Άρης - ΠΑΟΚ 1-2, δεν έμαθε (ακόμα) να κερδίζει

Ο Άρης προηγήθηκε με γκολ από τα αποδυτήρια,, έχασε πέναλτι, έχασε κλασσικές ευκαιρίες για την νίκη και  τελικά κατάφερε να χάσει το παιχνίδι από δικά του λάθη απέναντι σε μια ομάδα που έχει ποιότητα αλλά και άστρο…φωτεινό την φετινή χρονιά.

Ξεκινώντας, θα ήθελα να επισημάνω το αυτονόητο. Το αν ήταν ο Άρης καλύτερος η χειρότερος αγωνιστικά είναι δευτερεύον. Ο ΠΑΟΚ χθες δεν ήταν καλύτερος, αλλά κέρδισε δίκαια. 

Γιατί; Γιατί εκμεταλλεύτηκε τα λάθη σου. Γιατί δεν σπατάλησε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν. Γιατί έκανε γκολ την μόνη ίσως φορά που άγγιξε μπάλα ο Πρίγιοβιτς στην περιοχή. Γιατί του έδωσες το δικαίωμα να το πιστέψει. Και το πίστεψε. Και το έκανε.

Για τους χαμένους βαθμούς και το χαμένο γόητρο, ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Ως εκεί όμως…

Ο καλός Άρης που είδαμε κατά διαστήματα χθες, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανένα στο φετινό πρωτάθλημα. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα είχε κερδίσει το παιχνίδι και στην χειρότερη περίπτωση θα είχε την ισοπαλία. Αυτό ωστόσο δεν έγινε. Ο συμπολίτης έχει φέτος…άστρο φωτεινό αλλά και ομάδα που ξέρει και μπορεί να κερδίζει και στην κακή του μέρα. Όπως έκανε και με την ΆΕΚ και τον Ολυμπιακό. Μια ήττα κακή για εμάς αλλά διδακτική για την συνέχεια.

Οι ενδεκάδες

Ο Ερέρα τελικά προτίμησε τον Μπάσα δίπλα στον Σιώπη, κάτι που τελικά δεν του βγήκε. Ο λόγος ήταν ότι ο Ματίγια δεν θα μπορούσε να βγάλει 90 λεπτά επειδή ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμό μέσα στην εβδομάδα. Για τον συμπολίτη, δεν υπήρξε κάποια μεγάλη έκπληξη στην ενδεκάδα του.

 

Ο αγώνας 

Ο Άρης πέτυχε γκολ από τα αποδυτήρια. Στο δεύτερο λεπτό. Σε ένα γήπεδο γεμάτο. Τι έκανε λοιπόν μετά από αυτό; Κλείστηκε πίσω! Ενστικτώδης αντίδραση είπαν οι παίκτες. Αντίδραση ανεπίτρεπτη που δεν συνάδει με όσα θέλει να παρουσιάσει αγωνιστικά ο φετινός Άρης θα πω εγώ. 

Όταν πετυχαίνεις τόσο γρήγορο γκολ σε αγώνα ειδικών συνθηκών και σημασίας μέσα στην έδρα σου, τότε τον αντίπαλο ΤΟΝ ΠΑΤΑΣ! ΤΟΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙΣ πριν το εικοσάλεπτο. Τον κλείνεις στην περιοχή του. Γιατί η ψυχολογία του είναι στο μηδέν. Γιατί τους έχεις κόψει τα πόδια. Τόσο απλά. Ο Άρης δεν έκανε τίποτα από αυτά, ούτε καν προσπάθησε να το κάνει.

Αντίθετα, έδωσε χώρο στον ΠΑΟΚ και του επέτρεψε να ανακτήσει την συγκέντρωσή του και να πάρει τον έλεγχο του παιχνιδιού. Με απλά λόγια τους έκανε μάγκες. Σταδιακά ανέβηκαν και άρχισαν να δημιουργούν. Το άγχος μεταφέρθηκε στους παίκτες μας που έμοιαζαν να μην μπορούν να διαχειριστούν την πίεση. Πίεση από το γρήγορο γκολ  που οι ίδιοι πέτυχαν. Πίεση από ένα αποτέλεσμα που ήξεραν ότι έπρεπε να πάρουν. Ίσως το γρήγορο γκολ να αποσυντόνισε εμάς περισσότερο και από τον ΠΑΟΚ! Ανεπίτρεπτη κατάσταση που πρέπει να διευθετηθεί άμεσα! Ακόμα και έτσι, θα μπορούσε να πετύχει το δεύτερο γκολ αν ο Ντιγκινί δεν ήταν τόσο επιπόλαιος και πάσαρε στον ελεύθερο Γιουνές στα πρώτα λεπτά.

Έχοντας τον Μπάσα σε πολύ κακή μέρα, ο τραυματισμός του Βέλεθ στέρησε από την ομάδα τον καλύτερο ίσως χειριστή της μπάλας από την άμυνά μας. Ο ΠΑΟΚ πίεζε τον Σόουζα  σε όλο το πρώτο ημίχρονο, που επέστεφε συνεχώς την μπάλα στον Κουέστα. Η κατάληξη ήταν λάθος πάσες του Ισπανού που έδιναν την μπάλα στον ΠΑΟΚ. Μεγάλη η αδυναμία του Κουέστα να δώσει σωστές μακρινές μπαλιές σε καταστάσεις πίεσης…Η ομάδα έχασε την συνοχή της και τον έλεγχο του κέντρου. Σε αυτό το κάκιστο αγωνιστικό 30λεπτο, οι φιλοξενούμενοι έκαναν 1 μόλις καλή φάση.

Μετά κέρδισαν το πέναλτι…

 Για να μην βλέπουμε φαντάσματα παντού, αν αυτό το είχε κάνει παίκτης του συμπολίτη και δεν το έδινε, θα μιλούσαμε για παράγκα και αλλοίωση αποτελέσματος. Θα μπορούσε να μην το δώσει ο διαιτητής; Ίσως. Ωστόσο ήταν χέρι, ο διαιτητής το έδωσε και μετουσιώθηκε σε γκολ.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Άρης μπήκε με όρεξη, πλάνο και καθαρό μυαλό. Ανέκτησε με χαρακτηριστική ευκολία τον έλεγχο του παιχνιδιού. Η γρήγορη αλλαγή του Ματίγια βοήθησε πολύ. Ο Ντιγκινί άγγιξε το γκολ στο πρώτο πεντάλεπτο. Η αμυντική γραμμή του ΠΑΟΚ σταδιακά έχανε μέτρα στο γήπεδο, περιοριζόμενοι σε παθητικό ρόλο και ψάχνοντας αντεπιθέσεις.

Εδώ πρέπει να αναγνωρίσουμε και τις πολύ εύστοχες αλλαγές του Λουτσέσκου που έβγαλε τους ανούσιους Πέλκα και Ζαμπά και πέρασε μέσα 2 «μπαλαδόρους» τον Ουάρντα και τον Καντούρι. Οι 2 τους κράτησαν την μπάλα όταν έπρεπε, άνοιξαν χώρους και είχαν καθοριστικό ρόλο στην ανατροπή.

Η φάση του παιχνιδιού ήταν αναμφίβολα το πέναλτι που κέρδισε ο Γκάμα στο 65. Η εκτέλεση του Γιουνές ήταν κακή, όπως κακές ήταν και οι προηγούμενες 2. Εκτέλεση χλυαρή που αν πέσει ο τερματοφύλακας σωστά δεν έχει τύχη. 

Μου θύμισε εκτέλεση Κόκε στον πρώτο αγώνα playoff με τον Ολυμπιακό πριν κάτι χρόνια (νίκη με 2-0, τα γκολ ο Έντι Τζόνσον). Ο Νικοπολίδης το είχε αποκρούσει όπως ο Πασχαλάκης, με τα πόδια. 

Ο Άρης διατήρησε την κατοχή  αλλά δέχτηκε το γκολ κόντρα στην ροή του παιχνιδιού, από έναν παίκτη που έχει την σπάνια ικανότητα να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα σε τέτοιες φάσεις. Παθητική άμυνα από τον Βαλεριάνο και κακή από τον Σόουζα που δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να χάσει τον Σέρβο μέσα στην περιοχή.

Άδειασε ψυχολογικά η ομάδα μετά το γκολ. Ένας δεν βρέθηκε ρε μάγκες να πάρει την μπάλα και να τρέξει στο κέντρο; Να βάλει μια φωνή στους συμπαίκτες του; Το παιχνίδι είχε ακόμη 12 λεπτά. Έπρεπε να διεκδικήσουμε ότι μπορούσαμε και όχι να ρίξουμε «λευκή πετσέτα» (για τους μπασκετικούς). ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

Συνοψίζοντας, θα περιέγραφα τον αγώνα με 3 λέξεις: Έπαιξες και έχασες. Τίμια και δίκαια. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Δεν εκμεταλεύτηκες την έδρα σου και τις ευκαιρίες που σου παρουσιάστηκαν. Ένα πάθημα που πρέπει να γίνει και μάθημα στην δύσκολη συνέχεια του πρωταθλήματος.

To 3ο ημίχρονο

Η γκρίνια που ξεκίνησε από χθες δεν έχει όρια. Αφορισμοί παικτών και προπονητών. Για πράγματα που έχουμε ήδη παρατηρήσει και επισημάνει στις προηγούμενες αγωνιστικές. Έχουμε και λέμε:

1) Φορ Γιουνές έξω από την περιοχή ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Το είδαμε. Το είπαμε. Πολλές φορές. Αν απαιτείς από τον Γιουνές να πάρει την μπάλα χαμηλά και να κάνει παιχνίδι, τότε κάτι πάει στραβά. Δεν είναι αυτό το στυλ του και το ότι δεν φάνηκε στον αγώνα δεν αποτελεί δικιά του ευθύνη. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην φάση του Ντιγκινί στο 49 αυτός του έστρωσε την μπάλα με το στήθος στην μοναδική φορά που του έγινε σωστή μπαλιά στην περιοχή. Το ζήτημα είναι ο Άρης να εκμεταλλευτεί τα δυνατά σημεία του Τυνήσιου. Όπως ακριβώς κάνει ο ΠΑΟΚ με τον Πρίγιοβιτς. Αν δεν μπορεί να το κάνει δεν υπάρχει λόγος παρουσίας του στην ενδεκάδα, καθαρά για λόγους τακτικής.

2) Πολλά ακούστηκαν από χθες για τους 2 μπάκ του Άρη, που έχουν ευθύνη στα γκολ. Συνολικά θεωρώ ότι Τζανακάκης και Βαλεριάνος έκαναν πολύ καλή εμφάνιση, αλλά κρίνονται (δικαίως) για το αστείο πέναλτι και την κακή αμυντική αντίδραση στο δεύτερο γκολ αντίστοιχα. Είναι μπακ τίμια αλλά με «ταβάνι». 

3) Η αναγκαστική αλλαγή του Βέλεθ στέρησε από τον Ερέρα την δυνατότητα να βάλει ΚΑΙ τον Μαρτίνες ΚΑΙ τον Ναζλίδη μέσα. Προτιμήθηκε τελικά ο δεύτερος και η επιλογή δεν βγήκε. Ο Μαρτίνες πρέπει να αποκτήσει πολύ πιο ενεργό ρόλο στην ομάδα γιατί μπορεί να δώσει στοιχεία που δεν έχει άλλος παίκτης στο ρόστερ.

4) Όσοι θεωρείτε ότι πρέπει να φύγει ο Ερέρα δεν μάθατε τίποτα από τα προηγούμενα χρόνια; Τι θα κερδίσεις αυτή τη στιγμή από κάτι τέτοιο; Ποιόν θα πάρεις; Τον Μπάμπη τον Τεννέ; Ή τον Αναστόπουλο;  Υπήρξε παιχνίδι που ο Άρης να ήταν χειρότερος από τον αντίπαλο αγωνιστικά;  Το ταμείο της χρονιάς γίνεται στο τέλος, όχι στην 7^η αγωνιστική!

5) Δεν παίζει λέει με σκοπιμότητα ο Ερέρα και πάει για τη νίκη. Καλά κάνει θα προσθέσω. Ο Άρης μπορεί και οφείλει να παίζει για να κερδίζει. Ειδικά εντός έδρας.

6)  Το χειροκρότημα το κέρδισε η ομάδα για την εμφάνισή της. Ο κόσμος πόνεσε αλλά δεν είναι αχάριστος. Και ναί, όταν βλέπω τέτοια προσπάθεια θα χειροκροτήσω ακόμα και στην ήττα. Ακόμα και από αυτούς τους δίπλα.

Για να κλείσουμε: 

 

Όχι στους αφορισμούς

 

Όχι στην γκρίνια 

 

Όχι στην φαγωμάρα

 

Χάσαμε ένα παιχνίδι. Δεν τελείωσε τίποτα. Συνεχίζουμε.

Επόμενο παιχνίδι με την ΑΕΚ εκτός.