O Leandro Gracian γεννήθηκε στις 06 /08 /1982 στο Buenos Aires. Ο Αργεντίνος ήταν μια από τις πιο ηχηρές μεταγραφές του Άρη το καλοκαίρι που μας πέρασε.
Ήταν η πρώτη φορά που ο Γκρασιάν δοκίμαζε την τύχη του εκτός Λατινικής Αμερικής, για να αγωνιστεί σε ευρωπαϊκή ομάδα.
Με θητεία σε κορυφαίες ομάδες της Αργεντινής (Βελέζ Σάρζφιλντ και Μπόκα Τζούνιορς) θεωρητικά ήταν το 10άρι που ψάχναμε εναγωνίως και το οποίο θα οποίο θα προσέδιδε ταχύτητα, δυνατό σουτ και κάθετη πάσα.
Στην Βελέζ άλλωστε οι φίλαθλοι τον αγάπησαν μια και ήταν από τα βασικά γράναζια της ομάδας που στέφθηκε πρωταθλήτρια Clausura το 2005! Μια κόντρα την επόμενη χρονιά, με τον Καστρομάν, τον οδήγησε στο να αποχωρήσει απο την ομάδα και να πάει στην Μοντερρέυ στο Μεξικό. Εκεί έκατσε μόλις 1 χρόνο, καθώς εξέφρασε ενδιαφέρον η Μπόκα για να τον αγοράσει. Τελικά με 3.500.000$ τον έκανε δικό της.
Στον Άρη ήρθε δανεικός για έναν χρόνο, και με ρήτρα αν θυμάμαι καλά 1.500.000$, αλλά δεν χρειάστηκε να ενεργοποιηθεί μια και ο "Laucha ή και Ελ Τάνο - (πόσα ψευδώνυμα έχει?)" έμεινε μόλις 6 μήνες στην Ελλάδα, ενώ πλέον αγωνίζεται και πάλι ως δανεικός στην Ιντεπεντιέντε.
Γενικά
Διαβάστε σχετικό άρθρο από την ιστοσελίδα http://www.sombrero.gr/ (γνώστες του Αργεντίνικου ποδοσφαίρου), τι έγραψε την επομένη της μεταγραφής του Γκρασιάν στον Άρη:
Ο Γκρασιάν ξέρει πολλή μπάλα, έχει καλή τεχνική και ξέρει να φτιάχνει παιχνίδι αλλά και να σκοράρει. Είναι γνήσιο 10αρι και αυτό σημαίνει ότι δεν μαρκάρει και πολύ. Αν μπορούμε να τον παρομοιάσουμε σε στυλ με κάποιον αυτός θα ήταν ο Αριέλ Ιμπαγκάσα. Πολλές φορές κατηγορείται ότι «αργεί» την ομάδα, αλλά από την άλλη είναι ιδιαίτερα δημιουργικός και δεν ξέρεις τι να περιμένεις από αυτόν. Η περίπτωσή του μοιάζει εν μέρει με του Μπελούτσι.
Παρ' ότι δεν είναι ίδιοι παίκτες (ο Μπελούτσι είναι λιγότερο 10αρι) ξεκίνησαν από μικρές ομάδες σχετικά στις οποίες κέρδισαν πρωτάθλημα. Αργότερα πήγαν σε μεγαλύτερες (Ρίβερ και Μπόκα αντίστοιχα) με μεταγραφικά σίριαλ και αρκετά χρήματα, χωρίς όμως να καταφέρουν να λάμψουν (ο Μπελούτσι πήγε αρκετά καλύτερα πάντως). Το θέμα είναι αν στον Άρη ο Γκρασιάν θα καταφέρει να βρει και πάλι τον καλό του εαυτό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από το να είσαι οπαδός μιας τεράστιας ομάδας, να παίζεις σε αυτή και τελικά να φεύγεις σαν αποτυχημένος.
Είναι λίγο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, αλλά είναι σίγουρο ότι με την κάψα του κόσμου του Άρη θα πάρει την ψυχολογία που χρειάζεται για να πάρει τα πάνω του. Το αν θα πετύχει, λογικά θα εξαρτηθεί από αυτόν. Σίγουρα θα χρειαστεί κάποιο χρόνο προσαρμογής, αλλά είναι μια ποιοτική μεταγραφή (έστω δανεισμός) από την οποία ο Άρης μόνο να κερδίσει θα έχει. Και αν όντως πάρει τα πάνω του, τότε θα δείξει μεγάλα πράγματα…
Χωρίς πολλά λόγια απλά θα αναφέρω ότι ο Γκρασιάν δεν πήρε ποτέ τα πάνω του στον Άρη και σίγουρα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Μακάρι να ερχόταν ο Ιμπαγκάθα στα 34 του (που είναι τώρα) παρά ο Γκρασιάν στα 28 του.
Σε 12 συμμετοχές δεν κατάφερε να δείξει απολύτως τίποτε. Μόλις 6 σουτ προς την εστία, και μία ασίστ. Με την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία ο Ελ Τάνο έχασε και την θέση του βασικού, ειδικά στα δεξιά που δοκιμάστηκε (μια και ο Κούπερ δεν χρησιμοποιεί 10αρι), ήταν αόρατος. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να παίξει ως winger, οπότε και τερματιστηκε - άδοξα ο δανεισμός του.
Highlight
Στο μονάδικο ίσως παιχνίδι που μπορείς να πεις ότι ήταν από τους διακριθέντες ήταν το ματς μέσα στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό. Εκεί έδειξε ότι έχει τα στοιχεία της ταχύτητας με την μπάλα στα πόδια, της κάθετης πάσας και του ευθύβολου σουτ. Είχε προβληματίσει τον Ζιλμπέρτο Σίλβα που γνωρίζουμε όλοι πόσο αποτελεσματικός είναι ως αμυντικός χαφ.
Χειρότερη Στιγμή
Σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια του θα μπορούσε να πει κανείς ότι περνούσε απαρατήρητος. Ως γνήσιο 10αρι δεν μάρκαρε ποτέ. OK και ο Ρικέλμε δεν μαρκάρει, αλλά τουλάχιστον εκείνος κάνει απίστευτο παιχνίδι. Ο Γκρασιάν σε καμιά περίπτωση δεν δικαίωνε τα χρήματα που έπαιρνε.
Εγώ προσωπικά (όταν έμαθα ότι ήρθε στον Άρη) πίστευα πολύ στον παίκτη και ήμουν σίγουρος ότι θα άφηνε εποχή. Μάλιστα προβληματιζόμουν για το πως θα βρίσκαμε τα χρήματα για να τον αγοράσουμε με κανονική μεταγραφή. Τελικά φάνηκε ότι απλά δεν μπορούσε, δεν ταίριαξε, δεν, δεν...
Γκάλοπ
2 σχόλια:
Κατα την γνωμη μου, το θεμα δεν ειναι αν υπαρχουν δεκαρια στην εποχη μας και κατα ποσο παραγουν παιχνιδι ή αν εχουν αλλαξει τα πραγματα..Το ζητουμενο πανω απο ολα ειναι ο αθλητης να ειναι ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟΣ και να αγωνιζεται για το καλο της ομαδας και οχι για το δικο του καλο..Για παραδειγμα υπαρχουν καποιοι προπονητες (όπως για παραδειγμα ο δικος μας..ο Κυριος Κούπερ) οι οποίοι απαιτουν απο ολους τους ποδοσφαιριστες τους να μαρκαρουν..και οι 11..Γιατι αυτο ειναι το σχεδιο τους, το συστημα τους, το πλανο τους τελος παντων το οποιο στοχευει στην νικη..Και σε αυτο το σχεδιο, ΠΡΕΠΕΙ να πειθαρχουν ολοι οι παιχτες ενας προς εναν..Τι θα πει "ειμαι δεκαρι και δεν μαρκαρω";;Αυτο ειναι δειγμα τομαρισμου και απειθαρχιας..Με την ιδια λογικη και ο φορ περιοχης να μην μαρκαρει και ο αριστερος χαφ να μην μαρκαρει και το κλεισαμε το μαγαζι..Για μενα και δεκαρια υπαρχουν και εξαρια υπαρχουν κι οχταρια υπαρχουν ΑΡΚΕΙ να υπακουουν το πλανο του προπονητη τους και να μην παιζουν για την παρτη τους...Για παραδειγμα στην Ιντερ του Μουρινιο υπαρχει περιπτωση να ελεγε ο Σνάϊντερ "δεν μαρκαρω";;;Ασφαλως όχι..Ή στη Γιουβεντους του Λίπι ηταν δυνατον να πει ο Ντελ Πιερο "δεν μαρκαρω";;;Η στην Μπάγερν του Χίτσφελντ ηταν δυνατο να πει ο Έφενμπεργκ "δεν μαρκαρω";;Απλα ολοι αυτοι πανω και πρωτα απο ολα ηταν παιχτες-αθλητες καλυτερα πειθαρχημενοι με υγιες αθλητικο πνευμα και αγωνιζοταν για τις ομαδες τους..Και φυσικα ειχαν και μεγαλους καθοδηγητες απο τον παγκο...Οποτε θεωρω οτι δεν υπαρχει θεμα δεκαριων, αμυντικων, επιθετικων αλλα θεμα νοοτροποιας....
Έχεις δίκιο φίλε jim, πολύ επιτυχημένο το παράδειγμα που δίνεις με τον Σνάιντερ στην Ίντερ. Και εγώ θα το προχωρήσω δίνοντας και πάλι σαν παράδειγμα έναν παίκτη της Ίντερ: ο Ετό δεν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα σύγχρονου επιθετικού που κάνει πολλές δουλειές μέσα στον αγωνιστικό χώρο? Τον βλέπεις να επιστρέφει μέχρι αριστερό και δεξί μπακ προκειμένου να βοηθήσει αμυντικά! Είναι καθαρά θέμα της νοοτροπίας και της σκέψης που περνάει ο Μουρίνιο στους παίκτες του.
Απλά να εξηγήσω ότι θα ήταν άκυρο να βάλω μια ψηφοφορία που να ρωτάει αν μείναμε ευχαριστημένοι από τον Γκρασιάν. Για αυτό και προτίμησα κάτι τέτοιο...
Δημοσίευση σχολίου