Τις προηγούμενες εβδομάδες ασχοληθήκαμε με τα δύο κορυφαία Πρωταθλήματα της Ευρώπης. Το Αγγλικό και το Ισπανικό. Άλλωστε, όπως καταλάβατε είναι γνωστή και μεγάλη η αγάπη του blog για το Ευρωπαϊκό Ποδόσφαιρο. Σήμερα, μιας και είναι Σάββατο και επίσης για να ξεφύγουμε από τα δικά μας προβλήματα, θα ασχοληθούμε με ένα άλλο σημαντικό Πρωτάθλημα, το οποίο με τα χρόνια έχασε την αίγλη του και την ομορφιά του, ταλαιπωρήθηκε και ταλαιπωρείται απο σκάνδαλα στημένων αγώνων, όμως στην συνείδηση του ποδοσφαιρόφιλου, παραμένει σπουδαίο από πλευράς δυναμικής, Πρωτάθλημα.
Ο λόγος για το Ιταλικό Πρωτάθλημα και την λεγόμενη Serie A. Θα ασχοληθούμε μόνο με τα όσα είδαμε στο χορτάρι των γηπέδων από τις Ιταλικές ομάδες και δεν θα ασχοληθούμε με παρασκήνια και σκάνδαλα. Αυτά είναι δουλειά των υπεύθυνων αρχών της Ιταλικής Χώρας.
Αρχικά να πούμε ότι σε γενικές γραμμές το θέαμα ήταν χαμηλό. Ποδόσφαιρο υψηλής ποιότητας όπως τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος δεν βλέπει από το Ιταλικό Πρωτάθλημα. Ειδικά, όταν αγωνίζονται ομάδες μεσαίας δυναμικότητας το θέαμα είναι κάκιστο. Δηλαδή, όπως αναφέραμε στα προηγούμενα άρθρα μας, αν δούμε τον 13ο να παιζει με τον 16ο στην Ισπανια και την Αγγλία δεν θα βαρεθούμε στιγμή. Αντίθετα, στην Ιταλία όχι μόνο θα βαρεθούμε αλλά πιθανότατα να κοιμηθούμε κιόλας ! ! !
Η Γιουβέντους, σημείωσε ένα ρεκόρ φέτος. Τερμάτισε αήττητη τοΠρωτάθλημα σε βάθος 38 αγωνιστικών. Αυτό το κατάφερε άλλη μία φορά η Μίλαν την περίοδο 1991-1992 σε βάθος 34άρων αγωνιστικών, όμως. Ήταν πρώτη φορά που σε βάθος 38 αγωνιστικών κατάφερε ομάδα να τερματίσει αήττητη.
Μεγάλη δυναμη άντλησε η Γιούβε από την νέα της έδρα. Στην Juventus Arena είχε 13-6-0. Και εκτός 10-9-0. Ήταν η ομάδα που είχε την πιο πλήρη επιθετικά, αλλά και αμυντικά ομάδα. Και αν συνδυάσουμε το γεγονός ότι στο κέντρο της, διεθέτει πλέον τον πιο ποιοτικό παίχτη της Ιταλίας τα τελευταία χρόνια, τον Αντρέα Πίρλο, καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν τυχαία η επιτυχία της.
Εκμεταλλεύτηκε τα προβλήματα της Μίλαν, την προσπέρασε και διατηρήθηκε μέχρι το τέλος στην πρώτη θέση. Τέλος εποχής για τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, ο οποίος είναι πραγματικά η σημαία της Γιουβέντους.
Η Μίλαν μέχρι ενός σημείου ήταν το φαβορί για το Πρωτάθλημα, αλλα αφενός μεν οι πολλοί τραυματισμοί παιχτών της, αφετέρου δε η έλλειψη βάθους πάγκου και εκ τρίτου η ικανότατη Γιουβένους που την καταδίωκε, της στέρησαν το δέυτερο συνεχόμενο Πρωτάθλημα.
Στην επίθεση ο Ιμπραήμοβιτς, απελπιστικά μόνος του. Με τον Πάτο συνεχώς τραυματία, τον Ρομπίνιο όπως πάντα κατώτερο του αναμενομένου και τον Αλ Σαράμπι να μην μπορεί να σηκώσει το βάρος, είχε κενά. Στο κέντρο, ήταν οφθαλμοφανέστατη η απουσιά του Πίρλο, που έκανε όλη την δουλειά. Ακόμα και στην άμυνα μετά τον τραυματισμό του Τιάγκο Σίλβα, τόσο ο βαρύς πλέον Μεξές, όσο και ο κορεσμένος πλέον Νέστα, αδυνατούσαν να προσφέρουν αξιόπιστες λύσεις.
Ο Ζαμπρόττα έιχε όχι απλά δίκιο. Είχε τεράστιο δίκιο, όταν δήλωσε οτι η Μίλαν, πρέπει να βρει τον νέο Πίρλο. Και εδώ που τα λέμε και ο Κακά ήταν απώλεια. Το κενό του, δυσαναπλήρωτο.
