Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Τι φαΐ έχουμε σήμερα μαμά; Κοτόπουλο... (vid)

Παίζουμε σήμερα στις 19:00 το κλασικό ντέρμπι (;;;) με τον καλύτερο μας πελάτη, τον αιώνιο δεύτερο, το αρχηγό της φάπας, τον πολυαγαπημένο μας συμπολίτη!

Αν κ πολλοί Αρειανοί το σνομπάρουν το μπάσκετ συνήθως στα παιχνίδια με τον τούρκο ώπα sorry συμπολίτη, γίνεται πανικός. Ελπίζω να γίνει το ίδιο κ αύριο αν κ δεν βλέπω μεγάλη προσέλευση κόσμου...

Από  την πλευρά τους οι συμπολίτες εκστασιασμένοι από την φοβερή πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας ούτε καν γνωρίζουν ότι παίζουν κ στο μπάσκετ. Αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του όμως κ κερδίσουν να δείτε πως θα γίνει το μπάσκετ νούμερο 1 άθλημα στις προτιμήσεις τους...


Για το τι περιμένουμε από το παιχνίδι δεν θα πω πολλά. Με τα όσα έχω δει μέχρι τώρα ο τούρκος συμπολίτης δεν έχει κακή ομάδα. Αν τον συγκρίνουμε με τους υπόλοιπους στο ελληνικό πρωτάθλημα τότε μάλλον είναι ο μόνος που μας απειλεί για την 3η θέση.

Γι'αυτό είναι πολύ σημαντικό να πάρουμε την νίκη κ με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφορά.

Ουσιαστικά αν κλείσουμε τον Παπαδόπουλο δεν θα έχουμε πρόβλημα. Και φυσικά προσοχή στα τρίποντα διότι μάλλον σουτάρουν πολλά.

Πέρυσι στο αντίστοιχο ματς, μας είχαν πιάσει οι ευαισθησίες μας κ είχαμε ρομαντζάδες στο Αλεξάνδρειο, για δείτε:


Και για να μπούμε όλοι στο κλίμα του αγώνα για δείτε και αυτά τα ωραία:







Γκάλοπ


7 σχόλια:

jim είπε... 6 Νοεμβρίου 2010 στις 12:55 π.μ.

ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ κατάπιε το κοτόπουλο χωρίς να το μασήσεις καν...

Άλλωστε είμαστε συνηθισμένοι...

71 νίκες για μας και 18 για αυτους απο το 1927 εντός...

Οι τίτλοι και οι πιο σημαντικες νίκες αλλά και οι λιποθυμιες για τους εχθρους ήρθαν με νικες μας στον πόντο...

Δεν γουσταρω 25 αρες και 40αρες...Νίκες στον πόντο γουσταρω...Έτσι μου αρέσει να τους βλέπω να αγωνιούν και να πιστευουν στην νικη τους ως το τελος και ξαφνικα να λιώνουν σαν τον παγο εκτός ψυγειου...

Σκίστους ΑΡΕΙΑΝΑΡΑ τους αιώνιους πελάτες...Αυτούς ου πάντα σε κοιτάνε και κάθονται προσοχή...

ΓΙΑΤΙ Ο ΆΡΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ,

ΓΙΑΤΙ Ο ΆΡΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ,

ΓΙΑΤΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΙΑΝΟΣ

ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ,

ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟΣΟ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΣΩ....

jim είπε... 6 Νοεμβρίου 2010 στις 12:55 π.μ.

ήθελα να γραψω 51 νικες για μας και οχι 71...

Skolix είπε... 6 Νοεμβρίου 2010 στις 1:06 π.μ.

Jim, σιγα σιγα θα γινουν 71!

Το καλαθι του Αγγελιδη το θυμαμαι σαν χθες. Πιτσιρικας ημουν και ετρεχα μες στο σπιτι ουρλιαζοντας και κλαιγοντας απο χαρα! Ο Μισουνοφ τι τουβλα πεταξε;;; Ποιος ηταν αυτος ο Γιοβανοβιτς; Χαρολντ Ελις παικταρα! Επαιζε με παπουτσια 2 νουμερα μεγαλυτερα αν θυμαμαι καλα!

Δεν εχω δει τον Παοκ καθολου, σεβομαι πολυ τον Σουλη ως προπονητη και πιστευω οτι ευκολα ή δυσκολα θα επικρατησουμε.

jim είπε... 6 Νοεμβρίου 2010 στις 1:53 π.μ.

scolix και γω στο καλαθι του Αγγελίδη πιτσιρικας ημουν και είχα κανει κερκιδα στο δωμάτιο μου θυμαμαι...

Ο Μισούνοφ άσε...Είχε ρίξει πολύ τούβλο...Με το αθάνατο κοντομανικο κιτρινο t-shirt πάντα...

Θυμαμαι και την σκισμενη φανελα του πρελεβιτς μετα το πρωταθλημα του 1991...Οι ασπρόμαυροι για σκισμενες φανελες ηταν παντα...Πάντα τους σκίζαμε...χαχα...

VardARIS είπε... 6 Νοεμβρίου 2010 στις 2:09 π.μ.

Εγώ παιδιά ήμουν μέσα στο παιχνίδι που περιγράφετε με το καλάθι του Αγγελίδη, τι στιγμές και αυτές! Το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι ξαφνικά βρέθηκα κάτω και τσαλαπατούσε ο ένας τον άλλον.

Άλλες εποχές. Τότε για να βρείς εισητήριο για εκείνα τα παιχνίδια έψαχνες μία και δύο εβδομάδες πριν. Τώρα με λύπη μου ακούω ότι υπάρχουν ακόμη εισητήρια διαθέσιμα... τι να πει κανείς. Εκεί κατάντησαν το μπάσκετ οι δυνάστες του (βλ. Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός). Εκεί κατάντησαν το μπάσκετ και οι ίδιοι οι οπαδοί, παλαιότερα παρακολουθούσαμε στο παλέ το ματς μαζί με τους συμπολίτες έχοντας απόσταση 5-10 μέτρα. Τώρα έτσι και γίνει κάτι τέτοιο θα έχουμε νεκρούς. Άλλαξαν οι εποχές, αγρίεψαν τα πράγματα... δυστυχώς!

jim είπε... 6 Νοεμβρίου 2010 στις 2:19 π.μ.

Ναι vardARIS, όντως το ματς αυτό δεν εχει την αιγλη που ειχε...

Παλιά όλη η πόλη ήταν στο πόδι γι' αυτό το ματς και τωρα όπως λες, έχει ακόμη εισιτηρια..

Το γόητρο και η καζούρα μετράνε τώρα....

Αλλά είτε με το ένα είτε με το άλλο κίνητρο, εμείς πάντα κερδίζουμε στο μάτς αυτό...

Ανώνυμος είπε... 6 Νοεμβρίου 2010 στις 2:46 π.μ.

Το ματς με το καλαθι του Αγγελιδη,.ηταν στον πρωτο γυρο του πρωταθληματος.Παραμονες του αγωνα του δευτερου γυρου,ο Ελλις πλακωνει τον Αγγελιδη στην προπονηση κ του σπαει το σαγονι!Το κλιμα στην ομαδα ειναι εκρηκτικο κ ολοι μας εχουν καταδικασμενους!Με μια φοβερη εμφανιση ομως του Ελλις,που ηταν τρελη παιχτουρα,κερδιζουμε με 12 ποντους κ το βουλωνουν για πολυ καιρο!Ηταν απο τα ματς που μου εμειναν αξεχαστα,οπως κ η 32αρα με τον Ταρπλευ.
Για αυριο πιστευω θα μετρησει υπερ μας,περα απο την εδρα κ το μεγαλυτερο βαθος παγκου που εχουμε, μια κ νομιζω καποια στιγμη θα τους κουρασουμε με την πιεστικη μας αμυνα.
Avenger 3