πλειοψηφία των ξένων παιχτών δεν νοιώθει τον παλμό της ομάδας, του οπαδού, της πόλης, όπως τον νοιώθει ένα παιδί από τα σπλάχνα της ομάδας.
Αυτά . . . Ο Μάϊος είναι ο μήνας των τελικών. Διεθνών διοργανώσεων, κυπέλλων, ακόμα και αγώνων πρωταθλήματος που είναι μάτς τελικοί, ουσιαστικά.
Οι παίχτες της Μπιλμπάο δεν το έβαλαν κάτω και προσπαθούσαν ξανά και ξανά για να μειώσουν σε 2-1, έτσι ώστε να μπουν εκ νέου στον τελικό. Από την μία όμως το άριστο στήσιμο των Μαδριλένων και από την άλλη η ατυχία αλλά και η απειρία των Βάσκων τους στέρησαν τις όποιες πιθανότητες "επαναφοράς" στο παιχνίδι.
Το γεγονός που "συγκλόνισε" στον τελικό, ήταν τα δάκρυα πίκρας των παιχτών της Μπιλμπάο μετά το τέλος του τελικού. Μάλιστα, ο Μουνιαϊν έπεσε κάτω και ξέσπασε σε κλάματα, όταν ο Ντιέγο διαμόρφωσε το τελικό 3-0.
Αυτή ήταν μία αντίδραση που έδειξε αγάπη για την ομάδα τους, την πατρίδα τους, για τους συμπατριώτες τους, για τις οικογένειες τους. Για τους παίχτες της Μπιλμπάο το να αγωνίζονται στην ομάδα της πόλης τους είναι πολλά παραπάνω από ένα επάγγελμα, από μία ασχολία.
Είναι κάτι σαν ιδανικό, αν θέλουμε να δείξουμε τι σημαίνει γι' αυτούς, το να παίζουν στην Αθλέτικ Μπιλμπάο. Όλοι τους έχουν Βάσκικο αίμα, οι περισσότεροι μεγάλωσαν στην Χώρα των Βάσκων, γαλουχήθηκαν στις ακαδημίες της ομάδας, στηρίχθηκαν απο τους συμπατριώτες τους.
Οπότε, η ομάδα γι αυτούς δεν είναι ένα απλό κλάμπ αλλά όλόκληρη η ζωή τους. Και γι' αυτούς και για τους Βάσκους φίλους της ομάδας.
Στον αγώνα, η Μπιλμπάο μπήκε να κάνει αυτό που έκανε μέχρι τώρα. Δεν μπήκε να κλειστεί, δεν έδειξε σκοπιμότητα. Προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την ταχύτητα των παιχτών της, τον δυνατό Γιορέντε, να κυκλοφορήσει μπάλα, να εκμεταλλευτεί αντεπιθέσεις.
Η Ατλέτικο, όμως, ήταν άριστα στημένη και διαβασμένη και μπορούμε να πούμε ότι τα έκανε όλα σχεδόν σε τέλειο βαθμό. Όλες οι γραμμές της, είχαν συνοχή. Φυσικά, τεράστιο ρόλο έπαιξε η κλάση του Φαλκάο, ο οποίος διαμόρφωσε με δύο ενέργειές του, δύο όμορφα γκόλ. Δεν ήταν γκολ, από πάσα πάρε - βάλε, ούτε γκόλ από προσωπική ενέργεια άλλου παίχτη ή από "ριμπάουντ". Ήταν και τα δύο από προσωπικές ενέργειες του Κολομβιανού. Από τους καλύτερους επιθετικούς της Ευρώπης.
Η Μπιλμπάο, ανέβηκε ακόμα περισσότερο με τις δύο αλλαγές του Μπιέλσα στο δεύτερο μέρος. Έκανε τέσσερις φάσεις, αλλά δεν μπόρεσε να μειώσει σε 2-1. Τις περισσότερες φορές, πάντως, οι προσπάθειες της σταματούσαν γρήγορα, από την καλή αμυντική λειτουργία της Ατλέτικο.
Ο Γιορέντε καλά κλεισμένος τόσο από τον Μιράντα όσο και από τον Γκοντίν. Ο Μουνιαϊν κουβάλησε μπάλα και μοίρασε παιχνίδι, αλλά δεν έφτανε. Πάντως ο μικρός, έχει όλα φώντα για ένα ένδοξο μέλλον. Γρήγορος, τεχνίτης, πασαδόρος, τρεχαλατζής, πνευμονάκιας κιόλας έχει όλα τα στοιχεία για μία λαμπρή καριέρα.
Κακή μέρα για την Μπιλμπάο. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και η απειρία των παιχτών της. Ήταν σημαντική μέρα για τος Βάσκους αυτή. Αυτή η χρονιά θα αποτελέσει παρακαταθήκη για το μέλλον της ομάδας. Ασφαλώς και δεν θα μείνουν όλοι οι παίχτες. Ήδη αρκετά πλούσια κλάμπ ενδιαφέρονται για τον Γιορέντε, τον Μουνιαϊν, τον Χάβι Μαρτίνεθ. Όμως, ότι κι αν γίνει το μέλλον ή η συνέχεια ανήκει στα παιδιά της Μπιλμπάο. Και σ' αυτά που παίζουν τώρα και σ' αυτά που θα παίξουν στο μέλλον.
Η τακτική της ομάδας, δεν θα αλλάξει. Δεν θα πάρει αλλοδαπούς παίχτες. Αυτό για όσους βιαστούν να πουν, πως αν είχε 3-4 πιο έμπειρους ξένους ενδεχομένως να τα κατάφερνε. Άλλωστε και το 77% περίπου των φίλων της ομάδας, επιθυμεί αν παραμείνει αυτή η πολιτική.
Η πλέον πιθανή σκέψη για το πως μπορεί η ομάδα να αποκτήσει τους ηγέτες που λένε ότι της λείπουν, είναι να κρατήσει την πλειψηφία των παιχτών της που μπορούν να παίξουν στα πλούσια κλαμπ. Να θυσιάσουν, δηλαδή κάποια δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ για να διατηρήσουν στις τάξεις τους παίχτες υψηλού επιπέδου, έμπειρους, ψυχωμένους αφου είναι Βάσκοι.
Πιστεύω πως το παράδειγμα της ομάδας αυτής πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα και για την δική μας ομάδα. Τουλάχιστον, μέχρι ενός σημείου. Δεν λέω να έχουμε μόνο Θεσσαλονικείς παίχτες. Λέω, να δώσουμε βάση στις ακαδημίες μας και στην παραγωγή ταλέντων. Και να μπαίνουν να παίζουν και από 18-19 χρονων βέβαια.
Γενικότερα, να φτιάξουμε ένα σύστημα ακαδημιών πλαισιωμένο με κατάλληλους ανθρώπους όλων των ειδικοτήτων με σκοπό την παραγωγή παιχτών. Το προτιμώ αυτό το πλάνο, από το να στηριζόμαστε στους μάνατζερ και στις εταιρίες προώθησης παιχτών ανά τον κόσμο με σκοπό το κέρδος. Η πλειοψηφία των ξένων παιχτών δεν νοιώθει τον παλμό της ομάδας, του οπαδού, της πόλης, όπως τον νοιώθει ένα παιδί από τα σπλάχνα της ομάδας.
Αυτά . . . Ο Μάϊος είναι ο μήνας των τελικών. Διεθνών διοργανώσεων, κυπέλλων, ακόμα και αγώνων πρωταθλήματος που είναι μάτς τελικοί, ουσιαστικά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου