Ζώνη ή Man to Man στα στημένα;

Στις πρώτες αγωνιστικές μπορεί να μη δεχθήκαμε γκολ από κόρνερ, αλλά ήταν φανερή η αδυναμία της ομάδας και των παικτών να ανταπεξέλθουν στα στημένα των αντιπάλων. Και ειδικότερα απέναντι σε αυτούς που έχουν και μια ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι.

Στο παιχνίδι με τον συμπολίτη είδαμε τον Μάτος να παίρνει κεφαλιά, με αντίπαλο τον Σιώπη. Δηλαδή ο πιο ικανός παίκτης του αντιπάλου στο ψηλό παιχνίδι, βγήκε αντίπαλος με τον πιο αδύναμο κρίκο της άμυνάς μας (στο ψηλό παιχνίδι). Και μπορεί τελικά να μην το πληρώσαμε στο παιχνίδι με τον συμπολίτη, αλλά το πληρώσαμε στο παιχνίδι με το χανούμι.

Ο Ερέρα ως κλασικός Ισπανός προπονητής προτιμάει τη ζώνη στα στημένα. Άλλωστε ήταν συνεργάτης του Ράφα Μπενίτεζ στη Λίβερπουλ (άλλος ένα λάτρης της ζώνης).  Τα παραπάνω δε σημαίνουν πως το man to man είναι πανάκεια. Δε σημαίνει πως οι ομάδες που αμύνονται στα στημένα με man to man, δε δέχονται γκολ και για όλα φταίει η ζώνη. 


Προχθές παρακολουθούσα ένα πρόγραμμα στην αγγλική τηλεόραση, ήταν ο Garragher μαζί με τον Gary Neville και ανέλυαν τους αγώνες του ΣΚ στην Premier League. Ο ένας τα περισσότερα χρόνια έμαθε να παίζει ζώνη στην Λίβερπουλ, ενώ ο άλλος με τον Φέργκιουσον προπονητή έπαιζε πάντα man to man. 

Το συμπέρασμα που έβγαλα από τα λεγόμενά τους, (καθώς δεν έχω παίξει ποδόσφαιρο επαγγελματικά, ούτε έχω δίπλωμα προπονητή, όπως οι περισσότεροι στην Θ1), είναι πως το man to man είναι πολύ πιο απλό ως σύστημα. Ο προπονητής δίνει εντολή στους παίκτες ποιους θα μαρκάρουν. Έχουμε ζευγάρια, Μαβράι θα μαρκάρεις τον Μπογέ, εσύ Μπάσα θα μαρκάρεις τον Άλεφ και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες, ασυνενοησία, ή κενά λόγω γλώσσας. 

Αυτό που εξηγούσε ο Neville είναι πως η ζώνη είναι πολύ πιο απαιτητικό ως σύστημα, μπορεί να γίνει πολύ αποτελεσματική αλλά χρειάζονται ώρες προπόνησης. Χρειάζεται να γνωρίζουν όλοι ποιος είναι ο χώρος ευθύνης τους, να γνωρίζουν αντιδράσεις και ποια είναι τα δυνατά ή τα αδύνατα στοιχεία των συμπαικτών τους και πάει λέγοντας. Χρειάζεται επίσης η ομάδα να έχει παίκτες με αντίληψη και γρήγορη σκέψη. 

Στη δική μας περίπτωση από την στιγμή που η ομάδα αποτελείται από 16+ νέους ποδοσφαιριστές και από την στιγμή που κάθε εβδομάδα υπάρχουν πειραματισμοί, είναι λογικό να μην γνωρίζει ο ένας τον άλλον, να μην υπάρχει αλληλοκάλυψη, ενώ από την στιγμή που οι παίκτες μας καλύπτουν χώρο και όχι παίκτες μένουν τα δυνατά χαρτιά του αντιπάλου να έχουν κοντίτερους αμυντικούς, επομένως πλεονέκτημα. 

Χωρίς να είμαι προπονητής, απλά με βάση τη λογική θεωρώ πως από την στιγμή που το νούμερο ένα ζητούμενο στην ομάδα αυτή την στιγμή είναι το πως θα γίνουμε πιο παραγωγικοί/αποτελεσματικοί, ενδεχομένως καλύτερα να μην έχουμε έναν έξτρα πονοκέφαλο. Παίζουμε σε 1η φάση man to man σε όλα τα στημένα, και θα υπάρχει χρόνος να δουλευτούν τα στημένα με τη ζώνη που θέλει ο προπονητής όταν βελτιωθούν τα υπόλοιπα κακώς κείμενα.