Άρης - Αστέρας Τρίπολης 2-0, νίκησε αλλά...

Ο Άρης πέτυχε μια πολύ σημαντική βαθμολογικά νίκη, αφού αφήνει την Τρίπολη 9 βαθμούς πίσω στην βαθμολογία. Ωστόσο η εικόνα της ομάδας μεσοεπιθετικά ήταν προβληματική (έως θλιβερή) μέχρι και το 80, κάτι που πρέπει άμεσα να διορθωθεί.

Τα γκολ: 

Γιουνές (πέναλτι) 87΄, Γκαρσία 93΄

Οι ενδεκάδες:

Η διάταξη του Άρη ήταν 4-3-3 με μοναδικό κόφτη τον Μπάσα και τους Ματίγια και Κολάσο μπροστά του. Για τον Αστέρα, η μοναδική θέση που 'παιζόταν'  ήταν αυτή στα αριστερά. Ο Παντελίδης επέλεξε να παίξει με 2 αριστερά μπακ την πλευρά, έχοντας τον επιθετικογενή Μαρτίνεθ πίσω και τον Κυριακόπουλο (που παίζει όλη την πλευρά) μπροστά του.

 Ο αγώνας:

 Από το πρώτο λεπτό ο Αστέρας επέλεξε να πιέσει πολύ ψηλά, κλείνοντας τον Βέλεθ και δίνοντας χώρο (και πρωτοβουλία) στον Δεληζήση, που όπως ξέρουμε δεν είναι καλός οργανωτικά. Αυτό ήταν ικανό να βραχυκυκλώσει την ανάπτυξη του παιχνιδιού του Άρη, αφού η μπάλα σε πολλές περιπτώσεις δεν περνούσε το κέντρο (!!!) χωρίς κάποια ψηλή η έστω ‘ανορθόδοξη’ μπαλιά. Η πίεση του Αστέρα παραλίγο να αποφέρει και γκολ όταν ο Τόνσο αστόχησε από πολύ κοντινή απόσταση στο 9^ο λεπτό, σε μια φάση όμως που προηγήθηκε καθαρό επιθετικό φάουλ πάνω στον Βέλεθ. 

Σταδιακά ο Αστέρας υποχώρησε μέχρι το κέντρο του γηπέδου, εκεί όπου παρουσίασε ένα συμπαγές και οργανωμένο αμυντικό τοίχος. Καμία προσπάθεια δεν έγινε για κάθετη ανάπτυξη του παιχνιδιού από πλευράς Άρη…Και πως να γίνει όταν:

Α) Ο Κολάσο ήταν εκτός τόπου και χρόνου, αφήνοντας τον Ματίγια μόνο του οργανωτικά.

Β) Γίνονταν συνεχώς λάθος πάσες, σε καταστάσεις χωρίς ιδιαίτερη πίεση.

Γ) Ο Γιουνές δεν μπορεί να βοηθήσει όταν βρίσκεται εκτός περιοχής, πόσο μάλλον να κατέβει ‘χαμηλά’ για να υποδεχτεί την μπάλα. Όπως είπα και στο preview, ο Τυνήσιος δεν ταιριάζει καθόλου σε αυτό το σύστημα (γνώμη μου).

 

Σε αυτό προσθέστε και την παρουσία των Ιγκλέσιας – Μουνάφο πρωτίστως και του Κυριακόπουλου (αριστερά) και Τσιλιανίδη (δεξιά) που έπαιζαν με μειωμένο πλάτος για να κλείσουν τον κεντρικό διάδρομο στους παίκτες του Άρη. Ο Παντελίδης ήταν…διαβασμένος, χτυπώντας τον Άρη σε ΟΛΕΣ τις αδυναμίες που παρουσιάζει μέχρι στιγμής οργανωτικά/επιθετικά.

Αυτές ήταν η αδυναμία του Δεληζήση να κερδίσει μέτρα στο γήπεδο (κάτι που κάνει καλύτερα ο Βέλεθ και ο Μαβράι), η έλλειψη συνδετικού κρίκου μεταξύ κέντρου και αντίπαλης περιοχής (λείπει ένας οργανωτής στο κέντρο ή φορ με διαφορετικά χαρακτηριστικά από του Γιουνές) και (ίσως το σημαντικότερο) η περιορισμένη επιθετική ικανότητα των πλάγιων μπακ του Άρη. 

