Είμαστε ακόμα στα μέσα...

Καλησπέρα σε όλους. Σήμερα έχουμε ένα άρθρο αναφορικά με το μπάσκετ του ΆΡΗ, ώρες μετά την πολύ βαριά ήττα στο Μιλάνο και μέρες μετά από αυτή στη Ρόδο, και ενώ υπάρχουν δύο ακόμα πολύ δύσκολα παιχνίδια μπροστά μας για τη συνέχεια.

Η χρονιά φέτος μπορεί να κλείσει με τον καλύτερο αλλά και τον χειρότερο τρόπο, αρκεί να γίνει σωστή διαχείριση. Πάμε να δούμε μία άποψη.



Καταρχήν, όπως έχω ξαναπεί, εγώ προσωπικά τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι, δεν είχα πραγματικά ιδέα από μπάσκετ. Ωστόσο, η ομάδα του ΆΡΗ, η φετινή, με κέντρισε το ενδιαφέρον για το άθλημα, και πλέον έχω μάθει αρκετά για κανόνες, συστήματα, θέσεις, αλλά και εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, ενώ έχω λιώσει και το ΝΒΑ! Σιγά σιγά μπορώ και αποκτώ μία πιο καθαρή και ολοκληρωμένη άποψη. Πάει αυτό...

Ο ΆΡΗΣ, λοιπόν, γνώρισε ήττα με 41 παρακαλώ πόντους από την Αρμάνι Μιλάνο. Η ήττα ήταν αναμφίβολα ψιλοαναμενόμενη, λόγω της μεγάλης διαφοράς μπάτζετ και δυναμικότητας μεταξύ των δύο ομάδων. Αυτό, όμως, δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση το... πράγμα που βλέπαμε από τους παίκτες του ΆΡΗ.

Αφού ξεκίνησαν κάπως καλά οι δικοί μας, η Αρμάνι έκανε ένα καλό σερί και απο 'κει και πέρα τα παρατήσαμε εντελώς. Από τις αρχές του 2ου δεκαλέπτου φαινόταν ότι το ματς είχε χαθεί και μάλιστα με μεγάλη διαφορά, αφού οι παίκτες φανερά είχαν εγκαταλείψει την προσπάθεια, δεν τους έβγαινε τίποτα, και αφέθηκαν στις ορέξεις των αντιπάλων Ιταλών.

Δεν θα κοιτάξω όμως το δέντρο, που είναι η 41άρα, αλλά το δάσος, που είναι η ομάδα και η σεζόν συνολικά. Στον πρώτο γύρο όλα πήγαν απρόσμενα καλά, αφού η ομάδα ήταν 3η και είχε νικήσει την Άεκ εκτός, ενώ στο Γιούροκαπ προκρίθηκε ως 1η από πολύ δύσκολο όμιλο με τεράστιες νίκες επί της Ούνιξ Καζάν.

Βέβαια, τα προβλήματα φαινόταν κατά διαστήματα, και πλέον, που αγωνιζόμαστε με δυσκολότερους αντιπάλους, είναι πιο φανερά. Δεν ανακαλύψαμε την Αμερική χθες εμείς που λέγαμε ότι η ομάδα έχει ταβάνι. Έβλεπα κάτι σχόλια και τοποθετήσεις Αρειανών μετά από μεγάλες νίκες στο πρώτο διάστημα της σεζόν, ότι μπορούμε να πάρουμε το Γιούροκαπ ή να τερματίσουμε 2οι στην Α1.

Το χειρότερο, όμως, ήταν άλλο: ΤΑ ΕΝΝΟΟΥΣΑΝ! Ναι, είχαν τόσο μεγάλη έπαρση από τις εμφανίσεις της ομάδας και τυφλωμένοι από επιτυχίες φόρτωσαν τους παίκτες με τεράστιες ευθύνες.

Δεν χρειάζεται να είναι ειδήμων κάποιος για να καταλάβει ότι η ομάδα φέτος δεν είναι για πάρα πολλά. Μπορεί σε κάποια ματς (βλ. Νεπτούνας, Μπάνβιτ) να μας βγαίνουν όλα, μπορεί να έχουμε παίκτες με τρομερό ταλέντο (βλ. Μακ Νιλ, Γουάιτ) και γενικά αρκετούς ποιοτικούς, ωστόσο υπάρχουν πολλά προβλήματα.

Το κυριότερο, είναι το βάθος στο ρόστερ. Αν εξαιρέσεις του2 Μακ Νιλ και Γουάιτ που είναι άλλη κλάση και τον Χάγκινς που είναι πολύ χαρισματικός, όλοι οι υπόλοιποι είναι παίκτες που σε έναν ΆΡΗ με υψηλούς στόχους είναι απλά για ροτέισον. Τίποτα παραπάνω.

