Serie A: Με ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις

Στο Ιταλικό Πρωτάθλημα συμπληρώθηκαν 12 αγωνιστικές. Αισίως, φτάσαμε δηλαδή στο 1/3 περίπου του Πρωταθλήματος. Τα πρώτα συμπεράσματα βγήκαν, λοιπόν. Υπάρχουν ευχάριστες εκπλήξεις (Φιορεντίνα, Αταλάντα) όπως επίσης και δυσάρεστες (Μίλαν, Ρόμα). Στην κορυφή η Γιούβε, ξέφυγε εκ νέου με τέσσερις βαθμούς μετά την ήττα της Ίντερ στο Μπέργκαμο. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος και όποια ομάδα δείξει την μεγαλύτερη διάρκεια θα πετύχει τους στόχους της.

Ας δούμε συνοπτικά τις καταστάσεις μέχρι τώρα…

Μετά την μεγάλη νίκη της Ίντερ στο Τορίνο, την περασμένη εβδομάδα δόθηκε μια νέα διάσταση στο Πρωτάθλημα. Η διαφορά μειώθηκε στον βαθμό ανάμεσά τους. Το αήττητο της Γιούβε έσπασε. Η Ίντερ, συμπλήρωσε 7 σερί νίκες βρίσκοντας τον παλιό καλό της εαυτό, ξεπερνώντας τις δύο ήττες στην έδρας της. Έδειξε, ότι θα ακολουθεί την Γιούβε.

Με έναν «φρέσκο» προπονητή, τον Στραματσιόνι (από τα τμήματα υποδομής της ομάδας) και παίζοντας τον τελευταίο μήνα (από το ματς με την Κιέβο Βερόνα, στο Μπεντεγκόντι) το 3-5-2. Το όλο μίγμα με τον νέο προπονητή, τους παλιούς – έμπειρους παίκτες και τους νεοφερμένους έπιασε τόπο. Η ομάδα πείθει, παίζει κατακτητικό ποδόσφαιρο, ικανή στις στημένες φάσεις και γενικότερα πολύ καλά στημένη.

Μελανό σημείο η ήττα από την εκπληκτική Αταλάντα στο Μπέργκαμο. Εκεί ίσως φάνηκε και η απειρία του προπονητή. Με δύο βασικές απουσίες στην άμυνα (Σάμουελ, Ρανόκια) και παίζοντας εκτός έδρας με μια πολύ καλή ομάδα ίσως ήταν προτιμότερο να επιστρέψει στο 4-5-1. Στην 4άδα αμυντικών δηλαδή. Στη θεωρία, όλα αυτά.

Η Γιούβε, είναι το απόλυτο φαβορί. Γεμάτη ομάδα, με παίκτες πρωταγωνιστές που έφτασαν την Γιουβέντους και πάλι στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος μετά από πολλά χρόνια.

Από κει και μετά, η Νάπολι δείχνει ότι θα έχει ρόλο κυνηγού. Με τον Βάλτερ Ματσάρι στον πάγκο, ίσως τον καλύτερο Ιταλό προπονητή αυτή την περίοδο και μια ομάδα δουλεμένη και δεμένη για καιρό, έχει όλα τα προσόντα να τερματίσει στην 3άδα. Το τελευταίο διάστημα, λίγο τα προβλήματα υγείας του Ματσάρι, λίγο το ντεφορμάρισμα της ομάδας, πιστοποίησαν στην πράξη ότι η ομάδα θα έχει ρόλο κυνηγού. Κυνηγού της 1^ης και 2^ης θέσης.

Η Φιορεντίνα, είναι αυτή που εντυπωσιάζει. Με τον Βιτσέντζο Μοντέλα στο «τιμόνι» της ομάδας και παίζοντας και αυτή το 3-5-2, «σκαρφάλωσε» στην 4^η θέση και ελπίζει για πολλά παραπάνω. Και γιατί να μην ελπίζει εφόσον διαθέτει μακράν τα πιο παραγωγικά χαφ της κατηγορίας. Μπόρχα Βαλέρο, Ματίας Φερνάντες, Πιζάρο, Ρόμουλο… Χαφ του άξονα… Παίκτες ικανοί να ανεβάσουν την ομάδα επιθετικά, αλλά και να αμυνθούν. Η Φιόρε, έχει δομή στο παιχνίδι της. Κατά 95%, η μπάλα θα περάσει από τα πόδια του Μπόρχα Βαλέρο για να ξεκινήσει μια οργανωμένη επίθεση.

Η Αταλάντα είναι η ευχάριστη έκπληξη ως τώρα. Με τέσσερις νίκες στα τελευταία 5 ματς, είναι 6^η. Η Αταλάντα παίζει το 4-2-3-1, με παίκτες που ο κάθε ένας έχει τον ρόλο του, την θέση του. Διαθέτει παίκτες οι οποίοι είναι ικανότατοι στην κόντρα επίθεση (Μοράλες, Μποναβεντούρα) και έναν έμπειρο επιθετικό που είναι άκρως αποτελεσματικός. Ο Ντένις.

Η Ρόμα, έχει υλικό που κάλλιστα θα μπορούσε να κάνει πρωταθλητισμό. Ωστόσο, η πολύ κακή αμυντική λειτουργίας της, την έχει τοποθετήσει στην 7^η θέση ως τώρα. Είναι ομάδα ικανή για το καλύτερο και για το χειρότερο. Ικανή να κερδίζει στο 25^ο λεπτό 2-0 και να χάσει με 2-3. Ή να χάνει με 2-0 και να κερδίσει 2-3. Το έχει κάνει 3-4 φορές. 4-3-3 παίζει ο Ζέμαν (προπονητής της). Για την ακρίβεια 4-1-2-3. Με τον Ταχτσίδη από την αρχή να έχει πάρει φανέλα βασικού. Στα τελευταία δύο ματς δεν ξεκίνησε βασικός. Τον τοποθετεί μπροστά από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς.

Πρόσφατα, ο Τότι δήλωσε ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτά που τους ζητάει ο Ζέμαν. Η αλήθεια, πάντως είναι ότι ο 65χρονος Τσέχος βλέποντας αυτή την απίστευτα κακή αμυντική λειτουργία της ομάδας, με τα άνευ λογικής ανεβάσματα ακόμα και των κεντρικών αμυντικών (Καστάν), θα έπρεπε να έχει Η-Δ-Η διορθώσει την κατάσταση.

Η Μίλαν, κινείται στην μετριότητα. Μακράν, η χειρότερη Μίλαν των τελευταίων ετών. Δύο, ήταν τα τραγικά της λάθη. Πρώτον, ότι μετά την «χρυσή φουρνιά» των Νέστα, Μαλντίνι, Ζαμπρότα, Ντίντα, Γκατούσο, Κακά, Ινζάκι κλπ, δεν έγινε με ομαλό τρόπο η μετάβαση στην επόμενη φουρνιά. Και έχει φτάσει να παίζει με κεντρικά μπακ τον Γιέπες και τον Μπονέρα, που τα προηγούμενα χρόνια ζήτημα να έπαιρναν 8-10 συμμετοχές ανά χρονιά ως κεντρικοί αμυντικοί. Δεύτερον, η απώλεια του Πίρλο. Τέτοιος παίκτης δεν χάνεται. Και όχι μόνο τον έχασε. Όχι μόνο πήγε στην ανταγωνίστρια Γιούβε, δεν πήρε ούτε ένα Ευρώ. Μέγα λάθος.

Ούτε ο Αλέγκρι φταίει, ούτε οι παίχτες φταίνε. Οι χειρισμοί της διοίκησης φταίνε που με λάθος τρόπο προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες οικονομικά καταστάσεις. Την διαφορά την κάνει άλλος ένας παίκτης που ήταν μεταξύ πάγκου και κερκίδας τις τελευταίες σεζόν. Ο Ελ Σαραουί. Προφανώς, θα είναι ο επόμενος που θα φέρει δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ.