Από κει και πέρα άρχιζε ο "χορός" των διεκδικητων για μία θέση στον "ήλιο". Ποιος ήταν ο ήλιος ; ; Τα προκριματικά του Champions League. Και οι διεκδικητές ; ; ; Ίντερ, Λάτσιο, Ουντινέζε, Νάπολι, Ρόμα μέχρι ενός σημείου. Νικήτρια, η Ουντινέζε. Οι υπόλοιπες στο Europa League, με εξαίρεση την Ρόμα.
Η Ίντερ, απέδειξε και φέτος πόσο πολύ μπουκωμένη είναι ως ομάδα. Μετά το τέλος της σεζόν 2009-2010, παραπαίει στην κυριολεξία. Οι παίχτες δείχνουν ξεζουμισμένοι, σαν να θέλουν αλλά να μην μπορόυν να προσφέρουν. Η λέξη μέτρια μπορεί να είναι και τιμιτική για την φετεινή χρονιά της Ίντερ. Σταθερότητα μηδέν. Μπερδεμένο το κέντρο άμυνας. Σάμουελ και Λόυσιο δεν ήταν λίγες φορές που τα έκαναν θάλασσα.
Στο κέντρο, ο Στάνκοβιτς πλέον ίσα που στέκεται στα πόδια του. Ο Ζανέτι στα 39 πόσο ακόμα να παίξει. Και από κει και πέρα κάτι Ρανόκια, Ναγκατόμο, Πόλι, Άλβαρεζ, Ζάρατε κλπ συγνώμη αλλά δεν . . . Απ' όλους αυτούς εξαιρώ τον Νιγηριανό τον Όμπι που είναι μεγάλο ταλέντο.
Στην Ίντερ απαιτείται σκεσκαρτάρισμα και ανανέωση. Φυσικά να κρατήσουν κάποιους που αξίζουν, αλλά χρειάζεται νέα αρχή.
Η Ουντινέζε, όπως είπαμε ήταν η νικήτρια της μάχης για την τρίτη θέση. Φυσικά, από τον Φεβρουάριο και μετά δεν έπαιξε ιδιαίτερα καλό ποδόσφαιρο, αλλά τόσο η φόρμα που έπιασε στους τελευταίους τέσσερις αγώνες, όσο και η αδυναμία των άλλων ομάδων να την περάσουν, της έδωσε την τρίτη θέση.
Με ένα παλιό σύστημα το 3-5-2 το οποίο λανσάρεται και από άλλες Ιταλικές ομάδες. Πιο σημαντικός της παίχτης, ο Ντι Νατάλε που πέτυχε καίρια γκολ. Είναι μία ομάδα που στηρίζεται στην χρησιμοποίηση έμπειρων παιχτων αλλα και στην προώθηση ταλέντων.
Η Λάτσιο, με προβλήματα αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά δεν κατάφερε και φέτος να βγει έστ στα προκριματικά του Champions League. Σε πολλά μάτς έπαιζε χωρίς 5-6 βασικούς. Επίσης, ο Ρέγια ο προπονητής της ήταν σε φάση μένω - φεύγω, από την άλλη η διοίκηση ήταν σε φάση βρήκα άλλον προπονητή αλλά τελικά κρατάω τον Ρέγια. Μπέρδεμα γενικότερα . . .
Και όταν μία ομάδα έχει τέτοια μπερδέματα, δύσκολα επιτυγχάνει στόχους. Ήδη ο Ρεγια αποτελεί παρελθόν.
Η Νάπολι, δεν έκανε την περυσινή χρονιά της. Παρόλ' αυτά η πρόκριση της στους 16 του Champions League και η κατάκτηση του Κυπέλλου κοντρα στη Γιουβέντους σημάδεψαν την ιστορία της. Λόγω αυτών των διακρίσεων η χρονια είναι πετυχημένη. Αν και η μη είσοδος στους ομίλους του CL εκ νέου ίσως φέρουν κάποιες πωλήσεις.
Άλλωστε και ο Ματσάρι, κατα καιρόυς δήλωσε ότι θα φύγει μετά το πέρας της σεζόν. Ένας σπουδαίος προπονητής που βοήθησε και βοηθήθηκε από την Νάπολι. Και η Νάπολι έπαιζε το 3-5-2 επίσης. Με την διαφορά ότι ήταν η ομάδα που της ταίριαζε πιο πολύ από κάθε άλλη αυτό το σύστημα.
Γκαργκάνο στα χαφ δεν έχουν ακόμα και η Μίλαν και η Γιούβε. Καβάνι δεν έχουν πολλές ομάδες. Και με τρείς δυνατούς αμυντικούς (Αρόνικα, Καμπανιάρο, Καναβαρο) και τον πεσμένο στο τέλος - πλην όμως εκπληκτικό σε γενικές γραμμές - Λαβέτσι, δίδαξε ποδόσφαιρό και άξιζε ότι κατάφερε.
Η Ρόμα, η χρυσή μετριότητα φέτος. Μακράν η πιο κακή χρονιά της τα τελευταία χρόνια.Τουλάχιστον, από την σεζόν 2004-2005. Κακή αμυντική λειτουργία, όχι σταθερό αγωνιστικό πρόσωπο. Η επιλογή του Λουίς Ενρίκε στο τιμόνι της ομάδας δεν βγήκε.
Η Πάρμα ηταν η φετεινή έκπληξη του Πρωταθλήματος, που καταφερε να τερματίσει στην 7η θέση με την Ρόμα και δύο βαθμούς κάτω από την 6η Ίντερ. Κατάφερε να σημειώσει 7 σερί νίκες τις τελευταίες αγωνιστικές. Και αυτή ήταν μία ομάδα που έπαιζε το 3-5-2. Καλύτερος παίχτης της και μάλιστα από τους καλύτερους του Πρωταθλήματος ο Τζοβίνκο.
Από κει και πέρα μπλέξιμο . . .
Η Μπολόνια βασίστηκε σε περιόδους φόρμας για να ανέβει βαθμολογικά. Επικίνδυνη ομάδα στην κόντρα επίθεση με τον Ντι Βάϊο στην κορυφή. Πλέον στην Αμερική ο Ιταλός φορ.
Η Αταλάντα παρουσίασε καλό πρόσωπο. Αν δεν είχε τους μείον 6 βαθμούς θα τερμάτιζε ένατη. Επικίνδυνη ομάδα, ικανή να κάνει ζημιά σε οποιαδήποτε έδρα. Δεμένη ομάδα. Καλή αμυντική λειτουργία, σύνδεση γραμμών. Άφησε καλές εντυπώσεις.
Η Φιορεντίνα, σώθηκε τις τελευταίες αγωνιστικές. Κακό αγωνιστικό πρόσωπο. Δεν άρεσε καθόλου. Έβγαλε, πάντως ένα μεγάλο διπλό μέσα στο Σαν Σίρο με την Μίλαν. Αυτό το διπλό ήταν και καταλυτικό για την ευκολότερη παραμονή της.
Είδαμε και τον Ρόσι (προπονητής της), να χτυπάει εν ώρα αγώνα τον νεαρό παίχτη του. Και από αυτό καταλαβαίνουμε πόσο κακό κλίμα είχε αυτή η ομάδα.
Η Κατάνια, εξασφάλισε γρήγορα την παραμονή της και η αλήθεια είναι ότι είχε την δυνατότητα να κοιτάξει πιο ψηλά, αλλα δεν το έψαξε με θέρμη. Ήταν, πάντως από τις καλές ομάδες μεσαίας δυναμικότητας, αν μας επιτρέπεται η έκφραση.
Η Κιέβο, έπαιξε κατά διαστήματα καλό ποδόσφαιρο. Εξασφάλισε γρήγορα την παραμονή και χωρίς άγχος αντιμετώπισε τα υπόλοιπα ματς της.
Σιένα, Κάλιαρι, Παλέρμο, Τζένοα στην μετριότητα. Το Παλέρμο βασίστηκε στη έδρα του, ως ένα σημείο. Η Σιένα μέτρια, η Κάλιαρι εξίσου μέτρια, η Τζένοα ακόμα πιο μέτρια.
Η Λέτσε πήγε να γυρίσει την κατάσταση, αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν κέρδισε 2-3 κομβικά ματς, όπως για παράδειγμα Παλέρμο και Πάρμα εντός και μοιραία, υποβιβάστηκε.
Νοβάρα και Τσεζένα δίκαια έπεσαν.
Όπως ανέφερα και στην αρχή του άρθρου, σε γενικές γραμμές, μέτριο Πρωτάθλημα το Ιταλικό πλέον. Σίγουρα, υπάρχει το πάθος, η ένταση. Ομως, κάποτε η πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων περίμενε πως και πως να δει τα θεαματικά γκολ και τα παιχνίδια αυτού του πρωταθλήματος. Τώρα, βλέπεις τους αγώνες και βαριέσαι. Δεν υπάρχει γρήγορος ρυθμός, δεν υπάρχουν πολλοί τεχνίτες παίχτες.
Σε κάποια ντέρμπι Μίλαν-Ίντερ, Γιούβε-Ίντερ/Μίλαν , Λάτσιο-Ρόμα κλπ σώζεται κάπως η κατάσταση. Αλλά, αν πει κάποιος να δει δύο ομάδες που είναι κάτω από την όγδοοη θέση το μόνο σίγουρο είναι ότι ή κοιμισμένο θα τον βρούν ή θα σηκωθεί από τη καρέκλα του σαν υπνωτισμένος μην πω σουρωμένος . . .
Ο λόγος για το Ιταλικό Πρωτάθλημα και την λεγόμενη Serie A. Θα ασχοληθούμε μόνο με τα όσα είδαμε στο χορτάρι των γηπέδων από τις Ιταλικές ομάδες και δεν θα ασχοληθούμε με παρασκήνια και σκάνδαλα. Αυτά είναι δουλειά των υπεύθυνων αρχών της Ιταλικής Χώρας.
Αρχικά να πούμε ότι σε γενικές γραμμές το θέαμα ήταν χαμηλό. Ποδόσφαιρο υψηλής ποιότητας όπως τα προηγούμενα χρόνια ο κόσμος δεν βλέπει από το Ιταλικό Πρωτάθλημα. Ειδικά, όταν αγωνίζονται ομάδες μεσαίας δυναμικότητας το θέαμα είναι κάκιστο. Δηλαδή, όπως αναφέραμε στα προηγούμενα άρθρα μας, αν δούμε τον 13ο να παιζει με τον 16ο στην Ισπανια και την Αγγλία δεν θα βαρεθούμε στιγμή. Αντίθετα, στην Ιταλία όχι μόνο θα βαρεθούμε αλλά πιθανότατα να κοιμηθούμε κιόλας ! ! !
Η Γιουβέντους, σημείωσε ένα ρεκόρ φέτος. Τερμάτισε αήττητη τοΠρωτάθλημα σε βάθος 38 αγωνιστικών. Αυτό το κατάφερε άλλη μία φορά η Μίλαν την περίοδο 1991-1992 σε βάθος 34άρων αγωνιστικών, όμως. Ήταν πρώτη φορά που σε βάθος 38 αγωνιστικών κατάφερε ομάδα να τερματίσει αήττητη.
Μεγάλη δυναμη άντλησε η Γιούβε από την νέα της έδρα. Στην Juventus Arena είχε 13-6-0. Και εκτός 10-9-0. Ήταν η ομάδα που είχε την πιο πλήρη επιθετικά, αλλά και αμυντικά ομάδα. Και αν συνδυάσουμε το γεγονός ότι στο κέντρο της, διεθέτει πλέον τον πιο ποιοτικό παίχτη της Ιταλίας τα τελευταία χρόνια, τον Αντρέα Πίρλο, καταλαβαίνουμε ότι δεν ήταν τυχαία η επιτυχία της.
Εκμεταλλεύτηκε τα προβλήματα της Μίλαν, την προσπέρασε και διατηρήθηκε μέχρι το τέλος στην πρώτη θέση. Τέλος εποχής για τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, ο οποίος είναι πραγματικά η σημαία της Γιουβέντους.
Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε μερικά από τα φετεινά γκόλ της Γιουβέντους . . . Τα γκολ αρχιζουν μετα τα πρωτα 2:27 του βίντεο . . .
Η Μίλαν μέχρι ενός σημείου ήταν το φαβορί για το Πρωτάθλημα, αλλα αφενός μεν οι πολλοί τραυματισμοί παιχτών της, αφετέρου δε η έλλειψη βάθους πάγκου και εκ τρίτου η ικανότατη Γιουβένους που την καταδίωκε, της στέρησαν το δέυτερο συνεχόμενο Πρωτάθλημα.
Στην επίθεση ο Ιμπραήμοβιτς, απελπιστικά μόνος του. Με τον Πάτο συνεχώς τραυματία, τον Ρομπίνιο όπως πάντα κατώτερο του αναμενομένου και τον Αλ Σαράμπι να μην μπορεί να σηκώσει το βάρος, είχε κενά. Στο κέντρο, ήταν οφθαλμοφανέστατη η απουσιά του Πίρλο, που έκανε όλη την δουλειά. Ακόμα και στην άμυνα μετά τον τραυματισμό του Τιάγκο Σίλβα, τόσο ο βαρύς πλέον Μεξές, όσο και ο κορεσμένος πλέον Νέστα, αδυνατούσαν να προσφέρουν αξιόπιστες λύσεις.
Ο Ζαμπρόττα έιχε όχι απλά δίκιο. Είχε τεράστιο δίκιο, όταν δήλωσε οτι η Μίλαν, πρέπει να βρει τον νέο Πίρλο. Και εδώ που τα λέμε και ο Κακά ήταν απώλεια. Το κενό του, δυσαναπλήρωτο.
Στο παρακάτω βίντεο, μπορείτε να δείτε το καλύτερο μάτς της Μίλαν για την σεζόν που περασε. Το 4-0 κόντρα στην Άρσεναλ, δηλαδή . . .
Από κει και πέρα άρχιζε ο "χορός" των διεκδικητων για μία θέση στον "ήλιο". Ποιος ήταν ο ήλιος ; ; Τα προκριματικά του Champions League. Και οι διεκδικητές ; ; ; Ίντερ, Λάτσιο, Ουντινέζε, Νάπολι, Ρόμα μέχρι ενός σημείου. Νικήτρια, η Ουντινέζε. Οι υπόλοιπες στο Europa League, με εξαίρεση την Ρόμα.
Η Ίντερ, απέδειξε και φέτος πόσο πολύ μπουκωμένη είναι ως ομάδα. Μετά το τέλος της σεζόν 2009-2010, παραπαίει στην κυριολεξία. Οι παίχτες δείχνουν ξεζουμισμένοι, σαν να θέλουν αλλά να μην μπορόυν να προσφέρουν. Η λέξη μέτρια μπορεί να είναι και τιμιτική για την φετεινή χρονιά της Ίντερ. Σταθερότητα μηδέν. Μπερδεμένο το κέντρο άμυνας. Σάμουελ και Λόυσιο δεν ήταν λίγες φορές που τα έκαναν θάλασσα.
Στο κέντρο, ο Στάνκοβιτς πλέον ίσα που στέκεται στα πόδια του. Ο Ζανέτι στα 39 πόσο ακόμα να παίξει. Και από κει και πέρα κάτι Ρανόκια, Ναγκατόμο, Πόλι, Άλβαρεζ, Ζάρατε κλπ συγνώμη αλλά δεν . . . Απ' όλους αυτούς εξαιρώ τον Νιγηριανό τον Όμπι που είναι μεγάλο ταλέντο.
Στην Ίντερ απαιτείται σκεσκαρτάρισμα και ανανέωση. Φυσικά να κρατήσουν κάποιους που αξίζουν, αλλά χρειάζεται νέα αρχή.
Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε το εκπληκτικό 4-2 της Ίντερ απέναντι στην Μίλαν . . .
Η Ουντινέζε, όπως είπαμε ήταν η νικήτρια της μάχης για την τρίτη θέση. Φυσικά, από τον Φεβρουάριο και μετά δεν έπαιξε ιδιαίτερα καλό ποδόσφαιρο, αλλά τόσο η φόρμα που έπιασε στους τελευταίους τέσσερις αγώνες, όσο και η αδυναμία των άλλων ομάδων να την περάσουν, της έδωσε την τρίτη θέση.
Με ένα παλιό σύστημα το 3-5-2 το οποίο λανσάρεται και από άλλες Ιταλικές ομάδες. Πιο σημαντικός της παίχτης, ο Ντι Νατάλε που πέτυχε καίρια γκολ. Είναι μία ομάδα που στηρίζεται στην χρησιμοποίηση έμπειρων παιχτων αλλα και στην προώθηση ταλέντων.
Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε το 2-0 της Ουντινέζε κόντρα στην Λάτσιο. Σε μία νίη που έθεσε τις βάσεις για την τρίτη θέση . . .
Η Λάτσιο, με προβλήματα αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά δεν κατάφερε και φέτος να βγει έστ στα προκριματικά του Champions League. Σε πολλά μάτς έπαιζε χωρίς 5-6 βασικούς. Επίσης, ο Ρέγια ο προπονητής της ήταν σε φάση μένω - φεύγω, από την άλλη η διοίκηση ήταν σε φάση βρήκα άλλον προπονητή αλλά τελικά κρατάω τον Ρέγια. Μπέρδεμα γενικότερα . . .
Και όταν μία ομάδα έχει τέτοια μπερδέματα, δύσκολα επιτυγχάνει στόχους. Ήδη ο Ρεγια αποτελεί παρελθόν.
Η Νάπολι, δεν έκανε την περυσινή χρονιά της. Παρόλ' αυτά η πρόκριση της στους 16 του Champions League και η κατάκτηση του Κυπέλλου κοντρα στη Γιουβέντους σημάδεψαν την ιστορία της. Λόγω αυτών των διακρίσεων η χρονια είναι πετυχημένη. Αν και η μη είσοδος στους ομίλους του CL εκ νέου ίσως φέρουν κάποιες πωλήσεις.
Άλλωστε και ο Ματσάρι, κατα καιρόυς δήλωσε ότι θα φύγει μετά το πέρας της σεζόν. Ένας σπουδαίος προπονητής που βοήθησε και βοηθήθηκε από την Νάπολι. Και η Νάπολι έπαιζε το 3-5-2 επίσης. Με την διαφορά ότι ήταν η ομάδα που της ταίριαζε πιο πολύ από κάθε άλλη αυτό το σύστημα.
Γκαργκάνο στα χαφ δεν έχουν ακόμα και η Μίλαν και η Γιούβε. Καβάνι δεν έχουν πολλές ομάδες. Και με τρείς δυνατούς αμυντικούς (Αρόνικα, Καμπανιάρο, Καναβαρο) και τον πεσμένο στο τέλος - πλην όμως εκπληκτικό σε γενικές γραμμές - Λαβέτσι, δίδαξε ποδόσφαιρό και άξιζε ότι κατάφερε.
Στο παρακάτω βίντεο δείτε τις φάσεις από τον τελικό Κυπέλλου Ιταλίας, όπου η Νάπολι κέρδισε 2-0 την Γιουβέντους . . .
Η Ρόμα, η χρυσή μετριότητα φέτος. Μακράν η πιο κακή χρονιά της τα τελευταία χρόνια.Τουλάχιστον, από την σεζόν 2004-2005. Κακή αμυντική λειτουργία, όχι σταθερό αγωνιστικό πρόσωπο. Η επιλογή του Λουίς Ενρίκε στο τιμόνι της ομάδας δεν βγήκε.
Η Πάρμα ηταν η φετεινή έκπληξη του Πρωταθλήματος, που καταφερε να τερματίσει στην 7η θέση με την Ρόμα και δύο βαθμούς κάτω από την 6η Ίντερ. Κατάφερε να σημειώσει 7 σερί νίκες τις τελευταίες αγωνιστικές. Και αυτή ήταν μία ομάδα που έπαιζε το 3-5-2. Καλύτερος παίχτης της και μάλιστα από τους καλύτερους του Πρωταθλήματος ο Τζοβίνκο.
Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε μερικά από τα γκόλ του Τζιοβίνκο της σεζόν που πέρασε . . .
Από κει και πέρα μπλέξιμο . . .
Η Μπολόνια βασίστηκε σε περιόδους φόρμας για να ανέβει βαθμολογικά. Επικίνδυνη ομάδα στην κόντρα επίθεση με τον Ντι Βάϊο στην κορυφή. Πλέον στην Αμερική ο Ιταλός φορ.
Η Αταλάντα παρουσίασε καλό πρόσωπο. Αν δεν είχε τους μείον 6 βαθμούς θα τερμάτιζε ένατη. Επικίνδυνη ομάδα, ικανή να κάνει ζημιά σε οποιαδήποτε έδρα. Δεμένη ομάδα. Καλή αμυντική λειτουργία, σύνδεση γραμμών. Άφησε καλές εντυπώσεις.
Η Φιορεντίνα, σώθηκε τις τελευταίες αγωνιστικές. Κακό αγωνιστικό πρόσωπο. Δεν άρεσε καθόλου. Έβγαλε, πάντως ένα μεγάλο διπλό μέσα στο Σαν Σίρο με την Μίλαν. Αυτό το διπλό ήταν και καταλυτικό για την ευκολότερη παραμονή της.
Είδαμε και τον Ρόσι (προπονητής της), να χτυπάει εν ώρα αγώνα τον νεαρό παίχτη του. Και από αυτό καταλαβαίνουμε πόσο κακό κλίμα είχε αυτή η ομάδα.
Η Κατάνια, εξασφάλισε γρήγορα την παραμονή της και η αλήθεια είναι ότι είχε την δυνατότητα να κοιτάξει πιο ψηλά, αλλα δεν το έψαξε με θέρμη. Ήταν, πάντως από τις καλές ομάδες μεσαίας δυναμικότητας, αν μας επιτρέπεται η έκφραση.
Η Κιέβο, έπαιξε κατά διαστήματα καλό ποδόσφαιρο. Εξασφάλισε γρήγορα την παραμονή και χωρίς άγχος αντιμετώπισε τα υπόλοιπα ματς της.
Σιένα, Κάλιαρι, Παλέρμο, Τζένοα στην μετριότητα. Το Παλέρμο βασίστηκε στη έδρα του, ως ένα σημείο. Η Σιένα μέτρια, η Κάλιαρι εξίσου μέτρια, η Τζένοα ακόμα πιο μέτρια.
Η Λέτσε πήγε να γυρίσει την κατάσταση, αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν κέρδισε 2-3 κομβικά ματς, όπως για παράδειγμα Παλέρμο και Πάρμα εντός και μοιραία, υποβιβάστηκε.
Νοβάρα και Τσεζένα δίκαια έπεσαν.
Όπως ανέφερα και στην αρχή του άρθρου, σε γενικές γραμμές, μέτριο Πρωτάθλημα το Ιταλικό πλέον. Σίγουρα, υπάρχει το πάθος, η ένταση. Ομως, κάποτε η πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων περίμενε πως και πως να δει τα θεαματικά γκολ και τα παιχνίδια αυτού του πρωταθλήματος. Τώρα, βλέπεις τους αγώνες και βαριέσαι. Δεν υπάρχει γρήγορος ρυθμός, δεν υπάρχουν πολλοί τεχνίτες παίχτες.
Σε κάποια ντέρμπι Μίλαν-Ίντερ, Γιούβε-Ίντερ/Μίλαν , Λάτσιο-Ρόμα κλπ σώζεται κάπως η κατάσταση. Αλλά, αν πει κάποιος να δει δύο ομάδες που είναι κάτω από την όγδοοη θέση το μόνο σίγουρο είναι ότι ή κοιμισμένο θα τον βρούν ή θα σηκωθεί από τη καρέκλα του σαν υπνωτισμένος μην πω σουρωμένος . . .
9 σχόλια:
Μπραβο ρε Τζιμ. Συγχαρητηρια που παιρνεις πρωτοβουλιες για τετοια αρθρα. Αλλωστε, σε λιγο και οσοι δεν ασχολουνται με τα του εξωτερικου, θ' αρχισουν σιγα σιγα μ' αυτη τη μπουρδελοκατασταση στη χωρα, στο ποδοσφαιρο και στο Αρη. Και παλι μπραβο.
Vellidis
Α, ρε, Φιορεντίνα ομαδάρα τι πήγαμε να πάθουμε!
Όσο για τον Λουίς Ενρίκε, οι περισσότερες περιπτώσεις μαθητευόμενων μάγων δεν έχουν βγει. Ειδικά, όταν εργάζονται σε ξένο πρωτάθλημα.
Η Νάπολι άξιζε να περάσει την Τσέλσι, πήρε το κύπελλο απέναντι στην Γιούβε και έχασε την τρίτη θέση για τρεις βαθμούς. Τα πήγε καλά η ομάδα.
Ενα σχολιο για τις συζητησεις διπλα (οπως ξερετε πηρα καινουργιο PC και δεν εχω κατεβασει ακομα τα απαραιτητα προγραμματα για να μπορω να συζηταω με τους συνοπαδους μου κι ετσι μπορω να εκφραζομαι μονο με σχολια):
Πρωτον, ευχηθειτε στον ρεντ να του ζησει απο μενα πειτε του. Δευτερον, εχω παρα πολυ καιρο να δω τον Απηλιον. Τελος, οντως πολυ νεκρα στο μπλογκ, αλλα τι να κανουμε, ολοι εχουμε ξενερωσει πια, χαρας το κουραγιο του Τζιμ να γραφει καποια αρθρα για την ομαδα μας και για το ποδοσφαιρο του εξωτερικου.
Συντομα κοντα σας μεσω chat,
Vellidis
Vellidi που σαι ρε ; ; ; Και γω λέω που εξαφανίστηκε αυτός, από το chat ; ;
Για τον Red, να σου πω την αλήθεια ούτε εγώ το γνώριζα. Σε κάθε περίπτωση του εύχο(μαι)μαστε όλα να πάνε καλά.
Ο Απήλιον και μενα μου προξένησε εντύπωση η απουσία του. Μετά σκέφτηκα μήπως έφυγε στρατιώτης. Αλλά δεν θα έλεγε κάτι ; ; ;
Για το μπλοκ που λες, προχθές κοιτούσα τα νούμερα. Ξέρεις, καθημερινές επισκεψεις στο μπλοκ, προβολές άρθρων κλπ.
Αρκεί να σου πω, ότι σε πολλές περιπτώσεις τα νούμερα προβολών τόσο του μπλοκ όσο και των άρθρων έχουν για καλύτερο νούμερο, αυτό που πριν 1 με 1,5 χρόνο ήταν το χειρότερο.
Δηλαδή ενω μέχρι και πριν από 1 με 1,5 χρονο υπήρχαν μεσο ορο 200 με 250 καθημερινες επισκεψεις και το χαμηλοτερο ηταν 146 ας πουμε, τώρα ταβανι πιανει 146...
Αν κάνω κάποιος λάθος ας με διορθώσουν τα άλλα παιδιά του μπλοκ, που θα τα ξέρουν καλύτερα. Γιατί είναι και λίγο μπέρδεμα.
Και γω να σου πω την αλήθεια πολλές φορές είπα/σκέφτηκα να μην γράψω άλλο για ΆΡΗ. κυρίως μετά το απίθανο ψηφισμα υπέρ της πρότασης αθανασιαδη-κοντη. Βλέποντας όμως τις εξελίξεις να τρέχουν, συνέχισα.
Και θα συνεχισω εφοσον βλέπω προσπάθεια, αξιοπιστία και αληθοφάνεια.
Και από την μεριά μου, θα πω αυτό που έχω πει και άλλες πολλές φορές. Όταν άρχισα να αρθογραφώ εδώ, σκοπός μου ήταν να προσθέσω μία μικρή "πετρίτσα" από την μεριά μου ως Δημήτρης, στο οικοδόμημα που λέγεται Σ Υ Σ Π Ε Ι Ρ Ω Σ Η, στον ΆΡΗ.
Χωρίς διχασμούς, χωρίς στρατόπεδα, χωρίς επιλογές, που τόσο κακό μας έκαναν τοσα χρόνια.
Με βάση αυτο το σκεπτικό, συμμετείχα. Και τα περισσότερα άρθρα κυρίως τα ενωτικά, τα ξεσηκωτικα τα κανω με μεγαλη ευχαριστηση. Ειδικα για τις επιτυχιες στην ευρωπη . . .
Για το Ευρωπαϊκο ποδόσφαιρο που λες, ασχολουμαι γιατι μου αρεσει πολυ. Και γραφω για μοιραστω τις σκεψεις μου, με 2-3 ατομα που και αυτα παρακολουθουν, για να διευρύνουμε το σκεπτικό μας, λιγακι από την μιζέρια που μας "δερνει" εδω . . .
Υ.Γ. VardARI, αν βγάλουν οι ομάδες του Λονδίνου καμμιά προσφορά ή κανουν κάποια κίνηνη marketing που προκλαει θετικη εντυπωση, κάνε κανα αρθράκι.
