Εργοτέλης - Άρης 1 -1... ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ

Για άλλη μία φορά η ομάδα απογοήτευσε τους πάντες. Πέταξε στα σκουπίδια άλλους 2 βαθμούς και πλέον έχει μείνει πολύ πίσω στη βαθμολογία του πρωταθλήματος.

Χθες πραγματοποιήσαμε μία πολύ μέτρια εμφάνιση, μπορεί να ήταν καλύτερη από άλλες φορές παραμένει όμως μέτρια.

Παίζοντας λοιπόν μέτρια έχεις την ευκαιρία να πάρεις τη νίκη και είναι το λιγότερο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να φτάνεις στο 93 κ να την πετάς επειδή στην τελευταία φάση του αγώνα δεν είσαι συγκεντρωμένος...


Απίστευτη αφέλεια
Καταφέρνεις να πετύχεις γκολ με τα χίλια ζόρια ύστερα από 315 λεπτά δυστοκίας, σπαταλάς αρκετές ευκαιρίες για να καθαρίσεις το ματς είτε επειδή είσαι άστοχος είτε επειδή δε μπορείς να βγάλεις μία πάσα της προκοπής.


Ο αντίπαλος παίζει με 10 παίχτες, σε κλείνει στην περιοχή σου και τελικά να σου βάζει το γκολ στην τελευταία φάση του αγώνα. Και ποιος αντίπαλος έτσι; Ο Εργοτέλης ο οποίος είχε 3 συνεχόμενες ήττες στο πρωτάθλημα...

Η άμυνα σου φαίνεται να τα πάει καλά σε όλο τον αγώνα και πας κ τρως γκολ στο 93 με κεφαλιά του Μπούντιμιρ, του μοναδικού επιθετικού του Εργοτέλη, ο οποίος είναι εντελώς μόνος στο ύψος της μικρής περιοχής. ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ;


Τι δείχνουν όλα αυτά;
Αφέλεια, αδυναμία, πανικό, έλλειψη ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης και σιγουριάς.

Τόσο καιρό λέγαμε ότι φταίει που δε μπαίνει η μπάλα στα δίχτυα. Αν μπει λέγαμε θα ξεμπουκώσει η ομάδα...

Λέγαμε ότι φταίει που μείναμε με 10 παίχτες στα 2 ματς κ δε μπορέσαμε να λειτουργήσουμε. Χθες έμεινε ο αντίπαλος με 10 παίχτες κ αντί να τον πιέσουμε εμείς μας πίεσε αυτός...

Ανικανότητα;
Ίσως τελικά να είναι απλά ανικανότητα. Ίσως οι παίχτες που έχουμε να ήταν καλοί στις μικρομεσαίες ομάδες που έπαιζαν (Βόλος, Ηρακλής, Τρίπολη) αλλά φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά καλοί για τον Άρη.

Από την άλλη φάνηκε και μία βελτίωση με την προσθήκη των νέων παιχτών. Ίσως τώρα που η ομάδα θα παίξει συνεχόμενα παιχνίδια και αποχτήσει κάποιο ρυθμό, να δέσουν κ οι παίχτες καλύτερα μεταξύ τους. Αν συμβούν αυτά ίσως να δούμε κάτι καλύτερο στο μέλλον...

Ο αγχωμένος κ. Τσιώλης
Μέχρις στιγμής φαίνεται ότι δε μπορεί να ανταπεξέλθει στις μεγάλες απαιτήσεις ενός συλλόγου σαν τον Άρη. Με τον Βόλο η ισοπαλία στον Εργοτέλη θα ήταν καλό αποτέλεσμα για τον Άρη όμως ισοδυναμεί με ήττα. Και το γνωρίζει καλά αυτό.

Δε μπορώ να καταλάβω γιατί διάολε πήγαμε κ κάναμε επαγγελματικά συμβόλαια στους "μικρούς" αν είναι να μην τους βάζουμε να παίζουν. Και δεν εννοώ να στηριχτούμε σε αυτούς αλλά όταν οι 2 βασικοί σου επιθετικοί είναι τραυματίες βάλε έναν πιτσιρικά επιθετικό (έχεις 3). Αν δεν τραβήξει κανείς δεν θα σου πει τπτ.

Αντί γι'αυτό πας κ ξεκινάς επιθετικό τον Καζναφέρη και στο 20λεπτο βάζεις τον Φατί. Όσο έπαιζε ο Φατί επίθεση στην ουσία παίζαμε χωρίς επιθετικό γιατί ο άνθρωπος δεν την ξέρει τη θέση. Ο μόνος τρόπος να βάζαμε γκολ ήταν με στημένη φάση (όπως κ έγινε).

Όσο για την είσοδο του Λαζαρίδη στα τελευταία λεπτά του αγώνα με αποτέλεσμα η ομάδα να παίζει με 3 κεντρικούς αμυντικούς δείχνει πραγματικά το άγχος κ την πίεση που έχουν κυριεύσει τον Τσιώλη...

Απ'ότι φαίνεται αν δεν κερδίσουμε τον Παοκ την Κυριακή, ο Τσιώλης θα αποτελέσει παρελθόν. Θα μπει κ αυτός στο club των προπονητών που θα φύγει ως αποτυχημένος από τον Άρη.


Ακόμη κ αν ο Τσιώλης δείχνει σημάδια πανικού, άγχους κ πίεσης, δεν είναι λύση να φύγει από την ομάδα. Το αντίθετο. Ο προπονητής πρέπει να στηριχτεί, να νιώσει σιγουριά, να μπορέσει να λειτουργήσει χωρίς άγχος για να καταφέρει να πετύχει αυτά που έχει στα μυαλό του.


Τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 1ου γύρου. Αν στο τέλος του 1ου γύρου η ομάδα είναι τόσο χαμηλά στη βαθμολογία τότε ίσως θα πρέπει να αλλαχθεί μην έχουμε άλλη μία περίπτωση Χατζάρα.


Η συνέχεια
Τα πράγματα πλέον είναι πάρα πολύ δύσκολα. Είναι τουλάχιστον αστείο να μιλάμε για Ευρώπη και Play Off. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι έχουμε μείνει ήδη πολύ πίσω στη βαθμολογία (είμαστε στην προτελευταία θέση), δεν είναι ούτε το πολύ δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί, περισσότερο απ'όλα είναι ότι η ομάδα δεν πείθει ότι μπορεί να κάνει κάτι το παραπάνω.

Δυστυχώς μπαίνουμε σε εβδομάδα ντέρμπι με τις χειρότερες δυνατές συνθήκες. Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη δευτέρα τα πράγματα θα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο...