Analysis: Ταιριάζει το 4-4-2 στον φετινό ΆΡΗ;

Με όλα τα προβλήματα που μας ταλανίζουν, κοινωνικά και αθλητικά, λίγη όρεξη μας έχει μείνει για κουβέντα.

Αν το πιάσουμε Αρειανά, το θέμα πάει στην απόλυτη ξενέρα. Με όλα αυτά τα προβλήματα σε όλα τα επίπεδα τα πολλά λόγια έχουν πάψει.

Το καταλαβαίνω. Αλλά, ξέρετε όσοι με παρακολουθείτε αυτό το εξάμηνο και κάτι που αρθρογραφώ στο blog, ότι μου αρέσει να ασχολούμαι με το καθαρά αγωνιστικό.



Έτσι, θα επιχειρήσω με τις λίγες ποδοσφαιρικές γνώσεις που έχω, να σας βάλω σε μια διαδικασία καθαρά ποδοσφαιρικής κουβέντας, κάτι που έχει εκλείψει στις μέρες μας. Θα δούμε, λοιπόν, αν το σύστημα που έχει επιλέξει με ευλάβεια ο Αλκαράθ από τότε που ανέλαβε, το 4-4-2, ταιριάζει στον ΆΡΗ της φετινής περίοδου.

Ας πάρουμε τις θέσεις (από το κέντρο και μπροστά βέβαια), και να δούμε το τι ρόλο παίζει η καθεμία στο εν λόγω σύστημα, αλλά και τα πρόσωπα που έχει ο ΆΡΗΣ στην καθεμία.

Αμυντικά χαφ: Είναι από τις πιο δύσκολες θέσεις στο ποδόσφαιρο, αλλά στο 4-4-2 αποκτάει επιπλέον βαρύτητα και γίνεται πιο σημαντική. Τα αμυντικά χαφ έχουν ένα πολυσύνθετο ρόλο, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν είναι καλό να έχουν τον ίδιο και οι 2.

Στο 4-4-2 του Αλκαράθ, λόγω της έλλειψης αμυντικού χαφ με δυνατότητα πρωόθησης του παιχνιδιού, υπάρχουν δύο εντελώς αμυντικογενή χαφ (Κοέλιο-Παπαστεριανός), ενώ αυτά του πάγκου δεν διαφέρουν πολύ (Οικονομόπουλος, Νταμαρλής). Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο η ανάπτυξη από τον άξονα είναι περιορισμένη.

Στο 4-4-2, κανονικά, υπάρχει ένα δίδυμο κόφτη-δημιουργού, να σας το θέσω απλά. Δηλαδή, ο ένας λειτουργεί σε ρόλο σκούπας, 6αριού όπως θέλετε πείτε το, με καθαρά αμυντικογενή καθήκοντα, και πολύ βοήθεια στα 2 στόπερ, και ο άλλος σε ρόλο box-to-box η 8αριού, δηλαδή με δημιουργικά καθήκοντα, κάθετες στους φορ, 30άρες στα χαφ κλπ. Αλλά, φυσικά και αυτός έχει συμμετοχή στην αμυντική λειτουργία της ομάδας.

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί βροντοφωνάζουμε για απόκτηση ενός αμυντικού χαφ που να ξέρει μπάλα;;;

Πλάγια χαφ: Δεν έχουν μεγάλη σχέση με τα εξτρέμ που παρουσιάζονται στο 4-3-3 του Πασιαλή ή το 4-2-3-1 του Κατσαβάκη. Έχουν βέβαια επιθετικογενή ρόλο, αλλά αυξημένα ανασταλτικά καθήκοντα, γιατί τοποθετούνται πιο πίσω από ότι τα εξτρέμ, άρα πρέπει να προσφέρουν σημαντικές βοήθειες στα αντίστοιχα μπακ. Τα επιθετικά τους καθήκοντα, εξαρτώνται αν η ομάδα παίζει με σέντρες, άρα έχουν ρόλο winger, ή επιλεχτεί να παίζουν με ανάποδο πόδι, άρα να συγκλίνουν προς τον άξονα.

Στον ΆΡΗ, βασικοί εδώ επί Αλκαράθ είναι οι Καραγιάννης-Σουνας, ενώ υπάρχει και ο Κάζνα ο οποίος προτιμάται ως μπακ. 3 δεξιοπόδαροι δηλαδή. Άρα, τα πράγματα αλλάζουν. Ο δεξιός χαφ (Καραγιάννης ή Καζναφέρης) έχει ρόλο περισσότερο winger ή εξτρέμ, δηλαδή να παίζει στη γραμμή και να βγάζει σέντρες, και ο αριστερός (Σουνάς) έχει τον ρόλο του εσωτερικού χαφ, δηλαδή να συγκλίνει για κάθετες ή για σουτ.

Από ότι καταλάβατε, πολύ ορθή η επιλογή προσώπων και ρόλων από τον Αλκαράθ σε αυτές τις δύο θέσεις. Ο Καραγιάννης είναι από τη μία καθαρόαιμος εξτρέμ, ενώ και ο Κάζνα προτιμάει να παίζει στη γραμμή, ενώ ο Σουνάς, έχει πιο κεντρικό ρόλο (ο Πασιαλής το καλοκαίρι είχε πει ότι σε Κ20 και Κ17 έπαιζε ως 10άρι).

Επιθετικοί: Εδώ έχουμε ιδανικό δίδυμο και δεν χρειάζονται πολλά λόγια αρκεί να είναι και οι δύο υγιείς. Στο 4-4-2, ο ένας φορ θα πρέπει να λειτουργεί ως second striker, ή περιφερειακός, άρα πρέπει να είναι ταχύτατος, ικανός στο 1v1, αλλά και να ξέρει να σουτάρει, και ο άλλος να είναι κλασικός φορ, γκολτζής, ικανός να κάνει τη μισή ευκαιρία γκολ. Γιαννιώτας-Αγκάνθο, δηλαδή.


Συμπέρασμα: Το 4-4-2 είναι ένα σύστημα το οποίο απαιτεί ταυτόχρονα υψηλή τεχνική αλλά και σπουδαία φυσική κατάσταση. Αυτομάτως, είναι ένα από τα δυσκολότερα σε εφαρμογή συστήματα του αθλήματος.

Στον ΆΡΗ, κατά τη γνώμη μου, ΝΑΙ, ταιριάζει.