Λίγα λόγια για την φετεινή Primera Division

Ένα ακόμη σπουδαίο Πρωτάθλημα (ξανά, για πολλούς το σπουδαιότερο) που μας άφησε πριν δύο εβδομάδες περίπου, είναι αυτό της Ισπανίας. Πρωταθλήτρια ομάδα για την περίοδο 2011-2012 η Ρεάλ Μαδρίτης. Και μάλιστα με το απίστευτο ρεκόρ των 100 βαθμών. 114 είναι οι το Maximum των βαθμών που γίνεται να συγκεντρώσει μία ομάδα σε 38 αγωνιστικές. Η Ρεάλ συγκέντρωσε 100. Και 91 η δεύτερη για αυτή την περίοδο Μπαρτσελόνα. Γενικότερα, αυτές οι δύο ομάδες ξέφυγαν. Όπως λένε αρκετοί Ισπανοί αθλητικογράφοι "γίναμε Σκωτία" . . . Εννοώντας, ότι είναι η Ρεάλ και η Μπάρτσα (όπως στην Σκωτία η Σέλτικ και η (οι) Ρέϊντζερς . . .

Όπως σε όλα τα σπουδαία Πρωταθλήματα, έτσι και εδώ υπήρξαν ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις. Ομάδες, που είχαν πολλά χρόνια να βγουν στην Ευρώπη τα καταφεραν, όπως και ομάδες που "έφιαξαν" σπουδαίο όνομα υποβιβάστηκαν. Όπως η Βιγιαρεάλ. Αναμφισβήτητα ένα θεαματικό Πρωτάθλημα, υψηλής ποιότητας που το μόνο "κακό" ας μας επιτραπει να πούμε είναι ότι το ενδιαφέρον για το Πρωτάθλημα αφορά μόνο δύο ομάδες.


Για να γίνει ευκολότερα κατανοητό το πόσο πολύ ξέφυγαν η Ρεάλ και η Μπάρτσα, μας αρκεί να κοιτάξουμε τον βαθμολογικό πίνακα στο τέλος της σεζόν 2006-2007. Όταν η Ρεάλ στέφθηκε Πρωταθλήτρια στην ισοβαθμία με την Μπάρτσα στους 7 6  μόλις βαθμούς.  Από κει και μετά τα δεδομένα άλλαξαν, η διαφορά πλέον είναι χαοτική με τις υπόλοιπες ομάδες. Άλλωστε οι 91 βαθμοί της Μπάρτσα σε οποιαδήποτε προηγούμενο Πρωτάθλημα, θα της έδιναν τον τίτλο της Πρωταθλήτριας. Και αυτό τα λέει όλα, για το πόσο πολύ άνοιξε η ψαλίδα.

Και δύσκολα θα κλείσει τα επόμενα χρόνια. Τουλάχιστον τα επόμενα 3-5 χρόνια. Και με τις δύο ομάδες "διψασμένες" για τίτλους και επενδύσεις, πολύ δύσκολα θα βρεθεί τρίτη ομάδα η οποία θα τις κοντράρει σε βάθος 38 αγωνιστικών.

Η Ρεάλ από την αρχή ως το τέλος ήταν η πιο σταθερή σε απόδοση και σε αποτελέσματα ομάδα. Αλώβητη στο Μπερναμπέου (με εξαίρεση την Μπάρτσα στον πρώτο γύρο), μπόρεσε να κυριαρχήσει εξαρχής στα περισσότερα εκτός έδρας παιχνίδια της και με καλύτερο παίχτη της τον Ρονάλντο, επανήλθε στην πρωτιά, μετά από 3 χρόνια.

Κάπου στα μέσα προς τα τέλη του 2ου γύρου με τις τρείς ισοπαλίες (με Βαλένθια, Βιγιαρεάλ και Μάλαγα) έδωσε δικαίωμα στην Μπάρτσα να ξαναμπεί στο κόλπο της διεκδίκσης, αλλά η άμεση επαναφορά της στις νίκες καθώς και το μεγάλο διπλο στο Καμπ Νου, "έκοψαν" κάθε ελπίδα από τους αντιπάλους τους.

