Μάγκες...Έχω μεγάλο πρόβλημα ρε σεις...Θέλω βοήθεια.....(vid)

          Γεια σας... Να 'μαστε ξανά... Μόλις γύρισα από το γήπεδο... Μία τεράστια νίκη πετύχαμε σήμερα απέναντι στην κάτοχο του τίτλου... Πολλοί μας υποτίμησαν... Ακόμα και οι ίδιοι μας οι οπαδοί.... Αλλά επιβεβαιώθηκε η παράδοση των 22 αήττητων αγώνων, που έγιναν 23 σήμερα....

          Αλλά ρε σεις, έχω ένα μεγάλο προβληματισμό, τον οποίο θέλω να μοιραστώ μαζί σας για να μου πείτε τις δικές σας απόψεις...

           Λοιπόν, εδώ και κάποια χρόνια, έχω αποφασίσει να κολλάω με ζιλοτέϊπ τα αποκόμματα των πρωτοσέλιδων των εφημερίδων στις μεγάλες νίκες που κάνουμε στο πίσω μέρος της πόρτας του δωματίου μου... Και από Ευρώπη και από Ελλάδα...

          Μέχρι στιγμής όλα καλά.... Αλλά ρε μάγκες ξέρετε κάτι;;;; ΜΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ Ο ΧΩΡΟΣ ΠΙΑ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

          Ένα κάρο είναι οι αφίσες...Με Σαραγόσα, με Ερυθρό, με Μπόλτον, με Αούστρια, με Μπόκα, με οσφπ, με ασπρόμαυρο κλπ...

          Και σήμερα, συνειδητοποίησα ότι τελείωσε ο χώρος... ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΕΣΕΙΣ ΤΙΣ ΓΝΩΜΕΣ ΣΑΣ....

          Να τις βάλω στην ντουλάπα, στο μπροστά μέρος της πόρτας, στο κρεβάτι από πάνω... Τι λέτε;;;;

          ΧΑΧΑΧΑ...Πέρα από την πλάκα μάγκες, είμαστε όλοι πολλοί τρελαμένοι... Δεν ήθελα να φύγω από το γήπεδο στο τέλος... Ήμουν στην θύρα 1 και έφυγα όταν άρχισαν να χαμηλώνουν οι προβολείς...

          Αν γινόταν να κοιμηθώ μέσα στο γήπεδο θα το έκανα φίλοι μου (τι να κοιμηθώ δηλαδή..;;)... Αισθάνθηκα κάτι μαγικό, κάτι το αλλιώτικο σήμερα, κάτι τι εξωπραγματικό... Ένα απίστευτο συναίσθημα... Ένα δεν ξέρω πως να το πω, ψυχικό δέσιμο ίσως....

          Συγκινήθηκα, κοίταξα τον ουρανό πολλές φορές, παρακάλεσα, χάρηκα, αγχώθηκα, αγκάλιασα άλλους αδερφούς δίπλα και όλα αυτά μέσα σε ένα 90λεπτο...

          Δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα μου... Ίσως αν έγραφα αύριο θα μπορούσα... Δεν το ξέρω... Είναι, πάντως, κάτι το εκπληκτικό... Ίσως ο αθλητισμός είναι από τα λίγα πράγματα που σου δημιουργούν τέτοια πανέμορφα συναισθήματα....

          Ήταν, μακράν, το καλύτερο μου ματς στο Κλεάνθης Βικελίδης παιδιά... Πιστεύω και πολλών άλλων...

          Τι να πω... Για την απίστευτη ατμόσφαιρα του γηπέδου;;; Για το γήπεδο που γέμισε 40 λεπτά πριν;;;; Για την εικόνα της εισόδου των ομάδων για την σέντρα;;;;; Για την φωνή που μόνο ο ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΡΕΙΑΝΟΙ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΕΝΕΝΗΝΤΑΛΕΠΤΟ;;;

          Επίσης, να πω για την εκπληκτική απόδοση των παιχτών μας σε όλα τα επίπεδα;;; Θα χρειαστώ 10 000 post για να τα γράψω όλα...

          Είμαι τρομερά συγκινημένος και είμαι περήφανος για αυτό... Ακόμα και τώρα που γράφω κάποια δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου...

          Με άγγιξε αυτή η νύχτα... Ήταν εκπληκτική....

          Τα καλύτερα λόγια για όλα τα παιδιά... Για τον προπονητή τι να πω εγώ, όταν τώρα που γράφω γράφει όλος ο κόσμος για αυτόν...

          Απλά ήθελα να του πω κάτι... Κύριε Κούπερ, έχεις βρει το λιμάνι σου και έχουμε βρει το λιμάνι μας... Μείνε για χρόνια να ρίξουμε την αγκυρούλα μας για να είμαστε καλά....
      
         Ο ΆΡΗΣ είναι πολύ-απίστευτα σκληρός για να πέσει... Τώρα αρχίζετε να το καταλαβαίνετε κάποιοι.....

          Αρχίζετε να καταλαβαίνετε ότι η ομάδα μας είναι για πού μεγάλα πράγματα και τώρα και κυρίως για το μέλλον...

          Η φανέλα πλέον δεν είναι φανέλα, αλλά πανοπλία και τα γούστα δεν τελειώνουν εδώ...

          Όταν έγινε η κλήρωση, έκανα λόγο για 5-6-7 βαθμούς εντός έδρας...Υποθέτω, ότι κάποιοι με κοροϊδέψατε... Συνεχίζω να το πιστεύω...

          Αλλά προσέξτε... Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνουμε ψηλομύτες όπως κάποιοι άλλοι και να συνεχίσουμε με πάθος και μεράκι για την διάκριση... και με ταπεινότητα και μετριοφροσύνη....

          Ευχαριστώ και τον προπονητή και τους παίχτες και τους συνοπαδούς μου για τα συναισθήματα που μου χάρισαν αυτήν την ονειρεμένη βραδιά....