Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Μπασκετικές αναμνήσεις: Μπενετόν Τρεβίζο - ΆΡΗΣ 87-86 2ος Ημιτελικός του Κυπέλλου Κόρατς 1996-1997

Την περασμένη εβδομάδα αρχίσαμε μία σειρά από αφιερώματα σε αγώνες μπάσκετ που έδωσε η ομάδα μας στο παρελθόν. Αγώνες σημαντικοί που έμειναν και θα μείνουν στην καρδιά και το μυαλό μας για πάντα. Κάναμε την αρχή με τον τελικό κυπέλλου το 1998 κόντρα στην αεκ.

Σήμερα θα θυμηθούμε ένα Ευρωπαϊκό παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που ήταν αν όχι το κορυφαίο παιχνίδι του ΆΡΗ στην Ευρώπη, τότε ήταν ένα από τα κορυφαία...

Και δεν είναι άλλο από τον δεύτερο ημιτελικό του Κυπέλλου Κόρατς της σαιζόν 1996-1997.. Όταν αντιμετωπίσαμε την Ιταλική Μπενετόν Τρεβίζο μέσα στο σπίτι της και καταφέραμε να την αποκλείσουμε . . .

Τι να πρωτοθυμηθώ από εκείνο το παιχνίδι . . . ; ; ; Ήμουν 13 χρονών ακριβώς. Μία εβδομάδα νωρίτερα κερδίσαμε τους Ιταλούς στο Αλεξάνδρειο με τέσσερις πόντους διαφορά. Το τελευταίο καλάθι που είχε πετύχει ο Χοσέ Ορτίθ (για το +4 του πρώτου αγώνα) αποδείχτηκε άκρως σημαντικό. Ως πολύ νέος τότε δεν το θεώρησα σημαντικό, αλλά ο παππούς μου θυμάμαι τι μου είχε πει... "αυτό το καλάθι είναι πολύ σημαντικό.. Θα παίξει ρόλο εκεί", εννοώντας την Ιταλία...

Και όντως έπαιξε καθοριστικό ρόλο . . .

Ο ΆΡΗΣ, μέσα στο Τρεβίζο κάνει ένα Μ-Α-Γ-Ι-Κ-Ο, ένα Ε-Ξ-Ω-Π-Ρ-Α-Γ-Μ-Α-Τ-Ι-Κ-Ο πρώτο ημίχρονο και αφήνει τους Ιταλούς στο -13 (-17 με το +4 του πρώτου αγώνα). Προσωπικά, πιστεύω ότι από τότε μέχρι και σήμερα εκείνο το πρώτο ημίχρονο του ΆΡΗ αλλά και ο αγώνας ολόκληρος ήταν ο καλύτερος αγώνας του ΆΡΗ στην Ευρώπη...

Θυμάμαι έναν Σάκλεφορντ και έναν Ορτίθ (τους δύο ψηλούς μας δηλαδή) να κάνουν εξωπραγματικά πράγματα στο πρώτο ημίχρονο. Από την αρχή φάνηκε ότι θα πάμε καλά. Τα δύο πρώτα καλάθια (ένα ο Ορτίθ και ένα ο Σάκλεφορντ) έδειξαν ότι αυτοί οι δύο ψηλοί είναι παίκτες υψηλού επιπέδου. Ο Σάκλεφορντ, κατέβαζε αμέτρητα ριμπάουντ και μάλιστα έκανε και τρεις μακρινές πάσες (από την μία μπασκέτα στην άλλη) προς τον Ορτίθ. Ο οποίος Ορτίθ γινόταν "σφαίρα" και υποδεχόταν την μπάλα κάτω από το αντίπαλο καλάθι (από τα χέρια του Σάκλεφορντ).

Θα παραθέσω σε link τον αγώνα . . . Σε έξι διαφορετικά...Και να ευχαριστήσουμε τον φίλο που τα ανέβασε για να τα δούμε και πάλι...

Εδώ το πρώτο μέρος του βίντεο

Εδώ το δεύτερο μέρος του αγώνα

Εδώ το τρίτο μέρος του αγώνα

Εδώ το τέταρτο μέρος του αγώνα

Εδώ το πέμπτο μέρος του αγώνα

Και εδώ το έκτο και τελευταίο μέρος του αγώνα

Στο δεύτερο ημίχρονο δεν μπήκαμε καλά. Η καλή άμυνα των Ιταλών σε συνάρτηση με τις δικές μας κακές επιλογές στην επίθεση αλλά και ο ρυθμός που βρήκαν οι Ιταλοί επιθετικά από την δύναμη της έδρας τους, μείωσαν την διαφορά.

Παρόλα αυτά ακόμα και στα τελευταία λεπτά η ομάδα μας "κράτησε" και όντας αδικημένη πήγε στην παράταση για να παίξει εκεί την πρόκριση. Το τρίποντο του Γουίλιαμς 15 δευτερόλεπτα πριν το τέλος πολύ απλά δεν ήταν τρίποντο, αλλά δίποντο. Πατούσε γραμμή ο Αμερικανός.

Ο αγώνας διεξαγόταν με έναν διαιτητή για πολλή ώρα και αυτό έπαιξε το ρόλο του. Φυσικά στην παράταση ευνοηθήκαμε και εμείς με ένα πόντο παραπάνω. Ο Μπόνι πατούσε γραμμή σε ένα σουτ αλλά χρεώθηκε τρίποντο. Τα σπασμένα νεύρα όμως του ούτως ή άλλως φωνακλά και μουρμουρατζή προπονητή της Μπενετόν έφεραν την τεχνική ποινή και έτσι ο ΆΡΗΣ πέτυχε πολλούς μαζεμένους πόντους.

Παίκτης - κλειδί στην παράταση ήταν ο Μάριο Μπόνι, ο τρελο - ιταλός.. Με 9 σερί πόντους ουσιαστικά έδωσε στην ομάδα την πρόκριση...

Τρελά πανηγύρια μετά το τέλος του αγώνα... Ήταν άλλη μία αξέχαστη βραδιά . . .

Και μία ιστορία ακόμη θα σας πω και γι' αυτό το ματς . . .

Επτά χρόνια μετά (όταν πλέον ήμουν 20 χρονών το καλοκαίρι του 2004) ήμουν καλεσμένος στο σπίτι μιας φίλης. Ήμασταν μεγάλη παρέα. Παρόν ήταν και ο ξάδερφος της κοπέλας. Ήταν μεγαλύτερος απ' όλους μας. Βαριόταν το παιδί με μας τους μικρούς (εμείς ήμασταν 19-20 και αυτός 27-28)...

Δεν θυμάμαι καλά καλά πως, η κουβέντα πήγε στα οπαδικά. Με τα πολλά μαθαίνω ότι το παλικάρι ήταν ΑΡΕΙΑΝΟΣ... Ε, του λέω και εγώ είμαι ΆΡΗΣ. Πιάσαμε κουβέντα για την θέση του paly maker στην ομάδα γιατί πίστευε ότι τότε είχαμε έλλειψη..

Τελειώνει η κουβέντα μας και στο καπάκι με ρωτάει... "Ποιο κατά την γνώμη σου ήταν το καλύτερο παιχνίδι του ΆΡΗ, στην Ευρώπη μικρέ" ; ; ; Έσφιξα τα χείλη για 4-5 δευτερόλεπτα και χωρίς να διστάσω του απάντησα..."Το Μπενετόν Τρεβίζο - ΆΡΗΣ"...

Ε, τότε σηκώθηκε και μου έδωσε χειραψία χαμογελώντας... Σαν να έφτιαξε η βραδιά του από εκείνο το σημείο και έπειτα. Και μου είπε "μπράβο... Σε παραδέχομαι... Αυτό ήταν το καλύτερο παιχνίδι του ΆΡΗ"
...

Αυτά λοιπόν και από αυτό το ιστορικό παιχνίδι μας... Μπορείτε να γράψετε και εσείς πως ζήσατε αυτό το ιστορικό παιχνίδι... Ή αν είστε μικρότεροι (η μπιχτή πάει σε σένα Νικ..χαχαχαχα) τι σας έχουν πει οι άλλοι γι αυτό το ματς . . .

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε... 30 Οκτωβρίου 2013 στις 3:22 μ.μ.

Ωραιο αρθρο τζιμ....τοτε ημουν 4,5 χρονων και δεν θυμαμαι τπτ..ουτε εχω καποιον συγγενη αρειανο να μου τα θυμιζει...πολυ ενδιαφερουσα η στηλη.

marauder3

jim είπε... 30 Οκτωβρίου 2013 στις 3:39 μ.μ.

Ούτε σαν όνειρο δεν το θυμάσαι ρε συ ; ; ; Ήταν πολύ έντονο παιχνίδι...

Ανώνυμος είπε... 30 Οκτωβρίου 2013 στις 3:54 μ.μ.

4,5 χρονων δεν υποστηριζα τπτ....

marauder3

Giorgos T. είπε... 30 Οκτωβρίου 2013 στις 7:29 μ.μ.

κ εγω πολυ μικρος τοτε για να θυμαμαι...

οταν θα εχω χρονο θα καθησω να τα δω τα βιντεο , πιστευω αξιζει τον κοπο!

jim είπε... 30 Οκτωβρίου 2013 στις 7:47 μ.μ.

Δες τα Γιώργο...

Θα δεις παίκτες υψηλού επιπέδου και υψηλής τεχνικής.. Κάτι πάσες 20 μέτρων από την μία μπασκετα στην άλλη και κάτι χουκ και κάτι κινήσεις που τα τελευταία χρόνια μόνο στα παλιά βίντεο τα βλέπουμε..

Ανώνυμος είπε... 31 Οκτωβρίου 2013 στις 12:51 μ.μ.

Γεια σου Jim πολύ καλή ιδέα αυτή η στήλη. Είμαι γεννημένος το 1985 οπότε όπως καταλαβαίνεις με αυτά που γράφεις πολλές φορές είναι σαν να θυμάμαι τον εαυτό μου (στις ίδιες ηλικίες με εσένα).

Αυτό το ματς θυμάμαι να το βλέπω στο δωμάτιο των γονιών μου (εγώ δεν είχα τηλεόραση για να μην χαζεύω και δεν διαβάζω :)) και να βλέπω όλη την παράταση κλαίγοντας απο τα νεύρα μου για το "τρίποντο" του Ουίλιαμς.

Σίγουρα ένα από τα καλύτερά μας μάτς στην Ευρώπη από αυτά που θυμάμαι. Δεν ξέρω όμως αν είναι το κορυφαίο καθώς έχω στο μυαλό μου το εκπλικτικό δέυτερο ματς με Πανιώνιο στο Παλέ για το Uleb Cup στη πορεία για τον τελικό στο Σαρλερουά.

Νομίζω πρέπει να αναφερθείς και σε αυτό κάποια στιγμή. 3 παρατάσεις με έναν μαγικό Στάκ και στιν αντίπερα όχθη τον αρειανό Ηλιάδη να κοντεύει να κερδίσει μόνος του μια πρόκριση. Από τους αγώνες που όταν τελείωσαν δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος από την ένταση που είχα επι ένα δίωρο.

Φιλικά,
Κρίτων

jim είπε... 31 Οκτωβρίου 2013 στις 2:02 μ.μ.

Γεια σου Κρίτων...

Εγώ ανατριχιάζω όταν βλέπω τα βίντεο από την δεκαετία του 80 και του 90..Άντε και λίγο από τις αρχές του 2000...

Πάντως το ματς με την Μπενετόν είναι μέσα στα τρία κορυφαία παιχνίδια του ΆΡΗ. Γιατί τότε η Μπένετον είχε παικταράδες (Ρέμπρατσα, Ουίλιαμς,Νικολάϊ, Πίτις)... Καυτή έδρα...

Το ματς με τον Πανιώνιο που λες έγινε στις 8-2-2006.. Αγχώδες ματς... Θα το δούμε στο μέλλον..