Τους μεσοεπιθετικούς θα τους χωρίσουμε σε 3 μέρη ανάλογα με την θέση που αγωνίστηκαν περισσότερο Δεξιά, αριστερά ή άξονα. Ξεκινάμε σήμερα με τους πιο.. δεξιόστροφους.
Χαβίτο: Τι να πει κανείς για την προσφορά αυτού του παίκτη στην ομάδα. Τίμησε όσο λίγοι ξένοι την κίτρινη φανέλα και αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον κόσμο του ΆΡΗ. Παίκτης που μπορεί να μην ήταν ο τεχνίτης, ο τριπλαδόρος ή ο βιρτουόζος, όμως με κύριο προσόν την τρομερή ταχύτητά του αλλά κυρίως το πάθος του και την αγάπη του για το ποδόσφαιρο έδειχνε ένα πολύ καλού επιπέδου ποδοσφαιριστής, αφού σε κάθε ματς τα έδινε όλα πραγματικά. Παίκτης του 5 που έπαιζε για 8! 4,5 χρόνια αδιάλειπτης προσφοράς στην ομάδα, έχοντα συνολικά σε όλες τις διοργανώσεις 162 συμμετοχές, 19 γκολ και 15 ασίστ! Αξέχαστα φυσικά τα γκολ του μέσα στη Σαραγόσα, μέσα στην Τούμπα και κυρίως στο Χαριλάου κόντρα στην Ατλέτικο! Αξέχαστα επίσης και τα 2 γκολ του στο 4-0 επί της Άεκ.
Τάσος Κυργιάκος: Το μόνο που θυμάμαι από αυτόν είναι ένα απίστευτο φάουλ από πλάγια κόντρα στην Άεκ. Σαν παίκτη δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.
Ρέγες Χοσέ Λούις: Μετριότατος δεν πρόσφερε τίποτα ουσιαστικό.
Φελίπε Σανσόν: Πολύ καλός παίκτης, γρήγορος με καλή τεχνική και σκοράρισμα, θα έπρεπε να μείνει παραπάνω χρόνια.
Κώστας Καζναφέρης: Ένα πολυεργαλείο που μπορούσε να παίξει σχεδόν σε όλες τις θέσεις του γηπέδου. Τις πρώτες 2 σεζόν ήταν μπαλαντέρ και την 3η ήταν εκ των ηγετών. Ποτέ δεν έκανε τη διαφορά, αλλά πάντα τα έδινε όλα για την ομάδα όπου και αν αγωνιζόταν και δεν θα πάψει ποτέ να είναι το μεγάλο μου πουλέν.
Ντεϊβίντας Τσεσνάουσκις: Ήρθε ως πρώτος σε ασίστ στο πρωτάθλημα από τον Εργοτέλη και δεν πρόσφερε απολύτως τίποτα στον ΆΡΗ. Κανείς δεν θα ξεχάσει το ανεπανάληπτο χαμένο τετ-α-τετ του στο Λεβερκούζεν.
Γιάννης Γιαννιώτας: Μεγάλο κεφάλαιο για τον ΆΡΗ. Τη σεζόν 2011-12 μάγεψε τα πλήθη ως rookie και την επόμενη ήταν βαρόμετρο για τον ΆΡΗ, αγωνιζόμενος είτε αριστερά είτε κορυφή. Απίστευτα ταχύς, λίγο ατσούμπαλος αλλά με φοβερή διεισδυτικότητα. Έβαλε συνολικά 9 γκολ σε 2 χρονιές και αγαπήθηκε από τον κόσμο. Ελπίζουμε να επιστρέψει κάποια μέρα.
Σαλόζε Ουντότζι: Κρίμα που δεν έμεινε παραπάνω από ένα 6μηνο, καθώς ίσως να είχε κάνει την υπέρβαση και να έσωνε την ομάδα από τον υποβιβασμό την περσινή σεζόν. Όσο έπαιξε, ήταν ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας, ο μόνος παίκτης που μπορούσες να βασιστείς για σκοράρισμα, πετυχαίνοντας 5 γκολ σε 13 αγώνες. Καταπληκτικός παίκτης, όμως λίγο οι συνθήκες στον ΆΡΗ και λίγο ο άστατος χαρακτήρας του τον απομάκρυναν νωρίς από την ομάδα.
1 σχόλια:
Για τον Κυργιάκο που αναφέρεις, όντως περιμέναμε πολύ περισσότερα από αυτόν. Ήρθε από τον Ολυμπιακό, και ενώ θα περίμενες ότι θα έκανε τη διαφορά σε εμάς που τότε ως ομάδα δεν ήμασταν στα καλά μας, αυτός πέρασε και δεν ακούμπησε.
Για τον Ρέγες: το "μετριότατος" είναι μάλλον επιεικής χαρακτηρισμός. Μετά από μας, αν θυμάμαι καλά πέρασε και από Ατρόμητο, Λεβαδειακό και δοκίμασε την τύχη του σε χαμηλότερες κατηγορίες. Από τις περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που λες γιατί άραγε ήρθε αυτός ο παίκτης στην ομάδα μας; Δηλαδή γιατί να παίζει αυτός και όχι ένας αντίστοιχο Ελληνάκι, π.χ. Γιαννιώτας, ή ακόμη και Σταυρόπουλος κ.α.
Δημοσίευση σχολίου