Ποδοσφαιρικός Πολιτισμός, Οπαδική Τρέλα και Μαθήματα Κερκίδας... (photos, videos)

Στις σκέψεις που θα σας μεταφέρω, να προεξοφλήσω ότι δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός μια και ήταν  η πρώτη μου εκδρομή εκτός έδρας με τον Άρη. 


Δεν γνωρίζω τι ακριβώς συνέβη στις προηγούμενες, αλλά νομίζω ότι αυτό που ζήσαμε χθες ήταν πραγματικά κάτι μοναδικό, εξωπραγματικό. 


Κάτι τέτοιες στιγμές σε οδηγούν να συνειδητοποιείς την υπερηφάνεια που νιώθεις όταν υποστηρίζεις τον Άρη. 




Θα ξεκινήσω με ένα video που τράβηξα κατά τη διάρκεια της πορείας. Ξεκινήσαμε από την κεντρική πλατεία του Manchester (Manchester Piccadilly) και πραγκατικά όλη η πόλη κατέλυσε. Όπως θα δείτε στο video, ακόμη και στα μεγάλα κτίρια που υπήρχαν στο κέντρο, οι άνθρωποι που εργάζονταν, σταμάτησαν τη δουλειά τους και βγήκαν στις τζαμαρίες για να δουν τι γίνεται.

Η πεζοπορία διήρκησε γύρω στη μισή ώρα και από όπου περάσαμε πραγματικά οι Άγγλοι έμεναν με ανοικτό το στόμα. Όλοι είχαν βγει στα μπαλκόνια τους και έβλεπαν το πανηγύρι. Δεν χρειάζεται να τονίσω ότι δεν έγινε το παραμικρό, δε σημειώθηκε κανένα έκτροπο.

Όλα ξεκίνησαν από την πλατεία, δυστυχώς Red και Wackena οι μπάτσοι δεν μας άφηναν να πίνουμε μπύρες στην πλατεία σε κουτάκια. Όποιον έβλεπαν να πίνει μπύρες του τις έπαιρναν. Αλλά βρήκαμε λύση: έπαιρνες ένα πλαστικό και έριχνες την μπύρα μέσα.

Στη συνέχεια ξεκίνησε η πορεία για το γήπεδο:

Και ο οδηγός του Σείχη Μανσούρ, με το μικρό αμαξάκι του:

Έφιπποι αστυνομικοί:

Όπως βλέπετε τρελές ουρές έξω από τις θύρες. Και εγώ που νόμιζα ότι μόνο στην Ελλάδα έχουμε καθυστερήσεις. Τρελή ταλαιπωρία, 45 λεπτά στην ουρά... Οι Άγγλοι έρχονται στο γήπεδο τελευταία λεπτά. Όπως θα δείτε σε μία από τις φωτογραφίες από τα επίσημα του γηπέδου, υπάρχει σχετική ταμπέλα που έγραφε, "Manchester Thanks you Seikh Mansour'':

Η κερκίδα συνέχισε ακόμη και μισή ώρα μετά τον αγώνα:

Μετά πολλοί συνοπαδοί μας, έπρεπε να περιμένουν στον σταθμό των τρένων για να επιστρέψουν στο Λονδίνο. Δυστυχώς δεν υπήρχε τρένο μετά το ματς, οπότε ξενύχτι στον σταθμό. Και ενώ εμείς κρυώναμε και περιμέναμε εκεί με το ζόρι, υπήρχαν άλλοι (Άγγλοι) που το γλεντούσαν, ξάπλωναν από την τύφλα τους κάτω στα μάρμαρα, με κοντομάνικα!!! (Θερμοκρασία γύρω στους 2-3 βαθμούς)!

Όπως προείπα, δε συνέβη το παραμικρό. Οι Άγγλοι, ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ, που προσπαθούσαν να αντιγράψουν. Κάναμε εμείς χέρια, έκαναν και αυτοί. Γυρνούσαμε κάνοντας πλάτες, και το βρήκαν και αυτοί διασκεδαστικό. Με το τέλος του αγώνα, μας χειροκρότησαν και αποχώρησαν. Οι ίδιοι οι αστυνομικοί τραβούσαν βίντεο, για να δείχνουν στα παιδιά τους. 

Σήμερα που γύρισα Λονδίνο, ο θυρωρός μου λέει: ''μπράβο σας, είδα τον αγώνα και ενθουσιάστηκα που είδα τόσο κόσμο, you are great singers! Κρίμα που δεν κερδίσατε'', ήταν οπαδός της United. 

Στην μπουτίκ που πήγα, του λέω "υπερωρίες σήμερα?'', και μου απαντάει ''Only Aris funs''...

Μάλιστα μάθαμε στους Άγγλους και λεπτομέρειες σχετικά με το κίνημα ''Δεν Πληρώνω''. Στο λεωφορείο μετά το ματς, δεν πλήρωσε κανένας εισητήριο. Και μας μιμήθηκαν και οι Άγγλοι...