Άρης - Αήττητος Σπάτων 2-1, ο παλιός είναι...αλλιώς!

Νίκη ψυχολογίας για τον Άρη στην 2η αγωνιστική του κυπέλλου, με κέρδος 3 παίκτες που είχαν ελάχιστο έως καθόλου χρόνο συμμετοχής μέχρι σήμερα.

Η ενδεκάδα 

Με πολλές αλλαγές παρατάθηκε ο Άρης, για να δοθούν ευκαιρίες σε παίκτες και για να ξεκουραστούν οι βασικοί πριν το παιχνίδι της Κυριακής με τον Ολυμπιακό.

Τα γκολ

Διαμαντόπουλος (67’,76’) – Χαντί (90’)

Ο αγώνας

Το πρώτο ημίχρονο για τον Άρη ήταν νωχελικό, με ελάχιστες καλές ευκαιρίες. Διατηρήσαμε εύκολα την κατοχή σε όλο το ημίχρονο και οι περισσότερες προσπάθειες ανάπτυξης έγιναν από τα δεξιά με τα συνεχή ανεβάσματα του Τζανακάκη και τον Μαρτίνες που ‘έκλεινε’ προς το κέντρο. Ο δεύτερος στάθηκε άτυχος και θα μπορούσε να σκοράρει ένα καταπληκτικό γκολ αν του έκανε την χάρη το δοκάρι. Πέρα από την δεξιά πλευρά που ξεχώρισε, ο Άρης δεν μπόρεσε να καταφέρει τίποτα. Η ταυτόχρονη παρουσία 2 αργών παικτών (Γιουνές, Ναζλίδης) χωρίς κίνηση ή/και όρεξη μπλόκαρε για άλλη μια φορά την ομάδα. 

Είδαμε και πάλι τον Γιουνές να βγαίνει εκτός περιοχής για να υποδεχτεί την μπάλα. Στην θεωρία, όταν ο Τυνήσιος έβγαινε εκτός περιοχής, τότε ο Ναζλίδης έκανε κίνηση προς τα μέσα. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν ότι ο Γιουνές θα ήταν ικανός να τροφοδοτήσει αποτελεσματικά κάποιον συμπαίκτη του στην περιοχή, πράγμα που δεν έκανε. Για άλλη μια φορά λοιπόν μας έδειξε ότι εκτός περιοχής δεν μπορεί να βοηθήσει καθόλου. Η παρουσία του Ναζλίδη μας έκανε πιο αργούς, προβλέψιμους και ακίνδυνους. Ο αντίπαλος ήταν χαμηλής δυναμικότητας και το γεγονός ότι δεν φάνηκαν καθόλου δεν τιμάει τους 2 επιθετικούς του Άρη.

Η αριστερή πλευρά με το ‘πείραμα’ Παυλίδη, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έπιασε. Ήταν κάτι που επιχείρησε και ο Σπανός πέρσι χωρίς επιτυχία, αφού ο Παυλίδης δεν έχει ούτε την ταχύτητα ούτε την κίνηση στον κενό χώρο που χρειάζεται η θέση.

Συνολικά, η ενδεκάδα του πρώτου ημιχρόνου απέτυχε να μετουσιώσει την εύκολη κατοχή σε κάτι ουσιώδες. Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα, οι φιλοξενούμενοι βγήκαν με αξιώσεις στην αντεπίθεση και έφτασαν σε σημείο να απειλήσουν αλλάζοντας 3-4 μπαλιές από το κέντρο μέχρι και την περιοχή του Άρη. Μέχρι και χλιαρά γιουχαΐσματα ακούστηκαν (δικαίως).

Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, ο Ερέρα διόρθωσε τα λάθη του και πέρασε τους Ντιγκινί και Διαμαντόπουλο στην θέση του Παυλίδη και Γιουνές αντίστοιχα. Ο Διαμαντόπουλος λοιπόν έκανε σε ενάμιση λεπτό, αυτό που απέτυχε να κάνει σε 45' ο Γιουνές. Κυνήγησε μια θεωρητικά χαμένη μπαλια και μπόρεσε να κάνει το σουτ. Η συνέχεια ήταν ανάλογη. Η ενέργεια που έδωσε στην επίθεση του Άρη ήταν εμφανής και (χωρίς υπεροβολές) τον έκανε να μοιάζει…Λεβαντόφσκι μπροστά στον Γιουνές του πρώτου ημιχρόνου. Σε αυτό συνέβαλε ο Ντιγκινί. Πλέον ο Άρης με φορ που είχε διάθεση να παλέψει στο γήπεδο και 2 ποιοτικούς παίκτες στα πλάγια, έγινε απειλητικός και ουσιαστικός φτάνοντας σε 2 εύκολα γκολ και τελειώνοντας το παιχνίδι. Το γκολ του Χαντί για τους φιλοξενούμενους ήταν ένα…δώρο από τον Αναγνωστόπουλο.

Το 3^ο ημίχρονο

Μπορεί η χαμηλή δυναμικότητα του χθεσινού αντιπάλου να μην προσφέρεται για ασφαλή συμπεράσματα, ωστόσο όσοι παρακολούθησαν το χθεσινό παιχνίδι θα παρατήρησαν αυτά που ανέφερε στο τέλος του αγώνα ο Ερέρα. Ο Άρης χθες κέρδισε 3 πάικτες. Τον Μαρτίνες, τον Διαμαντόπουλο και τον Ιντζόγλου. Είναι προς τιμήν του Ερέρα η αναγνώρισή του ότι θα έπρεπε (βάση εικόνας τους στον αγώνα) να πάρουν ευκαιρίες.

Ο Ιντζόγλου δεν διεκδίκηση ποτέ δάφνες ποιότητας, ούτε έγινε Ζορζίνιο σε ένα βράδυ. Έκανε τα βασικά, αυτά που έκανε και στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του. Αμύνθηκε σωστά, διεκδίκησε την μπάλα και έκανε σωστές μεταβιβάσεις. Έδειξε ότι έχει θέση στο ροτέισον του Άρη, ειδικά από την στιγμή που κάποιοι άλλοι στην θέση του είναι ντεφορμέ...

Ο Μαρτίνες ήταν μια αγωνιστική όαση στον ανούσιο Άρη του πρώτου ημιχρόνου. Στο δεύτερο, μετά την είσοδο Ντιγκινί-Διαμαντόπουλου, έγινε ουσιαστικότερος έχοντας  πλέον συμπαίκτες που μπορούσαν (και ήθελαν) να κινηθούν στο γήπεδο. Στα αρνητικά ότι κρατούσε υπερβολικά πολύ την μπάλα σε κάποιες περιπτώσεις.

Όσον αφορά τους 3 επιθετικούς του Άρη:  

Tους είδαμε όλους απέναντι στον ίδιο αντίπαλο. Κανένας από τους 3 δεν ήταν κουρασμένος, μιας και οι Γιουνές, Ναζλίδης είχαν ελάχιστη συμμετοχή στο παιχνίδι με την ΑΕΚ. Επομένως δικαιολογία κούρασης δεν υφίσταται. Ο Διαμαντόπουλος έκανε...θόρυβο. Γιατί μπόρεσε να κάνει αυτά που περίμενε ο Ερέρα από αυτόν: να δώσει ενέργεια στην ομάδα, να βοηθήσει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και να σκοράρει. Για αυτό άλλωστε έλαβε και ένα ζεστό χειροκρότημα από όσους βρέθηκαν χθες στο γήπεδο.

**Μένει να δούμε αν και σε ποιους θα δώσει ευκαιρίες ο Ερέρα στα επόμενα παιχνίδια.







** Αν σας αρέσει το blog μας, μπορείτε να μας κάνετε ένα like στο facebook. Προσθέστε μας στις ειδοποιήσεις σας ή/και στους σελιδοδείκτες σας.  Δεν ανεβάζουμε 50 ειδοποιήσεις την μέρα και δεν θα σας 'σπαμάρουμε' την αρχική. Μην διστάσετε να μας πείτε την γνώμη σας στα  σχόλια, είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε με όσα γράφουμε.