Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Ευχαριστώ, δεν θα πάρω

Έτσι, κοιμηθήκαμε χθες το βράδυ με ρεπορτάζ ότι ο ΆΡΗΣ πιθανότατα θα αγωνιστεί και πάλι στη Γ' εθνική, και ξυπνήσαμε με την επιβεβαίωση της είδησης, ότι το μοιραίο συνέβη.

Και κάπου εδώ παρακάτω θα δείτε την ιστορία και την εξομολόγηση ενός 16χρονου Αρειανού που ζει με κομμένη την ανάσα τις τελευταίες ημέρες και χθες δεν μπόρεσε να κοιμηθεί πάνω από 2 ώρες λόγω του ΆΡΗ. Ο λόγος για τον συντάκτη του κειμένου.




Όπως κάποιοι θα ξέρετε, μεγάλωσα σε μία οικογένεια παοκοκρατούμενη. Ο πατέρας μου και ο αδερφός μου ήταν παοκτσήδες και δεν είχα πολλά περιθώρια για την επιλογή της ομάδας. Κι όμως, στα 6 μου χρόνια, όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι κάποια πράγματα, με κέρδισε ο Άρης. Όχι για κάποια σπουδαία νίκη ή τίτλο (που τέτοια τύχη..), αλλά γενικότερα η ιδέα.

Έτσι, έκτοτε άρχισα να δένομαι όλο και περισσότερο με την ιδέα του ΆΡΗ φτάνοντας σε σημείο στην έκτη δημοτικού να είμαι καμμένος. Γήπεδο συνέχεια (να 'ναι καλά ο θείος με τον ξάδερφο), ενημέρωση, συζητήσεις με συμμαθητές και φίλους, ή ακόμα και με μεγάλους ανθρώπους για την ομάδα.

Στην έκτη δημοτικού έζησα και την μία και μοναδική μεγάλη στιγμή του ΆΡΗ όσο ζω, την οποία θυμάμαι καλά, και δεν ήταν άλλη από την ιστορική πορεία στην Ευρώπη. Κάπου εκεί άρχισα να κάνω πολύ μεγάλα όνειρα για τον ΆΡΗ, θέτοντας ακόμα και στόχο ζωής (μικρός και ανώριμος βέβαια τότε), έστω και αν δεν είναι στο χέρι μου, να ζήσω τίτλο με αυτή την ομάδα.

Χαρακτηριστικό το ότι μόλις στα 13 μου ξεκίνησα να αρθρογραφώ στο παρόν blog, τη στιγμή που οι άλλοι συντάκτες (RedDragon, Jim, VardAris), ήταν το λιγότερο 25. Άκουσα πολλά θετικά σχόλια για τα άρθρα μου, κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα. 

Τη μετέπειτα παράλληλη πορεία μου στο blog με την πορεία του ΆΡΗ την ξέρετε. Χρέη, παραλίγο υποβιβασμός, υποβιβασμός, Γ' εθνική, μη αγωνιστική άνοδος. Και φτάνουμε το φετινό καλοκαίρι να μην ξέρουμε πού θα παίξουμε. Εγώ ήμουν σίγουρος ότι ο ΆΡΗΣ θα παίξει στη Γ' εθνική ξανά. Και ο λόγος που το πίστευα αποδεικνύει το πού θέλω να καταλήξω στο άρθρο.

Ο λόγος, λοιπόν, που ήξερα σίγουρα ότι ο ΆΡΗΣ δεν θα δικαιωθεί, ήταν ότι αυτή η ομάδα, από τα 12 και μετά, δε μου 'χει χαρίσει ΚΑΜΙΑ χαρά. Καμία όμορφη στιγμή. Όποτε ήταν να κριθεί κάτι σημαντικό, κάτι πήγαινε στραβά. Γιατί να γίνει η εξαίρεση φέτος; Καταλαβαίνετε πόσο άρρωστη είναι η κατάσταση;

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι μία πολύ σημαντική ιδέα στη ζωή μου, ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο, όπως ο ΆΡΗΣ, πληγώθηκε και προδόθηκε πολύ σκληρά. Είμαι στην αρχή μόλις τις πιο παραγωγικής οπαδικής ηλικίας (15-30) και για κάθε μία χαρά έχω 100 λύπες. Τι να το κάνω αυτό;

Εγώ θέλω να υποστηρίζω την ομάδα μου για να ξεχνάω τα προβλήματά μου. Να μου δίνει μία χαρά έστω μία Κυριακή τη βδομάδα. Να έχω μία ιδέα, να πάω στο γήπεδο να φωνάζω συνθήματα και να πανηγυρίζω γκολ, ή να τη βλέπω με αγωνία από την TV.