Η Λάτσιο, για εκεί που βρίσκεται είναι. Ο Ρέγια (πρώην προπονητής) άφησε καλή παρακαταθήκη στον Πέτκοβιτς (νέος προπονητής) και η ομάδα βγάζει μια υγεία αγωνιστική. Παλεύει για το Τσάμπονς Λιγκ. Για 4άδα, για 3άδα. Και η Λάτσιο είναι ομάδα η οποία διαθέτει αρκετά χαφ παραγωγικά. Ερνάνες, Καντρέβα, Γκονάλες. Με τον Λεντέσμα, να έχει ρόλο κόφτη μπροστά από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς. Και τον Κλόζε περιοχή.

Η Ουντινέζε, δεν πείθει για κάτι παραπάνω. Πολλά τα ματς που δίνει. Αρκετοί νέοι παίκτες που θέλουν χρόνο. Η Κατάνια ομάδα έδρας. Η Πάρμα, ικανή ομάδα θα στηριχθεί στα ξεσπάσματα ή αλλιώς στα μικρά «φορμαρίσματα» για να πλασαριστεί σε καλή θέση. Η Τορίνο, είναι ομάδα που πρωτίστως την νοιάζει ο βαθμός και μετά ότι έρθει.

Η Κάλιαρι, έχει υλικό για κάτι παραπάνω (λέγοντας κάτι παραπάνω εννοώ μέχρι και την 6^η, 7^η θέση). Έκανε ένα ξέσπασμα 4άρων σερί νικών αλλά ως εκεί. Το Παλέρμο, παλεύει, προσπαθεί, κάνει φάσεις αλλά σπάνια κερδίζει. Ειδικά στα εκτός είναι άστα να πάνε. Μεγάλο πρόβλημα. Δεν είναι κακή ομάδα. Περισσότερο αναποτελεσματική θα την χαρακτήριζα. Η Κιέβο, έχει υλικό για να κρατηθεί. Συνήλθε από το κακό ξεκίνημα και το βαρύ αρχικά πρόγραμμα. Το μόνο που της μένει είναι να πάρει 1-2 θετικά αποτελέσματα και εκτός για να ανέβει κι άλλο.

Η Πεσκάρα, όλοι πίστευαν ότι θα είναι τελευταία – προ τελευταία, αλλά τους διαψεύδει. Παλεύει και βγάζει χαρακτήρα, μέχρι τώρα. Άσχετα από την 6άρα που δέχτηκε από την Γιούβε, είναι δυσκολοκατάβλητη ομάδα. Για να δούμε αν θα αντέξει. Δύσκολο, πάντως. Οι δύο απογοητεύσεις είναι οι ομάδες της Γένοβα. Σαμπντόρια και Τζένοα. Η Τζένοα, πραγματικά σε κουράζει. Κακή ομάδα με πολλά κενά στο παιχνίδι της. Άλλαξε και προπονητή αλλά και πάλι είναι σε άσχημη κατάσταση.

Και η Σαμπ, μια από τα ίδια. Ενώ ξεκίνησε με τρεις σερί νίκες, μετά είχε δύο ισοπαλίες και τώρα 7 σερί ήττες. Ο Φεράρα προπονητής της), προβληματισμένος από τα σερί αρνητικά αποτελέσματα. Και φανταστείτε, ότι τώρα παίζουν μαζί οι δύο της Γένοβας. Ωχ ωχ…

Η Μπολόνια, δεν είναι τόσο κακή όσο δείχνει η βαθμολογική της συγκομιδή. Είναι αναποτελεσματική και ίσως την έχει πάρει από κάτω. Και η Σιένα, έπρεπε να έχει 13 βαθμούς και να είναι μια χαρά, αλλά μας προέκυψε από τις πιο «ατακτούλες» και η αφαίρεση των 6 βαθμών την αφήνει ουραγό. Δύσκολα, θα τα καταφέρει φέτος.