Όπως, αναφέραμε, πρίν μερικές εβδομάδες, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε εβδομάδα περίπου, θα αναλύουμε μία κατάσταση ή ένα πετυχημένο μοντέλο που εφαρμόζεται σε μία ομάδα της Ευρώπης και αφορά ποδοσφαιρικά θέματα. Μέχρι τώρα, στα προηγούμενα post-αφιερώματα, στο Διεθνές Ποδόσφαιρο, ασχοληθήκαμε με το μοντέλο της Αθλέτικ Μπιλμπάο, το πλάνο της Εσπανιόλ, την καλή δουλειά, του Ρέγια, στην Λάτσιο.
Σήμερα, θα ήθελα να αναπτύξουμε και να "συζητήσουμε", ένα άλλο θέμα, που αφορά, ένα "κομμάτι", καθαρά νοοτροπίας. Έτσι, λοιπόν, θα αναφερθούμε, στην Άρσεναλ και κατά πόσο, στην εποχή μας, είναι προτιμότερο το θέαμα ή ο σκοπός του αποτελέσματος...
Πιστεύω, ότι, όλοι θα συμφωνήσουμε, στο γεγονός, ότι, η Άρσεναλ, είναι μία από τις πιο "γοητευτικές" ομάδες, του πλανήτη μας. Παίζει, επιθετικό και θεαματικό ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια, πρώτα η Μπαρτσελόνα και μετά η Άρσεναλ, παίζουν το θεαματικότερο ποδόσφαιρο όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Προπονητής της, ο 61χρονος, Αρσέν Βενγκέρ, από το 1996. Εδώ και 15 χρόνια περίπου, δηλαδή. Ένας προπονητής, όπου έχει "βγάλει" και έχει "δουλέψει" με πάρα πολλούς παίχτες, έμπειρους, αλλά και μικρούς σε ηλικία. Το δεδομένο, ότι, βρίσκεται 15 χρόνια στον πάγκο, των κανονιέρηδων, τον κάνει να μπορεί να δουλεύει, με "κλειστά" μάτια, την ομάδα του.
Ένα από τα στοιχεία, που τον έχουν κάνει, έναν από τους πιο καταξιωμένους τεχνικούς στον κόσμο, είναι η καλή δουλειά του, πάνω σε νέους παίχτες, τους οποίους μετατρέπει, σε ένα άριστο σύνολο, που σε συνάρτηση, με μερικούς έμπειρους και καλούς παίχτες, καθιστούν αυτό το σύνολο, ελκυστικότατο.
Έχοντας, λοιπόν, ο Βενγκέρ, δουλέψει με αρκετούς από τους σημερινούς, παίχτες του, εδώ και πολλά χρόνια και όντας σε μικρή ηλικία οι παίχτες, τους έχει δώσει ταυτότητα. Για παράδειγμα, ο Κλισί (τώρα είναι 25,5 χρονών και τον είχε ο Βενγκέρ από τα 19 του), ο Τζουρού (τώρα είναι 23 χρονών και τον είχε από τα 17 του), ο Ντιαμπί (τώρα είναι 25 χρονών και τον είχε από τα 20 του), ο Ντενίλσον (τώρα είναι 23 χρονών και τον είχε από τα 18 του), ο Έμπουε (τωρα ειναι 28 και τον ειχε από τα 22 του), ο Φάμπρεγκας (τωρα ειναι 24 και τον είχε από τα 17 του), ο Γουόλκοτ (τωρα ειναι 22 και τον είχε από τα 17 του), ο Μπέντνερ (τώρα ειναι 23 και τον έχει από τα 17 του), ο Φαν Πέρσι (τωρα ειναι 27,5 και τον είχε από τα 21 του)..
Και τα παραδείγματα δεν τελειώνουν..Φυσικά, ξέρει, πότε τελειώνει ο κύκλος κάποιων (Πιρές, Ανρί, Τζιλμπέρτο Σίλβα, Βιεϊρά)..Και ξέρει, επίσης, σε ποιες θέσεις και πότε, χρειάζεται, παίχτες πιο έμπειρους και έτοιμους από τους νεαρούς που είχε και έχει.
Φυσικά, το νέο της γήπεδο, την άλλαξε και επίπεδο. Επίσης, είναι μια ομάδα, της οποίας οι άνθρωποι, διατηρούν ακαδημίες σε πάρα πολλές "γωνιές" της γης. Αρκεί να σας πω, ότι, εδώ και 3-4 χρόνια διατηρεί 1 1 ακαδημίες ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
Και φυσικά, για να διατηρούν 1 1 ακαδημίες στην Ελλάδα, φαντάζεστε, πόσες ακόμα διατηρούν στις άλλες χώρες. Η οργάνωση και ο επαγγελματισμός, σε όλο της, το μεγαλείο, δηλαδή.
Εν ολίγης, όλα τα παραπάνω, αποτελούν τα στοιχέια, που την κάνουν μία από τις ελκυστικότερες ομάδες του κόσμου. Όσων αφορά, το ποδόσφαιρο που παίζει, δηλαδή.
Εδώ, όμως, δημιουργείται και ένα θέμα, ένα μεγάλο ερωτηματικό..Ένα ερωτηματικό, που καταλήγει, να γίνεται σε πολλές περιπτώσεις και κατηγορία. Πρέπει να συνεχίσει να παίζει τόσο ανοιχτό και ελεύθερο ποδόσφαιρο;;; Ή πρέπει να "βάλει", περισσότερη σκοπιμότητα, στο παιχνίδι της και να κυνηγάει το αποτέλεσμα;;;
Την είδαμε πέρυσι στο Κάμπ Νου, να κατεβαίνει και να παίζει ανοιχτά και να "τρώει" γρήγορα 3-4 γκολ. Την είδαμε, σε πολλές περιπτώσεις, γενικότερα, να δέχεται ήττες και αποκλεισμούς, ακόμα και να χάνει κάποιους τίτλους, "εξαιτίας", αυτής της νοοτροπίας, που διέπει, το αγωνιστικό της τμημα.
Για παράδειγμα, το περασμένο Σαββατο, όταν και έπαιζε μέσα στην Νιουκάστλ και στο 30στό λεπτό, νικούσε με 0-4..Κάποιος, θα έλεγε, ότι αν κλεινόταν πίσω και έπαιζε το γνωστό αντιποδόσφαιρο, που έπαιξε η Ίντερ μέσα στο Καμπ Νου, στον ημιτελικο του 2010 στο Champions Leauge, θα έπαιρνε την άνετη νίκη μέσα στο Νιουκάστλ. Κι' όμως, ισοφαρίστηκε σε 4-4 και έχασε την ευκαιρία να πλησιάσει την Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, στους 2 πόντους.
Αυτό που έλεγα δηλαδή. Μία νοοτροπία αγωνιστική, που κάλλιστα, μπορεί, να της στοιχίσει ακόμη και τίτλους. Γιατί αυτη η "τσάμπα" ισοπαλία, στο τέλος, μπορεί, να απωβεί μοιραία, για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Ακόμα και με την Μπαρτσελόνα, στην φάση των 16 του Champions Leauge, μέσα στον Φεβρουάριο, δεν περιμένω, να πάιξει με σκοπιμότητα. Θα πάιξει ανοιχτά, όπως έκανε πέρυσι. Ενώ, η Ίντερ, πέρυσι, έπαιξε αντποδόσφαιρο και τα κατάφερε στο τέλος, έστω και με 10 παίχτες..
Φυσικά, αυτό κάνει και το ποδόσφαιρο, της Άρσεναλ, ένα από τα πιο "αγαπητά" στον μέσο ποδοσφαιρόφιλο. Όπως την κάνει και αγαπητή ομάδα. Γιατί ο ποδοσφαιρόφιλος, θέλει να βλέπει μπάλα. Και άσχετα, με το αν η Αρσεναλ, αποκλείστηκε πέρυσι από την Μπαρτσελόνα, παίζοντας ανοιχτά και άσχετα αν το 0-4 στο Νιουκάστλ, έγινε 4-4, ο μέσος ποδοσφαιρόφιλος, θα πει, ότι είδε "ματσάρα"...
Βέβαια, ο ποδοσφαιρόφιλος "γουστάρει", αλλά η ομάδα, "ζημιώνεται", στο αποτέλεσμα. Όπως, κάλλιστα, θα μπορούσε, να μπει και τίτλος σ' αυτό το post, "η θυσία της σκοπιμότητας για το θέαμα"..
Όποια και να είναι η γνώμη, του μέσου ποδοσφαιρόφιλου και ως απάντηση στο ερώτημα αν πρέπει να προηγηθεί το θέαμα ή να προηγηθεί ο "σκοπός", το μόνο σίγουρο είναι, ότι, η Άρσεναλ, πρέπει να "παντρέψει" το θέαμα, με την σκοπιμότητα, αν θέλει να διατηρηθεί στις υψηλότερες κλίμακες, ποδοσφαιρικά.
Γιατί, καλό το θέαμα, αλλά η ιστορία γράφεται από συνεχείς επιτυχίες...Και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η επιτυχία, είναι άμεσα συνδεδεμένη, με την σκοπιμότητα...
Σήμερα, θα ήθελα να αναπτύξουμε και να "συζητήσουμε", ένα άλλο θέμα, που αφορά, ένα "κομμάτι", καθαρά νοοτροπίας. Έτσι, λοιπόν, θα αναφερθούμε, στην Άρσεναλ και κατά πόσο, στην εποχή μας, είναι προτιμότερο το θέαμα ή ο σκοπός του αποτελέσματος...
Πιστεύω, ότι, όλοι θα συμφωνήσουμε, στο γεγονός, ότι, η Άρσεναλ, είναι μία από τις πιο "γοητευτικές" ομάδες, του πλανήτη μας. Παίζει, επιθετικό και θεαματικό ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια, πρώτα η Μπαρτσελόνα και μετά η Άρσεναλ, παίζουν το θεαματικότερο ποδόσφαιρο όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ένα από τα στοιχεία, που τον έχουν κάνει, έναν από τους πιο καταξιωμένους τεχνικούς στον κόσμο, είναι η καλή δουλειά του, πάνω σε νέους παίχτες, τους οποίους μετατρέπει, σε ένα άριστο σύνολο, που σε συνάρτηση, με μερικούς έμπειρους και καλούς παίχτες, καθιστούν αυτό το σύνολο, ελκυστικότατο.
Και τα παραδείγματα δεν τελειώνουν..Φυσικά, ξέρει, πότε τελειώνει ο κύκλος κάποιων (Πιρές, Ανρί, Τζιλμπέρτο Σίλβα, Βιεϊρά)..Και ξέρει, επίσης, σε ποιες θέσεις και πότε, χρειάζεται, παίχτες πιο έμπειρους και έτοιμους από τους νεαρούς που είχε και έχει.
Και φυσικά, για να διατηρούν 1 1 ακαδημίες στην Ελλάδα, φαντάζεστε, πόσες ακόμα διατηρούν στις άλλες χώρες. Η οργάνωση και ο επαγγελματισμός, σε όλο της, το μεγαλείο, δηλαδή.
Εν ολίγης, όλα τα παραπάνω, αποτελούν τα στοιχέια, που την κάνουν μία από τις ελκυστικότερες ομάδες του κόσμου. Όσων αφορά, το ποδόσφαιρο που παίζει, δηλαδή.
Εδώ, όμως, δημιουργείται και ένα θέμα, ένα μεγάλο ερωτηματικό..Ένα ερωτηματικό, που καταλήγει, να γίνεται σε πολλές περιπτώσεις και κατηγορία. Πρέπει να συνεχίσει να παίζει τόσο ανοιχτό και ελεύθερο ποδόσφαιρο;;; Ή πρέπει να "βάλει", περισσότερη σκοπιμότητα, στο παιχνίδι της και να κυνηγάει το αποτέλεσμα;;;
Για παράδειγμα, το περασμένο Σαββατο, όταν και έπαιζε μέσα στην Νιουκάστλ και στο 30στό λεπτό, νικούσε με 0-4..Κάποιος, θα έλεγε, ότι αν κλεινόταν πίσω και έπαιζε το γνωστό αντιποδόσφαιρο, που έπαιξε η Ίντερ μέσα στο Καμπ Νου, στον ημιτελικο του 2010 στο Champions Leauge, θα έπαιρνε την άνετη νίκη μέσα στο Νιουκάστλ. Κι' όμως, ισοφαρίστηκε σε 4-4 και έχασε την ευκαιρία να πλησιάσει την Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, στους 2 πόντους.