Αυτό δεν συμβαίνει με τον ΆΡΗ. Αυτή η ομάδα πλέον είναι ένα επιπλέον βάσανο στην ήδη δύσκολη ζωή μου (όπως και όλων μας φυσικά). Δε μου προσφέρει κάτι. Και είμαι 16 χρονών, σε μία ηλικία που μπορεί κάποιοι να έζησαν τίτλους και μεγαλειώδης πορείες, εγώ ζω 2 συνεχόμενες χρονιές Γ' εθνική.

Δε με νοιάζει πλέον αν θα αλλάξει κάτι. Αυτό που ξέρω είναι ότι από το να χάνω χρόνια από τη ζωή μου, σε μία τόσο ωραία ηλικία όπως αυτή που βρίσκομαι, για μία ομάδα, δεν αξίζει. Προτιμώ να είμαι αδιάφορος.

Ο ΆΡΗΣ, λοιπόν, απο 'δω και πέρα, για μένα δεν θα 'ναι τίποτα άλλο από μία μακρινή ιδέα. Ευχαριστώ πολύ κύριοι, αλλά αυτή την ιδέα δε τη θέλω. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!


Υ.Γ. Αυτό είναι και το τελευταίο μου άρθρο στο blog. Το λέω με πολύ μεγάλη στεναχώρια γιατί και το blog ήταν τρόπος έκφρασης της ιδέας του ΆΡΗ για εμένα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τα παιδιά που μου έδωσαν την ευκαιρία να αρθρογραφήσω εδώ, όσους συνεργάστηκα, αλλά και όλους τους φίλους αναγνώστες που είχαμε όμορφες κουβέντες, συμφωνόντας ή διαφωνόντας. Εννοείται ότι δεν θα με χάσετε, αφού θα είμαι ενεργός στο τσατ δίπλα, αλλά τα άρθρα τέλος. Και πάλι ευχαριστώ σε όσα παιδιά με βοήθησαν εδώ, ξέρουν αυτοί ποιοι είναι, δε θέλω να πω ονόματα γιατί μπορεί να ξεχάσω κάποιον. Είναι πολύ δύσκολη στιγμή και απόφαση αυτή για εμένα, αλλά είναι οριστική. Γεια και χαρά, και κουράγιο στον πληγωμένο λαό του ΆΡΗ.

5 σχόλια:

Vamos_G1 είπε... 21 Αυγούστου 2015 στις 7:36 μ.μ.

Βράσε την μπάλα Νικ κ μη μασάς! Έλα παρέα να πηγαίνουμε στο μπάσκετ! Ο Άρης εξάλλου ποτέ δεν ήταν μόνο το ποδόσφαιρο!

VardARIS είπε... 21 Αυγούστου 2015 στις 8:20 μ.μ.

Καλησπέρα και από μένα Νίκο. Πραγματικά με στεναχώρησε το άρθρο σου. Παρόλα αυτά δεν έχεις άδικο, δεν μπορώ να σε κατηγορήσω. Όπως βλέπεις αρκετοί από εμάς έχουμε σταματήσει να ανεβάζουμε άρθρα, από εκεί που ανεβάζαμε 1-2 την ημέρα!

Αυτό που θα σου πρότεινα είναι να περιμένεις να ξεκαθαρισει η κατάσταση, να ανεβούμε με το καλό έστω και στο 90 και μετά όταν θα έχουμε ηρεμήσει, να αρχίσουμε σιγά-σιγά να ασχολούμαστε και πάλι. Δε χρειάζονται βιαστικές αποφάσεις φιλαράκι.

Θα σου πω περιστατικό που έχω αναφέρει και παλαιότερα. Κολλητάρι μου έκανε κρατητήριο για τον Άρη, λέρωσε για πάντα το ποινικό του μητρώο, πλήρωσαν οι γονείς του ένα σωρό χρήματα για δικαστικά έξοδα, και ενώ υποσχέθηκε ότι για τον ίδιο ο Άρης τελείωσε, παρόλα αυτά δεν μπόρεσε να κρατήσει την υπόσχεσή του. Μετά από λίγο καιρό επέστρεψε στο γήπεδο και από τότε συνεχίζει και έρχεται σε Χαριλάου και Παλαί.

Κάτσε να ηρεμήσεις το ΣΚ και όταν με το καλό θα έχουμε την απόφαση την Τρίτη μιλάμε και πάλι...