Τα περυσινά που εκανες ηταν σπουδαιότατα και έδωσαν τροφή για σκέψη...
Μια μικρη παρεμβαση οσον αφορα την ενημερωση απο το Ευρωπαικο ποδοσφαιρο: φαινεται οτι η μεταγραφη το καλοκαιριου ολοκληρωθηκε ηδη, αφου η Τσελσι ανακοινωσε την αποκτηση του ανερχομενο σουπερ σταρ, Εντεν Αζαρ (Eden Hazard) απο τη Λιλ.
Τελος, Τζιμ, αν μπορεις να κανεις καποιο αφιερωμα σε παικτη-ομαδα οπως εκανες περσι με τον Τοτι η τη Ντορτμουντ, και αν χρειαστεις βοηθεια η αποψη, εδω ειμαι εγω.
Καλη συνεχεια
Vellidis
Καλημερα συγγνωμη για την ενοχληση, αλλα θελω να κανω μια ακομα ενημερωση για το εξωτερικο: η Γιουναιτεντ απεκτησε τονιαπωνα Καγκαβα της Ντορτμουντ! Επισης, ο Ροναλντινιο μετακομισε στην Ατλετικο Μινειρο. Τελος, Τζιμ πες μου τη γνωμη σου για το παραπανω σχολιο μου.
Vellidis
Vellidi, φαντάζομαι εννοείς να αναφερθούμε σε ομάδες των οποίων το όλο μοντέλο τους (τοσο στο διοικητικο, όσο και στο αγωνιστικο) τους οδήγησε ψηλά...
Και παίχτες "σημαιες". Τυπου Τοτι, Τζεραρντ, Ντελ Πιερο, Γκιγγς.
Έκανα κάποια τέτοια πέρυσι. Τους τελευταίους μήνες επειδη η επικαιρότητα ήταν και είναι φορτωμενη για την ομάδα μας, τα αφησαμε λίγο πίσω...
Θεωρώ εξίσου καλά και ακόμη πιο επικοδομητικά τα αρθρα του VardARI, σχετικα με τις ιδεες μαρκετινκ των ομαδων του Λονδινου.
Το τελευταιο διαστημα ακολουθησαμε, οσων αφορα την Ευρωπη, τους αγωνες σε τσουλου και γιουροπα. Αναφορα και κουβεντα γυρω απο το καθε ματς δηλαδη.
Θα δουμε και παλι καποια πραγματα.
Jim ναι, αυτο εννοω για τις ομαδες, αλλα για τους παικτες οχι μονο σημαιες σαν αυτους που εγραψες, αλλα και καποιους οι οποιοι απ το πουθενα εγιναν σταρ, η φετος πραγματοποιησαν φοβερη χρονια, κλπ. Αλλα αυτα τα συζητατ(μ)ε οταν παρθει η αποφαση γιατι προς το παρον ειναι ασημαντα.
Και αμα θελετε, καλο θα ηταν να ζητουσατε και καποια γνωμη απο καποιο μελος του μπλογκ το οποιο δεν γραφει, αλλα εχει ενεργο ρολο, οπως π.χ. ο Επαρχεια 3 η ο ναβας η εγω.
Φυσικα , πανω απ' ολα η γνωμη σας και η διαθεση σας. Ουτως η αλλως και αυτα που εχετε κανει ως τωρα, μια χαρα ειναι.
Ευχαριστουμε που υπαρχετε και μπορουμε και μεις οι αρειανοι να συμμετεχουμε σε ενα blog ενεργα του οποιου τα μελη και οι δημιουργοι θα εχουν σωστη αποψη και θα την εκφραζουν κοσμια χωρις προσβολες σε αλλα μελη (γιατι για προσωπα του Αρη, δε γινεται να μην προσβαλλεις).
Αυτα τα ολιγα και συγγνωμη αν σας κουρασα.
Vellidis
Να σαι καλα vellidi . . .
Πάντως, να ξέρεις.
Αν έχεις χρόνο και όρεξη και πάνω απ' όλα γουστάρεις να γραψεις κάτι για ομάδες ή για παίχτες του εξωτερικού, σύμφωνα και με τα όσα εγιναν αλλα και συμφωνα με την δικη σου γνωμη, μπορεις να το κανεις.
Εννοώ, να ετοιμάσεις ένα δικό σου αρθρο σε ενα αρχειο του word και να το δημοσιευσουμε, γραφωντας φυσικα οτι εσυ το έφτιαξες.
Και για τον ΆΡΗ ακόμα. Αν θελεις γραψε τις ιδεες - προτασεις σου και το δημοσιευουμε.
Αυτό ισχυει για τον καθε φιλο, φυσικα.
Το είχε πει και ο red ότι μπορειτε να το κανετε αυτο.
Αλλά αν αποφασισεις να ετοιμασεις αρθρακι για οτιδηποτε, ειδοποισε μας (με), για να σου πως λιγα πραγματα για την δομη του κειμενου.
Δημοσίευση σχολίου