Practice makes perfect (part 1)

Η διακοπή του πρωταθλήματος έρχεται σε ιδανικό σημείο για τον Άρη , μετά από μια δύσκολη εκτός έδρας νίκη.

Μπορεί με 5 βαθμούς η ομάδα να παραμένει χαμηλά στην βαθμολογία αλλά πλέον βρίσκεται σε απόσταση βολής από τους ανταγωνιστές της.

Για να μην βρεθούμε όμως προ εκπλήξεως στα επόμενα παιχνίδια ,επιβάλλεται να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις 2 αυτές εβδομάδες.



I)Αμυντικός τομέας

Είναι φανερό σε όσους παρακολούθησαν τους αγώνες του Άρη με τον Μιλίνκοβιτς στον πάγκο , ότι πλέον είμαστε πολύ καλύτεροι αμυντικά και λειτουργούμε σαν σύνολο. Η μετατόπιση του Ελσνέρ στο κέντρο της άμυνας  έδωσε την σταθερότητα  που έλειπε στην αμυντική μας γραμμή. Ο Πουλίδο πλέον ξέρει ότι έχει δίπλα του έναν έμπειρο και αξιόπιστο παίκτη , σε αντίθεση με τον Κύργα που έδειξε ότι δεν μπορεί ακόμα να παίξει βασικός.Έτσι λύθηκε το θέμα που είχαμε με τους ''προβληματικούς'' κεντρικούς αμυντικούς μας.

Που αλλού παρουσιάζονται προβλήματα στην άμυνα? Τι χρειάζεται για να βελτιωθούμε?

1)Πρόβλημα εντοπίζεται  στους πλάγιους μπακ που δεν έχουν τις βοήθειες που πρέπει από τα εξτρέμ μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε πχ τον Ψυχογιό να προσπαθεί να μαρκάρει 2 αντιπάλους. Ο Ουντόζι γυρνάει αρκετές φορές , πράγμα που δεν κάνουν  ο Ιμπέχ και ο Σταυρόπουλος. Πρέπει να δουλέψουμε πάνω σε αυτό και τα εξτρέμ να γυρνάνε να βοηθήσουν και στην άμυνα.

2)Επίσης είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ο ένας από τους δυο αμυντικούς χαφ να είναι καθαρός κόφτης! Ούτε Τριανταφυλλάκος δηλαδή , ούτε Παπαδόπουλος ! Οι καθαροί χαφ που έχουμε με ''ικανότητα'' στο αμυντικό παιχνίδι  είναι  ο Ελσνέρ , ο Νταμαρλής , ο Ηρακλής και ο Κοτσαρίδης(AMBER ALERT). Σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιείται κάποιος από αυτούς , τότε έχουμε πρόβλημα.

Για να καταλάβετε το σκεπτικό μου θα σας δώσω κάποια παραδείγματα.

Παπαδόπουλος-Τριανταφυλλάκος 

Ο Παπαδόπουλος , με μέτρια παρουσία μέχρι στιγμής , είναι παίκτης που τρέχει αρκετά και έχει ένα αξιόλογο μακρινό σουτ. Μπορεί (και πρέπει) να πάρει την πρώτη πάσα από την άμυνα και να ξεκινήσει μια επίθεση τροφοδοτώντας έναν πιο δημιουργικό παίκτη (Τάτο-Ίμπε-Ουντόζι).Deep Lying Playmaker για όσους ασχολούνται και με το Football Manager... Στην άμυνα βέβαια , από όσο έχω δει μέχρι στιγμής ,δεν παρουσιάζει τίποτα το ιδιαίτερο.

 Ο Τριανταφυλλάκος είναι (όπως πολύ σωστά έχουν θέσει μερικοί αναγνώστες του μπλόγκ) πολύ soft για αμυντικός χάφ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΡΚΑΡΕΙ. Δεν έχει την σωματοδομή για αυτή τη θέση , ούτε τον τσαμπουκά. Είναι καθαρά δημιουργικός παίκτης.

Συμπέρασμα : Δύο παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά και αγωνιστική νοοτροπία. Κανείς από τους 2 δεν μπορεί να αμυνθεί σωστά.

Παπαδόπουλος -Νταμαρλής/Ηρακλής

Εδώ έχουμε ένα πιο δημιουργικό  χαφ (Παπαδόπουλο) και τον πλαισιώνουμε με κάποιον που θα ασχοληθεί κυρίως με αμυντικά καθήκοντα. Με αυτό τον τρόπο απελευθερώνεις τον Παπαδόπουλο ,που θα μπορεί πλέον να παίρνει μέτρα στο γήπεδο και να υποστηρίζει επιθετικές προσπάθειες , ενώ ταυτόχρονα θα έχεις έναν παίκτη που θα κινείται κοντά στο κέντρο του γηπέδου και θα αποτελεί τον κόφτη της ομάδας. Ένας ρόλος που ταιριάζει στον Ελσνέρ κυρίως , αλλά και στους Νταμαρλή και Ηρακλή.

Συμπέρασμα : Είναι η τακτική που χρησιμοποιούν πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες όπως η Ρεάλ (Κεντίρα - Μόντριτς) , Τσέλσι ( Μίκελ- Λάμπαρντ) , Μπάγερν (Μαρτίνεθ - Κρόος). Δύο παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και διαφορετικούς ρόλους στο γήπεδο.

***Ο Οικονομόπουλος νομίζω μπορεί να αγωνιστεί και στις 2 θέσεις με επιτυχία. Στον αγώνα με τον Παναιτωλικό τα πήγε αρκετά καλά δίπλα στον Παπαδόπουλο.

Περιμένω την γνώμη σας και τις δικιές σας προτάσεις...