Όταν ο προπονητής "εμπνέει" τους παίχτες

Σε συνέχεια των προηγούμενων αφιερωμάτων που καναμε, στο Διεθνές Ποδόσφαιρο, σήμερα, θα ασχοληθούμε με το θέμα, τον θεσμό καλύτερα, του Προπονητή και την εμπιστοσύνη, που εμπνέει ο τελευταίος, στους παίχτες του. Παράδειγμα, θα πάρουμε, μία ομάδα, από την Ιταλία, η οποία, πιστεύω αποτελεί "τρανή" απόδειξη, του θέματος που θα αναπτύξουμε. Η Λάτσιο, από την Ρώμη, είναι η ομάδα αυτη και ο Έντι Ρέγια, ο Προπονητής της.

Όπως γνωρίζετε, όσοι ασχολείστε, με το Ιταλικό Πρωτάθλημα, η Λάτσιο, με το ίδιο σχεδόν ρόστερ, πέρυσι, πάλευε να παραμείνει στην πρώτη κατηγορία και φέτος, με το ίδιο υλικό βρίσκεται σταθερά στην πρώτη τριάδα, έχοντας ψηλές βλέψεις και απέχοντας 7 μόλις πόντους από την πρώτη θέση. Τι έγινε όμως και έφτασε σ' αυτό το σημείο;; Ποιος ο λόγος, που οι ίδιοι παίχτες δεν απέδιδαν, ενώ φέτος, αποδίδουν;;


Από τότε που "εφευρέθηκε", το ποδόσφαιρο, ως άθλημα και στα πρώτα χρόνια της εφαρμογής του και της ανάπτυξης του, στηρίχτηκε, στην "διδασκαλία" και στην εφαρμογή της διδασκαλίας αυτής, στην πράξη, με βάση την καθοδήγηση, από κάποιον...Τον Προπονητή, δηλαδή.

Ένας Προπονητής, είναι σε θέση εφόσον, "εμπνέει" τους παίχτες του και φυσικά έχει καλό υλικό, να ανεβάσει επίπεδο, την ομάδα του.

Η Λάτσιο, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, μέσω του οποίου, μπορούμε να πούμε, ότι είναι η ομάδα του Προπονητή της (Έντι Ρέγια). Αρκεί να σκεφτούμε, ότι, πέρυσι, με το ίδιο σχεδόν υλικό, βρισκόταν, κοντά, στις τελευταίες θέσεις και φέτος με το ίδιο υλικό, βρίσκεται, όπως προανέφερα μέσα στην τριάδα.

Στα μέσα της περυσινής αγωνιστικής περιόδου, λοιπόν, ανέλαβε, την ομάδα, ο Έντι Ρέγια. Μια ομάδα, τότε, με αγωνιστικό πρόβλημα. Με παίχτες, οι οποίοι, ναι μεν, είχαν ποιότητα, αλλά, δεν εμπνεοταν, μέχρι τότε, από τον εκάστοτε Προπονητή τους (εξαίρεση, αποτελεί ο Ντέλιο Ρόσι), έτσι ώστε να αποδώσουν, αυτό που πραγματικά μπορούν.

Αυτό το κάτι, λοιπόν, το βρήκαν, στο πρόσωπο, του Έντι Ρέγια, ο οποίος κράτησε, την ομάδα στην Serie A, πέρυσι και με τους ίδιους, σχεδόν, παίχτες, φέτος, "χτυπάει" ακόμα και τίτλο (7 βαθμούς απο την κορυφή).

Φυσικά, η Λάτσιο, "πούλησε" και παίχτες (όπως ο Κολάροφ και ο Πάντεφ), στηριζόμενη, στην λογική της αγοραπωλησίας, που θα αναπτύξουμε σε άλλο αφιέρωμα..

Με 3-4, όμως, προσθήκες (Ντίας, Φλοκάρι, Μπιάβα, τον Γεναρη του 2010, που όπως είπα, πάλευε να σωθεί και ήρθε ο Ρέγια) και στηριζόμενη στο υπάρχον υλικό από πριν, των Μουσλέρα, Λιχστάϊνερ, Μπρόκι, Μάουρι, Λεντέμα, Ρόκι, Ζάρατε, Ματουζάλεμ, Κόζακ, Ράντου κλπ, κατάφερε να φτάσει ψηλά.

Αυτό είναι, αποτέλεσμα, της εμπιστοσύνης, που εμπνέει, ο Έντι Ρέγια, στους παίχτες του. Οι παίχτες, είδαν , ότι, τους βελτίωσε σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο και συνολικά, είδαν, ότι με αυτόν τον προπονητή, κατάφεραν, να ανεβάσουν τις "μετοχές" τους, στο ποδοσφαιρικό "χρηματιστήριο".

Επίσης, η χημεία και το "δέσιμο", ανέμεσα σε παίχτη και προπονητή και η πειθαρχία που επιβάλλει ο τελευταίος, παίζει τον δικό της, καθοριστικό ρόλο, για την συνεχή άνοδο της ομάδας.

Για έναν πάιχτη διεθνή, για έναν παίχτη με παραστάσεις και εμπειρίες, είναι διαφορετικό να συνεργάζεται με έναν προπονητή "επιπέδου" και διαφορετικό με έναν, άπειρο.

Και αυτό, γιατί, ο Προπονητής επιπέδου, είναι αυτός, που θα βελτιώσει τον παίχτη, ατομικά, μέσω της προσωπικής του δουλειάς, αλλά και θα τον κάνει καλύτερο, στο σύνολο της ομάδας.

Επίσης, αυτός, ο Προπονητής, θα δώσει ρόλο στον παίχτη και ταυτότητα στο σύνολο. Στην ομάδα δηλαδή. Και έτσι, θα πείσει τον παίχτη και νοητικά, ψυχολογικά, αλλά και σωματικά να τον υπακούει, χωρίς δισταγμό και αμφιβολία.

Αυτά, κατάφερε, ο Έντι Ρέγια, ένα χρόνο τώρα στην Λάτσιο. Ο οποίος, Έντι Ρέγια,  να πούμε, θεωρείται και ο "αναμορφωτής", της Νάπολι, καθώς, δούλεψε, για αρκετά χρόνια εκεί και την έφτασε και πάλι σε υψηλό επίπεδο, σε συνεργασία, βέβαια, με τους ανθρώπους της.

Εδώ και έναν χρόνο, πάντως, κάνει εξαιρετική δουλειά στην Λάτσιο, όπως προανέφερα και το ερωτηματικό είναι μέχρι που μπορεί να φτάσει;;;

Ο ίδιος λέει, ότι, η ομάδα του, θα είναι στην προνομιούχο Ευρωπαϊκή εξάδα του Πρωταθλήματος.

Όποια και αν είναι η κατάληξη, σημασία έχει, ότι, κέρδισε τους ίδιους παίχτες που πριν από αυτόν, ήταν στις χαμηλές θέσεις, τους έδωσε ρόλο και ταυτότητα ατομικά και συνολικά.

Αναμφισβήτητα, το παράδειγμα αυτό της Λάτσιο, αποτελεί, ζωντανό παράδειγμα της εμπιστοσύνης που εμπνέει ένας προπονητής στους παίχτες. Ένα παράδειγμα, το οποίο, οφείλουν να μιμηθούν ή ακόμα και να αντιγράψουν, πολλές ομάδες ακόμα.