Αυτός ο ΆΡΗΣ, μπορεί‏

Καταφέραμε να αποσπάσουμε λοιπόν το βαθμό της ισοπαλίας στο ΟΑΚΑ. Ένας βαθμός που θα είναι πολύτιμος για τη συνέχεια, όπως άλλωστε όλοι οι βαθμοί φέτος, αφού τη φετινή σεζόν εύκολα παιχνίδια δεν υπάρχουν. Η παραμονή θα κριθεί στο ποιος θα καταφέρει να μαζέψει τους περισσότερους βαθμούς (καταλαβαίνετε τι εννοώ), λόγω και του μετριοτάτου επιπέδου πρωταθλήματός μας.

Είδαμε μία ομάδα, κατά πολύ βελτιωμένη στον αγωνιστικό χώρο. Μία ομάδα με μέση, αρχή και τέλος. Μία ομάδα με πλάνο μεσοαμυντικά, που προσπάθησε να περιορίσει τα ατού του Πάο, να κατακτήσει το έλεγχο του κέντρου και να βγει με αξιώσεις μπροστά εκμεταλλευόμενη την γελοία άμυνα των αντιπάλων και τις ατομικές ικανότητες των παικτών μας.

Το νέο τεχνικό δίδυμο, του οποίου το ντεμπούτο κρίνεται θετικότατο, παρέταξε την ομάδα για πρώτη φορά φέτος με 3 αμυντικά χαφ. Κάτι που το ζητούσαμε και τα προηγούμενα χρόνια όταν βλέπαμε ότι το κέντρο παραπαίει, αλλά ποτέ δεν το βλέπαμε στην πράξη.

Προχθές, λοιπόν, οι Πασιαλής-Μπουγιουκλής τοποθέτησαν Κοέλιο-Παπαστεριανό-Οικονομόπουλο στο κέντρο, θέλοντας να έχει τον έλεγχο ώστε να τροφοδοτεί τους γρήγορους πλαινούς. Κάτι που σε σχετικό βαθμό τα κατάφερε.

Πολύ καλή, όμως, ήταν και η μεσοαμυντική λειτουργία του κέντρου, το οποίο παρουσιάστηκε πολύ σφιχτό ανασταλτικά, βγαίνοντας πρώτο στη μπάλα και ανακόπτονας τις περισσότερες επιθέσεις του αντιπάλου.

Όπως καταλάβατε, ένα από τα κλειδιά του χ ήταν το κέντρο.

Κάποιοι έλεγαν γιατί δεν έβαλε τον Νταμαρλή και έβαλε τον Οικονομόπουλο. Θα τους το εξηγήσω κι αυτό: ο Νταμαρλής διανύει τους πρώτους του 2 μήνες ως επαγγελματίες και έχει βγάλει σχεδόν όλα τα ματς. Λογικό δεν είναι να θέλει να μείνει λίγο στον πάγκο, ώστε να ανακτήσει δυνάμεις και να επανέλθει δυναμικά; Κάτι παραπάνω θα ήξεραν οι δύο τεχνικοί. Ούτως ή άλλως, ο Οικονομόπουλος έπαιξε αρκετά καλά και έπεισε και εμάς που οτν θεωρούσαμε αιώνιο ταλέντο.

Αφήνουμε το κέντρο και πάμε στην άμυνα. Εκεί όπου μετράμε μία απώλεια (άλλοι τη θεωρούν απώλεια και άλλοι όχι), αυτή του αρχηγού μας, του Παπαζαχαρία, ο οποίος δείχνει σιγά σιγά να δένει με τον Πουλίδο, συνθέτοτοντας ένα αξιόλογο κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Ειδικά ο Ισπανός ήταν πάρα πολύ καλός προχθές. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι.

Τώρα είναι ένα σημαντικό δίλημμα που θα απασχολήσει τόσο εμάς, όσο και ακόμα πειρσσότερο φυσικά το τεχνικό δίδυμο, για το ποιον θα βάλει δίπλα στον Πουλίδο στα ματς που θα λείψει ο Παπαζαχαρίας. Γιαννίτση ή Παντίδο; Ιδού η... απορία! Εγώ πιστεύω πως λόγω και της δυσκολίας του ματς θα ήταν καλύτερο να προτιμηθεί ο πιο ψημένος Παντίδος, ώστε να περιορίσει έστω και λίγο τον Τζιμπούρ, αναμφίβολα το μεγάλο όπλο του γάβρου. Για τα επόμενα ματς θα τα πούμε τις άλλες εβδομάδες.

Ο Παντίδος έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία σε όσα παιχνίδια έχει αγωνιστεί (όχι ο Γιαννίτσης ήταν κακός, και δν έπαιζε και στη φυσική του θέση) και έχει αποδείξει ότι αξίζει και με το παραπάνω ία θέση στο ρόστερ, και γιατί όχι στην 11αδα.

Τα μπακ (Ψυχογιός-Μαργαρίτης), πολύ σταθερά στο παιχνίδι. Σχεδόν αλάνθαστα, με σωστές τοποθετήσεις αμυντικά, έσβησαν τα εξτρέμ, ανέβαιναν όποτε τους χρειαζόταν η ομάδα. Πολύ ωραία, γιατί ήταν καιρός να ρχίζει να απρατίζεται η βασική 4αδα της άμυνας, κάτι που όλες οι ομάδες πρέπει να έχουν. Μά 4αδα που θα χαλάει μόνο αναγκαστικά (όπως τώρα), ώστε να δέσει και να αποκτήσει χημεία.

Αφήνουμε την άμυνα και πάμε μεσοεπιθετικά.

Πολύ βελτιωμένος, ο Γιαννιώτας. Έδειξε επιτέλους γιατί τυ έχουμε αναθέσει το ρόλο που έχει, ειδικά για αυτά τα ματς, αφού ξεκλέιδωσε την άμυνα των αντιπάλων με τς κούρσες του, ενώ βέβαια πέτυχε και το χρυσό γκολ της ισοπαλίας. Ας ελπίσουμε να συνεχίσει έτσι, γιατί ο καλός Γιαννιώτας είναι το Α και το Ω στην επιθετική λειτουργία του ΆΡΗ φέτος. 

Από την άλλη, επίσης είδαμε για πρώτη φορά φέτος τον Καζναφέρη να κάνει ένα καλό παιχνίδι (δεν ήταν εξαιρετικός, αλλά πολύ καλός). Ήταν σταθερός, περιόρισε τα λάθη του και βοήθησε την ομάδα σε όλους τους τομείς. Άντε να βλέπουμε σιγά σιγά και τους θεωρητικά έμπειρους να ανεβαίνουν.

Ο Αγκάνθο, δε χρειάζεται να τα πω, τα ξέρουμε. ''Σαν τη μύγα μες στο γάλα'', ''πολυτέλεια για το φετινό ΆΡΗ'', κλπ. είναι φράσεις που ακούστηκαν και θα ακουστούν πολύ κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Και δικαίως. Πραγματικό λαχείο.

Ο Βελλίδης ολύ καλός και σταθερός, επενέβη όποτε χρειάστηκε και κράτησε ανέπαφη την εστία του (ναι, ανέπαφη ήταν).

Για τη διαιτησία δεν θα πω κάτι, γιατί δεν το αξίζει, είναι πολύ λίγος ακόμα και να ξοδέψω πολύτιμες γραμμές γι' αυτόν(ούς).

Αυτά.

Υ.Γ. Και για να δείτε το πόσο τους πονάει (γωνία πάνω δεξιά):