Μπορεί ο Νίκος Παπαδογιάννης να είναι σκληρός, αλλά όσα αναφέρει είναι αλήθεια - δυστυχώς - για τον Άρη - Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ... Πολύ καλό άρθρο που αξίζει να το ρίξουμε μια ανάγνωση, (από το gazzetta.gr).
"Η πρώτη εικόνα που ήρθε από το Αλεξάνδρειο ήταν αποκαρδιωτική. Τα λάβαρα που κρέμονταν από την οροφή ήταν περισσότερα από τους φιλάθλους που έπιασαν θέση νωρίς στις κερκίδες. Αργότερα πύκνωσε κάπως το κοινό, αλλά όχι τόσο ώστε να δικαιολογεί το παλαιό κλισέ περί του κοινού «που πάντοτε στέκεται στο πλευρό της ομάδας».
Και ήταν ένα κρίσιμο παιχνίδι για τον Αρη το χθεσινό με την τσεχική Νίμπουρκ για το ξεκίνημα του EuroCup. Εφόσον το πρωτάθλημα της Α1 είναι μία παρτίδα εκ των προτέρων χαμένη, η Ευρώπη θα μπορούσε να τονώσει τα κύτταρα της ανέκαθεν φιλόδοξης, εσχάτως ναυαγισμένης, ομάδας. Δεν είναι δα δαχτυλίδι φωτιάς ο Γ' Ομιλος του EuroCup. Εκτός από τον Αρη και τη θαυμάσια Νίμπουρκ, που υποψιάζομαι ότι θα πετύχει το απόλυτο 6-0, τα δύο «εισιτήρια» για τους «16» της διοργάνωσης διεκδικούν η άσημη ολλανδική ΓκαςΤέρα Φλέιμς και η ακόμα πιο άσημη Ρούντουπις από το Κάουνας.
Ο Αρης του παλιού καλού καιρού νικούσε κάτι τέτοιους αντιπάλους με 60-70 πόντους διαφορά. Κρίμα που οι οπαδοί του έχουν ξεχαστεί ακόμα στον καιρό του Γκάλη, του Γιαννάκη και του Ιωαννίδη και βλέπουν, μελαγχολικοί, τα τρένα να φεύγουν...
Ο φετινός Αρης δεν είναι ομάδα πρώτης γραμμής, ούτε τόσο κακός όσο θα πίστευε ο ανυποψίαστος παρατηρητής της βαθμολογίας της Α1. Διαθέτει άφθονο ταλέντο ξενόφερτο αλλά και made in Greece, έχει δόσεις πείρας τώρα που επέστρεψε ο Τσαλδάρης, δικαιούται να ποντάρει σε καλύτερες μέρες, ειδικά αν βρει έναν ψηλό της προκοπής. Η αναδόμηση της ομάδας είναι ένα βάσιμο στοίχημα, αλλά απαιτεί υπομονή και ταπεινοφροσύνη. Αρετές, δηλαδή, που αποτελούν είδος εν ανεπαρκεία στη Θεσσαλονίκη".
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου