Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Εθνική Ελλάδας

Στον αγώνα της περασμένης Παρασκευής με τους Βόσνιους, συζητούσαμε με μία παρέα ότι η Εθνική μας, θεαματικό ποδόσφαιρο πιθανότατα δεν θα παίξει ποτέ. Παραδεχτήκαμε, όμως όλοι ότι ξέρει να παίρνει αποτελέσματα, έχει γαλουχηθεί στην ομάδα η νοοτροπία του νικητή και πλέον ανήκουμε στην υψηλή κλίμακα των ομάδων της Ευρώπης. Βάση αποτελεσμάτων. Δηλαδή, πείτε ότι Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία είναι η ελίτ... Ακολουθούν Πορτογαλία και Γαλλία... Άντε βάλτε και Αγγλία... Μετά, κάπου εκεί βρίσκουμε την Ελλάδα...

Από το 2002 και έπειτα, που παίζαμε για τα προκριματικά του Euro της Πορτογαλίας και ιδιαίτερα από το Euro της Πορτογαλίας και μετά, βλέπουμε ότι όχι μόνο αλλάξαμε επίπεδο, αλλά διατηρούμαστε κιόλας σ'αυτό. Υπάρχει σταθερότητα... 

Σταθερότητα που δεν την βρίσκεις σε άλλες Εθνικές ομάδες με πολύ περισσότερες αλλά και ποιοτικότερες επιλογές παιχτών. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά τα δύο πιο μεγάλα παραδείγματα απογοήτευσης. Σερβία και Τουρκία. Αν δείτε τα υλικά των αυτών Εθνικών, θα αναρωτηθείτε πως είναι δυνατόν να μην συμμετέχουν σε κάθε τελική φάση mundial ή euro... Μιλάμε για πληθώρα επιλογών σε κάθε θέση και παίχτες που παίζουν σε μεγάλα πρωταθλήματα...

Παρόλα αυτά, δεν βγάζουν αποτέλεσμα. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που ναι μεν σε ατομικό επίπεδο δεν είναι όπως οι παραπάνω χώρες, όμως βγάζει ένα πολύ καλό σύνολο. Μια δεμένη ομάδα, μια σταθερότητα, ένα αγωνιστικό πνεύμα, μια αγωνιστική φιλοσοφία που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο καταφέρνει να παίρνει αποτελέσματα και να δίνει το παρόν σε τέσσερις από τις τελευταίες 5 τελικές φάσεις...

Πολλοί κάνουν λόγο για τύχη... Εδώ υπάρχει και κάτι ακόμα. Είναι τύχη ή ανικανότητα των αντιπάλων ομάδων να πετύχουν γκολ, να βάλουν την μπάλα μέσα. Γιατί στο ποδόσφαιρο πρέπει να βάλεις γκολ και όχι να κάνεις ευκαιρίες για να κερδίσεις. Άπειρα τα παραδείγματα. Μην τα αναφέρουμε...

Πέρα από αυτό, η τύχη και η ατυχία είναι δανεικά. Άλλοτε θα είσαι τυχερός και άλλοτε άτυχος. Δηλαδή, στην χαμένη ευκαιρία του Γκέκα με την Βοσνία στην αρχή του αγώνα δεν ήμασταν άτυχοι, αν το πάμε έτσι ; ; ; Ε, χθες λοιπόν ήμασταν τυχεροί, αν θέλετε να το πάμε με βάση την τύχη/ατυχία. Για μένα,περισσότερο ήταν ανίκανοι οι Σλοβένοι να βάλουν γκολ, παρά τύχη της Ελλάδας.

Πέρα, από όλα αυτά και για να μιλήσουμε και λίγο αγωνιστικά.... Η δυνατή μας θέση είναι το κέντρο της άμυνας. Διαθέτουμε τρείς στην κυριολεξία σεντερμπακάρες (Αβραάμ, Κυριάκος και Παπασταθόπουλος). Άσχετα που δεν έπαιζαν χθες. Γενικά, μιλάω. Από τα καλύτερα κέντρα άμυνας στην Ευρώπη, διαθέτουμε.

Για μένα, το πρόβλημα της ομάδας είναι το κέντρο. Ο άξονας, όπως λέω. Στα κεντρικά χαφ, δηλαδή. Ένα κομβικό τμήμα-σημείο- μια κομβική θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Και εκεί έχουμε θέμα. Δεν θα δεις ταχύτητα. Δεν θα δεις ποιότητα, γενικά. Τζιώλης, αργός. Συμμετοχή ανύπαρκτη στην ανάπτυξη. Κατσουράνης, λίγα πράγματα. Βαθειές μπαλιές. Καραγκούνης, περάσαν τα χρόνια. Φωτάκης, λύση πάγκου το παληκάρι. Εμένα μ' αρέσει γιατί έχει καλό σούτ. Ένας Μανιάτης, σώζει κάπως την κατάσταση... 

Υπάρχουν και κάποα άλλα παιδιά όπως ο Ταχτσίδης, όμως δεν ξέρω κατα πόσο είναι έτοιμος για την Εθνική. Στην Ρόμα, πάντως είναι βασικός. Ίσως, μία κλήση δεν θα ήταν κακή. Τουλάχιστον, να δωθεί μια ανάπτυξη από τον άξονα...

Αυτά, εν ολίγοις... Σημασία έχει η νίκη στο ποδόσφαιρο. Όχι το πόσες ευκαιρίες έκανες ή το πόσο ποσοστό κατοχής είχες. Έβαλες την μπάλα στο τέρμα ; ; ; Όλα καλά... Από κει και πέρα θα πας στις τελικές φάσεις, γνωρίζοντας το ταβάνι σου... 

Μια χαρά είναι τα πράγματα. Ειδικά, αν συγκρίνουμε τις καταστάσεις άλλων Εθνικών ομάδων, που έχουν ποιοτικότερα ρόστερ, πιο γεμάτα ρόστερ και πολύ καλύτερα και ποιοτικά πρωταθλήματα τότε θα καταλήξουμε ότι είμαστε μια χαρά ως Εθνική ομάδα...






8 σχόλια:

Unknown είπε... 17 Οκτωβρίου 2012 στις 3:27 μ.μ.

Εγώ το λέω και το ξαναλέω. Από το 2004 και μετά η εθνική μας έχει αλλάξει επίπεδο, με την πορεία και την εξέλιξη να είναι αντιστρόφως ανάλογη με αυτή του πρωταθλήματός μας.

Πλέον, σε κάθε ματς με αντίπαλο οποιαδήποτε ομάδα εκτός των 7 που ανέφερες, είμαστε εμείς το αφεντικό και το αφβορί και εμείς έχουμε την πίεση να νικήσουμε.

Θα μιλήσω και 'γω λίγω για μπάλα. Διαφωνώ με το ρόλο που δίνεται στο Μανιάτη, δεν είναι δυνατόν ένας παίκτης να είναι δεξί χαφ με άκρως ανασταλτικό ρόλο και πού και πού να ανεβάζει επιθέσεις κλπ κλπ. Είναι πολυσύνθετος και πολύ μπερδεμένος.

Στην εθνική μας, το σύστημα που ταιριάζει πιστεύω είναι το 4-3-2-1, με τον έναν από τους 3 χαφ σε λίγο πιο ελεύθερο και δημιουργικό ρόλο. Δηλαδή, βάζεις τον Μανιάτη με τον Κατσουράνη στα αμυντικά χαφ (σκυλί και εμπειρία καλό συνδυασμός).

Απο 'κει και πέρα υπάρχουν δύο επιλογές. Ή βάζεις το Νίνη 8αρι, Φορτούνη δεξιά και Σαμαρά αριστερά, ή το Φορτούνη χαφ, Σαμαρά αριστερά και Σάλπι δεξιά. Κορυφή είτε τον Γκέκα είτε τον Μήτρογλου.

Και κάτι ακόμα: ο Φετφατζίδης που βρίσκεται. Ρε σεις εκεί κάτω, νεκροταφείο ταλέντων γιατί δεν τον βάζετε; Ο Μασάδο είναι καλύτερος; Καταστρέφετε το μεγαλύτερο ταλέντο της Ελλάδας πριν 1-2 χρόνια ρε σεις. Θα μπορούσε να βοηθάει κι αυτός τα μέγιστα την εθνική τώρα.

Ά, ρε γαύρε που εμπιστεύεσαι τους Έλληνες...

RedDragon είπε... 17 Οκτωβρίου 2012 στις 7:16 μ.μ.

Όσο κ αν ακούγεται περίεργο θεωρώ ότι η πορεία την τελευταία 10ετία είναι κάτι τυχαίο κ παροδικό.

Η ομάδα δεν ανέβηκε επίπεδο απλά συμβαίνει το εξής απλό: Όταν πήραμε το Euro ανεβήκαμε πολλές θέσεις στην κατάταξη με αποτέλεσμα οι κληρώσεις που έχουμε να είναι βατές.

Συνήθως στους ομίλους έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν δυνατό αντίπαλο. Π.χ Κροατία ή Βοσνία τώρα. Που κ πάλι όμως δεν είναι πρώτα ονόματα.

Από την άλλη παίζουμε κ αυτό το καταπληκτικό ποδόσφαιρο της καταστροφής. Φουλ άμυνα κ αν βάλουμε κ κανά γκολ κερδίζουμε. Το παίζαμε με τον Ότο το τελειοποίησε κ ο Σάντος.

Στο ποδόσφαιρο άλλωστε είναι γνωστό ότι το εύκολο είναι να καταστρέφεις κ το δύσκολο να δημιουργείς.

Μας πάει κ η τύχη φουλ την τελευταία δεκαετία.

Αλλά όμως είπα είναι παροδικό. Γιατί; Μα γιατί ούτε το ποδόσφαιρο μας βελτιώσαμε, ούτε τις υποδομές (γήπεδα, εγκαταστάσεις), ούτε τις ακαδημίες, ούτε τη νοοτροπία μας.

Βασικά όλα αυτά τα κάναμε χειρότερα... οπότε είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει η Εθνική στο σύνηθες χαμηλό επίπεδο.

jim είπε... 17 Οκτωβρίου 2012 στις 8:38 μ.μ.

Red, αν οι παίχτες φεύγουν μεταγραφή στο εξωτερικό θα έχει μέλλον η Εθνική. Αν μένουν εδώ, πάπαλα... Το καλό είναι ότι ξύπνησαν και φέυγουν... Και η πλειοψηφία των Κροατών παιχτων στο εξωτερικό παιζουν. Που το πρωταθλημα τους, παρομοιαζεται με το δικο μας...Και οι Βελγοι το ίδιο. Και πολλοι Τσεχοι, Σλοβακοι...

Αν 15 στους 23 παιζουν στο εξωτερικο (σε Βρετανια, Γαλλια, Γερμανια, Ιβηρικη, Ιταλια, Τουρκία ακόμη-ακόμη) θα εχει μελλον η Εθνικη...

Και αυτό που λες πάντως ότι καταστρεφουμε παρα δημιουργούμε (χίλια δικια εχεις) είναι και θέμα δουλειάς.. Και πρέπει να ξέρεις να το κάνεις...

Πάντως, ως ομάδα (οχι ως μοναδες) αν βγαλεις αυτες που ανεφερα πάνω (που κι αυτες μετριες ειναι..πχ Αγγλια και Γαλλια) δεν συναντας και πολλές ομάδες με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα απο την δική μας...

Όπως είπα βγαζεις: Ισπανια-Γερμανία-Ιταλία-Γαλλία-Πορτογαλία-Αγγλία. Αυτες παντα πηγαινουν στις τελικες φασεις... Που η Αγγλια πάντα ειναι κατωτερη των προσδοκιων, η Γαλλία η χρυση μετριοτητα απο το 2006 και μετα... Οι Γερμανοι εχουν μετετραπει σε λουζερ πλεον (τελικο ή ημιτελικο θα χασουν) και οι Πορτογαλοι την ψαχνουν για εναν τιτλο..

Απο κει και μετα Ολλανδια και Ρωσια, να χαμε να λεγαμε ιστοριες.. Απο μια πορεια και οι δυο..2010 και 2008 οι Ρωσσοι.. Ναι μεν όλες οι παραπανω εχουν πιο ποιοτικους παιχτες, αλλα ουτε οι Ολλανδοι, ουτε οι Ρωσοι, ουτε οι Γαλλοι, ουτε οι Αγγλοι έχουν επιτυχιες αμαν-αμαν τα τελευταια 8-10 χρονια...

Ουτε Ουκρανοι, Σερβοι, Τουρκοι, Σουηδοι, Ελβετοι, Τσεχοι, Δανοι, Νορβηγοι ειναι ανωτεροι... Σαν μοναδες ναι.. Σαν ομαδες οχι...

Γι αυτο λεω, ότι είμαστε ψηλά στην κλίμακα των ομαδων...


KANTHAR0S είπε... 18 Οκτωβρίου 2012 στις 12:35 μ.μ.

Nick, συγγνώμη, αλλά επαγγελματίας ποδοσφαιριστής Φετφατζίδης δεν υπάρχει.

Unknown είπε... 18 Οκτωβρίου 2012 στις 2:27 μ.μ.

Γιατί ρε φίλε; Τι κακό έχε; Ο γαύρος τον έκαψε, όπως πάει να κάψει και τον Βλαχοδήμο.

VardARIS είπε... 18 Οκτωβρίου 2012 στις 11:49 μ.μ.

@Red
Διαφωνώ κάθετα με αυτό που γράφεις για το ότι οι επιτυχίες οφείλονται μόνον στο γεγονός ότι κληρωνόμαστε με εύκολους αντιπάλους.

Και παλαιότερα κληρωνόμασταν με κάτι λιμά, αλλά παρόλα αυτά κάναμε κάτι γκέλες τρελές... Κάτι ισοπαλίες με Μάλτες κλπ. Απλά τώρα αυτά τα παιχνίδια τα κερδίζουμε, έστω και δύσκολα, αλλά το σημαντικό είναι ότι δε χάνουμε βαθμούς. Όπως για παράδειγμα προχθές η Πορτογαλία που έφερε με την Βόρεια Ιρλανδία εντός έδρας 1-1.

Για το θέμα της κωλοφαρδίας που γράφεις, συμφωνώ, αλλά από την άλλη, ναι είναι κατανοητό να είσαι τυχερός τον έναν χρόνο, άντε βαριά και τον 2ο, αλλά όχι 10 χρόνια συνεχόμενα!

Και για αυτό που λες για το καταστροφικό παιχνίδι, μακάρι να μπορούσε να το ακολουθήσει και ο φετινός Άρης... αλλά δε γίνεται, γιατί? Γιατί ακόμη και αυτό πρέπει να μπορείς να το παίξεις!

@ Jim
Για αυτό που αναφέρεις για τους παίκτες που αγωνίζονται στο εξωτερικό. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Θυμάμαι παλαιότερα η Εθνική Σερβίας είχε 10 παίκτες που αγωνίζονταν όλοι σε ομάδες εξωτερικού, αλλά και πάλι τα προβλήματα ήταν τεράστια! Μάλωναν μεταξύ τους...

Μια από τα ίδια και η Εθνική Τσεχίας και πάει λέγοντας.

Εγώ αυτό που παλαιότερα θυμάμαι από την Εθνική ήταν ότι οι παίκτες που πήγαιναν να αγωνιστούν ήταν αδιάφοροι, έκαναν αγγαρεία. Αυτό που κατόρθωσε ο Ρεχάγκελ ήταν να διψούν οι παίκτες να αγωνιστούν με το εθνόσημο. Εδώ ο 36άρης Καραγκούνης θέλει να αγωνίζεται στην Εθνική, όπως πέρυσι ο 38άρης Χαλκιάς και πάει λέγοντας.

RedDragon είπε... 19 Οκτωβρίου 2012 στις 1:00 π.μ.

VardAri στο ποδόσφαιρο κανένας ποτέ δεν σνόμπαρε την Εθνική (αντιθέτως με το μπάσκετ). Όλοι παρακαλούσαν πάντα να πάνε να παίξουν ειδικά μετά την αλλαγή των μεταγραφών με τους κοινοτικούς.

Είναι απλό ο διεθνής παίχτης είχε, έχει κ θα έχει μεγαλύτερο κασέ.

Εδώ θα είμαστε όταν ξαναγυρίσουμε στα γνωστά στάνταρ...

Και φέτος δηλαδή με όσα έχω δει εγώ δε μας έχω κ τόσο σίγουρους για πρόκριση...

jim είπε... 19 Οκτωβρίου 2012 στις 2:34 π.μ.

Καλά Vardari, οι Σέρβοι έχουν και εσωτερικά θέματα που ξεφευγουν απο το παιχνιδι. Απλά τους ανεφερα ως παραδειγμα χωρας της οποιας οι παιχτες της κανουν καριερα στο εξωτερικο..

Αυτό που πιστευω ειναι ότι άλλο να παίζουν οι παίχτες των Εθνικων στην Premier League, Bundesliga, Serie a, primera και άλλο οι Ελληνες στο Ελληνικο Πρωταθλημα, οι Σερβοι στο Σερβικο, οι Βελγοι στο Βελγικο (που ειναι πολυ ανωτερο απο τα δυο πρωτα), οι Τσεχοι στο Τσεχικο και οι Κροατες στο Κροατικό...

Για παραδειγμα άλλος παίχτης θα ήταν ο Φελαϊνι αν εμενε στην Σταντάρ και αλλος στην Εβερτον. Άλλη εξέλιξη ο Μάντζουκιτς στην Βόλφσμπουργκ - Μπάγερν και άλλη στην Δυναμό Ζάγκρεμπ. Αν ο Τσεχ, έμενε στην Σπάρτα Πράγας δεν θα γινόταν ποτέ ένας από τους κορυφαίους κίπερ. Ή ο Σαμαράς... Αν έμενε Ελλάδα θα είχε την εξέλιξη που είχε σε Ολλανδία ; ; ; Και το τρανο παράδειγμα όλων. Ο Κυριακος Παπαδοπουλος...

Φευγοντας σ' αυτες τις λιγκες παίζεις στους καλύτερους σε όλα τα επίπεδα... Οπότε, σε βαθος χρονου βγαζεις καλυτερο ευατο στην εθνικη. Μετά, το θέμα είναι η χημεια που πιανεις με τους αλλους στην εθνικη.. Για να βγει αποτελεσμα ως ομάδα...

Σε μας βγαινει.. Στους Κροατες βγαινει... Στους Τσεχους ετσι κι ετσι... Στους Σερβους δεν βγαινει ομαδα. Ουτε στους Τουρκους.. Και συντομα θα βγει στους Βελγους.. Η φουρνια τους αυτη ειναι για μεγαλα πραγματα...