 Η Τρίπολη έδωσε εσκεμμένα χώρο στις πτέρυγες ακριβώς για αυτό το λόγο. Στο πρώτο ημίχρονο ο ‘χώρος’ αυτός δεν φάνηκε, αφού δεν έγινε καμία σωστή συνεργασία στο κέντρο. Ο Άρης ήταν εκτός παιχνιδιού, με μια ανούσια κατοχή (πάσες στην άμυνα), χωρίς καμία δυνατότητα να απειλήσει ούτε στο ελάχιστο. Ο Αστέρας έκλεψε πολλές φορές την μπάλα και απείλησε από τις πλευρές, χωρίς να φτάσει σε κάποια προσπάθεια (μετά από αυτή στο 9^ο λεπτό).

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ερέρα πέρασε έξω τον κάκιστο Κολάσο και ο Ναζλίδης έπαιξε πίσω από τον Γιουνές. Αν και δεν πρόσφερε κάτι το εξαιρετικό, ο Άρης κέρδισε μέτρα στο γήπεδο με την παρουσία του. Πλέον οι αντεπιθέσεις της Τρίπολης έγιναν σπάνιο φαινόμενο…

Ο  ‘χώρος’ που δώθηκε στα μπακ φάνηκε όταν έγιναν σωστές και γρήγορες αλλαγές τις μπάλας από την μια πλευρά στην άλλη. Τζανακάκης και Μενέντεθ είχαν χώρο και χρόνο να δημιουργήσουν, βρέθηκαν σε καταστάσεις ένας-εναντίον-ενός, αλλά είτε λόγο εντολής (;) είτε λόγο έλλειψης επιθετικού ταλέντου (;) δεν μπόρεσαν να το κάνουν.

Τα μέτρα που κερδήθηκαν μετά κόπων και βασάνων  δεν μεταφράστηκαν σε ευκαιρίες, παρά μόνο σε φλύαρη κατοχή της μπάλας, άστοχες σέντρες και λάθη στην τελική πάσα. Η είσοδος των Μαρτίνεθ και Σιώπη ήταν καταλυτική, αφού έδωσαν καθαρό μυαλό και ενέργειες που έλλειπαν μέχρι εκείνο το σημείο. Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια του Άρη έγινε στο 84΄ με σουτ του Ναζλίδη. Λίγο αργότερα από ασίστ του Σιώπη, ο Γκαρσία κέρδισε το πέναλτι από το οποίο και έγινε το 1-0. Στο 93΄ ήταν η σειρά του Μαρτίνεθ να δώσει την τελική πάσα στον Γκαρσία για το 2-0.

Για να συνοψίσουμε, ο Άρης δεν εμφανίστηκε καν στο πρώτο ημίχρονο, ενώ στο δεύτερο κέρδισε μέτρα αλλά ήταν και πάλι άνευ ουσίας. Επί 80 λεπτά είχε μια ΘΛΙΒΕΡΉ επιθετικά εικόνα. Και αν η εξαιρετική τριάδα των Ιγκλέσιας – Μουνάφο - Τόνσο αποτελεί μια είδους δικαιολογία για την (μη) ανάπτυξη από το κέντρο, δεν ισχύει το ίδιο για τους πλάγιους αμυντικούς Βλάχο (!!!) και Μαρτίνες που σε καμία περίπτωση δεν τρομάζουν. Η νίκη αποτελεί προϊόν των αλλαγών του Ερέρα, της ατομικής ποιότητας παικτών(Γκαρσία, Σιώπης, Μαρτίνες)  που κάνουν την διαφορά  και φυσικά της…τύχης.

Για να κλείσουμε με μια (πολύ) θετική νότα, είναι σωστό να αναφερθεί και η άψογη αμυντικά εμφάνιση της ομάδας μας, που σε καμία (σχεδόν) περίπτωση δεν απειλήθηκε. Δεληζήσης, Βέλεθ και Κουέστα κυριάρχησαν τόσο εντός όσο και εκτός περιοχής.

** Το επιθετικό 'πρόβλημα' των πλάγιων μπακ μας είναι αυτό που δεν επιτρέπει στα πολύ ποιοτικά εξτρέμ μας να διαλύσουν κυριολεκτικά κάθε αντίπαλο αμυντικό πλάνο. Μέτριος ο Μενέντεθ, σταθερά ανεβασμένος ο Τζανακάκης (ο μόνος που κάνει σωστά ανεβάσματα). Λείπει ο 'εργάτης' Βαλεριάνος αριστερά...

 ** Μέτριος προς κακός ο Ντιγκινί. Είναι παίκτης που δεν επηρεάζεται και θα ξαναβρεί σύντομα τον καλό εαυτό του.

**Επόμενος αγώνας με τον Πανιώνιο, εκτός έδρας.

** Αν σας αρέσει το blog μας, μπορείτε να μας κάνετε ένα like και στο facebook και μια προσθήκη στους σελιδοδείκτες σας.