Η Ιταλία λοιπόν είναι η δεύτερη φιναλίστ του Euro 2012. Κέρδισε τη Γερμανία (κάτι που όλοι πιστεύω θέλαμε) με 1-2 και έτσι θα αντιμετωπίσει την Ισπανία στον τελικό. Εκπληκτικοί οι Ιταλοί, δικαιώνουν τους ανθρώπους που τους εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους. Λίγοι οι Γερμανοί, καλά να πάθουν.
Είδαμε ένα πολύ καλό παιχνίδι, καμία σχέση με τον πρώτο ημιτελικό, όχι μόνο για τον αριθμό των γκολ, αλλά και λόγω θεάματος. Είδαμε πολλές φάσεις και δύο καταπληκτικούς τερματοφύλακες, και πολύ καλή ανάπτυξη, ειδικά από πλευράς Ιταλών.
Εντυπωσιακός ο ρυθμός στο πρώτο ημίχρονο. Οι δύο ομάδες έπαιζαν επιθετικά από τα πρώτα λεπτά και ήθελαν να επιβάλουν τον ρυθμό τους. Οι Γερμανοί ξεκίνησαν καλά, αλλά στη συνέχεια τα έχασαν. Οι Ιταλοί για άλλη μια φορά ήταν εντυπωσιακοί. Πολύ καλή ανάπτυξη και σφιχτό κέντρο.
Οι φάσεις των γκολ:
1ο: Μαγική κίνηση του Κασάνο από τ' αριστερά, έπειτα από πάσα του Κιελίνι, γλυκιά σέντρα στην καρδιά της άμυνας των πάντσερ, ο Μπαλοτέλι με καρφωτή κεφαλιά κάνει το 0-1 για την Ιταλία.
2ο: Εξαιρετική βαθιά μπαλία του Μοντολίβο, στο τσακ πριν βγει οφ σάιντ ο Μπαλοτέλι, και ο τελευτάιος με κεραυνό άφησε άγαλμα τον Νόιερ.
Στο δεύτερο μέρος οι Γερμανοί βγήκαν μπροστά στα πρώτα λεπτά, αλλά οι Ατζούρι είχαν κλείσει πολύ καλά τους χώρους. Η Ιταλία έπαιζε πλέον το κλασσικό στυλ παιχνιδιού Ιταλίας. Το στιλ της πολύ καλής, πιεστικής και σφιχτής άμυνας, ενώ ο Πραντέλι έδωσε έμφαση στις γρήγορες αντεπιθέσεις. Στη συνέχεια, όμως, το παιχνίδι ισορροπήθηκε. Το μόνο που κατάφεραν οι Γερμανοί ήταν να μειώσουν με πέναλτι του Οζίλ.
Η φάση του πέναλτι: Στο 92' οι Γερμανοί κέρδισαν πέναλτι από το χέρι του Μπαλτσαρέτι (τον οποίο Μπαλτσαρέτι δεν γνώριζε κανείς, αλλά κάνει εξαιρετικό τουρνουά). Την εκτέλεση ανέλαβε ο Οζίλ, ο οποίος έκανε πολύ καλή εκτέλεση, με τον Μπουφόν να πέφτει σωστά, αλλά να μην καταφέρνει να αποκρούσει, κι έτσι διαμορφώθηκε το τελικό 1-2.
Επιτρέψτε μου να σταθώ στην περίπτωση του άρχοντα του αγώνα (όχι τον δαιτητή ρε σεις), αλλά και της Ιταλίας σε όλη τη διοργάνωση. Τον Αντρέα Πίρλο. Πολύ μεγάλος παίκτης. Κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο, είναι ένα κέντρο μόνος του, διαθέτει άριστη τεχνική κατάρτιση, κουβαλάει μπάλα εξαιρετικά ώστε να τη μεταφέρει από την άμυνα στην επίθεση, ηρεμεί το παιχνίδι, ενώ οι 30άρες και οι κάθετές του πάσες είναι κίνδυνος θάνατος για οποιαδήποτε άμυνα.
Γενικά, οι Ιταλοί σ' αυτή τη διοργάνωση έχουν καταπληκτική παρουσία. Έχουν ανατρέψει τα προγνωστικά που τους ήθελαν να φτάνουν με το ζόρι στα προημιτελικά, έχοντας αποδώσει πολύ καλό ποδόσφαιρο, και τώρα έχουν μπροστά τους μία μεγάλη πρόκληση: να κατακτήσουν το τρόπαιο.
Εγώ στον τελικό θα είμαι με την Ιταλία. Εσείς;
5 σχόλια:
Εγώ ανθρώπους που μπήκαν να καταλάβουν την χώρα μου (άσχετα αν τους έκανα πέρα) δεν τους υποστηρίζω ποτέ. Έτσι το βλέπω εγώ. Αυτή είναι η γνώμη μου. Και δεν τους συγχωρώ ποτε.
Με το άθλημα είμαι και με ολα τα αθληματα. Σχεδόν ποτε, δεν υποστηρίζω καποια ομαδα. Μονο αν πονταρω χρηματα υποστηριζω την τσεπη μου και μονο.
Αμυντική λειτουργία για σεμινάριο, είχε χθες η ιταλία. Καταφεραν, να απομονώσουν τους παίχτες κλειδια των γερμανων (οζιλ-κχεντίρα) με αποτέλεσμα να βραχυκυκλώσουν τους αντιπάλους τους.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να μην υπάρχει σύνδεση μεταξύ των χαφ και του γκόμεζ. Και οι ακραίοι (κροος-ποντόλσκι να πελαγωδρομούν). Ακόμα, δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που η άρσεναλ πήρε τον ποντόλσκι. Γι αυτο και ειναι χαμηλοταβανη πλεον.
Η ιταλία, πέρα από την αμυτνικη λειτουργια για σεμιναριο, καταφερε να βγαλει φασεις και ηταν και αποτελεσματική. Στο δευετρο εβγαλε και κοντρες αλλά οι αλλαγες του Πραντελι, ηταν αλλου..
Δικαια η ιταλια στον τελικο. Έδειξαν μέταλλο ως ομαδα και μεγαλη συγκεντρωση..
Ακριβώς γιατί είμαι με το άθλημα είμαι με την Ιταλία Μήτσο. Εγώ όταν είναι για ποδόσφιαρο δεν εμπλέκω ούτε πολιτική, ούτε ιστορικά γεγονότα ούτε τίοτα. Τέλος πάντον, δικαίωμα του καθενός να υποστηρίζει ότι θέλει.
Ο Ποντόλσκι, όντως, ήταν ο αδύναμος κρίκος της Γερμανίας, γι' αυτό κάθε φόρα γινόταν αλλαγή. Όμως, εκνευριστική η εμμονή του Λεβ να τον χρησιμοποιεί. Πόσο χειρότερος θα ήταν ρε συ Γιόακιμ ο Ρόις ή ο Σούρλε;
Για τις αλλαγές που λες, αυτή του ντι Νατάλε δεν του βγήκε καθόλου. Έχασε απίστευτη ευκαιρία να καθαρίσει το ματς.
Αυτα. Περιμένω απόψεις και των άλλων παιδιών.
Για την πολιτικη που λες και τα αθλήματα, να ξέρεις ότι η πολιτικη ρυθμίζει πολλές φορες τα αθληματα. Όπως, επίσης υπάρχουν αρκετοί αθλητες εν ενεργεια, που είναι σε πολιτικά κινήματα.
Προσωπικά, όταν θα σκεφτώ να υποστηρίξω μία ομάδα (σύλλογο ή εθνικη) θα μάθω ποιο είναι το dna της, γενικά. Και ανάλογα με τις δικές μου πεποιθήσεις - απόψεις, θα διαλέξω ποια θα υποστηρίξω.
Σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να είμαι Ρεάλ, για παράδειγμα. Αν και είναι μία από τις μεγαλύτερες ομάδς του κόσμου. Δεν γίνεται να δεχτώ, ότι ο δικτάτορας Φράνκο προσπάθησε να την επιβάλλει ως ομάδα όλων των Ισπανων.
Επίσης, δεν θα μπορούσα να είμαι Γιουβέντους. Αλλη μια ιστορικη ομαδα. Δεν γίνεται να υποστηρίξω μια από τις πιο βρώμικες ομάδες.