Unknown είπε... 21 Αυγούστου 2015 στις 11:52 μ.μ.

Βαμος εννοειται στηριξη στον Αυτοκρατορα!

ΒαρδΑρη, δε βλεπω φως στον οριζοντα. Δυστυχως δε νομιζω να αλλαξει κατι την Τριτη. Μακαρι παντως, και απο κει και περα βλεποντας και κανοντας. Αλλα δεν μπορω αλλο να εχω ενα επιπλεον προβλημα στο κεφαλι μου, απο κει που θα πρεπε να ειναι μια δοση χαρας στη ζωη ο ΑΡΗΣ..

Ανώνυμος είπε... 22 Αυγούστου 2015 στις 1:07 π.μ.

Ρε μαγκες,επισκεπτομαι το σαιτ χρονια τωρα...Νομιζω το ερωτημα "Γιατι να γινει Αρης καποιος σημερα?",εχει αντικατασταθει απο "Γιατι να παραμεινει κανεις Αρης σημερα?".Δε λεω να αλλαξεις ομαδα,αλλα εγω προσωπικα εχω σχεδον απομακρυνθει τελειως....

Παρακαλουθω τον Αρη για μια δεκαετια,και τα τελευταια χρονια 1 χρονια παραλιγο να πεσουμε,μια πεσαμε,μια γιναμε ο περιγελος της Γ' και τωρα αντε ξανα μανα.Ειναι καταντια που καθομαστε να παρακαλαμε να μας ανεβασουν στη Β',επειδη ο νομος ειναι με το μερος μας και καλα.Ρε ειστε σοβαροι ρε?!?!?Θελουμε να αυτοαποκαλουμαστε μεγαλη ομαδα,αλλα δεν μπορεσαμε να βγουμε πρωτοι στη Γ!Στη Γ!!!Και τωρα καθομαστε και παρακαλμε να μας ανεβασουν

Το χειροτερο ειναι οτι η ολη κατασταση βγαζει μια ΣΑΠΙΛΑ.Πραγματικα δεν υπαρχει φως στο τουνελ...Η διοικητικη ασταθεια ειναι συννωνυμο του Αρη.Ο καθε καημενος ερχεται ως σωτηρας και φευγει απο την πισω πορτα...Παραλληλα,δημιουργειται χαος με τους συνδεσμους,τους σουπεραδες,τον ερασιτεχνη και γω δεν ξερω ποιον αλλο,που συνεχως τρωγονται μεταξυ τους.Δεν υπαρχει ΕΝΟΤΗΤΑ,ΟΡΑΜΑ,Η ΕΛΠΙΔΑ.Πραγματικα,η 1η λεξη που μου ερχεται στο μυαλο ειναι ΣΑΠΙΛΑ...

Ειμαι 19 χρονων και σχεδον παντα ο Αρης μου εδινε λυπες(με εξαιρεση την ευρωπαικη πορεια του 10/11)...Που να προλαβαινα και τους προηγουμενους υποβιβασμους...Παντοτε τα λαμογια πουλουσαν παραμυθια και ο κοσμος ευχαριστως ζουσε το ονειρο(και ταυτοχρονα στα υψη ο λογαριασμος).Να σου Αμπρεου,Γκρασιαν,Αμοροζο και ενα σωρο αλλες σπαταλες.Θελουμε να λεγομαστε μεγαλη ομαδα,αλλα μονο στα λογια ειμαστε...Τι καναμε ρε απο τοτε που ανεβηκαμε?Δυο ολοκληρες φορες Ευρωπη,2 χαμενοι τελικοι,αναριθμητες λυπες και παλι υποβιβασμος.

Giorgos T. είπε... 26 Αυγούστου 2015 στις 5:50 μ.μ.

Πραγματικα εχεις δικαιο σε ολα Νικο. Και εγω οπως βλεπεις , με καθημερινα αρθρα περσι το καλοκαιρι, εχω σιχαθει πλεον και δεν εχω ορεξη για τιποτα. Ειναι αρρωστημενη κατασταση δυστηχως στην αγαπημενη μας ομαδα.

εχουμε ξεχασει τα ποδοσφαιρικα ,τις αναλυσεις και τις συζητησεις και εχουμε γινει ολοι οικονομολογοι ,δικαστες , δικηγοροι και δεν ξερω και εγω τι αλλο.

Μονη ελπιδα το μπασκετ οπου θα βγαλω και διαρκειας φετος....