Στο παρακάτω βίντεο, μπορείτε να δείτε μερικά από τα καλύτερα γκόλ της Ρεάλ για την σεζόν 2011-2012 . . .

 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Μπαρτσελόνα ήταν η αδυναμία της στα εκτός έδρας παιχνίδια. Από τα πρώτα 6 εκτός έδρας παιχνίδια της, φάνηκε ότι στα εκτός έδρας έχει θέμα. 2-3-1 είχε και όταν η Μπάρτσα έχει πρόβλημα στα εκτός έδρας, συνήθως δεν κατακτά το Πρωτάθλημα. Αργότερα άρχισαν και οι φήμες περί ψυχρών σχέσεων Γκουαρδιόλα - Πικέ, ξεκίνησαν οι ελλείψεις στην αμυντική γραμμή ( Αμπιντάλ, Πικέ, Πουγιόλ), έχασε μέρος της επιθετικής δύναμής της με το τραυματισμό του Βίγια, άρχισαν οι "καμπάνες" αποχώρησης του Γκουαρδιόλα και όλα αυτά επηρέασαν την ομάδα.

Που και πάλι από ατυχία, δεν συμμετείχε στον τελικό του Champions League. Αν κατακτούσε το βαρύτιμο τρόπαιο άλλη μία χρόνια θα ήταν πετυχήμενη. Στο Ποδόσφαιρο, με δοκάρι και μέσα είναι πετυχημένος και με δοκάρι και έξω αποτυχημένος. Σκληρή πραγματικότητα πλην όμως ρεαλιστική.

Τέλος για τον Γκουαρδιόλα, λοιπόν. Ο βοηθός του, αναλαμβάνει απο την νέα χρονιά. Ο Γκουραδιόλα, αποφάσισε να λύσει την συνεργασία του, αν και είχε ακόμα να προσφέρει πολλά. Η Μπάρτσα, το μόνο σίγουρο είναι ότι χρείαζεται προσθήκες αμυντικά. Ακόμα και στο τέρμα. Δεν γίνεται να παίζει με τον Μασεράνο, ο οποίος δεν είναι αμυντικός και με τον Πουγιόλ που πλέον θέλει ανάσες. Από κει και πέρα ήδη ξεκίνησε η σταδιακή ανανέωση της ομάδας με την χρησιμοποίηση των Κουένκα, Αλκαντάρα, Τιάγο, Τέγιο, Μοντόγια.

Για την Μπαρτσελόνα, στόχος θα είναι και πάλι οι τίτλοι. Δεν θα αλλάξει κάτι. Ούτε μόδα ήταν όπως κάποιοι λένε, ούτε κύκλοι έκλεισαν ούτε τίποτα. Μέχρι στιγμής, τα τελευταία 3 χρόνια παίζει (επιθετικά πάντα) το καλύτερο ποδόσφαιρο και αυτό θα προσπαθήσει να κάνει και στο μέλλον.

Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε μερικά στιγμιότυπα από τον Μέσι μεσα στην χρονιά . . .

 

Από κει και κάτω αρχίζουμε να μιλάμε για ανταγωνισμό και απρόβλεπτο Πρωτάθλημα. Με ομάδες που με δύο σερί νίκες βρίσκονται εντός τετράδας και με δύο σερί ήττες εκτός αυτής.

Η Βαλένθια, δείχνει σε βάθος χρόνων την τελευταία δεκαετία ότι είναι η τρίτη δύναμη στην Ισπανία. Τρίτη σερί χρονιά που βγαίνει τρίτη. Παρόλα αυτά, υπήρξε γκρίνια για τον Προπονητή της, τον Έμερι (έφυγε για Ρωσια) και δεν εδειξε καθόλου σταθερό αγωνιστικό πρόσωπο. Απρόβλεπτη ομάδα ικανή να κερδίσει οπουδήποτε και οποιονδήποτε εκεί που δεν το περιμένεις (με εξαίρεση την Μπαρτσα και την Ρεάλ). Ικανή όμως και να γκρεμίσει ότι με κόπο έφτιαξε. Με τίποτα όμως δεν είναι ικανή να κοιτάξει παραπάνω.

Η Μάλαγα, μετά από πολλά χρόνια θα αγωνιστεί στην Ευρώπη και στα προκριματικά του Champions League, μάλιστα. Μία ομάδα με συνοχή, υπομονή στο παιχνίδι της, που όταν κατάφερε να λύσει τα αμυντικά της κενά και να δώσει διάρκεια στο παιχνίδι της, ήταν φαβορί για την τετράδα. Και δίκαια μπήκε σ' αυτήν.

Οι Άραβες και εκεί, είδαν την επένδυσή τους να "πιάνει τόπο". Με έμπειρο προπονητή (Πελεγκρίνι) και με εξίσου έμπειρους παίχτες (Καθόρλα, Χοακίν, ΄Ντεμικέλις, Καμάτσο κλπ) πέτυχαν το στόχο τους.

Η Ατλέτικο είναι παράξενη υπόθεση. Από την μία πλευρά, αποτυχημένη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Έχει κατακτήσει δύο Europa League τα τελευταία 3 χρόνια. Από την άλλη τα τελευταία τρία χρόνια έχει τερματίσει με την σειρά : 9η - 7η - 5η. Φτωχός απολογισμός για τέτοια προσπάθεια. Ο Πρόεδρος δήλωσε πως αν δεν βγουν Champions League, ο Φαλκάο δεν μπορεί να μείνει. Και ρωτηθηκε και πολύ εύστοχα μάλιστα : "τότε γιατί ήρθε" . . .

Επομένως, μετα τον Τόρρες, τον Φορλάν και τον Αγουέρο, μάλλον και ο Φαλκάο θα "κουνήσει το μαντήλι" απο το Καλδερόν. Μπερδεμένες καταστάσεις εκεί, όχι σίγουρες επιλογές που εμποδίζουν την αγωνιστική άνοδο της ομάδας.

Η Λεβάντε ήταν η ευχάριστη έκπληξη του Πρωταθλήματος. Κατάφερε να βγει στο europa league. Περισσότερο σταθερή ομάδα απο τις υπόλοιπες διεκδικήτριες.

Η Μπιλμπάο, ήταν αδύνατο να ακολουθήσει τους εξοντωτικούς ρυθμούς του προγράμματος της και αποφάσισε να κυνηγήσει το Europa League, έχοντας καβάντζα και το Κύπελλο. Ομάδα που βασίζεται κυρίως σε 12-13 παίχτες, ήταν δύσκολο να αντέξει σε διπλό ταμπλό. Σκεφτείτε μόνο, ότι είχε αγώνα σχεδόν κάθε τρείς μέρες.

Για την Μπιλμπάο τα έχουμε πει διεξοδικά. Από την στιγμή που επιλέγει μόνο Βάσκους για να κάνει ομάδα επιπέδου Πρωταθλητισμού, πρέπει να στερηθεί τις πωλήσεις και τα έσοδα πολλών εκατομμυρίων έτσι ώστε να κρατήσει στην ομάδα ότι καλό βγάζει για κάποια χρόνια. Τώρα, το κατά πόσο υπάρχει αυτή η δυνατότητα είναι άλλο θέμα. Προφανώς δεν υπάρχει κιόλας.

Στο παρακάτω βίντεο, μπορείτε να ξαναδείτε το εκπληκτικό 2-3 της Μπιλμπάο στο Ολντ Τράφορτ . . .

 

Μαγιόρκα και Οσασούνα δεν είχαν την σταθερότητα για να μπουν στην εξάδα. Μάλιστα η Μαγιορκα, τις τελευταίες 6-7 αγωνιστίκες με ενα ντεμαράζ νικών είχε κάποιες ελπίδες για Ευρώπη.  Ομάδες που βασίστηκαν στην καλή περίοδο, σε μία περίοδο φόρμας δηλαδή για να φτάσουν να διεκδικούν κάτι.

Οι υπόλοιπες ομάδες στην μετριότητα. Αρνητική έκπληξη η Εσπανιόλ, που αναμενόταν να διεκδικήσει ένα Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Από ένα σημείο και μετά, ήταν κακή και οι ήττες διαδεχόταν η μία την άλλη. Ο Ποκετίνο (προπονητλης της), έκανε όνειρα για "σεντόνι", όμως η ομάδα δεν του έκανε την χάρη.

Σεβίλλη, Σοσιεδάδ, Μπέτις, Χετάφε όπως είπα στην μετριότητα. Δεν είχαν διάρκεια, βασίστηκαν απλά σε κάποια περίοδο φόρμας και έκλεισε με άδοξο τρόπο η χρονιά τους (κυρίως για Σεβίλλη και Μπέτις).

Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε φάσεις και γκολ,από το ντέρμπι της Σεβίλλης και το μεγαλύτερο της Ανδαλουσίας, αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα της Ισπανίας . . . Από το Σεβίλλη - Ρεάλ Μπέτις . . .

 

Οι υπόλοιπες ομάδες, πάλεψαν για την αποφυγή του υποβιβασμού. Μεγάλη έκπληξη η Σαραγόσα, η οποία ήταν το πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό μέχρι τα μέσα του 2ου γύρου. Πραγματοποιώντας, όμως από κει και πέρα ένα σερί νικών και σε συνδυασμό με την αδράνεια άλλων ομάδων, κατάφερε αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο. Δηλαδή, να σωθεί . .  Πρωτεργάτης, αυτής της επιτυχίας, ο Μανόλο Χιμένεθ ο οποίος δήλωνε ξανα και ξανά ότι παίζουμε για την νίκη και δεν το βάζουμε κάτω.

Βαγιεκάνο και Γρανάδα, την γλύτωσαν την τελευταία στιγμή. Έπαιζαν μαζί τελευταία αγωνιστική και η Γραναδα ήθελε Χ2. Η Βαγιεκανο νίκη. Σε συνδυσμό με το διπλό της Ατλέτικο στο Μαδριγαλ της Βίγιαρεάλ και το γκόλ της Βαγιεκάνο, σώθηκε και η Γραναδα και η Βαγιεκάνο. Και έπεσε η Βιγιαρεάλ.

Με ισοπαλία, η Βίγιαρεάλ σωνόταν. Έχασε, όμως. Ασταθής ομάδα και μέσα στην γκέλα σε όλη την διάρκεια της χρόνιας. Μία από τις πιο οργανωμένες ομάδες μέχρι τώρα, που ήταν και στους ομίλους του Champions League, έπεσε.

Χιχόν και Σανταντέρ δίκαια έπεσαν. Η Χιχόν, άργησε να ξυπνήσει και η Σανταντέρ δεν ξύπνησε ποτέ.

Φυσικά, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την Βιγια που έπεσε ή για τις άλλες ομάδες που σώθηκαν. Όταν, η παραμονή ή το πρωτάθλημα ή μία θέση στη  ευρώπη κρίνεται στα τελευταία δευτερόλεπτα της τελευταίας αγωνιστικής ενός πρωταθλήματος, δεν γίνεται να μιλάμε για αδικία . . . Όποιος και να βγει κερδισμένος (αρκεί να είναι αγωνιστικά και όχι τατσι μίτσι) είναι δίκαιο.

Η Βίγια, μπορούσε να καθαρίσει την υπόθεση παραμονή πριν την τελευταία αγωνιστική, αλλά δεν το έκανε. Και την πλήρωσε.

Τέλος, λοιπόν για φέτος και με την Primera. Ένα από τα δύο κορυφαία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, για μένα. Ένα Πρωτάθλημα, όπου και εδώ είτε παίζει Ρεάλ-Μπάρτσα είτε παίζει ο δέκατος τρίτος με τον δέκατο έβδομο, δεν θα βαρεθείς στιγμή. Θα δεις ταχύτητα, τεχνική, έξυπνες μπαλιές και πολλά άλλα . . .