Αυτό που έλεγα δηλαδή. Μία νοοτροπία αγωνιστική, που κάλλιστα, μπορεί, να της στοιχίσει ακόμη και τίτλους. Γιατί αυτη η "τσάμπα" ισοπαλία, στο τέλος, μπορεί, να απωβεί μοιραία, για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Ακόμα και με την Μπαρτσελόνα, στην φάση των 16 του Champions Leauge, μέσα στον Φεβρουάριο, δεν περιμένω, να πάιξει με σκοπιμότητα. Θα πάιξει ανοιχτά, όπως έκανε πέρυσι. Ενώ, η Ίντερ, πέρυσι, έπαιξε αντποδόσφαιρο και τα κατάφερε στο τέλος, έστω και με 10 παίχτες..
Βέβαια, ο ποδοσφαιρόφιλος "γουστάρει", αλλά η ομάδα, "ζημιώνεται", στο αποτέλεσμα. Όπως, κάλλιστα, θα μπορούσε, να μπει και τίτλος σ' αυτό το post, "η θυσία της σκοπιμότητας για το θέαμα"..
Όποια και να είναι η γνώμη, του μέσου ποδοσφαιρόφιλου και ως απάντηση στο ερώτημα αν πρέπει να προηγηθεί το θέαμα ή να προηγηθεί ο "σκοπός", το μόνο σίγουρο είναι, ότι, η Άρσεναλ, πρέπει να "παντρέψει" το θέαμα, με την σκοπιμότητα, αν θέλει να διατηρηθεί στις υψηλότερες κλίμακες, ποδοσφαιρικά.
Γιατί, καλό το θέαμα, αλλά η ιστορία γράφεται από συνεχείς επιτυχίες...Και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η επιτυχία, είναι άμεσα συνδεδεμένη, με την σκοπιμότητα...
2 σχόλια:
Τελευταια πιανεις τις αγαπημενες μου ομαδες απο το εξωτερικο, Λατσιο (λογω Νεστα, Κρεσπο, Σαλας) και Αρσεναλ (λογω Μπεργκαμπ κυριως). Ομαδες του προπονητη τους και οι 2. Αλλο στυλ εντελως, αλλα η βαση αυτη ειναι.
Αυτο με τη σκοπιμοτητα και το θεαμα το περασαμε την περιοδο που ειχαμε τον Ογιος. Με χαροποιουσε πραγματικα που η ομαδα τυγχανε καθολικης αποδοχης, αλλα παντα ημουν φαν του ιταλικου στυλ, δηλαδη τακτικη, αμυνα και νικες με 1-0. Για την ομαδα μου αυτο, γιατι οταν θελω να δω ασχετο αγωνα προτιμων βλεπω αγωνες με 4-4 και 5-3 (που εσκασαν πολλοι τετοιοι στην Αγγλια την προηγουμενη αγωνιστικη).
Ειχε γραψει ενα ωραιο ο Καρπετοπουλος για την Αρσεναλ,οτι ειναι η καλυτερη ομαδα στον κοσμο, απο τον Σεπτεμβρη εως τον Γεναρη!Κ οντως,οταν κρινονται οι τιτλοι την ανοιξη παντα υστερουν σε αποδοση.Εχω παει στο γηπεδο τους,το οποιο ειναι σαν διαστημοπλοιο!Ειναι μια ομαδα που απο τοτε που αποκλειστηκε απο τους ακατανομαστους συμπολιτες,εχασα καθε συμπαθεια για αυτους,αν κ σεβομαι το μοντελο που πρεσβευουν.Καλη δουλεια jim μ αυτες τις αναλυσεις,αν κ με πιανει κ μια σχετικη μελαγχολια,βλεποντας κ τι γινεται κ στην δικια μας ομαδα..
Αvenger3
Δημοσίευση σχολίου