Τα τελευταία χρόνια ο σύλλογός μας βιώνει ίσως τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας του (ως ΠΑΕ και ΑΣ). Παρόλα αυτά ο κόσμος του Άρη συνεχίζει να παραδίδει μαθήματα οπαδικής κουλτούρας και τρέλας. Ο λαός του Άρη είναι το κυρίαρχο στοιχείο που σε ωθεί να πιστεύεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση η ομάδα αυτή να μην επανέλθει στη φυσική της θέση, δηλαδή σε Ευρώπη και πρώτες θέσεις.
Μπορεί στη Θεσσαλονίκη, λόγω της προπαγάνδας του ραδιοφώνου και των συνεχόμενων αρνητικών αποτελεσμάτων που έχει γευθεί ο κόσμος του Άρη, να έχει απομακρυνθεί από το γήπεδο και να μη συμμετέχει ενεργά, παρόλα αυτά η δίψα υπάρχει και αυτό το βλέπει κανείς στο εξωτερικό που βρίσκομαι. Στο Λονδίνο η συσπείρωση που έχουμε ως Αρειανοί είναι μεγάλη ενώ η δίψα μας να δούμε από κοντά και πάλι τον Άρη είναι τεράστια.
Για αυτό το λόγο προσπαθούμε να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους ώστε να δούμε κιτρινόμαυρα, να ζήσουμε λίγο την ατμόσφαιρα του γηπέδου, να φωνάξουμε για την ομάδα. Χθες λοιπόν μας δόθηκε η ευκαιρία να δώσουμε το παρόν στον ημιτελικό του FA Cup (Watford - Crystal Palace), με τα αδέλφια της Watford...
Κάπως έτσι εξηγείται η συμφιλίωση που έχουμε κάνει με τους οπαδούς της Watford, μια συμφιλίωση για την οποία έχουμε αναφερθεί και σε παλαιότερα άρθρα:
Μαζί τους μερικοί από εμάς θα τα πουν ξανά το Σάββατο στις 30 Απριλίου, ενώ εγώ προσωπικά δήλωσα να παρακολουθήσω το τελευταίο εντός έδρας με Sunderland στις 15/05, στο οποίο θα έχουν πάρτι, κλείνοντας έτσι μια μαγική χρονιά για αυτούς...
Μπορεί στη Θεσσαλονίκη, λόγω της προπαγάνδας του ραδιοφώνου και των συνεχόμενων αρνητικών αποτελεσμάτων που έχει γευθεί ο κόσμος του Άρη, να έχει απομακρυνθεί από το γήπεδο και να μη συμμετέχει ενεργά, παρόλα αυτά η δίψα υπάρχει και αυτό το βλέπει κανείς στο εξωτερικό που βρίσκομαι. Στο Λονδίνο η συσπείρωση που έχουμε ως Αρειανοί είναι μεγάλη ενώ η δίψα μας να δούμε από κοντά και πάλι τον Άρη είναι τεράστια.
Για αυτό το λόγο προσπαθούμε να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους ώστε να δούμε κιτρινόμαυρα, να ζήσουμε λίγο την ατμόσφαιρα του γηπέδου, να φωνάξουμε για την ομάδα. Χθες λοιπόν μας δόθηκε η ευκαιρία να δώσουμε το παρόν στον ημιτελικό του FA Cup (Watford - Crystal Palace), με τα αδέλφια της Watford...
Κάπως έτσι εξηγείται η συμφιλίωση που έχουμε κάνει με τους οπαδούς της Watford, μια συμφιλίωση για την οποία έχουμε αναφερθεί και σε παλαιότερα άρθρα:
Αδελφοποίηση με πράξεις και όχι απλά με λόγια
Τα αδέλφια μας λοιπόν κατάφεραν να εξασφαλίσουν για εμάς 7 εισιτήρια για τον ημιτελικό, ένα παιχνίδι που είχε ιδιαίτερη σημασία για αυτούς, καθώς η ομάδα τους αν και νεοφώτιστη κατόρθωσε να φτάσει στα ημιτελικά. Τα εισιτήρια ανάρπαστα, ενώ είναι σίγουρο ότι έμειναν έξω δικοί τους για να μπούμε εμείς μέσα.
Ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι πως συζήτησαν με τη διοίκηση της ομάδας τους και μας εξασφάλισαν από 5 εισιτήρια - εντελώς δωρεάν - για τους δύο τελευταίους εντός έδρας αγώνες τους, με Aston Villa και Sunderland αντίστοιχα. Εισιτήρια τα οποία μας μοίρασαν οπότε θα δώσουμε και πάλι το παρόν εκεί μαζί τους στο πέταλο.
Και δύο λόγια για το παιχνίδι
Δυστυχώς η ομάδα της Watford εμφανίστηκε κατώτερη των προσδοκιών και ηττήθηκε με 2-1. Επίσης πρέπει να τονίσω ότι οι οπαδοί της έκαναν το ίδιο λάθος με εμάς στον τελικό του Καυτατζογλείου, δηλαδή από το πρωί βρέθηκαν σε μπυραρίες γύρω από το γήπεδο, κατανάλωσαν άφθονη μπύρα, όπως θα δείτε και από την παρακάτω φωτογραφία, και τραγουδούσαν όλη την ώρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα όταν εισήλθαν στο γήπεδο, να έχουν ξεμείνει από ενέργεια...
1 σχόλια:
Γεια σου ρε Βαρδάρη αλάνι!
Δημοσίευση σχολίου