Copa America 2011 "The most important football event in Latin America"

 Αγώνας Κατάταξης - 3η Θέση

Περού - Βενεζουέλα: Σάββατο 23 Ιουλίου 2011 (22:00)

Τελικός Copa America

Ουρουγουάη - Παραγουάη: Κυριακή 24 Ιουλίου 2011 (22:00)

Καθώς πλησιάζει η ημέρα του τελικού, θα κάνουμε έναν μίνι απολογισμό σχετικά με αυτά που παρακολουθήσαμε μέχρι τώρα στη συγκεκριμένη διοργάνωση.

Το θέαμα και τα πολλά γκολ αποτελούσαν πάντα τα βασικά χαρακτηριστικά του Copa America. Οι παίκτες έπαιζαν ελεύθερα, δίχως σκοπιμότητες και πραγματικά αποζημίωναν οπαδούς και τηλεθεατές, (ειδικά τους Ευρωπαίους που ξενυχτούσαν για να παρακολουθήσουν τα παιχνίδια, λόγω διαφοράς ώρας).

Αυτό όμως δεν συνέβη φέτος. Ελάχιστα τα ματς που τελείωσαν "over" στη φάση των ομίλων (μόλις 5 από τα 18)! Στη φάση των knock out παιχνιδιών μόλις 1 από τα 6!

Μεγάλες απογοητεύσεις του τουρνουά: Βραζιλία & Αργεντινή (οικοδέσποινα)!!! 
Για την Βραζιλία γνωρίζαμε εξ' αρχής ότι περνάει από ένα μεταβατικό στάδιο, καθώς αποχώρησαν παίκτες σημαίες, (βλέπε Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ροναλντίνιο, Ρομπέρτο Κάρλος, Αντριάνο, Ζιλμπέρτο Σίλβα κ.α.). Η ομάδα στράφηκε σε φέρελπις νέους που θα αποτελέσουν το μέλλον της εθνικής Βραζιλίας (Νεϊμάρ, Γκάνσο, Πάτο, Ρομπίνιο, Λούκας, Λούκας Λέιβα, Ραμίρεζ), αλλά και κάποιους έμπειρους (Χούλιο Σέζαρ, Μαϊκόν, Ντάνιελ Άλβες, Λούσιο, Φρεντ).
Τελικά αυτό το κράμα απέτυχε παταγωδώς. Περιμέναμε με αγωνία να δούμε αγωνιζόμενο τον Νέιμαρ για τον οποίο σφάζονται οι Ρεάλ, Τσέλσι, Μπαρτσελόνα κ.α., τον Γκάνσο και τους υπόλοιπους "μικρούς μάγους". Μάταια όμως... Ίσως δεν άντεξαν το βάρος της φανέλας, ίσως τους κατέβαλε το άγχος και η πίεση για επιτυχία, ή απλά ίσως να είναι λίγοι για να φορούν τη φανέλα αυτής της ομάδας! Καθένας από αυτούς ήθελε μια μπάλα μόνος του, ήθελαν να κάνουν προσποιήσεις, τακουνάκια και να περάσουν όλους τους παίκτες και στο τέλος τον τερματοφύλακα. Κανένας από αυτούς δεν έχει το ένστικτο του killer όπως το είχε ο Ρονάλντο, ο Αντριάνο ή ακόμη και Λουίς Φαμπιάνο (αλήθεια γιατί δεν τον κάλεσε στην Εθνική); Καλοί και χρυσοί για να προσφέρουν θέαμα, αλλά μέχρι εκεί. Οι αντίπαλοι ήταν υποψιασμένοι, έπαιξαν κλειστά και με αντεπιθέσεις την Βραζιλία μαζική άμυνα, σε σημείο που την μπλόκαραν... Έπαιξε ρόλο και η ατυχία  - ικανότητα και η τύχη του τερματοφύλακα Βιγιάρ, οπότε ήρθε και ο αποκλεισμός στα προημιτελικά από την Παραγουάη, (στα πέναλτι με ρεκόρ - τέσσερις άστοχες προσπάθειες - Ελάνο, Τιάγκο Σίλβα, Αντρέ Σάντος, Φρεντ!!!).      

