Ελλάδα - Τσεχία 1-2 Αργήσαμε να "ξυπνήσουμε"

Για ένα ακόμη παιχνίδι η Εθνική μας, άργησε να "ξυπνήσει". Οι παίχτες μας, μπήκαν σαν υπνωτισμένοι και δεχτήκαμε δύο γκόλ από τους μέτριους Τσέχους. Παρόλα αυτά, ανεβήκαμε βάλαμε ένα γκόλ το οποίο ακυρώθηκε λανθασμένα και στο δεύτερο μέρος πετύχαμε άλλο ένα γκόλ. Η αδικία κατά της Ελλάδας συνεχίζεται και σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση.

Σίγουρα, ξεκινήσαμε σαν υπνωτισμένοι. Σίγουρα, δεχτήκαμε δύο καθαρά γκόλ. Όμως, παλέψαμε για να γυρίσουμε το μάτς και πετύχαμε ένα γκολ, που ακυρώθηκε. Ο Φωτάκης, ήταν καλυμμένος και πέρα από αυτό στην ευθεία δεν λέει η Ουέφα, ότι η φάση είναι υπέρ του επιτιθέμενου ; ; ; Η Ελλάδα, φαίνεται ότι ενοχλεί. Και μία ακόμα ερώτηση προς όλους τους Ευρωπαίους αρμόδιους (σκέφτηκα να την βάλω και ως τίτλο) είναι η εξής: Η πορεία μας στο Euro έχει να κάνει με την παραμονή μας στο Ευρώ ; ; ; Ή μήπως με την προσοχή που πρέπει να βαρέσουμε στους "άρχοντες" του ΔΝΤ ; ; ;


Στα αγωνιστικά, η ομάδα έπαιξε από το εικοσάλεπτο και μετά. Μέχρι τότε απλά υπήρχαμε. Δεν ενθουσιάσαμε με τον τρόπο παιχνιδιού μας, όμως σε μία από τις φάσεις που κάναμε σκοράραμε. Δεν έχει σημασία που δεν αναπτυχθήκαμε καλά. Σημασία έχει να κάνεις γκόλ, έστω και την μία φάση.

Άλλωστε η Εθνική μας δεν είναι ικανή να παίξει κατακτητικό ποδόσφαιρο σε μεγάλες διοργανώσεις. Στα προκριματικά μπορεί, ναι. Με κάτι Μάλτες, Αζερμπαϊτζαν, Αρμενίες κλπ. Σε Euro και σε Mundial, δεν μπορεί.

Ακόμα και όταν πιέζαμε στο δεύτερο μέρος, έλλειψαν οι πλαγιοκοπήσεις, τα σούτ. Ακόμα, έλλειψε ο παίχτης ή οι παίχτες που θα "τραβήκουν κουπί". Ο Καραγκούνης αναλώθηκε σε παράλληλο ποδόσφαιρο. Ο Κατσουράνης, αναλώθηκε στις γιόμες. Ο Σαλπιγγίδης, κλεισμένος δεν πήρε προσπάθειες.

Ο Τοροσίδης, άργησε και πάλι να ανεβάσει απόδοση και να κάνει τις κούρσες του, από τα δεξιά. Είναι παίχτης που μπορεί αν δώσει ώθηση από την δεξιά πτέρυγα, με τις πλαγιοκοπήσεις του και τις σέντρες του. Αργησε, να ανέβει.

Ο Σαμαράς, τοποθετήθηκε στην θέση που φαίνεται ότι του αρμόζει περισσότερο. Μέσα στην περιοχή, δηλαδή. Με κυρίαρχο στοιχείο το ύψος του (1.93) "έσπασε" την μπάλα πολλές φορές με το κεφάλι. Επίσης, βλέποντας το επιθετικό "βραχυκύκλωμα" της ομάδας, ανέβηκε, πήρε μπάλες, κράτησε μπάλα. Δεν αρκούσε αυτό όμως.

Με την είσοδο του Μήτρογλου, η περιοχή των Τσέχων "γέμισε", όπως αυξήθηκε και η δύναμη μας. Ο διαιτητης, πάντως έκοβε κάθε σέντρα προς τον Μήτρογλου, σφυρίζοντας επιθετικό φάουλ.

Πάθος υπήρχε, ένταση υπήρχε, αποτελεσματικότητα μέχρι ενός σημείου υπήρχε. Αλλά, όλα αυτά μετά τα 20 πρώτα λεπτά.

Με νίκη επί της Ρωσίας, περνάμε στους 8. Πρώτο κριτήριο ισοβαθμίας είναι η νίκη στα παιχνίδια των ομάδων μεταξύ τους. Οπότε, συγκεντρωνόμαστε στο δικό μας παιχνίδι και δεν μας νοιάζει το άλλο.

Δύσκολο, μα όχι ακατόρθωτο. Συγκέντρωση από την σέντρα του αγώνα, συνοχή στις γραμμές μας, τύχη, πενηνταρίσια διαιτησία και όλα είναι πιθανά.

Η Εθνική, είτε αρέσει σε κάποιους είτε δεν αρέσει, έχτσιε με τα χρόνια ένα μέταλλο. Το όποιο μέταλλο, τέλος πάντων. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, κόντρα στους Ρώσους. Ένα μάτς είναι . . .

Γιατί όχι . . . ; ; ;