Ο αγώνας στην Κομοτηνή δεν πρέπει να χαθεί

Το βράδυ της Δευτέρας η ομάδα μας παίζει στην Κομοτηνή με τον Πανθρακικό το τελευταίο παιχνίδι της 12ης αγωνιστικής. Η αγωνιστική μας, συμπεριφορά στα τελευταία δύο παιχνίδια (κυρίως με ΠΑΣ) δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Αν δεν ήταν η συγκυρία στον αγώνα με την Βέροια να αγωνιστούμε με αριθμητικό πλεονέκτημα δύο παιχτών, επίσης θα είχαμε ακόμη ένα δύσκολο βράδυ. Στον αγώνα της Δευτέρας, η ομάδα πρέπει να πάρει κάτι από το ματς.

Μπορεί, οι δηλώσεις του προπονητή του αντιπάλου να μην μας αρέσουν ή να μην μας ακούγονται καλά στα αυτιά, αλλά η αλήθεια σε αγωνιστικό επίπεδο είναι κάπου εκεί... Δηλαδή, στο ότι έχουμε ίδιους στόχους...

Μία ματιά στην βαθμολογία και φαίνεται αυτό. Βρισκόμαστε, μόλις έναν πόντο πάνω από την γραμμή των ομάδων που υποβιβάζονται και είμαστε σε ισοβαθμία με άλλες δύο ομάδες (τις δύο Θρακιώτικες).

Αυτό που διαπιστώνουμε μετά το πέρας κάθε αγωνιστικής, είναι ότι όλες οι ομάδες στα «κάτω στρώματα» της βαθμολογίας, μαζεύουν βαθμούς. Επίσης, πολλά χρόνια τώρα, γνωρίζουμε ότι στο πρωτάθλημα αυτό, δεν χρειάζεται να έχεις απλά και μόνο καλή ομάδα για πετύχεις στόχους. Όποιοι κι αν είναι αυτοί…

Η ομάδα, στους αγώνες με Παο και οσφπ, έδειξε αρκετά θετικά στοιχεία και όλοι πίστεψαν ότι από κει και πέρα θα υπάρξει μία αγωνιστική αλλαγή. Δυστυχώς, αυτή η αλλαγή δεν είχε συνέχεια. Δεν δείχνουμε, διάρκεια στο παιχνίδι μας και δεν είμαστε σταθεροί.

Για μένα, το μεγαλύτερο πρόβλημα μας είναι η αμυντική λειτουργία. Τόσο σε ομαδικό επίπεδο, όσο και σε ατομικό. Σε καμία μα καμία των περιπτώσεων δεν πείθει η ομάδα ότι είναι ικανή να στηριχθεί (έστω και για κάποια λεπτά) στην αμυντική της λειτουργία, για να πάρει αυτό που θέλει. Ή ατομικό λάθος θα γίνει (λάθος διώξιμο, λάθος τοποθέτηση, κακή συνεννόηση με συμπαίκτη) ή σε ομαδικό επίπεδο δεν θα υπάρχει αποτέλεσμα (οι γραμμές θα ανοίξουν, δεν θα υπάρξουν βοήθειες στους αμυντικούς).

Με λίγα λόγια, ο ΆΡΗΣ είναι ευάλωτος αμυντικά και αυτό είναι κακό. Σε ένα πρωτάθλημα όπως το ελληνικό και με δεδομένο ότι βασικός στόχος είναι η παραμονή η ομάδα έπρεπε να στηθεί – να δομηθεί για «καταστροφικό» ποδόσφαιρο. Και από κει και πέρα να δουλέψει μεθοδικά την κόντρα επίθεση με κύριους εκφραστές τους Γιαννιώτα, Αγκάνθο… Και λίγο Καζναφέρη…

Το τι έπρεπε όμως είναι αλλουνου παπά ευαγγέλιο. Το θέμα είναι τι γίνεται και τι μπορεί να γίνει. Επαναλαμβάνω… Ο ΆΡΗΣ, έχει τους παίκτες για να παίζει την κόντρα επίθεση. Στο όποιο επίπεδο, τέλος πάντων θα την παίξει (την κόντρα)… Δεν έχει τους παίκτες που θα δημιουργήσουν, που θα παράγουν… Με λίγα λόγια η ομάδα δεν μπορεί να παίξει κυρίαρχο ποδόσφαιρο. Κατακτητικό ποδόσφαιρο.

Μπορεί, όμως να παίξει καλά τον «κλεφτοπόλεμο». Να δουλέψει την αμυντική λειτουργία μεθοδικά (που είναι πιο εύκολο να δουλέψεις την άμυνα μιας οποιαδήποτε ομάδας, από το να δουλέψεις την επίθεση. Γιατί η επίθεση θέλει και τα υλικά), να στηριχτεί σ’ αυτήν για συγκομιδή βαθμών και από και κει πέρα να χτυπάει στις κόντρες…

Κάπως έτσι περιμένω το ματς στην Θράκη. Περιμένω να δω μια ομάδα ανασταλτικά δυνατή και εν συνεχεία, εκμεταλλευόμενη τους όποιους κενούς χώρους να κάνει κάποιες φάσεις.

Αφήστε στην άκρη φανέλες, ιστορίες, λαούς κλπ… Συμβαδίστε, με βάση τα αγωνιστικά δεδομένα της ομάδας. Τα οποία δεδομένα «φωνάζουν», ότι η ομάδα πρέπει να ακολουθήσει την τακτική του «κλεφτοπολέμου»…