Η ουσία ήταν πως ο ΆΡΗΣ, ήταν τιτλούχος και μία ωραία πορεία ξεκινούσε.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει εκείνο τον τελικό ; ; ;
Το κατάμεστο γήπεδο, τις φωνές του κόσμου και πάνω απ' όλα τα τελευταία κρίσιμα δευτερόλεπτα με τις βολές του Σόλομον και το ριμπάουντ του Ραϊσεβιτς. Και φυσικά την μεγάλη χαρά που νιώσαμε όλοι, όταν είδαμε την μπάλα να καταλήγει στο καλάθι.
Ήταν η εποχή που πολλοί έκαναν λόγο για το "φαντασματάκι" του παλέ... Ήταν η αρχή μιας καλής πορείας για τον ΆΡΗ στο μπάσκετ.
Η ομάδα την επόμενη χρονιά θα έπαιρνε το Κύπελλο Ελλάδος και το καλοκαίρι του 2006 θα κέρδιζε την συμμετοχή της στους ομίλους της Euroleague. Φυσικά, μην ξεχάσουμε να αναφερθούμε και στο Κύπελλο του 2005 που δικαιωματικά μας ανήκει... Αλλά ας όψεται ο τελικός της ντροπής....
Τον ΆΡΗ, τον μάθαμε να είναι διεκδικητής τίτλων. Να είναι κάτοχος τίτλων.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν ο ΆΡΗΣ θα είναι μεγάλος. Με βάση τις επιτυχίες του παρελθόντος. Με βάση τις παραστάσεις που έχει ο ΛΑΟΣ του από το παρελθόν...
Πρέπει όμως σιγά σιγά να αρχίζουμε να αποκτάμε και νέες παραστάσεις....
Καλή Ανάσταση σε όλους και Καλή Ανάσταση στον ΆΡΗ.... Σε όλα τα επίπεδα..
1 σχόλια:
Χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση σε όλους και στον Άρη μας!
Ήμουν μέσα στο F4, απίστευτα συναισθήματα, τρομερή αγωνία και μεγάλη χαρά στο τέλος!
Τη γούσταρα πάρα πολύ εκείνη την ομάδα με παικταρά Σόλομον μέσα, Μάκη Νικολαϊδη, Γκαγκαλούδη (που τον γουστάραμε τρελά τότε), πολύ καλούς ψηλούς, ειδικά με Λικοχολίτοφ είχα κόλλημα (έπαιξε εθνική Ρωσίας αλλά τελικά δεν έκανε καριέρα), ακόμα και το αγγούρι ο Γκγρκατ ήταν 10 κλάσεις καλύτερος από τους φετινούς ψηλούς. Και φυσικά το Γιαννάκη τον Λάππα που ήταν ήρεμη δύναμη, καθοριστικός και αρχηγός.
Ωραίες στιγμές...
Δημοσίευση σχολίου