Για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά η Μπαρτσελόνα, θα συμμετέχει στα ημιτελικά του Champions League. Η νίκη της με 3-1 κοντρα στην Μίλαν, της έδωσε την πρόκριση. Αντίπαλος της, θα είναι είτε η Τσέλσι είτε η Μπενφίκα. Πάντως, όποια και από τις δύο να είναι οι μπλαουγκράνα, θα έχουν τον πρώτο λόγο.
Πάντως, ιδιαίτερα ελαστική με την Μπαρτσελόνα ήταν η διαιτησία, καθώς, το δεύτερο πέναλτι, το οποίο δόθηκε, προήλθε από μία φάση που βλέπουμε δεκάδες φορές σε έναν αγώνα. Και αν δινόταν κάθε φορά πέναλντι τότε τα τελικά σκόρ του ποδοσφαίρου, θα θύμιζαν σκορ πόλο...
Πολλές φορές, είδαμε και στο δικό μας γήπεδο, το Κλεάνθης Βικελίδης, τέτοιες φάσεις. Με την ομάδα μας, να έχει κερδίσει κόρνερ, ένας από τους αντίπαλους αμυντικούς να τραβάει τον δικό μας παίχτη και να γίνεται απλή σύσταση ή το χειρότερο να δίνεται κίτρινη κάρτα στον αντίπαλο.
Και σε άλλα γήπεδα συμβαίνουν τέτοιες φάσεις. Μάλιστα, συμβαίνουν και σε εκτελέσεις φάουλ που αναμένεται σέντρα. Αλλοίμονο αν σε κάθε τέτοια φάση, δίνεται πέναλτι. Αν είχαν προηγηθεί άλλες τέτοιες φάσεις στο μάτς και ο διαιτητής τόνισε ότι η επόμενη είναι πέναλτι, να το καταλάβω.
Αν η Ουέφα, έδωσε οδηγίες στους διαιτητές να σφυρίζουν κάθε τέτοια φάση πέναλτι, πάλι να το καταλάβω. Εδώ, όμως, άλλοι διαιτητές δίνουν πέναλτι και άλλοι όχι. Άρα δεν υπάρχει σαφήςοδηγία.
Και φυσικά, όπως πάντα, το αποτέλεσμα είναι ο δυνατός να γίνεται ακόμη δυνατότερος . . .
Η Μπαρτσελόνα είναι αλήθεια ότι παίζει το πιο όμορφο ποδόσφαιρο του κόσμου. Επίσης, είναι άξιο λόγου, ίσως και αξιοθαύμαστο το πως καταφέρνουν οι μικρόσωμοι παίχτες της, να συνθέτουν την καλύτερη ομάδα στον κόσμο.
Αλλά, αν θέλουμε να λεγόμαστε αντικειμενικοί και ποδοσφαιρόφιλοι, χωρίς γυαλιά, δεν γίνεται να μην παραδεχτούμε, την χείρα βοηθείας που δέχεται η Μπαρτσελόνα, από την διαιτησία κάπου κάπου.
Μετά το 1-1 του Νοτσερίνο, οι Καταλανοί τα έχασαν για μερικά λεπτά, πραγματοποιώντας αδύναμα σούτ.
Το 2010, η αποβολή του Τιάγο (αν θυμάμαι καλα), της Ίντερ, επειδή χτύπησε στο πρόσωπο παίχτη της Μπαρτσελόνα, στην προσπάθεια του να μην χάσει την μπάλα, πάλι επισημάνθηκε ως αυστηρή.
Το 2009, ο μη καταλογισμός τουλάχιστον 2 πέναλτι από τα 4 συνολικά που ζήτησε η Τσέλσι στον επαναληπτικό ημιτελικό του Στάμφορτ Μπριτζ, επισημάνθηκε πάλι ως ευνοϊκός.
Το 2006, ο Βεγκέρ, έκανε λόγο για οφ-σάϊντ, στο γκόλ της Μπαρτσελόνα.
Φυσικά, όπως προείπατα τελευταία 6-7 χρόνια η Μπαρτσελόνα είναι η καλύτερη ομάδα του κόσμου.
Αν κάποιος πει, ότι μέσα στο Μιλάνο η Μπάρτσα δεν πήρε καθαρό πέναλτι, θα βρεθεί κάποιος άλλος που θα απαντήσει ότι και η Τσέλσι δεν πήρε τουλάχιστον δύο πέναλτι το 2009 κοντρα στην Μπάρτσα . . .
Κακά τα ψέματα τα τελευταία 6-7 χρόνια που η Μπάρτσα είναι η καλύτερη ομάδα του κόσμου (και αυτό δεν αμφισβητήται), είναι περισσότερες οι φορές που ευνοήθηκε από τη διαιτησία, παρά αδικήθηκε.
Θέλω να πιστεύω, ότι σ' αυτό το επίπεδο παρακολουθούμε αγώνες υψηλού επιπέδου, που δεν εμπλέκονται συμφέροντα που εμπλέκονται σε διάφορα πρωταθλήματα που γίνεται το έλα να δεις...
Φυσικά κάποιες μαρτυρίες, κάποιες έρυενες και το πρόσφατο 1-7 της Λυών μέσα στο Ζάγκρεμπ, αποδυκνείουν, ότι το έλα να δεις, μπορεί να συμβεί ακόμα και στις καλύτερες οικογένειες..
Ίσως, πρόκειται για μεμονωμένες εξαιρέσεις . . . Ίσως, όχι . . .
Στην πλειοψηφία πάντως, αρέσει να βλέπει Αγγλικούς εμφύλιους (βλεπετε την πενταετια 2005-2009 σε ημιτελική και προημιτελική φάση), αρέσει να βλέπει επίσης περισσότερες από 3-4 φορές το χρόνο ένα Ρεάλ-Μπάρτσα . . .
Σε άλλους πάλι (λιγότερους ασφαλώς), δεν αρέσει . . .
Γιατί άραγε ; ; ;
Πάντως, ιδιαίτερα ελαστική με την Μπαρτσελόνα ήταν η διαιτησία, καθώς, το δεύτερο πέναλτι, το οποίο δόθηκε, προήλθε από μία φάση που βλέπουμε δεκάδες φορές σε έναν αγώνα. Και αν δινόταν κάθε φορά πέναλντι τότε τα τελικά σκόρ του ποδοσφαίρου, θα θύμιζαν σκορ πόλο...
Πολλές φορές, είδαμε και στο δικό μας γήπεδο, το Κλεάνθης Βικελίδης, τέτοιες φάσεις. Με την ομάδα μας, να έχει κερδίσει κόρνερ, ένας από τους αντίπαλους αμυντικούς να τραβάει τον δικό μας παίχτη και να γίνεται απλή σύσταση ή το χειρότερο να δίνεται κίτρινη κάρτα στον αντίπαλο.
Και σε άλλα γήπεδα συμβαίνουν τέτοιες φάσεις. Μάλιστα, συμβαίνουν και σε εκτελέσεις φάουλ που αναμένεται σέντρα. Αλλοίμονο αν σε κάθε τέτοια φάση, δίνεται πέναλτι. Αν είχαν προηγηθεί άλλες τέτοιες φάσεις στο μάτς και ο διαιτητής τόνισε ότι η επόμενη είναι πέναλτι, να το καταλάβω.
Αν η Ουέφα, έδωσε οδηγίες στους διαιτητές να σφυρίζουν κάθε τέτοια φάση πέναλτι, πάλι να το καταλάβω. Εδώ, όμως, άλλοι διαιτητές δίνουν πέναλτι και άλλοι όχι. Άρα δεν υπάρχει σαφήςοδηγία.
Και φυσικά, όπως πάντα, το αποτέλεσμα είναι ο δυνατός να γίνεται ακόμη δυνατότερος . . .
Η Μπαρτσελόνα είναι αλήθεια ότι παίζει το πιο όμορφο ποδόσφαιρο του κόσμου. Επίσης, είναι άξιο λόγου, ίσως και αξιοθαύμαστο το πως καταφέρνουν οι μικρόσωμοι παίχτες της, να συνθέτουν την καλύτερη ομάδα στον κόσμο.
Αλλά, αν θέλουμε να λεγόμαστε αντικειμενικοί και ποδοσφαιρόφιλοι, χωρίς γυαλιά, δεν γίνεται να μην παραδεχτούμε, την χείρα βοηθείας που δέχεται η Μπαρτσελόνα, από την διαιτησία κάπου κάπου.
Μετά το 1-1 του Νοτσερίνο, οι Καταλανοί τα έχασαν για μερικά λεπτά, πραγματοποιώντας αδύναμα σούτ.
Το 2010, η αποβολή του Τιάγο (αν θυμάμαι καλα), της Ίντερ, επειδή χτύπησε στο πρόσωπο παίχτη της Μπαρτσελόνα, στην προσπάθεια του να μην χάσει την μπάλα, πάλι επισημάνθηκε ως αυστηρή.
Το 2009, ο μη καταλογισμός τουλάχιστον 2 πέναλτι από τα 4 συνολικά που ζήτησε η Τσέλσι στον επαναληπτικό ημιτελικό του Στάμφορτ Μπριτζ, επισημάνθηκε πάλι ως ευνοϊκός.
Το 2006, ο Βεγκέρ, έκανε λόγο για οφ-σάϊντ, στο γκόλ της Μπαρτσελόνα.
Φυσικά, όπως προείπατα τελευταία 6-7 χρόνια η Μπαρτσελόνα είναι η καλύτερη ομάδα του κόσμου.
Αν κάποιος πει, ότι μέσα στο Μιλάνο η Μπάρτσα δεν πήρε καθαρό πέναλτι, θα βρεθεί κάποιος άλλος που θα απαντήσει ότι και η Τσέλσι δεν πήρε τουλάχιστον δύο πέναλτι το 2009 κοντρα στην Μπάρτσα . . .
Κακά τα ψέματα τα τελευταία 6-7 χρόνια που η Μπάρτσα είναι η καλύτερη ομάδα του κόσμου (και αυτό δεν αμφισβητήται), είναι περισσότερες οι φορές που ευνοήθηκε από τη διαιτησία, παρά αδικήθηκε.
Θέλω να πιστεύω, ότι σ' αυτό το επίπεδο παρακολουθούμε αγώνες υψηλού επιπέδου, που δεν εμπλέκονται συμφέροντα που εμπλέκονται σε διάφορα πρωταθλήματα που γίνεται το έλα να δεις...
Φυσικά κάποιες μαρτυρίες, κάποιες έρυενες και το πρόσφατο 1-7 της Λυών μέσα στο Ζάγκρεμπ, αποδυκνείουν, ότι το έλα να δεις, μπορεί να συμβεί ακόμα και στις καλύτερες οικογένειες..
Ίσως, πρόκειται για μεμονωμένες εξαιρέσεις . . . Ίσως, όχι . . .
Στην πλειοψηφία πάντως, αρέσει να βλέπει Αγγλικούς εμφύλιους (βλεπετε την πενταετια 2005-2009 σε ημιτελική και προημιτελική φάση), αρέσει να βλέπει επίσης περισσότερες από 3-4 φορές το χρόνο ένα Ρεάλ-Μπάρτσα . . .
Σε άλλους πάλι (λιγότερους ασφαλώς), δεν αρέσει . . .
Γιατί άραγε ; ; ;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου