Άρης-Ολυμπιακός 0-1, με το ΑΝ και με το ΘΑ...

Ο Άρης έφυγε ξανά ηττημένος από το γήπεδο του, από τον χειρότερο ίσως Ολυμπιακό της τελευταίας δεκαετίας, με το αρνητικό σερί να φτάνει  τις 4 συνεχόμενες ήττες. Με καθαρό μυαλό, μετά από αυτή την άσχημη (για πολλούς λόγους) ήττα, κάνουμε τον απολογισμό του παιχνιδιού. 

Οι ενδεκάδες

Οι ενδεκάδα του Άρη έκρυβε ξανά...εκπλήξεις, αφού ο Ερέρα έδωσε φανέλα βασικού στον Κολάσο και τον Γιουνές. 

Από πλευράς Ολυμπιακού, ο Μάρτινς προτίμησε να ρισκάρει χρησιμοποιώντας τον Χασάν από την αρχή καθώς φαίνεται ότι δεν εμπιστεύεται τον Μάνο για τα δύσκολα παιχνίδια. Η δυάδα των αμυντικών χαφ αποτελούταν από δύο ‘εξάρια’ για να ελέγξει τον χώρο του κέντρου και να προστατεύσει την αμυντική του γραμμή. 

Ο αγώνας 

Για άλλη μια φορά ο Άρης δεν άξιζε να φύγει ηττημένος από το γήπεδο. Ωστόσο το παιχνίδι εξελίχθηκε σε ματς για ένα γκολ και ο Ολυμπιακός το πέτυχε πρώτος. Κάπου εκεί τελείωσαν όλα για την ομάδα μας που δεν αντέδρασε ποτέ. 

Οι δύο αυτές σειρές ίσως και να συνοψίζουν ολόκληρο τον αγώνα.  Τα υπόλοιπα είναι για όσους έχουν όρεξη να διαβάσουν το κάτι παραπάνω. 

Ο Άρης του πρώτου ημιχρόνου αγωνίστηκε, ίσως για πρώτη φορά φέτος, με βάθος στο γήπεδο. Άφησε στον Ολυμπιακό την πρωτοβουλία των κινήσεων και προσπάθησε να χτυπήσει στην κόντρα. Με βάση τα πρόσωπα που επιλέχθηκαν στην ενδεκάδα, ήταν πολύ δύσκολο να αποδώσει αυτός ο τρόπος παιχνιδιού. Έχοντας μόνο έναν παίκτη που μαρκάρει  στο κέντρο(Σιώπης), και έναν φορ ανύπαρκτο, χωρίς κίνηση στον κενό χώρο χωρίς την μπάλα, χωρίς ταχύτητα, με μηδενική ικανότητα σε παιχνίδι με την μπάλα χαμηλά,  η τακτική αυτή ήταν ένα μεγάλο ρίσκο.

 

Αυτή λοιπόν η επιλογή επέτρεψε στον Ολυμπιακό να δημιουργήσει 2 καλές ευκαιρίες στο 5λεπτο, με αυτή του Φορτούνη να είναι...άχαστη. Μέχρι το 15ο λεπτό, οι φιλοξενούμενοι κυριάρχησαν στον αγωνιστικό χώρο με χαρακτηριστική ευκολία. Σταδιακά ο Άρης ανέβασε στροφές και έψαξε την κόντρα επίθεση από τα πλάγια. Από το 30’ και μετά, η πίεση αυξήθηκε και οδήγησε στις 2 μοναδικές καλές φάσεις του παιχνιδιού για τον Άρη. Την κεφαλιά του Ντιγκινί και το σουτ του Γιουνές. Ο Σά έκανε πολύ καλές και σωστές επεμβάσεις κρατώντας το μηδέν για την ομάδα του. 

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ερέρα  ανέβασε τις γραμμές του Άρη , αφού ο χθεσινός Ολυμπιακός δεν αποτελούσε φόβητρο. Η δεξιά πλευρά με Χριστοδουλόπουλο και Ελαμπντελάουι δεν λειτουργούσε όπως έπρεπε επιθετικά, ενώ και αμυντικά αντιμετώπιζε προβλήματα. Σε αυτό συνέβαλε και ο Μενέντεθ. Ο αριστερός μπακ του Άρη πραγματοποίησε  χθες ίσως την καλύτερη του εμφάνιση με την φανέλα του Άρη. Η αριστερή πλευρά του Ολυμπιακού με Ποντένσε και Κούτρη ήταν πολύ απειλητική στην επίθεση, αλλά αντίστοιχα ευάλωτη στην άμυνα. Με απλά λόγια οι γνωστές αμυντικές αδυναμίες του Ολυμπιακού στα μπακ (όπως τις είπαμε στο preview) ήταν εκεί και ο Άρης προσπάθησε να τις εκμεταλλευτεί ανεβάζοντας τα δικά του μπακ του και πιέζοντας.

