Μπορεί η Μπάγερν να ήταν περισσότερο επιθετική , μπορεί να είχε περισσότερες ευκαιρίες, μπορεί να έφτασε να έχει 15 κόρνερ ενάντια σε κανένα της Τσέλσι, μπορεί να βρέθηκε μπροστά στο 83, μπορεί να είχε χαμένο πέναλτι στην παράταση, μπορεί να προηγήθηκε και στα πέναλτι, όμως η Τσέλσι ήταν αυτή που στέφθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Η Μπάγερν στο σημερινό τελικό αναμφισβήτητα ήταν καλύτερη. Τουλάχιστον, όσων αφορά το επιθετικό κομμάτι. Στο ποδόσφαιρο, όμως δεν κερδίζει ο καλύτερος. Παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες. Εμπειρία, τύχη, momentum . . . Σε κάθε περίπτωση η γεννιά και γενικότερα ο σύλλογος της Τσέλσι, άξιζαν αυτό το τρόπαιο, καθώς το κυνηγούσαν 9-10 χρόνια τώρα. Και το κατάφεραν σε έναν από τους καλύτερους τελικούς του Champions League. Τον καλύτερο των τελευταίων τεσσάρων, σίγουρα πάντως.
Ο Ντρογκμπά για μία ακόμη φορά, έδειξε πόσο μεγάλος παίχτης είναι. Στην κατάλληλη θέση στο πρώτο κόρνερ της Τσέλσι, έπιασε μία υπέροχη κεφαλιά και κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα του Νόϊερ. Επίσης, γυρνούσε στην άμυνα και έκανε ότι μπορούσε για να εμποδίσει τις επιθέσεις των Γερμανών. Και στο πέναλτι έδειξε ψυχραιμία και το έβαλε, ξεγελώντας τον Νόϊερ.
Γενικότερα, όλοι οι παίχτες της Τσέλσι αγωνίστηκαν υπέροχα, όσων αφορά το αμυντικό κομμάτι. Έκλεισαν τους διαδρόμους, δεν άφησαν περιθώρια για σούτ εξω από την περιοχή στους Γερμανούς, φρόντισαν να περιορίσουν την ανάπτυξη των Γερμανών από τα άκρα.
Όσων αφορά το επιθετικό κομμάτι, όμως, λίγα πράγματα. Παρόλα αυτα είπαμε . . . Δεν κερδίζει ο καλύτερος στο ποδόσφαιρο. Η αλλιώς δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος επιθετικά. Αν δεν βάλεις την μπάλα στα δίχτυα και αν δεν παίξεις καλή άμυνα δεν κερδίζεις.
Άλλωστε τα τελευταία 10-15 χρόνια είδαμε αρκετούς τελικούς που τους τίτλους ή τις επιτυχίες αν θέλετε, τις έδωσαν οι άμυνες . . .
Η Μπάγερν, έχασε την πολύ μεγάλη ευκαιρία να γίνει η τρίτη μαζί με την Λίβερπουλ ομάδα σε κατακτήσεις Πρωταθλημάτων Ευρώπης. Champions League, δηλαδή.
Ο Μίλερ ήταν ο καλύτερος παίχτης της, όχι γιατί σκόραρε, αλλά γιατί ήταν "παντού". Ο Ρόμπεν για μία ακόμη φορά έδειξε ότι στην κρίσιμη στιγμή "δεν το χει". Από την μία το χαμένο τετ α τετ με τον Κασίγιας στην παράταση του τελικού του Mundial το 2010, από την άλλη το χαμένο πέναλτι στο Βέστ Φαλεν με την Ντόρτμουντ πριν έναν μήνα . . . Ήρθε και το σημερινό χαμένο πέναλτι για να δέσει το γλυκό.
Βασικό συστατικό της επιτυχίας της Τσέλσι ήταν η άμυνά της. Με τρία κεντρικά χαφ σήμερα είχε παθητικό ρόλο. Προσπάθησε με την είσοδο του Τόρρες να πάρει τα "ηνία" του αγώνα, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε. Οι Γερμανοί ακόμα και στην παράταση ήταν περισσότερο επικίνδυνοι.
Πολλοί θα κάνουν λόγο για νίκη της άμυνας, για αντιποδόσφαιρο, για τύχη κλπ. Κανένας, όμως, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αμφισβητήσει την προσπάθεια, την αυταπάρνηση, το μεγαλείο ψυχής των παιχτών της Τσέλσι όλα αυτά τα χρόνια. Ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2003 την προσπάθεια, με την έλευση του πλούσιου Ρώσου και 9 χρόνια μετά τα κατέκτησαν όλα.
Αν μη τι άλλο ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, θα αισθάνεται μία ψυχική ηρεμία μέσα του. Μία ηθική ικανοποίηση. Μέσα σε 9 χρόνια τα πήρε όλα και το όνομα της Τσέλσι, βάρυνε. Το 2003 όλοι έλεγαν για Light φανέλα. 9 χρόνια μετά και ύστερα από συστηματική προσπάθεια και κυνήγι στόχων, η φανέλα και το όνομα της ομάδας Β Α Ρ Υ Ν Α Ν . . .
Η γεννιά των Τσεχ, Τέρι, Κόουλ, Λάμπαρντ, Εσιέν, Μίκελ, Ντρογκμπά άξιζε αυτό το τρόπαιο. Όλα αυτά τα χρόνια τα έδωσαν όλα και τα πήραν όλα.
Πλέον η γεννιά αυτή θεωρείται η μεγαλύτερη στην ιστορία της Τσέλσι και σιγα - σιγά θα παραδώσει τα "κλειδιά" στους επόμενους. Υπάρχουν άξιοι παίχτες να συνεχίσουν το έργο τους. Καταρχήν μερικοί από τους προαναφερθέντες έχουν ακόμα κάποια χρόνια (Κόουλ, Τσέχ κυρίως). Στις θέσεις των υπολοίπων χρειάζεται ενίσχυση.
Ιβάνοβιτς, Κέϊχιλ, Νταβντ Λουίς, Ραμίρες, Μάτα, Τόρρες είναι ικανότατοι. Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, προφανώς ανακουφισμένος και ηθικά ικανοποιημένος τα 9 αυτά χρόνια, λογικά θα συνεχίσει τις προσπάθειες, να διατηρήσει την Τσέλσι στο κορυφαίο επίπεδο.
Η Μπάγερν, κλείνει μία χρονιά ουσιαστικά αποτυχημένη και του χρόνου είναι μονόδρομος η επιστροφή στους τίτλους.
Ο τελικός ήταν από τους καλύτερους των τελευταίων 20 ετών, που έχω δει. Κυρίως σε αγωνία και σε εξέλιξη... Χρειαζομασταν έναν τέτοιο τελικό, γιατί οι τελευταίοι τρείς κύλησαν εύκολα υπέρ του φαβορί και δεν είχαν ενδιαφέρον.
Η Μπάγερν στο σημερινό τελικό αναμφισβήτητα ήταν καλύτερη. Τουλάχιστον, όσων αφορά το επιθετικό κομμάτι. Στο ποδόσφαιρο, όμως δεν κερδίζει ο καλύτερος. Παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες. Εμπειρία, τύχη, momentum . . . Σε κάθε περίπτωση η γεννιά και γενικότερα ο σύλλογος της Τσέλσι, άξιζαν αυτό το τρόπαιο, καθώς το κυνηγούσαν 9-10 χρόνια τώρα. Και το κατάφεραν σε έναν από τους καλύτερους τελικούς του Champions League. Τον καλύτερο των τελευταίων τεσσάρων, σίγουρα πάντως.
Ο Ντρογκμπά για μία ακόμη φορά, έδειξε πόσο μεγάλος παίχτης είναι. Στην κατάλληλη θέση στο πρώτο κόρνερ της Τσέλσι, έπιασε μία υπέροχη κεφαλιά και κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα του Νόϊερ. Επίσης, γυρνούσε στην άμυνα και έκανε ότι μπορούσε για να εμποδίσει τις επιθέσεις των Γερμανών. Και στο πέναλτι έδειξε ψυχραιμία και το έβαλε, ξεγελώντας τον Νόϊερ.
Γενικότερα, όλοι οι παίχτες της Τσέλσι αγωνίστηκαν υπέροχα, όσων αφορά το αμυντικό κομμάτι. Έκλεισαν τους διαδρόμους, δεν άφησαν περιθώρια για σούτ εξω από την περιοχή στους Γερμανούς, φρόντισαν να περιορίσουν την ανάπτυξη των Γερμανών από τα άκρα.
Όσων αφορά το επιθετικό κομμάτι, όμως, λίγα πράγματα. Παρόλα αυτα είπαμε . . . Δεν κερδίζει ο καλύτερος στο ποδόσφαιρο. Η αλλιώς δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος επιθετικά. Αν δεν βάλεις την μπάλα στα δίχτυα και αν δεν παίξεις καλή άμυνα δεν κερδίζεις.
Άλλωστε τα τελευταία 10-15 χρόνια είδαμε αρκετούς τελικούς που τους τίτλους ή τις επιτυχίες αν θέλετε, τις έδωσαν οι άμυνες . . .
Η Μπάγερν, έχασε την πολύ μεγάλη ευκαιρία να γίνει η τρίτη μαζί με την Λίβερπουλ ομάδα σε κατακτήσεις Πρωταθλημάτων Ευρώπης. Champions League, δηλαδή.
Ο Μίλερ ήταν ο καλύτερος παίχτης της, όχι γιατί σκόραρε, αλλά γιατί ήταν "παντού". Ο Ρόμπεν για μία ακόμη φορά έδειξε ότι στην κρίσιμη στιγμή "δεν το χει". Από την μία το χαμένο τετ α τετ με τον Κασίγιας στην παράταση του τελικού του Mundial το 2010, από την άλλη το χαμένο πέναλτι στο Βέστ Φαλεν με την Ντόρτμουντ πριν έναν μήνα . . . Ήρθε και το σημερινό χαμένο πέναλτι για να δέσει το γλυκό.
Βασικό συστατικό της επιτυχίας της Τσέλσι ήταν η άμυνά της. Με τρία κεντρικά χαφ σήμερα είχε παθητικό ρόλο. Προσπάθησε με την είσοδο του Τόρρες να πάρει τα "ηνία" του αγώνα, αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε. Οι Γερμανοί ακόμα και στην παράταση ήταν περισσότερο επικίνδυνοι.
Πολλοί θα κάνουν λόγο για νίκη της άμυνας, για αντιποδόσφαιρο, για τύχη κλπ. Κανένας, όμως, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αμφισβητήσει την προσπάθεια, την αυταπάρνηση, το μεγαλείο ψυχής των παιχτών της Τσέλσι όλα αυτά τα χρόνια. Ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2003 την προσπάθεια, με την έλευση του πλούσιου Ρώσου και 9 χρόνια μετά τα κατέκτησαν όλα.
Αν μη τι άλλο ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, θα αισθάνεται μία ψυχική ηρεμία μέσα του. Μία ηθική ικανοποίηση. Μέσα σε 9 χρόνια τα πήρε όλα και το όνομα της Τσέλσι, βάρυνε. Το 2003 όλοι έλεγαν για Light φανέλα. 9 χρόνια μετά και ύστερα από συστηματική προσπάθεια και κυνήγι στόχων, η φανέλα και το όνομα της ομάδας Β Α Ρ Υ Ν Α Ν . . .
Η γεννιά των Τσεχ, Τέρι, Κόουλ, Λάμπαρντ, Εσιέν, Μίκελ, Ντρογκμπά άξιζε αυτό το τρόπαιο. Όλα αυτά τα χρόνια τα έδωσαν όλα και τα πήραν όλα.
Πλέον η γεννιά αυτή θεωρείται η μεγαλύτερη στην ιστορία της Τσέλσι και σιγα - σιγά θα παραδώσει τα "κλειδιά" στους επόμενους. Υπάρχουν άξιοι παίχτες να συνεχίσουν το έργο τους. Καταρχήν μερικοί από τους προαναφερθέντες έχουν ακόμα κάποια χρόνια (Κόουλ, Τσέχ κυρίως). Στις θέσεις των υπολοίπων χρειάζεται ενίσχυση.
Ιβάνοβιτς, Κέϊχιλ, Νταβντ Λουίς, Ραμίρες, Μάτα, Τόρρες είναι ικανότατοι. Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, προφανώς ανακουφισμένος και ηθικά ικανοποιημένος τα 9 αυτά χρόνια, λογικά θα συνεχίσει τις προσπάθειες, να διατηρήσει την Τσέλσι στο κορυφαίο επίπεδο.
Η Μπάγερν, κλείνει μία χρονιά ουσιαστικά αποτυχημένη και του χρόνου είναι μονόδρομος η επιστροφή στους τίτλους.
Ο τελικός ήταν από τους καλύτερους των τελευταίων 20 ετών, που έχω δει. Κυρίως σε αγωνία και σε εξέλιξη... Χρειαζομασταν έναν τέτοιο τελικό, γιατί οι τελευταίοι τρείς κύλησαν εύκολα υπέρ του φαβορί και δεν είχαν ενδιαφέρον.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου