Στο σημερινό και προτελευταίο άρθρο της σειράς, θα ασχοληθούμε με την πρώτη μάζα παικτών που η φυσική τους θέση ήταν/είναι (δεν ξέρω ποιος χρόνος είναι σωστός να χρησιμοποιήσω) στη γραμμή κρούσης.
Σέρχιο Κόκε: Θα υπάρξει πολύ σύντομα άρθρο μιας και επέστρεψε στην ομάδα. Η μεγαλύτερη καψούρα μου από τον ποδοσφαιρικό ΆΡΗ!
Χρήστος Βελώνης: Ο ποδοσφαιριστής που πέτυχε το γκολ = άνοδος στο Χαϊδάρι, την επόμενη σεζόν που έμεινε στην ομάδα είχε μόλις 3 συμμετοχές και 13' συμμετοχής! Ωστόσο μόνο και μόνο για εκείνο το γκολ η παρουσία του στον ΆΡΗ είναι άκρως επιτυχημένη.
Γιώργος Γκουγκουλιάς: Ήταν ίσως ο κορυφαίος τη σεζόν 2005-06, που ο ΆΡΗΣ ανέβηκε από τη Β', ωστόσο τα επόμενα 2 χρόνια που παρέμεινε στην ομάδα ήταν ρολίστας και αναγκάστηκε να φύγει. Εμείς οι οπαδοί πάντως, θα τον λατρεύουμε και θα τον θεωρούμε δικό μας παιδί για πάντα.
Θανάσης Παπάζογλου: Προϊόν της ακαδημίας του ΆΡΗ, μας ρουφιάνεψε και πήγε στους τούρκους και απο εκεί σε πολλές άλλες ομάδες, και πλέον θεωρείται από τους καλούς Έλληνες φορ. Με τον ΆΡΗ είχε 14 συμμετοχές και 2 γκολ, και τα 2 στο πρώτο ματς του κυπέλλου UEFA το 2007, κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα (3-0, εντός, το άλλο γκολ ο Κόκε).
Γκιλέρμε Βαϊσχάιμερ: Ήταν μέλος της ομάδας την πρώτη σεζόν μετά την άνοδο και ο μόνος λόγους που τον θυμόμαστε όλοι είναι το γκολ που έκρινε την αναμέτρηση κόντρα στον Παναθηναϊκό (1-0) στο Κλεάνθης Βικελίδης! Απο 'κει και πέρα, απολύτως τίποτα.
Μάρσιο Αμορόζο: Το μεγαλύτερο όνομα ξένου που ήρθε στον ΆΡΗ την περίοδο 2006-2014. Η μεταγραφή του Βραζιλιάνου και πάλαι πότε εκ των σπουδαιότερων επιθετικών της Ευρώπης, το Γενάρη του 2008, προκάλεσε πραγματικά πανζουρλισμό στις τάξεις των οπαδών του ΆΡΗ (7.000 κόσμος, ίσως ο περισσότερος σε ελληνικό αεροδρόμιο ever!) και στο πανελλήνιο! Ωστόσο, μέσα στο γήπεδο δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο παικταράς που ήταν κάποτε, έχοντας βέβαια σε 12 ματς 2 γκολ και 3 ασίστ, με την προσφορά του βάσει της αξίας του να είναι σχεδόν μηδαμινή.
Χαβιέρ Κάμπορα: Μπορεί να έφυγε με πολύ άσχημο τρόπο, όμως εγώ προτιμώ να θυμάμαι μόνο τις καλές στιγμές. Και δόξα το Θεό ήταν πάρα πολλές. Τρομερός επιθετικός, φονικό ένστικτο και μυριζόταν το γκολ πολύ πριν μπει. Ήρθε το Γενάρη του 2009 και έκατσε 1,5 σεζόν, και μέσα σε αυτό το διάστημα πρόλαβε να κάψει καρδιές στην κερκίδα. Σκόραρε συνολικά στο διάστημα παρουσίας του 20 γκολ σε 46 εμφανίσεις! Αξέχαστη φυσικά η βραδιά που έβαλε 2 γκολ στο ντέρμπι με τους δίπλα (2-0 στο Βικελίδης), τα άλλα 2 με τον Πανθρακικό στο τελευταίο ματς της σεζόν 2008-09 (3-2 με ανατροπή), τα άλλα 2 στο 4-2 με τις γριές, το γκολ στο 1-0 με τον Ολυμπιακό, και αυτό που έκανε το τελικό 3-2 στο τελευταίο ματς της σεζόν 2009-10 (3-2 τον πάοκ για τα πλέι οφ). Γενικά αυτός ο χαρισματικός σέντερ φορ χάρισε σπουδαίες στιγμές στο κοινό του ΆΡΗ. Μετά τον ΆΡΗ έκανε σπουδαία καριέρα σε μία σειρά ομάδων της Αργεντινής και πέρσι αγωνίστηκε στη Βέροια.
Σταύρος Λαμπριάκος: Αρειανάκι άρρωστο και προϊόν του ΆΡΗ, ήρθε το Γενάρη του 2009 (έκατσε 1,5 σεζόν) για να κλείσει την καριέρα του στην αγαπημένη του όμαδα (κατόπιν μας βοήθησε από αρκετά πόστα). Κέρδισε τη λατρεία όλων με το πάθος και την πώρωση που έβγαζε με την κιτρινόμαυρη φανέλα, και μάλιστα σε μερικά παιχνίδια έπαιξε μέχρι και σέντερ μπακ! Συνολικά κατέγραψε 21 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις.
Πιότρ Βλοντάρτσικ: Ο Πολωνός ήταν μία μετριότητα. Σκόραρε μόλις 2 γκολ σε 19 συμμετοχές με τον ΆΡΗ, τη σεζόν 2008-09. Ωστόσο, πέτυχε ένα γκολ που θα μου μείνει αξέχαστο, καθώς ήμουν στη θύρα 3 στο Βικελίδης και είχα πανηγυρίσει απίστευτα έξαλλα: Σε ματς με το Θρασύβουλο, είμαστε στο 1-1 έχοντας βρεθεί πίσω στο σκορ, με τον Βλόνταρτσικ να βγαίνει στο 90'+5'(!) με φάτσα στην εστία και να πετυχαίνει το χρυσό γκολ της νίκης!
Σεμπάστιαν Αμπρέου: Από τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν έρθει στον ΆΡΗ, ο ορισμός της μεταγραφής αεροδρομίου. Ο Loco, ένας από τους μεγαλύτερους γυρολόγους των παγκοσμίων γηπέδων (έχει παίξει αισίως σε 24 ομάδες, και συνεχίζει ακάθεκτος στα 38 του!), ήταν στον ΆΡΗ το πρώτο 6μηνο της σεζόν 2009-10. Έπαιξε σε 9 παιχνίδια και σκόραρε 5 γκολ, δείγμα της κλάσης του, ωστόσο έφυγε άρων άρων για λόγο που δυστυχώς δε θυμάμαι (help). Μετά το τέλος εκείνης της σεζόν, έζησε μεγάλες στιγμές με την εθνική Ουρουγουάης στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής!
Έντι Τζόνσον: Από τους παίκτες που η καριέρα τους απογειώθηκε μετά τον ΆΡΗ. Ήρθε το Γενάρη του 2010 και έκατσε ένα 6μηνο στην ομάδα, δείχνοντας μεγάλη ποιότητα και έφεση στο σκοράρισμα. Έπαιξε 21 ματς και σκόραρε 5 γκολ, με σπουδαιότερη βραδιά φυσικά όταν σκόραρε και τα 2 γκολ της ομάδας στο 2-0 με τον Ολυμπιακό στο Βικελίδης για τα πλέι οφ! Για πολύ καιρό ήταν βασικότατος στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ και ένας από τους κορυφαίους φορ του MLS, ωστόσο πρόσφατα υπέστη μία καρδιακή πάθηση που πλέον τον αφήνει εκτός με πολλά ερωτηματικά για το μέλλον...
Χρήστος Αραβίδης: Ο άνθρωπος που σήμερα είναι μέλος της εθνικής ομάδας και βασικός στην Άεκ, κάποτε ήταν 5η επιλογή στον ΆΡΗ! Ήρθε το 2009, έκατσε ως το 2011 και έγραψε συνολικά σε 2 χρόνια 13 παρουσίας, 289 αγωνιστικά λεπτά (22' ανά αγώνα) και η παρουσία του κυμάνθηκε κάτω του μετρίου! Από τότε που έφυγε από την ομάδα βγάζει κόμπλεξ απέναντί της σε κάθε ευκαιρία.
Ίαν Ντέιλι: Ο Ιρλανδός ήρθε από την μικρή ομάδα της Μαν Σίτι το 2009. Έκατσε μία σεζόν, αγωνίστηκε σε 8 παιχνίδια, σχεδόν όλα ως αλλαγή και δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο. Πλέον αγωνίζεται στην.. 8η κατηγορία της Αγγλίας.
2 σχόλια:
Για τον Γκουγκουλιά απλά να πω ότι ήταν άδικο που δεν του δόθηκαν ευκαιρίες στην πρώτη εθνική. Το παλικάρι είχε βοηθήσει πολύ όσο αγωνίστηκε στον Άρη. Αν μη τι άλλο, μπορεί να μην ήταν εντυπωσιακός ως ποδοσφαιριστής, αλλά το γκολ το είχε...
Παπάζογλου: κλασική περίπτωση ποδοσφαιριστή που πήρε πολλά πρωτοσέλιδα όταν ήταν μικρός (ειδικά μετά το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα) με αποτέλεσμα τα μυαλά του να πάρουν αέρα. Δυστυχώς ο Σκόρδας δεν τον πούλησε όταν τον ζητούσε η Σαμπτόρια.
Λαμπριάκος: δυστυχώς τον διώξαμε μικρό και αυτόν, με αποτέλεσμα τα καλύτερα του χρόνια να τα περάσει στην Ξάνθη. Τον θυμάμαι όσο ήταν μικρός, όταν έμεινε εκτός αποστολής στο εκτός με τον πάοκ, ήρθε με την πορεία μαζί με την παρέα του από Χαριλάου προς Τούμπα, με παλαιστηνιακό κλπ... Πραγματικός οπαδός του Άρη!
Για τον Αμπρέου απλά να αναφέρουμε ότι έφυγε αφού έλυσε κοινή συναινέσει το συμβόλαιό του με την ομάδα. Ο προπονητής δεν ήταν ικανοποιημένος με την παρουσία του Αμπρέου στην ομάδα. 9άρι παλαιάς κοπής, δηλαδή πάναργος αλλά πολύ δυνατός, απίστευτος κεφαλοσφαιριστής αλλά με την μπάλα στα πόδια λίγος. Πώς να ξεχάσει κανείς την εμφάνισή του κόντρα στον πάο εκτός; Απλά τραγικός, να βγαίνει τετ α τετ και να καθυστερεί και να τα χάνει. Πάντως ως μεταγραφή προσωπικά κρίνω ότι ήταν πετυχημένη. Τα χρήματα που πήρε για το 6μηνο που έπαιξε τα έβγαλε και με το παραπάνω αν κρίνει κανείς ότι πούλησε άπειρες φανέλες, (ίσως αριθμός ρεκόρ), πήραμε πολύ δημοσιότητα στα ΜΜΕ, ενώ ακούστηκε το όνομα του Άρη και στο εξωτερικό. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκανε ο συμπολίτης με τον Περπάτοφ.
Αραβίδης: αν βγάζει κόμπλεξ είναι κακό του κεφαλιού του. Θα έπρεπε να κατηγορεί μόνο τον εαυτό του. Ευκαιρίες του δόθηκαν και ήταν αρκετές. Σε μια πολύ καλή ομάδα του Άρη, πήρε χρόνο συμμετοχής, και παρόλα αυτά έκανε κοντρόλ με το καλάμι. Το παλικάρι δεν το είχε, και συνεχίζω να πιστεύω ότι δεν το έχει. Το ότι έβαλε μερικά γκολ με τον νιόνιο, δε μου λέει κάτι. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτός ο παίκτης έχει βελτιωθεί. Από τους πιο άμπαλους που έχουν περάσει από το Χαριλάου. Διεκδικεί το χρυσό βατόμουρο μαζί με Λαζανά...
Συμφωνω σε ολα και ειδικα με τον Αραβιδη.. Πραγματικα ο ανθρωπος ειναι η μετριοτητα η ιδια και απορω πως καταφερε να γινει κατι σαν ειδωλο στην Αεκ και να παιξει εθνικη!! Η εχει πεσει τοσο πολυ το επιπεδο στο ελληνικο ποδοσφαιρο (το πιο πιθανο) η εμεις ειμαστε αμπαλοι και δε μπορουμε να δουμε οτι εχει βελτιωθει κατα πολυ ο Αρα.
Δημοσίευση σχολίου