Για να το πάω και πιο ειδικά: Ο Γουότερς είναι κάκιστος δημιουργός και μέτριος σουτέρ, δεν μπορώ να καταλάβω πως του δώσαμε εν λευκώ τη θέση 1. Από τον Ξανθόπουλο δεν έχω κανένα παράπονο, φυσικά δεν είναι για βασικός, αλλά 15 ποιοτικά λεπτά μπορεί να τα προσφέρει, αφού δίνει ασίστ και παίζει καλή άμυνα.

Στη θέση 2, ο Μακ Νιλ είναι ΔΙΑΜΑΝΤΙ για την ομάδα. Συνδυάζει τρομερή αποτελεσματικότητα επιθετικά με μεγάλη προσήλωση αμυντικά, και σε συνδυασμό με τα ηγετικά χαρακτηριστικά του είναι το Α και το Ω της φετινής ομάδας. Από 'κει και πέρα, στο 2, ο Ζάρας που είναι η δεύτερη επιλογή, έχει κάνει 2 μεγάλα ματς (Τράμπζονσπορ, Ρέθυμνο), αλλά από 'κει και πέρα είναι ένας μετριότατος παίκτης με αρκετά καλό σουτ.

Στο 3, ο Πελεκάνος είναι η μεγάλη απογοήτευση της χρονιάς. Ο παίκτης που πριν 2 σεζόν ήταν μόνιμα σε κάθε ματς ο πρώτος σκόρερ του ΆΡΗ, φέτος δεν μπορεί να σταυρώσει 5 πόντους! Πολύ κακός και άφαντος στα περισσότερα ματς. Ο Μούρτος, ο αρχηγός, είναι αξιόλογος παίκτης, μπορεί να προσφέρει σε αρκετές θέσεις, έχει πάθος για την ομάδα, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο.

Στο 4, ο Γουάιτ παρότι έχει κάποια σκαμπανεβάσματα και κάνει εύκολα φάουλ, είναι παίκτης πολύ υψηλού επιπέδου και δίνει άλλο αέρα επιθετικά. Ο Κοέν είναι εξαιρετική επιλογή και χαραμίζεται στο 5, αφού σαν 4 όποτε έχει παίξει ήταν εξαιρετικός. Ο Τσούπκοβιτς είναι ανύπαρκτος και δεν έχει προσφέρει απολύτως τίποτε.

Τέλος, στο 5, ο Χάγκινς, παρότι δεν είναι ο μεγάλος παίκτης και ηγέτης, την δουλειά του την κάνει και με το παραπάνω μάλιστα. Εξαιρετικός αμυντικά, τελειώνει ωραία τις φάσεις επιθετικά, παίρνει ριμπάουντ και τα δίνει όλα. Κανένα παράπονο. Ο Σίμτσακ είναι ψυχάρα αλλά μετριότατος παίκτης.

Γενικότερα άμα το δούμε, και όχι τον καθένα ξεχωριστά, η ομάδα σαν σύνολο είναι αξιόλογη, δεμένη και μεγάλο της όπλο είναι η άμυνα, ενώ επιθετικά βγάζει αυτοματισμούς, παρότι στηρίζεται κυρίως στην καλή μέρα (ή όχι) των περιφερειακών.

Και εδώ ήθελα να καταλήξω. Η ομάδα, φέτος, αν θέλει να πετύχει κάτι πραγματικά καλό, θα πρέπει να ενισχυθεί. Καλό το άριστο κλίμα, καλό το σύνολο, κακά τα ψέματα όμως. Πρέπει να γίνουν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, 1-2 κινήσεις μπαλώματος του ρόστερ (κατά τη γνώμη μου σε 1 και 5 κυρίως) και να συνεχίσει η μεγάλη προσπάθεια.

Ο Λάσκαρης και ο Πρίφτης το πάνε αρκετά καλά ως τώρα, όμως πρέπει και οι 2, ο καθένας στον τομέα του, να ξεπεράσουν κάποια κολλήματα που έχουν για το καλό της ομάδας. Δεν κράζω, προτείνω, για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Η στήριξη από τον κόσμο είναι δεδομένη, ο κορμός της ομάδας είναι πολύ καλός, ωστόσο για το κάτι παραπάνω θα πρέπει να υπάρξει βοήθεια και από τη διοίκηση.

Συνεχίζουμε, έχουμε αρκετά δύσκολο πρόγραμμα, για να δούμε τι μέλλει γενέσθαι ως το τέλος της χρονιάς.

ΆΡΗ ΓΕΡΑ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΞΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΤΟΝ ΒΟΡΡΑ