Κυριακή 11 Απριλίου 2010

El Classico Real Madrid - Barcelona 0-2, review (vid)

Όντας ισόβαθμες με 77 βαθμούς στην κορυφή της Ισπανικής Primera Division, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα αναμετρήθηκαν χθες στο ντέρμπι του μίσους! Τυπικά λοιπόν ισοδύναμες οι δύο ομάδες με την Ρεάλ να έχει και το πλεονέκτημα της έδρας. Κάτι τέτοιο ίσχυσε μόνο θεωρητικά, γιατί μέσα στο γήπεδο αποδείχθηκε ότι αυτή την στιγμή η Μπαρτσελόνα απλά "δεν παίζεται".

Μάλλον οι παίκτες της Ρεάλ θα έπρεπε να βρίσκονται στην άκρη και να χειροκροτούν τους παίκτες της Μπαρτσελόνα!

Η Ρεάλ Μαδρίτης αποτελεί τρανό παράδειγμα του γνωμικού ότι με τα "λεφτά μόνον δεν φτιάχνεις ομάδα". Μπορεί να ξόδεψε εκατομμύρια ευρώ το καλοκαίρι για να ενισχυθεί με έτοιμους παίκτες και όμως έχασε - πεντακάθαρα - από μια ομάδα (που ξοδεύει και αυτή), αλλά στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στις ακαδημίες της. Στην ενδεκάδα της Μπαρτσελόνα χθες έπαιζαν 7 παίκτες που προήλθαν από τις ακαδημίες της (Βαλντές, Πουγιόλ, Ινιέστα, Μπούσκετς, Τσάβι, Πέδρο, Μέσι !!!).

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: η Ρεάλ κατέβηκε με το σύνηθες 4-2-3-1, ενώ η Μπαρτσελόνα με το δικό της σύνηθες 4-3-3. Χωρίς Κακά η Ρεάλ, χωρίς Ιμπραίμοβιτς η Μπαρτσελόνα. Το παιχνίδι ξεκίνησε πολύ νευρικά και για τις δύο ομάδες, με τα ατού τους να αλληλοεξουδετερώνονται μια και ουσιαστικά δεν είχαν χώρο να κινηθούν. Φορτωμένο κέντρο λοιπόν, γεγονός απόλυτα λογικό, μια και οι δύο ήθελαν να ελέγξουν αυτόν τον νευραλγικό χώρο, ώστε να είναι οι επόμενοι πρωταθλητές Ισπανίας.

Ξεκάθαρες ευκαιρίες γενικότερα στο πρώτο ημίχρονο δεν υπήρχαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι συνολικά στο παιχνίδι έγιναν 11 σουτ και προς τις δύο εστίες (7 η Ρεάλ - 4 η Μπαρτσελόνα). Όμως φάνηκε ότι η Ρεάλ χθες ήταν πολύ τρακαρισμένη. Σε ελάχιστες περιπτώσεις η τριάδα των επιθετικών χαφ - Μαρσέλο, Φαν Ντε Φάαρτ, Ρονάλντο - έβγαλε μια κάθετη πάσα στον Ιγκουαίν. Ατομικές προσπάθειες που κοβόταν εύκολα από τους αμυντικούς της Μπάρτσα. Στο κέντρο: τα αμυντικά χαφ της Ρεάλ προσπαθούσαν με "ξύλο" να σπάσουν τον "τσαμπουκά" των μέσων της Μπαρτσελόνα. Τόσο ο Γκάγκο όσο και ο Τσάμπι Αλόνσο μάλλον θα έπρεπε να αποβληθούν με δεύτερες κίτρινες. Η άμυνα της Ρεάλ φάνηκε να χωλαίνει, με τον Ραούλ Αλμπιόλ να προσπαθεί και τον Γκαράι να ψάχνεται. Αντίθετα το κέντρο των Καταλανών, όσο περνούσε η ώρα δούλευε καλύτερα, είχε κατοχή μπάλας και έκανε το γνωστό παιχνίδι με τις πολλές πάσες (ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο η Ρεάλ δεν μπορούσε με τίποτα να τους κλέψει την μπάλα).

Ο παικταράς Τσάβι συνολικά χθες έδωσε 3 πάσες - πάρε, βάλε - στους επιθετικούς Μέσι και Πέδρο. Και αυτοί ήταν πιο ψύχραιμοι και εκμεταλεύτηκαν τις ευκαιρίες. Αντίθετα όταν ο Μαρσέλο βρέθηκε τετ α τετ με τον Βαλντές, από το άγχος του προτίμησε να δώσει παράλληλη πάσα στον Ρονάλντο που ήταν ένα βήμα πιο μπροστά. Το ίδιο και ο Φαν Ντε Φάαρτ που βγήκε τετ α τετ αλλά το πλασέ του το έστειλε πάνω στα πόδια (του καλού γενικά χθες) Βαλντές. Γενικότερα χθες έβλεπες μια έλλειψη εμπιστοσύνης στα πόδια των παικτών της Ρεάλ. Αντίθετα οι Καταλανοί ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο δίδαξαν πως πρέπει να παίζει μια ομάδα που κερδίζει και δεν θέλει να δεχθεί γκολ από τους αντιπάλους. Το πάθημα - λάθος που έκανε με την Άρσεναλ της έγινε μάθημα.

Η ιστορία λοιπόν χθες έγραψε: Ρεάλ - Μπαρτσελόνα 0-2. Το χθεσινό παιχνίδι είμαι σίγουρος ότι το παρακολουθούσε με μεγάλη νευρικότητα ο Μουρίνιο. Σίγουρα θα προβληματίστηκε με το σούπερ φορμάρισμα που έχει η Μπαρτσελόνα αυτή την περίοδο. Χωρίς βασικά στελέχη (Ιμπρα κ.α.), με αλχημείες (δεξιός επιθετικός χθες ο Ντάνι Άλβες, στο δεύτερο ημίχρονο αριστερός επιθετικός ο Μάξουελ, δεξί μπακ ο φανταστικός Πουγιόλ), με νεαρούς στην ενδεκάδα (Πέδρο και όχι Ανρί, με Μπούσκετς και όχι Γιάγια Τουρέ, με ανέτοιμο Ινιέστα) και όμως κατορθώνει και παίζει το ίδιο εκπληκτικό ποδόσφαιρο, με κατοχή μπάλας, αμέτρητες πάσες στο κέντρο και την άμυνα. Νομίζω ότι η Ίντερ θα αλλάξει το σύστημα της και δεν θα παίξει το γνώριμο 4-4-2 με ρόμβο, αλλά ένα πολύ αμυντικογενές σύστημα που θα έχει ως στόχο να καταστρέψει το παιχνίδι των Ισπανών. Θα δούμε... και εκείνο το παιχνίδι θα είναι must see!!!

Το video του αγώνα:

0 σχόλια: