Μπασκετικές αναμνήσεις: ΆΡΗΣ - ΆΕΚ 71-68 Τελικός Κυπέλλου Ελλάδας 1998

Το Arisgod θυμάται . . .

Πολύς κόσμος του μπλοκ ζήτησε πολλές φορές στο παρελθόν να εμπλουτίσουμε το περιεχόμενο μας με μπασκετικό υλικό. Και η αλήθεια είναι ότι έλειπε η μπασκετική πινελιά από το μπλοκ μας. Η συμμετοχή του Zaratustra είναι σημαντική για τις αναλύσεις.

Όμως... Από δω και στο εξής και αν όχι κάθε εβδομάδα, τότε κάθε δύο εβδομάδες θα προσθέσουμε άλλη μία μπασκετική στήλη για την ομάδα μας. Και αυτή θα αφορά ορισμένους αγώνες - σταθμούς στην ιστορία της ομάδας μας.

Αυτοί οι αγώνες άλλοτε θα είναι αγώνες τίτλων, άλλοτε θα είναι κρίσιμοι αγώνες νοκ άουτ, αγώνες πρωταθλήματος κλπ... Η αρχή λοιπόν θα γίνει με έναν από τους σπουδαιότερους αγώνες και τίτλους της ομάδας μας. Ο τελικός αγώνας για το Κύπελλο Ελλάδας που δώσαμε με την ΆΕΚ μέσα στο σπίτι μας . . .

Κατά την γνώμη μου αυτό το παιχνίδι και αυτός ο τίτλος είναι αν όχι ο μεγαλύτερος, ο δεύτερος μεγαλύτερος στην ιστορία του μπάσκετ για τον ΆΡΗ... Ήταν από τους αγώνες που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε ποτέ. Ακόμα και όταν γεράσουμε όλοι (με το καλό) πάντα ένα μέρος του μυαλού μας θα σκέφτεται αυτόν τον τελικό και τον τίτλο.

Για μένα και για τους ανθρώπους της γενειάς μου (παιδιά τότε 13ών - 14άρων χρονών) που προλάβαμε το τέλος της μπασκετικής αυτοκρατορίας των Γκάλη-Γιαννάκη αυτός ο τίτλος ήταν σαν όαση στην έρημο, όσων αφορά το οπαδικό κομμάτι.. Όπως φυσικά και οι υπόλοιποι μπασκετικοί από το 1993 και έπειτα...

Καταστάσεις εποχής

Ο τελικός αυτός είχε διεξαχθεί την 1η Φεβρουαρίου του 1998. Μία μέρα πριν (αν θυμάμαι καλά) είχε διεξαχθεί ο ημιτελικός μας, κόντρα στον Παναθηναϊκό. Και μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό. Στο Final Four αυτό συμμετείχαν οι τρεις του κέντρου και ο ΆΡΗΣ.

Ο Παναθηναϊκός (τον οποίο αποκλείσαμε στον ημιτελικό) έγινε πρωταθλητής Ελλάδας λίγους μήνες μετά. Ο Ολυμπιακός (τον οποίο απέκλεισε η ΆΕΚ στον άλλον ημιτελικό) ήταν ήδη Πρωταθλητής Ευρώπης. Και η ΆΕΚ, λίγους μήνες μετά τον μεταξύ μας τελικό έφτασε μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκα (και έχασε).

Άρα καταλαβαίνουμε ότι ήταν σαν να παίζαμε σε ένα Ευρωπαϊκό Final Four και να το πήραμε. Κάτι που τόσο πολύ μας λείπει. Θα έλεγα το μόνο που μας λείπει μπασκετικά . . .

Το Final Four αυτό ήταν πολύ περίεργο για τον ΆΡΗ. Και λίγοι περίμεναν να στεφθεί Κυπελλούχος. Υπήρξαν πάρα πολλά προβλήματα (ως συνήθως δηλαδή) στον οικονομικό τομέα και δύο βασικοί παίκτες εκείνης της χρονιάς (ο Σοκ και ο Ορτίθ) αποχώρησαν από την ομάδα μέσα στην χρονιά. Προπονητής ήταν ο Χρήστος Μαγκώτσιος ο οποίος την προηγούμενη περίοδο εκτελούσε χρέη βοηθού.

Σε όλα αυτά αν προσθέσουμε τον τραυματισμό του Ζάρκο Πάσπαλι λίγο καιρό πριν το Final Four, την παρά λίγο φυγή του "τρελού" Ιταλού Μπάριο Μπόνι (που οι οπαδοί τον έφεραν πίσω από το αεροδρόμιο) και φυσικά τον λίγο χρόνο συμμετοχής που έπαιρναν τότε ο Φλώρος, ο Όρντμαν και ο Χρυσανθόπουλος καταλαβαίνουμε ότι ο ΆΡΗΣ πέτυχε έναν Ά-Θ-Λ-Ο ή αλλιώς ένα αθλητικό Θ-Α-Υ-Μ-Α. Από αυτά που μόνο ο ΆΡΗΣ ήξερε να κάνει.

Ο τελικός

Τι να πρωτοπούμε για τον τελικό αυτό . . . ; ; ; Το πρώτο πράγμα που αξίζει να πούμε είναι το πάθος των παικτών. Τον τελικό αυτόν τον κέρδισαν οι παίκτες με την ψυχή τους. Δεν ήταν τελικός των τακτικών και της στρατηγικής. Ήταν τελικός της ψυχής και της καρδιάς. ήταν ποιος το ήθελε περισσότερο. Και ο ΆΡΗΣ το ήθελε περισσότερο.

Τι να πούμε άλλο ; ; ; Για τον Παναγιώτη Λιαδέλη που στην αρχή με τους 7 πόντους του μας κράτησε... Για τους 8 σερί πόντους του Γιάννη Σιούτη που μείωσαν την διαφορά των -11 αρχικά... Για τον ηρωικό Ζάρκο Πάσπαλι που έπαιζε τραυματίας και τα έδινε όλα... Ή για τον Μάριο Μπόνυ ; ; ; Που πολλοί παίχτες μας φορτώθηκαν με τέσσερα φάουλ νωρίς ; ; ;

Το πρώτο προβάδισμά μας στο σκορ το πήραμε στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου. Στο τέλος όμως είχαμε το κάτι παραπάνω και σηκώσαμε το Κύπελλο...

Παρακάτω παραθέτω τον αγώνα για να τον δουν όσοι θέλουν...Έτσι ώστε οι παλιοί να θυμηθούν και οι νέοι να μάθουν...

Διάφορα για τον τελικό και το final four

- Οι αντιδράσεις του Γιάννη Ιωαννίδη σε όλη την διάρκεια του αγώνα αλλά κυρίως μετά το τελικό αποτέλεσμα ήταν πραγματικά για γέλια. Στο τέλος καθόταν στο προθερμαντήριο του παλέ μέσα στα νεύρα καπνίζοντας και έκανε ότι να ναι... Καλός, χρυσός, αγαπητός και τον ευχαριστούμε για ότι μας πρόσφερε αλλά ήταν αντίπαλος. Και σαν αντίπαλος του ΆΡΗ έπαθε αυτό που έπρεπε..Να χάσει...

- Δεν ήμουν από τους τυχερούς που βρισκόταν μέσα στο γήπεδο. Αλλά πραγματικά ήμουν κολλημένος στην τηλεόραση. Και για να σας δώσω να καταλάβετε το μέγεθος του κολλήματος μου τότε, θα σας πω μια μικρή ιστορία:

Το βράδυ του Σαββάτου ή της Παρασκευής (δεν θυμάμαι ποια μέρα ήταν.. Θυμάμαι αυτό που θα σας διηγηθώ στον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό) οι γονείς μου ήθελαν να πάμε επίσκεψη σε ένα φιλικό ζευγάρι. Εγώ ήθελα να δω τον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό... Δεν ήθελα να πάω... Μου λένε έλα, έχουν τηλεόραση οι άνθρωποι... Ε, πάμε σπίτι των ανθρώπων.... Δεν θυμάμαι για ποιον λόγο αλλά η τηλεόραση του σαλονιού τους δεν άνοιγε. Έπαιζε μόνο μια μικρή που είχαν στο δωμάτιο της κόρης τους.  Η κόρη τους στην ηλικία μου τότε (στα 14 δηλαδή) και μοναχοπαίδι όπως εγώ...

Η κοπελίτσα είναι η αλήθεια ότι ήταν πιο πονηρή από εμένα. Και η αλήθεια είναι ότι έβρισκε ευκαιρίες να βρίσκεται συνεχώς μαζί μου τότε (ξέρετε, τα πρώτα κλικ της εφηβικής ηλικίας)... Και ήταν και ομορφούλα... Εκείνο το βράδυ και τι δεν έκανε για να μου τραβήξει την προσοχή. Ε, εγώ καρφωμένος στον ΆΡΗ... Και πανηγύριζα κιόλας...

Την επόμενη μέρα (το βράδυ του τελικού) ήθελε να έρθει σπίτι μου... Εεε... Τηλεφωνάει η μητέρας της, στην μητέρα μου... Μου το λέει η μητέρα μου και της λέω "όχι, όχι παίζει ο ΆΡΗΣ, θα δω τον ΆΡΗ"... Ε, αυτό ήταν.. Μερικές μέρες μετά μου λέει η μητέρα μου (προφανώς αφού μίλησαν σε αστείο πλαίσιο με την μητέρα της)... "Η κόρη της είπε ότι είσαι ξενέρωτος και το μόνο που σε νοιάζει είναι ο ΆΡΗΣ"... χαχαχαχα

Ούτε που με ένοιαζε... Με ένοιαζε που ο ΆΡΗΣ πήρε το Κύπελλο...

Μπορείτε να γράψετε και εσείς τα βιώματά σας από εκείνο το final four και τον τελικό. Πως τον βιώσατε, που τον παρακολουθήσατε, πως αντιδράσατε κλπ...

Για έναν από τους σημαντικότερους, επαναλαμβάνω, τίτλους του ΆΡΗ . ..