Flight Of Icarus

Λίγο πριν από το παιχνίδι με τον Ηρακλή και ελάχιστα πράγματα με ενδιαφέρουν για το πώς θα παίξει ο Άρης.

Το μυαλό μου τον τελευταίο καιρό ταξιδεύει για το τι γίνεται με τον Άρη, πόσο αξίζει κανείς να ασχολείται με μια ομάδα που διαρκώς ότι καλό ξεκινά πριν καν το ολοκληρώσει το καταστρέφει και ξανά από την αρχή...

Διάβασα πολλά τον τελευταίο καιρό και άκουσα, όπως όλοι μας άλλωστε, και διαπίστωσα ότι μπορεί η διοίκηση στον Άρη να μην μαθαίνει από τα λάθη της αλλά ο κόσμος σίγουρα μαθαίνει και με το πέρασμα του χρόνου γίνετε σοφότεροs...

Μπορεί για μένα να είναι η λύση, η απομάκρυνση του Κόντη και του super3 από τα διοικητικά της ομάδας. Η στροφή στα μικρά παιδιά, τα δικά του παιδιά και η ενίσχυση-επένδυση στην οργάνωση της ομάδας σε τμήματα υποδομής και γηπέδων. Καθώς και σε πολλών άλλων πραγμάτων που δημιουργούν τον Άρη μια μεγάλη δύναμη όπως: σχολές σκαουτινγκ, προπονητών, γυμναστών, βελτίωση του γηπέδου, να μπουν σκέπαστρα σε όλες τις θύρες και άλλα πολλά...

Καταλαβαίνω όμως και τον κόσμο, ο οποίος έχει κουραστεί στα πρόχειρα και ψάχνει κάτι πιο ουσιώδες. Για αυτό άλλωστε συχνά πυκνά πολλοί από εμάς κάνουμε λόγο για ευρωπαϊκά σωματεία "θαύματα" ή κάποια άλλα που έχασαν τον δρόμο τους και ξανά βρέθηκαν στις επάλξεις με σωστές διαδικασίες και με την αγάπη του κόσμου την όποια ο Άρης την έχει άφθονη.

Δεν γνωρίζω αν ο καιρός έφτασε για τέτοιες αλλαγές αλλά νομίζω ότι είμαστε πολύ κοντά.

Δανείζομαι λοιπόν τους στίχους από τους αδελφούς Κατσιμίχα:

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες

Θα είμαι στο γήπεδο λοιπόν μέχρι να αλλάξει κάτι αν και όπως καταλαβαίνω θα περιμένω αρκετά...
Αφού κάτι τέτοιο θέλει και μια γενικότερη αλλαγή όχι μόνο στον Άρη αλλά στην ίδια μας την κοινωνία!

Κάποτε έπαιρναν αυτοί από εμάς τώρα ήρθε η ώρα να πάρουμε εμείς από αυτούς !!!