Όπως, δεν θα μπορούσα να είμαι Μάντσεσετρ Σίτυ ή Γιουνάϊτεντ. Ομάδες του Κεφαλαίου, δηλαδή.
Αυτές, ας τις υποστηρίξουν οι βιομήχανοι και οι επιχειρηματίες.
Αν κάποιος είναι φτωχόπαιδο, άνεργος, λαϊκο παιδί δεν γίνεται να είναι με την Μάντσεσετρ Σίτυ ή την Ρεάλ ή την Ίντερ.
Προσωπικά, περα από τον ΆΡΗ δεν είμαι με καμμια αλλη ομαδα στην Ευρωπη γιατι όλες σχεδον ειναι ομαδες κεφαλαιου.
Σε Εθνικό επίπεδο, πάλι τα ίδια. Δεν γίνεται να υποστηριξω την Τουρκία. 400 χρονια ειναι αυτα. Ποτε δεν ξεχνω.
Δεν γίνεται να ξεχασω, τι τραβηξαν οι παλαιοι συγγενεις μου απο τους Γερμανους το 1941-1944.
Δεν γίνεται να ξεχασω, οτι ο Παππούς μου, χτυπήθηκε σοβαρα (ήταν ο μονος που έζησε) σε μια μάχη με τους Ιταλούς το 1940. Που και οι Ιταλοί ως κατακτητές ήρθαν.
Αντίθετα. Θα υποστηρίξω την Πορτογαλία, την Σκωτία . . . Χώρες που τράβηξαν και αυτες πολλά από τους πιο "πολλους" γείτονες τους.
Πάντα με τον αδύνατο. Πάντα με το αουτσάϊντερ. Πάντα με την έκπληξη είμαι. Γι αυτο και σε καθε μουντιάλ απο 6 χρονων είμαι φανατικά με τις Αφρικανικές ομαδες.
Μακρυγόρησα. Άλλα αξιζε το κοπο. Θελουμε δεν θελουμε, η πολιτικη ειναι μπλεγμενη παντου. Ποσο μαλλον στα αθληματα. Και γω προσπαθω να την αφηνω εξω απο τον αθλητισμο κυριως, όμως δεν γινεται να φυγει εντελως . . .
Jim οσον αφορα τις αποψεις μας για συλλογους, ειναι ακριβως οι ιδιες!!! Κι εγω αντιπαθω αυτες ακριβως τις ομαδες. Γι' αυτο και απο Αγγλία υποστηρίζω την Τοτεναμ και οχι Τσελσι-Σιτι-Γιουναιτεντ και στην Ιταλια Λατσιο και οχι Ιντερ-Γιουβεντους.
Σε οτι αφορα τις εθνικες, αν υπαρχει μια που αντιπαθω ειναι η Τουρκια, οπως ολοι οι Ελληνες. Τη Γερμανια την υποστηριζα στο Γιουρο επειδη την ειχα παιξει να το παρει (μαλακισμενοι 6 ευρώ έχασα εξ αιτιας σας).
Τελος παντων, ο καθενας εχει τις αποψεις του.
Ετσι ειναι. Ο καθε ανθρωπος εχει τα πιστεύω του.
Στα του αγωνα παντως, ο Λεβ έπρεπε να παιξει με δυο επιθετικους. Δεν επρεπε να βγαλει τον Γκομεζ. Επρεπε μα παιξει με διδυμο Κλοζε-Γκομεζ. Με δυο γκολ πισω ηταν.
Πάντως, οι Ιταλοί ηταν αριστα διαβασμενοι. Μπραβο τους.
Τις τελευταίες δυο φορες που έπαιξαν με τους Ισπανους, ηρθαν ισοπαλοι. Στον ομιλο πριν 2 εβδομαδες και στα προημιτελικα του euro 2008.
Οι Ισπανοι, δεν ειναι αυτοι που ηταν ασχετα αν ειναι ξανα τελικο.
Για να δουμε, αν οι Ιταλοι καταφερουν να παρουν δευτερη διοργανωση, ενω εχουν μεγαλα προβληματα στημενων αγωνων στην χωρα τους.
Δημοσίευση σχολίου