Περί μπάσκετ και διασυρμών...

H ήττα από το Προμηθέα στην Πάτρα μπορεί να ταρακούνησε μερικούς. Κυρίως αυτούς που δεν είχαν εικόνα της ομάδας και έμειναν στην γρήγορη στελέχωση του ρόστερ μέσα στο καλοκαίρι.

Δυστυχώς, η διαφορά των 20+ πόντων αντικατοπτρίζει και την διαφορά δυναμικότητας των ομάδων. 

Ένας Προμηθέας που έχει ένα πλήρες και ποιοτικό ρόστερ, που πέρσι βγήκε τρίτος στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Ένας Προμηθέας που έχει βάλει λεφτά, έχει μερικούς από τους καλύτερους Έλληνες παίκτες στην αγορά και ξένους που προσφέρουν λύσεις. Δεν νομίζω να υπήρχε οπαδός του Άρη που να περίμενε νίκη μέσα στην Πάτρα με αυτές τις συνθήκες. Στο μπάσκετ οι εκπλήξεις είναι σπάνιες και όταν η διαφορά ποιότητας είναι χαοτική, τα περιθώρια στενεύουν.

 

Ο Άρης έχει να αντιπαρατάξει φέτος ένα ρόστερ φτωχό, άτεχνο, με ελάχιστο επιθετικό ταλέντο. Τα 5αρια μας ΔΕΝ έχουν post παιχνίδι, ΔΕΝ έχουν επιθετικές κινήσεις και φυσικά ΔΕΝ έχουν σουτ. Το μοναδικό καθαρό 4αρι μας (Χάρις) δεν είναι κάτι το εξαιρετικό.

 Για να μην φανούν οι αδυναμίες αυτές, απαιτείτε μια ισχυρή περιφέρεια που θα δώσει λύσεις οργανωτικά και στο σκοράρισμα.

Ωστόσο, οι περιφερειακοί μας είναι παίκτες ρόλου, παίκτες που ΣΥΜΠΛΗΡΏΝΟΥΝ μια ομάδα και σε καμία περίπτωση δεν είναι (η θα γίνουν) παίκτες πρωταγωνιστές. Δεν γίνεται να περιμένεις από τον Βεργίνη να γίνει επιθετικός ηγέτης μετά τα 30 του. Ούτε από τον Νταλό και τον Σλαφτσάκη να βάζουν 30αρες. Μοναδικές (ίσως) εξαιρέσεις ο Μποχωρίδης και ο Τζόουνς που μπορούν (και πρέπει) να κάνουν το κάτι παραπάνω ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΑΙΧΝΊΔΙ. Σε αντίθετη περίπτωση θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα.

Η φετινή ομάδα δομήθηκε υπό συνθήκες…καταστροφής στην μετά-Λάσκαρη εποχή. Με 6 ban από τον Σανικίτζε και τα άλλα παιδία που δεν πληρώθηκαν. Οι παίκτες με επιθετικό ταλέντο στοιχίζουν και για αυτό δεν αποκτήθηκαν, αφού δεν υπάρχει ούτε…μαντήλι. Σαν να μην έφτανε αυτό, χάθηκαν τα ¾ των παικτών που έδιναν κάτι ουσιώδες επιθετικά (Αθηναίου, Μάρας, Τσαιρέλης). Ναι αυτοί που κάποιοι έκραζαν πέρσι. Παίκτες που θα ήταν υπερπολύτιμοι και φέτος. 

Αντί αυτού αποκτήθηκαν παίκτες εργάτες αμυντικά μεν, αλλά με ελάχιστη επαφή με το καλάθι. Τα μέχρι στιγμής ΤΡΑΓΙΚΑ ποσοστά σε βολές και τρίποντα το επιβεβαιώνουν.

Η ομάδας μας μπορεί να βρει ρυθμό ΜΟΝΟ από την άμυνα, εκεί που είναι το δυνατό (θεωρητικά) σημείο των παικτών μας. Με απλά λόγια, θα προσπαθούμε να κρατάμε τον αντίπαλο πολύ χαμηλά σε πόντους και επιθετικά θα είναι ο υπέρ πάντων αγώνας για την νίκη. 

Περιθώριο για αλλαγές παικτών ΔΕΝ υπάρχει. Έτσι θα πορευτούμε στην συνέχεια, εκτός απροόπτου. Ήττες με 20αρες και 30αρες θα έρθουν και άλλες, κυρίως εκτός έδρας. Και όχι μόνο από ομάδες τετράδας… Ο μεγαλύτερος σύμμαχος φέτος για την αποφυγή οποιουδήποτε ‘βαθμολογικού’ προβλήματος, είναι οι εντός έδρας αγώνες όπου πρέπει να κερδηθούν. Απαγορεύονται ήττες στο Παλέ από Κολοσσό, Κύμη και άλλα τέτοια που είδαμε πέρσι…

**Θλιβερό; Ναι. Είναι όμως η πραγματικότητα... Ο Άρης μικραίνει. Συνεχίζει να κάνει βήματα πίσω χωρίς ίχνος αξιόλογης διοικητικής λύσης στον ορίζοντα.