Η τελευταία καλή στιγμή για τον Άρη στο παιχνίδι ήταν μόλις στο 54’. Το ‘καλή’ ίσως είναι κολακευτικό για  κάποιον που δεν μπορεί να κάνει κοντρόλ, ή πόσο μάλλον να σουτάρει, ολομόναχος και προ κενής εστίας. Η αλήθεια είναι ότι το επιθετικό πρόβλημα με τον Γιουνές έκανε ‘κρότο’ εδώ και πολύ καιρό και συγκεκριμένα από την 3η αγωνιστική και το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό. Από τότε, ο Τυνήσιος γίνεται όλο και χειρότερος. 

 

Για να γίνει μια σύγκριση, ο Γιουνές έχει πολύ παρόμοια χαρακτηριστικά τόσο με τον Πρίγιοβιτς όσο και με τον Χασάν. Πρόκειται για φορ περιοχής με πολύ περιορισμένες ικανότητες έξω από το ‘κουτί’. Και οι 3 τους στα μεταξύ μας παιχνίδια ήταν απομονωμένοι και εξαφανισμένοι στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Η διαφορά; Ο Πρίγιοβιτς έκανε γκολ την μοναδική φορά που πάτησε με αξιώσεις  την περιοχή. Ο Χασάν το ίδιο. Ο Γιουνές όχι και μάλιστα με περισσότερες αναλογικά ευκαιρίες. 

Το παιχνίδι κρίθηκε στην αλλαγή του Χριστοδουλόπουλου με τον Νάτχο. Ο Λάζαρος χθες δεν βοήθησε καθόλου. Ο Μάρτινες το γύρισε σε 4-3-3 με τον Φορτούνη δεξί εξτρέμ. Το γκολ προήλθε από μαγική μπαλιά του Νάτχο στην ‘αδύναμη πλευρά’  της άμυνας, εκεί που ο Κούτρης αξιοποίησε την ταχύτητα του για να σερβίρει έτοιμο γκολ στον Χασάν. Χρειάστηκαν μόλις 3 πάσες για να εκτεθεί η καλή χθεσινή άμυνα του Άρη (με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο). 

  

 Ας το δούμε βήμα-βήμα πριν καταλογίσουμε ευθύνες: 

  

1)  Ο δεξιός μπακ πασάρει στον Νάτχο. Παρατηρήστε ότι ο Άρης παίζει με μειωμένο πλάτος στο γήπεδο, δηλαδή ο Τζανακάκης είναι κοντά στην περιοχή και επιτηρεί τον Ποντένσε (όπως και πρέπει), ενώ ο Γκάμα έχει την ευθύνη για τον Κούτρη.  

2)Ο Νάτχο ζυγίζει τις επιλογές του. Έχει την κοντινή πάσα αλλά βλέπει την κίνηση που μόλις ξεκίνησε ο Κούτρης αριστερά. Οι χαφ του Άρη ανεβαίνουν για να τον κλείσουν.

 3) Πριν ουσιαστικά σηκωθεί η μπάλα, ο Κούτρης έχει ήδη αφήσει πίσω τον Γκάμα που έχει και την ευθύνη για το μαρκάρισμά του σε τέτοιες καταστάσεις. Ο Τζανακάκης αντιλαμβάνεται τι πάει να γίνει αλλά από την θέση του δεν μπορεί να φτάσει εγκαίρως.

  

 

4) Ο Κούτρης έχει πατήσει περιοχή έχοντας χώρο και χρόνο. Παρατηρήστε πως οι 2 σεντερ μπακ (Σόουζα και Δεληζήσης) είναι μπροστά από τον Χασάν σε αυτό το σημείο.

  

5) Η πάσα του Κούτρη είναι εξαιρετική, σε σημείο που ο  Κουέστα είναι ανήμπορος να αντιδράσει και ο Χασάν απλά την σπρώχνει στα δίχτυα. Σόουζα και Δεληζήσης έχασαν τον παίκτη που επιτηρούσαν, έμειναν πίσω στο 'σπρίντ των 2 μέτρων' και δεν μπόρεσαν να καθαρίσουν την φάση. Ιδανικά θα έπρεπε κάποιος να μπει μπροστά του πολύ πριν πατήσει ο Κούτρης περιοχή  και να τον εμποδίσει. Μια καλή αμυντική τοποθέτηση  σημαίνει και επιθετικό φάουλ, αφού ο Χασάν δύσκολα...στρίβει.

  

  

  

Το συμπέρασμα από το γκολ, που θα πρέπει να δείξει ο Ερέρα στους παίκτες του, είναι απλό. Φταίει όλη η άμυνα του Άρη. Δεν φταίει (μόνο) ο Τζανακάκης, ή ο Γκάμα, ή ο Σόουζα. Αρχικά, είναι ανεπίτρεπτο να δοθεί χώρος και χρόνος στον μοναδικό παίκτη του αντιπάλου που μπορεί να οργανώσει (Νάτχο). Αυτό είναι είτε λάθος διάβασμα του Ερέρα, είτε ολιγωρία  (νομίζω του) Κολάσο που  αργεί να τον πιέσει αν είχε τέτοια εντολή. Σε δεύτερο χρόνο, είναι ευθύνη του Γκάμα να μην αφήσει τον μπακ του Ολυμπιακού να κάνει ένα τέτοιο overlap και σε τρίτο χρόνο, ευθύνη των κεντρικών αμυντικών να μαρκάρουν αποτελεσματικά τον μόνο παίκτη που ήταν στην περιοχή. 

Μετά από το γκολ, ο Άρης απλά...ξόφλησε. Όπως και στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Τότε είχε 10-12 λεπτά να αντιδράσει ενώ χθες άλλα 30. Αλλά δεν το έκανε.  Έχασε κάθε ίχνος συγκέντρωσης και θέλησης, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να απειλήσει. Υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα στον τομέα της ψυχολογίας και της διαχείρισης του σκορ. Αυτό δείχνει και το γεγονός ότι όταν δεχόμαστε γκολ πρώτοι, τότε χάνουμε! 

Οι αλλαγές κρίνονται άστοχες εκ του αποτελέσματος, αφού με την αλλαγή του Σιώπη που ήταν παντού στο παιχνίδι, χάσαμε τελείως το κέντρο. 

  

Η έξοδος του Ντιγκινί και η είσοδος Διαμαντόπουλου, σε συνδυασμό με την παραμονή του Γιουνές στον αγώνα σήμαινε σύστημα βαθιές-μπαλιές-και-ότι-βγεί. Φυσικά αυτό δεν είχε καμία τύχη. Ακόμα και έτσι όμως, ο Διαμαντόπουλος έκανε αυτό που δεν κατάφερε να κάνει ο Γιουνές σε όλο τον αγώνα: να περάσει μια κάθετη στην περιοχή (στο 88). 

Το 3ο ημίχρονο 

Για όσους δεν το κατάλαβαν, ο χθεσινός Ολυμπιακός ήταν ο χειρότερος που αντιμετωπίσαμε επί εποχής Μαρινάκη. Μια ομάδα με 2 αμυντικά χαφ τσεκούρια, με ένα επιθετικό κολόνα, που τα περίμενε όλα από έναν παίκτη (Ποντένσε). Με 2 αμυντικούς που κουτουλάν μεταξύ τους και εμείς τους κάναμε να φαίνονται Νέστα και Ματεράτσι. 

 

Γιατί; Μα γιατί παίζαμε με ψηλές σέντρες απέναντι σε αμυντικό δίδυμο με ύψος 1,95 και 1,97.   

Το θεωρώ απίστευτη αφέλεια από πλευράς τεχνικού επιτελείου να μην μπορεί να εντοπίσει κάτι που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε αφιερώνει μισή ώρα απλά 'βλέποντας' το αντίπαλο ρόστερ.  Αν οι υπεύθυνοι της ομάδας δεν γνωρίζουν ότι με ψηλό παιχνίδι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΕΙΛΗΣΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ, τότε υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα. Αν από την  άλλη είχαν διαβάσει την μεγάλη αδυναμία αυτής της άμυνας στις χαμηλές μπαλιές ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΑΝ, τότε δεν είναι πρόβλημα αλλά έγκλημα!

 Οι 5 συνολικά τελικές και οι μόλις 2 σοβαρές ευκαιρίες μέσα σε 90 λεπτά στην έδρα σου δεν σου επιτρέπουν να διεκδικήσεις κάτι. Αν έκανε κοντρόλ ο Γιουνές, η θα έβαζε την κεφαλιά ο Ντιγκινί είναι να έχουμε να λέμε.  

  

Γιατί με τον ΑΝ και με το ΘΑ, αποτελέσματα δεν παίρνεις.  

  

** Ο κόσμος δεν είναι αχάριστος. Στην ήττα με τον συμπολίτη οι περισσότεροι χειροκρότησαν την προσπάθεια παρά την πίκρα. Χθες ήρθαν οι αποδοκιμασίες για τα συνεχή άσχημα αποτελέσματα. 4 συνεχόμενες ήττες και 0/3 ντέρμπι με απολογισμό 1-7 στα γκολ. Δεν μπορείς να περιμένεις χειροκρότημα έτσι. Μερικοί παίκτες που φάνηκαν να απορούν πρέπει να καταλάβουν ότι αυτός ο κόσμος που γεμίζει το γήπεδο και τους στηρίζει, έχει και απαιτήσεις. Και καλό είναι να αρχίσουν και οι ίδιοι να απαιτούν από τον εαυτό τους, βγάζοντας (επιτέλους) ποδοσφαιρικό εγωισμό. Το γιουχάρισμα ας ηχήσει την καμπάνα για να ξυπνήσουν κάποιοι στην ομάδα.

** Δεν σχολιάζω τον Σιδηρόπουλο σήμερα, για να σταθούμε καθαρά στα αγωνιστικά. Όποιος έχει μάτια βλέπει... 

** Αν σας αρέσει το blog μας, μπορείτε να μας κάνετε ένα like στο facebook.  Προσθέστε μας στις ειδοποιήσεις σας ή/και στους σελιδοδείκτες σας. Μην διστάσετε να μας πείτε την γνώμη σας στα  σχόλια, είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε με όσα γράφουμε.