Εθνική Ελλάδας

Στον αγώνα της περασμένης Παρασκευής με τους Βόσνιους, συζητούσαμε με μία παρέα ότι η Εθνική μας, θεαματικό ποδόσφαιρο πιθανότατα δεν θα παίξει ποτέ. Παραδεχτήκαμε, όμως όλοι ότι ξέρει να παίρνει αποτελέσματα, έχει γαλουχηθεί στην ομάδα η νοοτροπία του νικητή και πλέον ανήκουμε στην υψηλή κλίμακα των ομάδων της Ευρώπης. Βάση αποτελεσμάτων. Δηλαδή, πείτε ότι Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία είναι η ελίτ... Ακολουθούν Πορτογαλία και Γαλλία... Άντε βάλτε και Αγγλία... Μετά, κάπου εκεί βρίσκουμε την Ελλάδα...

Από το 2002 και έπειτα, που παίζαμε για τα προκριματικά του Euro της Πορτογαλίας και ιδιαίτερα από το Euro της Πορτογαλίας και μετά, βλέπουμε ότι όχι μόνο αλλάξαμε επίπεδο, αλλά διατηρούμαστε κιόλας σ'αυτό. Υπάρχει σταθερότητα... 

Σταθερότητα που δεν την βρίσκεις σε άλλες Εθνικές ομάδες με πολύ περισσότερες αλλά και ποιοτικότερες επιλογές παιχτών. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά τα δύο πιο μεγάλα παραδείγματα απογοήτευσης. Σερβία και Τουρκία. Αν δείτε τα υλικά των αυτών Εθνικών, θα αναρωτηθείτε πως είναι δυνατόν να μην συμμετέχουν σε κάθε τελική φάση mundial ή euro... Μιλάμε για πληθώρα επιλογών σε κάθε θέση και παίχτες που παίζουν σε μεγάλα πρωταθλήματα...

Παρόλα αυτά, δεν βγάζουν αποτέλεσμα. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που ναι μεν σε ατομικό επίπεδο δεν είναι όπως οι παραπάνω χώρες, όμως βγάζει ένα πολύ καλό σύνολο. Μια δεμένη ομάδα, μια σταθερότητα, ένα αγωνιστικό πνεύμα, μια αγωνιστική φιλοσοφία που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο καταφέρνει να παίρνει αποτελέσματα και να δίνει το παρόν σε τέσσερις από τις τελευταίες 5 τελικές φάσεις...

Πολλοί κάνουν λόγο για τύχη... Εδώ υπάρχει και κάτι ακόμα. Είναι τύχη ή ανικανότητα των αντιπάλων ομάδων να πετύχουν γκολ, να βάλουν την μπάλα μέσα. Γιατί στο ποδόσφαιρο πρέπει να βάλεις γκολ και όχι να κάνεις ευκαιρίες για να κερδίσεις. Άπειρα τα παραδείγματα. Μην τα αναφέρουμε...

Πέρα από αυτό, η τύχη και η ατυχία είναι δανεικά. Άλλοτε θα είσαι τυχερός και άλλοτε άτυχος. Δηλαδή, στην χαμένη ευκαιρία του Γκέκα με την Βοσνία στην αρχή του αγώνα δεν ήμασταν άτυχοι, αν το πάμε έτσι ; ; ; Ε, χθες λοιπόν ήμασταν τυχεροί, αν θέλετε να το πάμε με βάση την τύχη/ατυχία. Για μένα,περισσότερο ήταν ανίκανοι οι Σλοβένοι να βάλουν γκολ, παρά τύχη της Ελλάδας.

Πέρα, από όλα αυτά και για να μιλήσουμε και λίγο αγωνιστικά.... Η δυνατή μας θέση είναι το κέντρο της άμυνας. Διαθέτουμε τρείς στην κυριολεξία σεντερμπακάρες (Αβραάμ, Κυριάκος και Παπασταθόπουλος). Άσχετα που δεν έπαιζαν χθες. Γενικά, μιλάω. Από τα καλύτερα κέντρα άμυνας στην Ευρώπη, διαθέτουμε.

Για μένα, το πρόβλημα της ομάδας είναι το κέντρο. Ο άξονας, όπως λέω. Στα κεντρικά χαφ, δηλαδή. Ένα κομβικό τμήμα-σημείο- μια κομβική θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Και εκεί έχουμε θέμα. Δεν θα δεις ταχύτητα. Δεν θα δεις ποιότητα, γενικά. Τζιώλης, αργός. Συμμετοχή ανύπαρκτη στην ανάπτυξη. Κατσουράνης, λίγα πράγματα. Βαθειές μπαλιές. Καραγκούνης, περάσαν τα χρόνια. Φωτάκης, λύση πάγκου το παληκάρι. Εμένα μ' αρέσει γιατί έχει καλό σούτ. Ένας Μανιάτης, σώζει κάπως την κατάσταση... 

Υπάρχουν και κάποα άλλα παιδιά όπως ο Ταχτσίδης, όμως δεν ξέρω κατα πόσο είναι έτοιμος για την Εθνική. Στην Ρόμα, πάντως είναι βασικός. Ίσως, μία κλήση δεν θα ήταν κακή. Τουλάχιστον, να δωθεί μια ανάπτυξη από τον άξονα...

Αυτά, εν ολίγοις... Σημασία έχει η νίκη στο ποδόσφαιρο. Όχι το πόσες ευκαιρίες έκανες ή το πόσο ποσοστό κατοχής είχες. Έβαλες την μπάλα στο τέρμα ; ; ; Όλα καλά... Από κει και πέρα θα πας στις τελικές φάσεις, γνωρίζοντας το ταβάνι σου... 

Μια χαρά είναι τα πράγματα. Ειδικά, αν συγκρίνουμε τις καταστάσεις άλλων Εθνικών ομάδων, που έχουν ποιοτικότερα ρόστερ, πιο γεμάτα ρόστερ και πολύ καλύτερα και ποιοτικά πρωταθλήματα τότε θα καταλήξουμε ότι είμαστε μια χαρά ως Εθνική ομάδα...