Ο τελικός της Πάτρας με πέτυχε στην Τρίπολη, φαντάρο και μάλιστα στη βασική εκπαίδευση. Ήταν αδύνατο να φύγω από το στρατόπεδο για να πάω στον τελικό οπότε αρκέστηκα στην τηλεοπτική μετάδοση.
Εκεί ήμουν κ όταν η ομάδα έπεφτε στην Β Εθνική και φαντάρος ήμουν ακόμη, όταν έμπαινε το γκολ του Βελώνη στο 1-2 στο Χαϊδάρι.
Λένε κάποιοι "Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό", ίσως γι'αυτό έχουμε φτάσει σήμερα εδώ που ήμαστε. Και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα.
Η πορεία προς τον τελικό
Τις ομάδες που αντιμετωπίσαμε μέχρι να φτάσουμε στον τελικό, δεν τις θυμάμαι. Δεν ξεχνάω όμως τον 2ο αγώνα μέσα στην Ξάνθη και την πρόκριση με τα 2 γκολ του Μπενίσκου ενώ μας είχαν όλοι ξεγραμμένους μετά το 1-2 στο Χαριλάου. Τον αγώνα δεν τον έβλεπα λόγω δουλειάς αλλά τον άκουγα στα ραδιόφωνο και πανηγύριζα σαν χαζός μέσα στο γραφείο.
Δυστυχώς μετά την πρόκριση ακολούθησαν τα γεγονότα που οδήγησαν την ομάδα στην Β εθνική για 2η φορά στην ιστορία της. Πριν απ'αυτά όμως, στις αρχές του Μάη, είχε φτάσει ο καιρός κ για μένα να υπηρετήσω τη μαμά πατρίδα. Μόλις είχα μπει φαντάρος λοιπόν κ άκουγα ραδιοφωνικά τον αγώνα με τον Ηρακλή αλλά κ την παρωδία της καλαμαριάς με τον παοκ.
Λίγες μέρες αργότερα, μέσα στο στρατόπεδο θα ακούσω κ τον αποκλεισμό στο μπάσκετ από την Αεκ ενώ μάλιστα είχαμε αβαντάζ έδρας. Στο ίδιο στρατόπεδο έμελλε να δω κ τον τελικό κυπέλλου 2005 ανάμεσα στον πρωταθλητή Ολυμπιακό και τον πεσμένο στην Β Εθνική Άρη.
Ο Τελικός
Μετά από άδεια από τον Διοικητή καθίσαμε όλοι οι φαντάροι να δούμε τον Τελικό. Βάζελοι και αεκτζήδες ήταν μαζί μας ενώ οι παοκτσήδες ήταν με τους γαύρους. Κλασικά πράγματα!
Η διαφορά των ομάδων ήταν χαώδης. Στην ουσία ελπίζαμε σε ένα θαύμα. Ένα θαύμα που δεν έγινε ποτέ. Αντέξαμε μέχρι το 60 οπότε κ έγινε το πέναλτι πάνω στον Τζιοβάνι. Πριν από αυτό όμως χάσαμε ένα ανεπανάληπτο τετ-α-τετ του Μπενίσκου με τον Νικοπολίδη, αλλά η τύχη μας γύρισε την πλάτη για άλλη μία φορά. Από εκεί κ πέρα η ομάδα κατέρρευσε. Το σκορ έληξε 3-0.
Είχαμε κ ένα τυχερό γκολ του Ριβάλντο ο οποίος πήγε να κάνει σέντρα κ ο Πουρλιοτόπουλος (θα ήθελα να ήξερα ποιος τον έφερε αυτόν στον Άρη) πετούσε αετό και το έφαγε. Και βγαίναν κάποιοι κ λέγανε για σπουδαίο γκολ. Ήμαρτον.
Ο λαός
Για τους 6 χιλιάδες Αρειανούς που κατέβηκαν στην Πάτρα δε μπορώ να σας πω πολλά πράγματα γιατί δεν ήμουν εκεί. Ξέρω πάντως πως πολλοί ήταν αυτοί που ακύρωσαν την εκδρομή τους λόγω της πτώσης της ομάδας στη Β Εθνική. Αρειανοί μόνο για τις χαρές; Ίσως. Όσοι πήγανε πάντως έδωσαν μαθήματα οπαδικής συμπεριφοράς.
Ένας από αυτούς ήταν κ φίλος μας ο Wackenas και θα μπορούσε να μας πει περισσότερα για εκείνη την εκδρομή αν μας τιμήσει κ γράψει κανένα post :p :p
4 σχόλια:
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα δυο γκολ του Μίμη που μας οδήγησαν τελικό; Γενικώς την Ξάνθη όταν τη πετυχαίνουμε στο κύπελλο την ισοπεδώνουμε. Από κει και πέρα πόσες ελπίδες να είχαμε σε εκείνος τον τελικό; Θυμάσαι τι υλικό είχαμε; Χριστός και παναγιά! Τι είχαμε και τι έχουμε.
Μίμης Μπενίσκος! Παλικάρι. Αγροτικό Αστέρα πρέπει να παίζει, όπως και πολλοί παλιοι ποδοσφαιριστές του Άρη. Τον αγώνα τον είδα με μια φίλη που υποστήριζε τον Ολυμπιακό, αλλά δε με τάραξε στην καζούρα. Θυμάμαι ότι το ίδιο βράδυ ήταν ο τελικός της Eurovision και όλοι οι σκατόφλωροι φίλοι μου κάθισαν να δουν τη Βίσση (αν θυμάμαι καλά). Διπλή φρίκη εκείνη η βραδιά. Προδιαγεγραμμένη η ήττα, αλλά η αίσθηση του πόσο ανήμποροι ήμασταν μέσα στο γήπεδο και το γεγονός ότι γνωρίζαμε για την πτώση στη Β' έκαναν πιο θλιβερή τη βραδιά.
Στη Eurovision ήταν η χρονιά που βγήκε πρώτη η Παπαρίζου :)
Θα έπαιρνα όρκο ότι η Παπαρίζου βγήκε πρώτη το 2004, γιατί νομίζω ότι είχα δει τον τελικό εκείνη τη χρονιά... Δεν ήταν το 2004 η χρονιά του τριπλού θριάμβου; (Euro-Eurovision-Ολ. Αγώνες)
Δημοσίευση σχολίου