Για την Αργεντινή που είχε βλέψεις για το κύπελλο ως οικοδέσποινα τι μπορεί να πει κανείς. Με όλα της τα αστέρια (Μέσι, Τέβεζ, Αγουέρο, Ζανέτι και πολλούς άλλους) και παρόλα αυτά αποκλείστηκε στα προ-ημιτελικά από την Ουρουγουάη (στα πέναλτι). Το θέμα δεν είναι ότι αποκλείστηκε στα πέναλτι (καθώς στη συγκεκριμένη δοκιμασία παίζει ρόλο και η τύχη), αλλά γενικότερα ότι προβλημάτισε με την απόδοσή της. Πολλοί τα έβαλαν με τον Μέσι, άλλοι με τον προπονητή... Εγώ μάλλον θα υποστηρίξω ότι ο προπονητής ήταν βασικός υπαίτιος της αποτυχίας. Προσπαθώντας να χωρέσει όλα τα αστέρια του (Μέσι, Αγουέρο, Τέβεζ, Ιγκουαίν, Λαβέτσι, Παστόρε) κατέφυγε σε ένα σύστημα άκρως επιθετικό 4-4-2 το οποίο κατέληγε να είναι τις περισσότερες φορές 4-2-4. Μόνο δύο αμυντικά χαφ (Mashcerano, Ever Banega ή Gago - πού τον θυμήθηκε αυτόν;) και πλάγια χαφ που δεν μαρκάρουν ποτέ (Messi, Di Maria), και μπροστά δοκίμασε αρκετούς - Lavezzi, Aguero, Tevez, Higuain, Pastore. Με τον τρόπο αυτό χαραμίστηκε ο Μέσι, που γυρνούσε πολύ πίσω για να πάρει μπάλα, "έτρωγε" και τα δυνατά μαρκαρίσματα από τα αμυντικά χαφ και δεν μπορούσε να βγάλει πολλές μπαλιές ή μεγάλες φάσεις όπως κάνει με την Μπαρτσελόνα. Όταν γινόταν αντεπιθέσεις η Αργεντινή ήταν πολύ ευάλωτη, ενώ είχε και πρόβλημα στα στημένα.

Ειδικά στον αγώνα με την Ουρουγουάη, υπήρχε πρόβλημα σε κάθε στημένο που εκτελούσαν οι Ουρουγουανοί. Ο Φορλάν με τις εκτελέσεις του και ο Λουγκάνο με το επιτόπιο άλμα του, δημιουργούσαν τρελό πρόβλημα στην άμυνα και τον τερματοφύλακα της Αργεντινής. Ο αργεντίνικης καταγωγής τερματοφύλακας Μουσλέρα ήταν αυτός που τελικά την έστειλε για πρόωρες διακοπές...

Μεγάλες αποκαλύψεις
Αναμφισβήτητα ήταν το Περού και Βενεζουέλα, έστω και αν δεν έφτασαν στον τελικό! Με φτωχό ρόστερ, χωρίς μεγάλα αστέρια και όμως κατάφεραν να παίξουν αξιοπρεπέστατο ποδόσφαιρο με αντίπαλους πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις του ποδοσφαιρικού στερεώματος. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο Σέρχιο Μαρκαριάν είναι πολύ ψηλά στις προτιμήσεις για καλύτερος προπονητής του τουρνουά!!!

Τελικός
Δύο ομάδες που έπαιζαν αντι-ποδόσφαιρο καθ' όλη τη διάρκεια του τουρνουά! Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Παραγουάη έφτασε στον τελικό χωρίς να κερδίσει ούτε μια φορά στους ομίλους και στα ημιτελικά, (είχε μόνο ισοπαλίες)!!! Μάλιστα από τον όμιλο προκρίθηκε ως δεύτερη καλύτερη τρίτη ομάδα...
Και η Ουρουγουάη δεν πήγε καλύτερα. Ο Φορλάν δεν είναι στα καλύτερά του και ο μοναδικός που προσπαθεί πολύ είναι ο Λουίς Σουάρεζ. Από εκεί και πέρα στο κέντρο κυκλοφορούν ελεύθερα τα "δρεπάνια" της Ουρουγουάης (Αρέβαλο Ρίος, Γκαργκάνο κ.α.).
Σαφές προβάδισμα για να κατακτήσει το κύπελλο έχει πάντως η Ουρουγουάη καθώς έχει καλύτερες μονάδες.


Ποιοι ξεχώρισαν
Τερματοφύλακες: Justo Villar (Paraguay)
Αμυντικοί: Lucio, Maicon (Brasil), Lugano (Uruguay), Cichero (Paraguay)
Μέσοι: Ramires (Brasil), Mascherano (Argentina), Arango (Venezuela)
Επιθετικοί: Messi, Gonzalo Higuain (Argentina), Javi Guerrero (Peru)

Αναπληρωματικοί: William Chiroque (Peru), Luis Suarez (Uruguay), Manuel Vargas (Peru), Fredy Guarin (Colombia), Thiago Silva (Brasil), Alexis Sanchez (Chile), Muslera (Uruguay).

Μεγάλη απογοήτευση: Neymar, Pato, Robinho (Brasil), Pastore, Lavezzi, Tevez, Aguero (Argentina), Radamel Falcao (Colombia), Guardado, Giovanni Dos Santos (Mexico) και πολλοί άλλοι...