Ψυχραιμία . . . Μην χάνουμε τον έλεγχο

Η αίσθηση που μου δημιουργείται μία μέρα μετά την ήττα μας από τον Πανιώνιο, είναι ότι στον κόσμο μας κυριαρχεί η απογοήτευση, η ανησυχία, η πικρία. Οι περισσότεροι οπαδοί μας, τοποθετούν την ομάδα σ’ αυτές που θα παλέψει για την παραμονή στην κατηγορία. Καλά αν πεις για τους οπαδούς των άλλων ομάδων, μας έχουν ρίξει κατηγορία κιόλας. Τόσο είναι το πάθος τους να πέσουμε.

Και όλα αυτά, μόλις μία αγωνιστική μετά. Ούτε τρείς, ούτε τέσσερις αγωνιστικές μετά. Μόλις μία. Χάσαμε 1-0 με κακή εμφάνιση. Και όλοι (οπαδοί μας και μη), είναι μέσα στην απαισιοδοξία. 

Το γεγονός ότι οι άλλοι οπαδοί πιστεύουν ότι πιστεύουν μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Ο οπαδός μιας ομάδας, θέλει το κακό της άλλης ομάδας. Πολύ συχνά το συναντάμε και στην ζωή μας αυτό. Να χαίρετε κάποιος που δυστυχεί, να βλέπει και τον άλλον να δυστυχεί. Ελληνικό στοιχείο αυτό. Δεν ξέρω τι γίνεται έξω. Πάμε παρακάτω . . .

Στενοχώρια, λοιπόν βγαίνει από τους οπαδούς μας. Γιατί ; ; ; Τι περιμένατε να δείτε ρε μάγκες ; ; ; Κανά Σουνά – Αρσάβιν, να βγάζει 15 κάθετες και να κάνει 8-10 φάσεις ; ; ; Ή κανά Γιαννίτση – Ασλανίδη – Ντάνι Άλβες να πλαγιοκοπεί ασταμάτητα ; ; ; Μήπως, κανά Παπαστεριανό – Τσάβι ; ; ;

Εμείς – εσείς, δεν λέγατε τόσο καιρό να δώσουμε ευκαιρίες στους «μικρούς» ; ; ; Φυσικά, αυτό γίνεται με λάθος τρόπο. Άλλο, να υπάρχουν 4-5 πρωτοκλασάτοι – έμπειροι και να γαλουχηθούν δίπλα τους οι μικροί και άλλο έτσι που μπαίνουν «ξυπόλητοι στα αγκάθια», όλοι μαζί…

Αυτό, φοβόμουν όταν παλαιότερα (όσοι θυμούνται) έγραφα φοβάμαι μην «καούν» τα παιδιά που θα παίξουν. Τα παιδιά αξίζουν στήριξη και χειροκρότημα. Όπως έγραψα και χθες, αν στηρίξαμε μία φορά την Ισπανο-λατινική φουρνιά από το 2006 ως το 2011-2012, αυτή την φουρνιά των δικών μας παιδιών αξίζει να την στηρίξουμε 10 φορές. Και ας μην στοχεύουμε ψηλά.

Προσωπικά, δεν στενοχωρήθηκα καθόλου με την χθεσινή κακή ομολογουμένως εμφάνιση. Ίσα – ίσα που σκέφτηκα, αφού έγινε τώρα η κακή εμφάνιση θα υπάρξει βελτίωση στο μέλλον. Ξέρετε πότε στενοχωριόμουν ; ; ; Όταν την περίοδο 2008-2009 φέρναμε τον Λόκο, τον Γκρασιάν, τον Μπατιόν, κρατούσαμε τον Κόκε, τον Γκιάρο κλπ και μας έριχνε 4 τεμάχια ο Αστέρας Τρίπολης και ο Παναθηναϊκός…

Τότε, που αν θυμάστε, κάναμε κάπου 8 ματς να σκοράρουμε και βάλαμε γκόλ από στημένο στο Καυτατζόγλειο με τον Μπατιόν και μπήκαμε μέσα να πανηγυρίσουμε…

Όταν μας απέκλειαν τα Τρίκαλα και μας νικούσαν οι Σέρρες, στενοχωριόμουν… Δεν ξέρω αν με πιάνετε. Πιστεύω, μιλάω ξεκάθαρα. Τώρα, Ο Χ Ι . . . Δεν στενοχωριέμαι. Και να σας πω την αλήθεια ; ; ; Χ Α Ρ Η Κ Α ! ! ! Που είδα 14 Έλληνάκια να παίζουν. Δεν ήμουν ποτέ ρατσιστής και ούτε θα γίνω. Κάθε άλλο μάλιστα. Είναι αλλιώτικο όμως, να φορούν την φανέλα σου δικά σου παιδιά.

Ναι, ήμασταν κακοί . . . Ναι έχουμε χτυπητές αδυναμίες . . . Ναι δεν έχουμε υψηλές βλέψεις . . . Υπάρχουν παίκτες με ταλέντο που δεν φαίνεται. Όλοι έχουν πάθος. Παλεύουν. Ναι . . . Χρειαζόμαστε προσθήκες. Μεσοεπιθετικά. Είναι μία νέα ομάδα, γεμάτη νεαρούς που μέχρι και ο προπονητής ακόμα ψάχνεται για να βρει που ταιριάζει ο κάθε ένας.

Μην αφορίζετε και μην αρχίζετε την γκρίνια από την πρώτη αγωνιστική. Έχουμε άλλες 29. 1-0 χάσαμε. Δεν είναι αυτές οι πραγματικές δυνατότητες της ομάδας. Και να ρωτήσω και το άλλο ; ; ; Δηλαδή, ρε μάγκες πείτε ότι την Κυριακή έρχεται ο ΌΦΗ και βγάζει Χ2 . . . Τι θα κάνουμε ; ; ; Φωνές και κακό και ντού ; ; ; Θα βγουν σε καλό όλα αυτά πιστεύετε ; ; ; Όχι, είναι η απάντηση.

Προσωπικά, δέχομαι να έχουμε μια χρονιά μεταβατική. Ακόμα και δύο. Αρκεί η ομάδα α) να βρει οικονομικές λύσεις και β) να δουλεύει μεθοδικά όλα αυτά τα παιδιά και ταυτόχρονα να τα πλαισιώσει με 2-3 πιο έμπειρους (όσο γίνεται, λόγω οικονομικών) … Και θα δείτε ότι θα ανέβει το επίπεδο.

Άλλα αν υπάρχει γκρίνια, μουρμούρα και αφορισμοί τίποτα . . . Πάπαλα . . . Μία τρύπα στο νερό. Ορίστε . . . «Πάντε» και ζητείστε 15 λατινο-ισπανους αν θέλετε . . . Αν έτσι είστε ευχαριστημένοι.

Ψυχραιμία και στήριξη. Ούτε η πρώτη αλλά ούτε και η τελευταία χρονιά θα είναι που θα σφίξουμε τα στομάχια μας. Ίσως, να είναι στην τύχη μας, να είναι η γενιά μας οπαδικά «σφικτο-στομαχική» . . . Τι να πω . . .

Έτσι τα βλέπω εγώ . . .

Όποιος επιθυμεί γράφει την άποψη του.